Το παρών έδωσαν ο δήμαρχος της πόλης, συγγενείς, παλιοί συμπαίκτες και νυν μέλη των Μπλέιζερς της ομάδα που αγάπησε όσο καμία.
"Έκανε τον κόσμο καλύτερο. Έκανε την κοινότητα των Μπλέιζερς καλύτερη" ήταν τα λόγια του Τέρι Πόρτερ, παλιού του συμπαίκτη στην θρυλική ομάδα του Πόρτλαντ, που έφτασε ως τον τελικό του ΝΒΑ το 1992.

Το παρών στην κηδεία του έδωσαν οι Μπακ Ουίλιαμς και Τζερόμ Κέρσεϊ. Και μπορεί ο δύο φορές all-star να ήταν υποτιμημένος από το κοινό της ομάδας όχι όμως κι από τα μέλη της ομάδας, που ήξεραν το ρόλο που έπαιζε ο Ντάκγουερθ στα αποδυτήρια.

"Ο κόσμος λέει ο Ντρέξλερ ήταν ο καλύτερος παίκτης αυτής της ομάδας, αλλά εγώ λέω ότι ήταν ο Ντάκγουερθ. Ξέραμε ότι αν έπαιζε καλά, θα κερδίζαμε. Ήταν ο παράγοντας Χ. Ήταν η κόλλα που κρατούσε την ομάδα ενωμένη. Πρέπει για μια φορά να πανηγυρίσουμε για τον Γολιάθ. Έκανε πολλά πράγματα για την κοινότητα και μας έκανε όλους πολύ περήφανους" ήταν το σχόλιο του Μπακ Ουίλιαμς.

Ο Κλάιντ Ντρέξλερ είχε στείλει ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα από την Ταϊβάν αποκαλύπτοντας ανέκδοτες ιστορίες για τον άνθρωπο με τα δύο μηδενικά στη φανέλα. Πιο αποκαλυπτικοί ωστόσο αποδείχτηκαν οι στενοί του φίλοι Τέιλορ και Κράνιτς.

Ο πρώτος αποκάλυψε ότι μισούσε τις ντομάτες, τα κρεμμύδια, τους ψεύτες και τους ανθρώπους που ακουμπούσαν το κινητό του. Από την άλλη λάτρευε τη μητέρα του, την γυναίκα του Μαξίν, τους φίλους και τα παιδιά. Είχε μια ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα ( "είχε όλων των ειδών τα κατοικίδια"), στα air condition ( "αν έμπαινες στο αμάξι του θα πάθανες κρυοπαγήματα") και στο τηλε-κοντρόλ που τα ήθελε πάντοτε στο χέρι του.

Ο Κράνιτς θυμήθηκε ένα άλλο περιστατικό: "Ένας άγνωστος τον πλησίασε για να τον ρωτήσει αν είναι επαγγελματίας παίκτης του football γαι να πάρει πληρωμένη απάντηση... 'Όχι είμαι επαγγελματίας παίκτης του πινκ-πονκ".

Για να πάρει το λόγο ο Τζερόμ Κέρσεϊ λέγοντας: "Του άρεσε η ζωή κι οι άνθρωποι. Λένε ότι δεν σε μετράνε από τα πλούτη που αφήνεις, αλλά για τους ανθρώπους που έχεις αγγίξει. Μπιγκ Ντακ; Έκανες πολύ καλή δουλειά...".

Η κηδεία ολοκληρώθηκε με τον Τέιλορ να εξηγεί: "Λένε ότι κάποιος πρέπει να ευτυχισμένος αν έχει τουλαχιστον πέντε φίλους". Τότε ζήτησε να σηκωθούν οσοι θεωρούσαν τον Κέβιν Ντάκγουερθ φίλο τους. Το Memorial Coliseum σηκώθηκε στο πόδι.

Έχει δίκιο ο Τζερόμ Κέρσεϊ... Big Duck Well done!