Καλχούν: "Πυρηνικό όπλο"
Ο θρυλικός Τζιμ Καλχούν πλέκει το εγκώμιο του Ρασάντ Άντερσον και θυμάται τον... Νίκο Γκάλη
Αναλυτικά η συνέντευξη:
"Το ραντεβού δεν ήταν προκαθορισμένο, αλλά υπήρχε η διάθεση… Το όνομα του Ρασάντ Αντερσον άλλωστε ήταν το διαβατήριο για να "ανοίξουν οι πόρτες" στο campus του Κονέκτικατ και να διεισδύσουμε τηλεφωνικά στο γραφείο ενός από τους κορυφαίους κόουτς όλων των εποχών στο κολεγιακό μπάσκετ…
Κυρίες και κύριοι, το site του ΕΣΑΚΕ έχει την τιμή και την χαρά να φιλοξενεί τον σπουδαίο Τζιμ Καλχούν, προπονητή των Κονέκτικατ Χάσκις, κάτοχο δύο τίτλων NCAA τα τελευταία επτά χρόνια (1999, 2004), μέλος του Hall of Fame της Μασαχουσέτης από το 2005, όπως και της χρυσής λίστας των προπονητών με +700 νίκες στην καριέρας του… Και φυσικά μέντορα του Ρασάντ Αντερσον, MVP της 6ης αγωνιστικής…
Αλήθεια, τι μέσο όρο πόντων έχει ο Ρασάντ στην Ελλάδα;» ήταν η πρώτη ερώτηση που μας απηύθυνε ο Τζιμ Καλχούν, πριν καν ολοκληρώσουμε τους λόγους, που μας οδήγησαν στην επικοινωνία μαζί του…
Κι αφού τον ενημερώσαμε, τονίζοντας βεβαίως το τελευταίo κατόρθωμα του Ρασάντ στο παιχνίδι με το Μαρούσι, σχολίασε… " Είναι ένας καταπληκτικός παίκτης και απίστευτος σουτέρ… Αληθινά το εννοώ αυτό που λέω… Τελείωσε τη θητεία στο Κονέκτικατ με περισσότερους από 1500 πόντους και την πρώτη χρονιά του θα μπορούσε να είναι άνετα ο καλύτερος ρούκι του πρωταθλήματος".
Και συνεχίζει… "Είναι ο καλύτερος σουτέρ που έχει περάσει ποτέ από το Κονέκτικατ, ιδιαίτερα στα τελευταία δευτερόλεπτα… Όταν απαιτείται να μπει ένα μεγάλο σουτ, ένα σουτ νίκης, είναι πάντα εκεί για να του δώσεις τη μπάλα και να τη στείλει στο δίχτυ. Μαζί μας, με τους Χάσκις, εννοώ, έκανε πολύ μεγάλη καριέρα, πήρε ένα πρωτάθλημα, όπου είχε τεράστια συμβολή και πιστεύω ότι για κάθε ομάδα του ΝΒΑ θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μεγάλο όπλο. Πυρηνικό όπλο"…
Και βεβαίως, η επόμενη ερώτηση έρχεται αβίαστα, καθώς όχι μόνο στον Καλχούν, σε ολόκληρη την κοινωνία του αμερικάνικου μπάσκετ, προκάλεσε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι ο Ρασάντ Αντερσον δεν άκουσε το όνομά του στη διαδικασία του ντραφτ, το προηγούμενο καλοκαίρι...
"Σοκαρίστηκα ειλικρινά" παραδέχεται ο κόουτς, που φέτος συμπληρώνει 21 συναπτά έτη στον πάγκο των Χάσκις… «Δεν υπάρχουν πολλοί σουτέρ σαν κι αυτόν και σίγουρα θα μπορούσε να έχει θέση στο ΝΒΑ. Είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο κατά τη δική μου άποψη. Είναι ένα παιδί, που από το πουθενά μπορεί να πατήσει στο παρκέ και να γυρίσει ένα ολόκληρο παιχνίδι, ή να δώσει τρομερές λύσεις με το σουτ. Ενιωσα πολύ μεγάλη έκπληξη, πάρα πολύ μεγάλη έκπληξη, διότι επιμένω, το "δολοφονικό" σουτ του Αντερσον ελάχιστοι διαθέτουν. Και νομίζω ότι οι περισσότερες ομάδες του ΝΒΑ θα το είχαν ανάγκη…
Ωστόσο, δεν έχει σημασία, που δεν επιλέχθηκε στο ντραφτ. Τώρα που βρίσκεται στην Ελλάδα, έχει μπροστά του μία ευκαιρία να αποδείξει ποιος είναι και πολύ σύντομα να βρει θέση εκεί όπου ανήκει, στο ΝΒΑ. Σήμερα που μιλάμε, 15 παίκτες του Κονέκτικατ αγωνίζονται στο ΝΒΑ… Ο Ρασάντ, είμαι σίγουρος, ότι θα μπορούσε να είναι ο 16ος… Για αυτό και στην Ελλάδα πρέπει να κάνει μία νέα αρχή, διότι οφείλει να ξέρει ότι τίποτα δεν τελειώνει στην καριέρα ενός αθλητή τη βραδιά του ντραφτ. Ειδικά για ένα παιδί με τόσο σπουδαία καριέρα στο κολέγιο"
.
Το πιο σημαντικό στοιχείο που κατέθεσε πάντως, ο Τζιμ Καλχούν για τον Αντερσον, αφορούσε στο χαρακτήρα του… "Εκτός από σπουδαίος παίκτης είναι και τρομερό παιδί. Πολύ θετικό στοιχείο για κάθε ομάδα, εύθυμος χαρακτήρας, που δουλεύει πάρα πολύ στα αποδυτήρια, καθώς οι συμπαίκτες του τον σέβονται και τον εκτιμούν. Η ομάδα που τον απέκτησε, σίγουρα, έκανε την καλύτερη επιλογή, αν και ο Ρασάντ δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά κάπου εδώ, κοντά μας, στο ΝΒΑ" λέει χωρίς περιστροφές ο Καλχούν, ο οποίος δε ξεχνά βεβαίως και τον …διδακτικό χαρακτήρα του…
"Εχω να δώσω μία συμβουλή στον Ρασάντ τώρα που βρίσκεται στην Ελλάδα… Να δουλέψει πάρα πολύ στην άμυνά του, καθώς στα υπόλοιπα στοιχεία του δεν υστερεί… Να προσπαθήσει πάρα πολύ στην άμυνα και να αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται από τα μαλλιά. Ετσι, είμαι πολύ αισιόδοξος, ότι κάποια στιγμή θα έρθει στο ΝΒΑ".
Σ εκείνο το σημείο, θυμήθηκε, μόνος του, την περίφημη έκφραση… "The Dagger"… Το στιλέτο.. "Νομίζω ότι τον χαρακτηρίζει απόλυτα. Χτυπάει την κρίσιμη στιγμή και αποτελειώνει τον αντίπαλο. Ηταν μετά από ένα παιχνίδι εναντίον της Μασαχουσέτης, όπου είχε ευστοχήσει σε 6 ή 7 τρίποντα… Ηταν απίστευτος σε εκείνο το ματς, όπως, όμως και σε πολλά άλλα, με αποκορύφωμα, κατά τη γνώμη μου, το σουτ που έβαλε εναντίον των Ουάσιγκτον Χάσκις, στέλνοντας στα δύο δευτερόλεπτα, το παιχνίδι στην παράταση. Αλλα δεν ήταν μόνο αυτά. Από τον Ρασάντ, πάντα είχες κάτι να περιμένεις".
Εχοντας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής έναν γκουρού των κολεγιακών πάγκων, που έχει μοιράσει στο ΝΒΑ πάρα πολλούς παίκτες, ήταν χρέος να τον ρωτήσουμε για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ώστε να υλοποιήσει τους στόχους του… "Συνταγή δεν υπάρχει… Ούτε μυστικό… Ολοι γνωρίζουν το δρόμο, αλλά δεν έχουν την καρδιά, τη διάθεση και τα κότσια να τον διαβούν. Κι αυτός είναι ο δρόμος της δουλειάς, δουλειάς, δουλειάς… Πολλοί προσπαθούν να περπατήσουν σε αυτόν, αλλά λίγοι τα καταφέρνουν, διότι δεν είναι εύκολο. Πρέπει να έχεις πολύ υπομονή, τσαγανό και βούληση να γίνεις ο κορυφαίος. Ολοι θέλουν να γίνουν σταρ, χωρίς να προσπαθήσουν καν. Ε, συγγνώμη, αλλά αυτό δε γίνεται. Ξέρετε τι έκανε ο Ρέι Αλλεν, όταν έπαιζε σε εμάς;
Το θυμάμαι σαν τώρα. Ηταν στο γυμναστήριο δύο ώρες πριν ξεκινήσει η προπόνηση και μετά το τέλος της καθόταν άλλες δύο ώρες μέχρι να νυχτώσει. Ηθελε να τελειοποιηθεί, είχε κάποια ντεσαβαντάζ, ήταν λίγο κοντός, αλλά προσπαθούσε μέρα νύχτα, μέρα νύχτα… Και είδατε που έφτασε… Επιπλέον. Δεν έχει καμία σημασία αν βρίσκεσαι στο γυμναστήριο 10, ή 20 ώρες, αν δεν είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το μυστικό, που δεν είναι καν μυστικό. Είναι κάτι πασίγνωστο… Οποιος θέλει λοιπόν, και το θέλει πραγματικά ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει"
.
Η Ελλάδα δεν του είναι άγνωστη… Την έχει επισκεφθεί στο παρελθόν, για διακοπές, αλλά στο διάστημα είχε παρακολουθήσει κι ένα παιχνίδι… " Μεταξύ μίας ομάδας που φορούσε κόκκινα και μιας άλλης που φορούσε πράσινα" είπε κι όταν του υπενθυμίσαμε τα ονόματα... "Ναι, ναι, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός ήταν". Ωστόσο έχουν περάσει χρόνια από τότε, καθώς... "Θυμάμαι έναν παίκτη που έπαιζε τότε και τον γνώριζα από την Αμερική. Ηταν ο Νικ Γκάλης, που είχε παίξει στο Σίτον Χολ... Τι σπουδαίος παίκτης! Απίστευτος. Είχε χιλιάδες τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι… Επιπλέον ήμουν και στο Τελ Αβίβ, στη διάρκεια του φάιναλ φορ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κι εκεί αν θυμάμαι είχαν παίξει μεταξύ τους οι δύο ομάδες, έτσι δεν είναι;".
Και τέλος, μία αναφορά στην εθνική ομάδα και το ελληνικό μπάσκετ... «Από την επίσκεψή μου στην Ελλάδα θυμάμαι και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Ελληνες στο γήπεδο. Ηταν απίστευτο. Ενθουσιάστηκα. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Οσο για το ελληνικό μπάσκετ πιστεύω ότι είναι πολύ δυνατό με παίκτες που έχουν πάρα πολλά προσόντα. Ισως να μην υπάρχει το βάθος που μπορεί να συναντήσει κανείς στις ΗΠΑ, αλλά υπάρχουν αρκετά παιδιά με μεγάλη ποιότητα, κάτι που απέδειξε και η εθνική σας ομάδα στην Ιαπωνία. Η νίκη σας επί των ΗΠΑ με εξέπληξε. Αν και δεν παρακολούθησα το παιχνίδι ζωντανά, το είδα μετά στο βίντεο. Είδα πολλούς καλούς παίκτες με τεράστια προσόντα και πολύ σωματική και ψυχική δύναμη. Ελπίζω να πάτε στο μέλλον ακόμα καλύτερα".
"Το ραντεβού δεν ήταν προκαθορισμένο, αλλά υπήρχε η διάθεση… Το όνομα του Ρασάντ Αντερσον άλλωστε ήταν το διαβατήριο για να "ανοίξουν οι πόρτες" στο campus του Κονέκτικατ και να διεισδύσουμε τηλεφωνικά στο γραφείο ενός από τους κορυφαίους κόουτς όλων των εποχών στο κολεγιακό μπάσκετ…
Κυρίες και κύριοι, το site του ΕΣΑΚΕ έχει την τιμή και την χαρά να φιλοξενεί τον σπουδαίο Τζιμ Καλχούν, προπονητή των Κονέκτικατ Χάσκις, κάτοχο δύο τίτλων NCAA τα τελευταία επτά χρόνια (1999, 2004), μέλος του Hall of Fame της Μασαχουσέτης από το 2005, όπως και της χρυσής λίστας των προπονητών με +700 νίκες στην καριέρας του… Και φυσικά μέντορα του Ρασάντ Αντερσον, MVP της 6ης αγωνιστικής…
Αλήθεια, τι μέσο όρο πόντων έχει ο Ρασάντ στην Ελλάδα;» ήταν η πρώτη ερώτηση που μας απηύθυνε ο Τζιμ Καλχούν, πριν καν ολοκληρώσουμε τους λόγους, που μας οδήγησαν στην επικοινωνία μαζί του…
Κι αφού τον ενημερώσαμε, τονίζοντας βεβαίως το τελευταίo κατόρθωμα του Ρασάντ στο παιχνίδι με το Μαρούσι, σχολίασε… " Είναι ένας καταπληκτικός παίκτης και απίστευτος σουτέρ… Αληθινά το εννοώ αυτό που λέω… Τελείωσε τη θητεία στο Κονέκτικατ με περισσότερους από 1500 πόντους και την πρώτη χρονιά του θα μπορούσε να είναι άνετα ο καλύτερος ρούκι του πρωταθλήματος".
Και συνεχίζει… "Είναι ο καλύτερος σουτέρ που έχει περάσει ποτέ από το Κονέκτικατ, ιδιαίτερα στα τελευταία δευτερόλεπτα… Όταν απαιτείται να μπει ένα μεγάλο σουτ, ένα σουτ νίκης, είναι πάντα εκεί για να του δώσεις τη μπάλα και να τη στείλει στο δίχτυ. Μαζί μας, με τους Χάσκις, εννοώ, έκανε πολύ μεγάλη καριέρα, πήρε ένα πρωτάθλημα, όπου είχε τεράστια συμβολή και πιστεύω ότι για κάθε ομάδα του ΝΒΑ θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μεγάλο όπλο. Πυρηνικό όπλο"…
Και βεβαίως, η επόμενη ερώτηση έρχεται αβίαστα, καθώς όχι μόνο στον Καλχούν, σε ολόκληρη την κοινωνία του αμερικάνικου μπάσκετ, προκάλεσε αρνητική εντύπωση το γεγονός ότι ο Ρασάντ Αντερσον δεν άκουσε το όνομά του στη διαδικασία του ντραφτ, το προηγούμενο καλοκαίρι...
"Σοκαρίστηκα ειλικρινά" παραδέχεται ο κόουτς, που φέτος συμπληρώνει 21 συναπτά έτη στον πάγκο των Χάσκις… «Δεν υπάρχουν πολλοί σουτέρ σαν κι αυτόν και σίγουρα θα μπορούσε να έχει θέση στο ΝΒΑ. Είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο κατά τη δική μου άποψη. Είναι ένα παιδί, που από το πουθενά μπορεί να πατήσει στο παρκέ και να γυρίσει ένα ολόκληρο παιχνίδι, ή να δώσει τρομερές λύσεις με το σουτ. Ενιωσα πολύ μεγάλη έκπληξη, πάρα πολύ μεγάλη έκπληξη, διότι επιμένω, το "δολοφονικό" σουτ του Αντερσον ελάχιστοι διαθέτουν. Και νομίζω ότι οι περισσότερες ομάδες του ΝΒΑ θα το είχαν ανάγκη…
Ωστόσο, δεν έχει σημασία, που δεν επιλέχθηκε στο ντραφτ. Τώρα που βρίσκεται στην Ελλάδα, έχει μπροστά του μία ευκαιρία να αποδείξει ποιος είναι και πολύ σύντομα να βρει θέση εκεί όπου ανήκει, στο ΝΒΑ. Σήμερα που μιλάμε, 15 παίκτες του Κονέκτικατ αγωνίζονται στο ΝΒΑ… Ο Ρασάντ, είμαι σίγουρος, ότι θα μπορούσε να είναι ο 16ος… Για αυτό και στην Ελλάδα πρέπει να κάνει μία νέα αρχή, διότι οφείλει να ξέρει ότι τίποτα δεν τελειώνει στην καριέρα ενός αθλητή τη βραδιά του ντραφτ. Ειδικά για ένα παιδί με τόσο σπουδαία καριέρα στο κολέγιο"
.
Το πιο σημαντικό στοιχείο που κατέθεσε πάντως, ο Τζιμ Καλχούν για τον Αντερσον, αφορούσε στο χαρακτήρα του… "Εκτός από σπουδαίος παίκτης είναι και τρομερό παιδί. Πολύ θετικό στοιχείο για κάθε ομάδα, εύθυμος χαρακτήρας, που δουλεύει πάρα πολύ στα αποδυτήρια, καθώς οι συμπαίκτες του τον σέβονται και τον εκτιμούν. Η ομάδα που τον απέκτησε, σίγουρα, έκανε την καλύτερη επιλογή, αν και ο Ρασάντ δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στην Ελλάδα, αλλά κάπου εδώ, κοντά μας, στο ΝΒΑ" λέει χωρίς περιστροφές ο Καλχούν, ο οποίος δε ξεχνά βεβαίως και τον …διδακτικό χαρακτήρα του…
"Εχω να δώσω μία συμβουλή στον Ρασάντ τώρα που βρίσκεται στην Ελλάδα… Να δουλέψει πάρα πολύ στην άμυνά του, καθώς στα υπόλοιπα στοιχεία του δεν υστερεί… Να προσπαθήσει πάρα πολύ στην άμυνα και να αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται από τα μαλλιά. Ετσι, είμαι πολύ αισιόδοξος, ότι κάποια στιγμή θα έρθει στο ΝΒΑ".
Σ εκείνο το σημείο, θυμήθηκε, μόνος του, την περίφημη έκφραση… "The Dagger"… Το στιλέτο.. "Νομίζω ότι τον χαρακτηρίζει απόλυτα. Χτυπάει την κρίσιμη στιγμή και αποτελειώνει τον αντίπαλο. Ηταν μετά από ένα παιχνίδι εναντίον της Μασαχουσέτης, όπου είχε ευστοχήσει σε 6 ή 7 τρίποντα… Ηταν απίστευτος σε εκείνο το ματς, όπως, όμως και σε πολλά άλλα, με αποκορύφωμα, κατά τη γνώμη μου, το σουτ που έβαλε εναντίον των Ουάσιγκτον Χάσκις, στέλνοντας στα δύο δευτερόλεπτα, το παιχνίδι στην παράταση. Αλλα δεν ήταν μόνο αυτά. Από τον Ρασάντ, πάντα είχες κάτι να περιμένεις".
Εχοντας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής έναν γκουρού των κολεγιακών πάγκων, που έχει μοιράσει στο ΝΒΑ πάρα πολλούς παίκτες, ήταν χρέος να τον ρωτήσουμε για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ώστε να υλοποιήσει τους στόχους του… "Συνταγή δεν υπάρχει… Ούτε μυστικό… Ολοι γνωρίζουν το δρόμο, αλλά δεν έχουν την καρδιά, τη διάθεση και τα κότσια να τον διαβούν. Κι αυτός είναι ο δρόμος της δουλειάς, δουλειάς, δουλειάς… Πολλοί προσπαθούν να περπατήσουν σε αυτόν, αλλά λίγοι τα καταφέρνουν, διότι δεν είναι εύκολο. Πρέπει να έχεις πολύ υπομονή, τσαγανό και βούληση να γίνεις ο κορυφαίος. Ολοι θέλουν να γίνουν σταρ, χωρίς να προσπαθήσουν καν. Ε, συγγνώμη, αλλά αυτό δε γίνεται. Ξέρετε τι έκανε ο Ρέι Αλλεν, όταν έπαιζε σε εμάς;
Το θυμάμαι σαν τώρα. Ηταν στο γυμναστήριο δύο ώρες πριν ξεκινήσει η προπόνηση και μετά το τέλος της καθόταν άλλες δύο ώρες μέχρι να νυχτώσει. Ηθελε να τελειοποιηθεί, είχε κάποια ντεσαβαντάζ, ήταν λίγο κοντός, αλλά προσπαθούσε μέρα νύχτα, μέρα νύχτα… Και είδατε που έφτασε… Επιπλέον. Δεν έχει καμία σημασία αν βρίσκεσαι στο γυμναστήριο 10, ή 20 ώρες, αν δεν είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το μυστικό, που δεν είναι καν μυστικό. Είναι κάτι πασίγνωστο… Οποιος θέλει λοιπόν, και το θέλει πραγματικά ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει"
.
Η Ελλάδα δεν του είναι άγνωστη… Την έχει επισκεφθεί στο παρελθόν, για διακοπές, αλλά στο διάστημα είχε παρακολουθήσει κι ένα παιχνίδι… " Μεταξύ μίας ομάδας που φορούσε κόκκινα και μιας άλλης που φορούσε πράσινα" είπε κι όταν του υπενθυμίσαμε τα ονόματα... "Ναι, ναι, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός ήταν". Ωστόσο έχουν περάσει χρόνια από τότε, καθώς... "Θυμάμαι έναν παίκτη που έπαιζε τότε και τον γνώριζα από την Αμερική. Ηταν ο Νικ Γκάλης, που είχε παίξει στο Σίτον Χολ... Τι σπουδαίος παίκτης! Απίστευτος. Είχε χιλιάδες τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι… Επιπλέον ήμουν και στο Τελ Αβίβ, στη διάρκεια του φάιναλ φορ του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κι εκεί αν θυμάμαι είχαν παίξει μεταξύ τους οι δύο ομάδες, έτσι δεν είναι;".
Και τέλος, μία αναφορά στην εθνική ομάδα και το ελληνικό μπάσκετ... «Από την επίσκεψή μου στην Ελλάδα θυμάμαι και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Ελληνες στο γήπεδο. Ηταν απίστευτο. Ενθουσιάστηκα. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Οσο για το ελληνικό μπάσκετ πιστεύω ότι είναι πολύ δυνατό με παίκτες που έχουν πάρα πολλά προσόντα. Ισως να μην υπάρχει το βάθος που μπορεί να συναντήσει κανείς στις ΗΠΑ, αλλά υπάρχουν αρκετά παιδιά με μεγάλη ποιότητα, κάτι που απέδειξε και η εθνική σας ομάδα στην Ιαπωνία. Η νίκη σας επί των ΗΠΑ με εξέπληξε. Αν και δεν παρακολούθησα το παιχνίδι ζωντανά, το είδα μετά στο βίντεο. Είδα πολλούς καλούς παίκτες με τεράστια προσόντα και πολύ σωματική και ψυχική δύναμη. Ελπίζω να πάτε στο μέλλον ακόμα καλύτερα".