Ο Σπύρος Γιαννακόπολους επί σειρά ετών αποτελούσε την ψυχή της ομάδας του Ερμή, τον οποίο υπηρέτησε για δεκαετίες. Ήταν ένας άνθρωπος που λάτρευε το μπάσκετ και την προπονητική.

Η ανακοίνωση της ΕΣΚΑΝΑ αναφέρει:

"Αυτόν τον αγώνα δεν μπόρεσε να τον κερδίσει ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ .

Ήταν μια άνιση μάχη την οποία ο εργάτης του μπάσκετ έδινε εδώ και καιρό και έμελλε να την χάσει βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη την οικογένεια του ΕΡΜΗ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ της ΕΣΚΑΝΑ της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και των φίλων του.

Το μπάσκετ θρηνεί την απώλεια ενός αληθινού εργάτη του αθλήματος.

Ο ΣΠΥΡΟΣ δεν είναι πια ανάμεσά μας, θα τον θυμόμαστε πάντα σαν ένα άνθρωπο που αγωνίστηκε για την πρόοδο του αθλήματος στην πόλη μας , που πρόσφερε πολλά στις νέες γενιές , που δίδαξε εκτός από μπάσκετ ΗΘΟΣ , ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Ο πρόεδρος και το ΔΣ της ΕΣΚΑΝΑ εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στην οικογένειά του . Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τον ΑΞΙΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ , ΠΑΤΕΡΑ, ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΟ...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΠΥΡΟ...

Στην μνήμη του Σπύρου Γιαννακόπουλου το Δ.Σ. αποφάσισε να διεξαγάγει το πρωτάθλημα Παίδων Α΄ Κατηγορίας της νέας περιόδου 2015-16 στην μνήμη του".

"Όχι απλά ένας δάσκαλος του μπάσκετ"

Του Στέφανου Τριαντάφυλλου

Απέχει πολύ από το να θεωρηθεί μια τυπική ανακοίνωση, ωστόσο, δεν λέει όλη την αλήθεια. Είχα την τιμή να γνωρίσω τον Σπύρο Γιαννακόπουλο, με τις ομάδες μας να μοιράζονται το γήπεδο της Αργυρούπολης. Δεν πρόκειται να του κάνω την αγιογραφία, όχι μόνο γιατί δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο, αλλά κυρίως επειδή οι κοινό μας φίλοι πρόλαβαν να τα γράψουν καλύτερα από μένα στους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που λάτρευε να μιλάει για το μπάσκετ, τον αθλητισμό και την ίδια τη ζωή. Μπορούσε σε λίγες προτάσεις να συνδέσει τη reverse του Tony Parker, μια έκφραση ενός Γάλλου λογοτέχνη και μια παλιά ιστορία με τον Νίκο Γκάλη. Η προπονητική δεν είχε να κάνει μόνο με ντρίμπλες και pick-n-roll. Ήταν κάτι περισσότερο.

Παρακολουθούσε πολύ μπάσκετ, λάτρευε τους παίκτες του, διάβαζε φανατικά το Sport24.gr (και φρόντιζε να διορθώνει τα λάθη μου) και παθιαζόταν με τη διδασκαλία. Όχι μόνο του μπάσκετ. Τον είχα "πιάσει" πολλές φορές να μαζεύει τους νεαρούς κυρίως αθλητές και να τους μιλάει, να τους εξηγεί, να τους συμβουλεύει. Και μετά να πηγαίνει στο αυτί των προπονητών. Όχι για κατήχηση και "μάθημα". Για να τους πει μια ιδέα. Έναν προβληματισμό.

Με τα χίλια ζόρια τον έπεισαν να εγκαταλείψει τους πάγκους και την καρέκλα που καθόταν δίπλα από τη γραμματεία, ανάβοντας ένα τσιγάρο στα κρυφά. "Τις βλέπεις τις ταμπέλες" έλεγε φωναχτά; "Απαγορεύεται το κάπνισμα γράφουν πάνω. Κι από κάτω 'εκτός Σπύρου" γελούσε μαζεύοντας τις μπάλες.

Κάπως έτσι τους είχα τους προπονητές στο μυαλό μου. Κάθε μέρα στο γήπεδο. Ακούραστους και ορεξάτους. Να αγαπάνε τους παίκτες και το άθλημα. Σαν τον Σπύρο Γιαννακόπουλο.

Καλό ταξίδι κόουτς.