Κάλλιο αργά παρά ποτέ

Από το 1996 και μέχρι σήμερα, που ταξιδεύω ανελλιπώς στην Αμερική καλύπτοντας το ΝΒΑ, πάντοτε ζήλευα τους συναδέλφους από τις άλλες χώρες, που πάντα είχαν έναν συμπατριώτη τους παίκτη. Οι Κροάτες καμάρωναν για τον Toni Kukoc. Οι Σέρβοι για τον Vlade Divac και τον Sasha Danilovic. Οι Λιθουανοί για τον Arvydas Sabonis.

Οι Ισπανοί για τον Pau Gasol. Οι Γάλλοι για τον Tony Parker. Κι εγώ; Ή μάλλον εμείς οι Ελληνες; Χαιρόμαστε με τις επιτυχίες του Peja Stojakovic, αφού τον θεωρούσαμε σχεδόν Έλληνα και κάναμε προσευχές μήπως και στεριώσουν στο ΝΒΑ τα δικά μας παιδιά.

Ο Ιάκωβος Τσακαλίδης άνοιξε το γαϊτανάκι των Ελλήνων στο ΝΒΑ το 2000, όταν τον επέλεξαν οι Suns στο Νο. 25 του ντραφτ. Πήγε αμέσως να παίξει κι έκανε μία αξιοπρεπή καριέρα σε Φίνιξ, Μέμφις και Χιούστον.

Ο Αντώνης Φώτσης, που πέρασε και δεν ακούμπησε στους Grizzlies τη σεζόν 2001-02. Στη συνέχεια ο Ευθύμης Ρεντζιάς, το 2002, με καθυστέρηση επταετίας, έπιαξε στο ΝΒΑ για μία σεζόν με τους Sixers. Λίγο αργότερα, το 2006, ήταν η σειρά του Ανδρέα Γλυνιαδάκη να δοκιμάσει την τύχη του με τους Seattle Supersonics, με τους οποίους αγωνίστηκε σε 13 ματς.

Την ίδια χρονιά, αλλά με περισσότερες προσδοκίες και τριετές συμβόλαιο 6.000.000 δολαρίων, ο Βασίλης Σπανούλης άφησε τον Παναθηναϊκό για τους Rockets. Είμαστε βέβαιοι πως θα έπιανε κι επιτέλους θα είχαμε έναν Ελληνα με ρόλο σε ομάδα ΝΒΑ. Ο Kill Bill, βρέθηκε στην άκρη του πάγκου του Χιούστον, πίσω από τους Tracy McGrady, Rafer Alston, Luther Head και John Lucas. Ενα καλοκαίρι αργότερα επέστρεψε στην Ευρώπη, όπου και διαπρέπει μέχρι σήμερα.

Το 2008, ήταν η σειρά του Κώστα Κουφού. Επιλέχθηκε από τους Jazz στο Νο. 23 και άρχισε να χτίζει μία αξιοπρόσεχτη καριέρα. Με όπλο τη σκληρή δουλειά έφτασε να γίνει βασικός σέντερ, σε ομάδα playoffs του ΝΒΑ, του Nuggets. Tην σεζόν 2012-13 ήρθε η δικαίωση, αφού ο George Karl τον έχρισε βασικό, με αποτέλεσμα να “γράφει” 8 πόντους, 6.9 ριμπάουντ και 1.3 κοψίματα μέσο όρο σε 22.4 λεπτά συμμετοχής, παίρνοντας μέρος σε 81 αγώνες!

Με τον Κώστα, κάτι άρχισε να γίνεται. Οι Nuggets τον έστειλαν στο Μεμφις, κι εκεί μαζί με τον έτερο ομογενή της παρέας, Νικ Καλάθη, δημιούργησαν μία Ελληνοαμερικάνικη παροικία.

Μέχρι που ήρθε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, για να ταράξει τα νερά. Από τον Φιλαθλητικό και την Α2, στην Σαραγόσα κι από εκεί στο Νο. 15 του ντραφτ από τους Bucks και πλέον πενταδάτος!

Εδώ ταιριάζει γάντι το “κάλλιο αργά παρά ποτέ”. Περιμέναμε πολύ, αλλά τελικά μας ήρθε ο χαμογελαστός Γιάννης, που εδώ και λίγες εβδομάδες κάνει… παπάδες στο ΝΒΑ.

Ο Larry Drew τον έχρισε βασικό κι εκείνος μεταμμορφώθηκε σαν παίκτης. Χρησιμοποιώντας ως καύσιμα την εμπιστοσύνη του προπονητή και τη σκληρή δουλειά, άρχισε να πρωταγωνιστεί στα highlights. Μετά ήρθε το πρώτο του double double και ο Γιάννης…. Αποθρασύνθηκε τελείως. Ο αθεόφοβος έφτασε στο σημείο να ρίξει δύο τάπες στο είδωλό του, τον Kevin Durant, να καρφώσει στην μούρη του “ζόρικου” Kendrick Perkins, να σκοράρει στον αιφνιδιασμό, επίσης απέναντι στον Durant και ν’ αγριοκοιτάξει τους Metta World Peace και Carmelo Anthony.

Θέλετε κι άλλα; Το blog του στο NBA GREECE τον έχει κάνει αξιαγάπητο σε όλη την Αμερική που ανακαλύπτει αργά αλλά σταθερά τον παίκτη που αποκαλούν “Greek Freak”. Οι Bucks θέλουν να χτίσουν γύρω του και τον θεωρούν ό,τι καλύτερο τους συμβαίνει σε μία χαμένη χρονιά.

Το πιο σημαντικό; Επιτέλους η Ελλάδα δεν είναι πια φτωχός συγγενής στο ΝΒΑ. Έχει δικά της παιδιά εκεί. Τον Γιάννη, τον Κώστα και τον Νικ. Τώρα που άνοιξε η πόρτα του ΝΒΑ ή για να είμαι πιο ακριβής, τώρα που την κατεδάφισε ο Γιάννης, θα έχουν την ευκαιρία κι άλλα Ελληνόπουλα να τολμήσουν να κυνηγήσουν το Αμερικάνικο όνειρο.

Στο Μιλγουόκι το κρύο είναι πολικό, αλλά αύριο το βράδυ (σ.σ ξημερώματα Πέμπτης στην Ελλάδα), θα ζεσταθούμε όταν θα δούμε τον Γιάννη και τον Κώστα να κάνουν high five στο παρκέ, λίγο πριν το τζάμπολ και τον Νικ να κάθεται στον πάγκο των Grizzlies. To ΝΒΑ GREECE και το Sport24 θα είναι εκεί για να σας μεταφέρουν τα πάντα από την ιστορική αυτή αναμέτρηση των Bucks με τους Grizzlies!

Επιτέλους δεν είμαστε πια οι φτωχοί συγγενείς του ΝΒΑ. Μπορούμε να καμαρώνουμε κι εμείς για τα δικά μας παιδιά!

Δεκτές όλες οι απόψεις και στο Twitter @ndpapaioannou