Έχει μιλήσει για όλα. Οσάκις. Κατά 90% μιλά για τα ίδια: το μπάσκετ, την καριέρα του, τους τίτλους του και τον επόμενο στόχο. Η συνέντευξη που έδωσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην ιστοσελίδα championat.ru ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Και εκείνος ήταν πραγματικά απολαυστικός, ως Ζέλικο (και όχι ως Ομπράντοβιτς).

Απολαύστε τον κόουτς της Φενέρμπαχτσε σε μια σειρά ιδιαίτερων ερωτήσεων

Ποιες γλώσσες μιλάτε; Σκοπεύετε να μάθετε τούρκικα;

"Μιλώ λίγα ισπανικά, λίγα ιταλικά, καταλαβαίνω τα ελληνικά, αλλά δεν μιλάω γιατί είναι πολύ δύσκολη γλώσσα. Τούρκικα δεν έχω χρησιμοποιήσει ακόμα, αλλά είναι θέμα χρόνου. Μιλώ την παγκόσμια γλώσσα του μπάσκετ, τα αγγλικά, οπότε δεν νομίζω πως θα χρειαστεί να μάθω και τούρκικα".

Πού θα ζήσετε, όταν τελειώσετε την καριέρα σας; Στο Βελιγράδι, τη Βαρκελώνη, την Αθήνα ή την Κωνσταντινούπολη;

"Ακόμα δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Υποθέτω πως στην πρώτη θέση είναι το Βελιγράδι, έχω σπίτι στη Βαρκελώνη όπου περνώ μέρος του καλοκαιριού τα τελευταία 15 χρόνια. Η Αθήνα είναι όμορφη πόλη και την αγαπώ, ενώ έχω και πολλούς φίλους εκεί, ενώ τώρα το σπίτι μου είναι η Κωνσταντινούπολη. Γενικά, θα διάλεγα μεταξύ του Βελιγραδίου και της Βαρκελώνης και μάλλον θα κατέληγα στο Βελιγράδι. Αλλά έχω ακόμα χρόνο να το σκεφτώ πιο σχολαστικά".

Στο τελευταίο video που δημοσίευσε το κανάλι της ομάδας σας, σκοράρατε σε διαδοχικά σουτ. Κάτι που δεν είναι σε θέση να κάνουν πολλοί παίκτες, νεότεροι από εσάς; Πώς διατηρήστε σε φόρμα;

"Προσπαθώ και κάνω ό,τι μπορώ. Τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα τρέχω 6-7 μίλια. Όσο για το video που είπατε, φυσικά και χρησιμοποιήθηκε μοντάζ! Κάνουμε σουτ με τους ασίσταντ μου, κάθε φορά πριν την προπόνηση, ενόσω περιμένουμε τους παίκτες. Φυσικά, ακόμα μπορώ να σουτάρω καλά και να ευστοχήσω".

Έχετε 8 τίτλους στην Euroleague, μετάλλια σε παγκόσμιο και Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο για έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει τα πάντα;

"Το κύριο κίνητρο που έχω είναι να πηγαίνω στη δουλειά κάθε μέρα, για να κάνω κάτι που πραγματικά αγαπώ. Είμαι ευτυχής που κάθε πρωί και κάθε βράδυ μπορώ να πηγαίνω σε γήπεδο μπάσκετ και να δουλεύω με την ομάδα. Στη ζωή πάντα πρέπει να κοιτάμε το μέλλον, έχοντας στο μυαλό τις καλύτερες στιγμές από το παρελθόν, μαζί και τα συμπεράσματα από κακές εμπειρίες, ώστε να αδράξουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε. Αυτό που με εμπνέει πάντα είναι η επόμενη προπόνηση, το επόμενο ματς".

Ποια είναι τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μπορούν να βοηθήσουν έναν παίκτη να γίνει καλύτερος; Η αυτοπεποίθηση, η αυταρέσκεια, η επιθετικότητα;

"Η αυτοπεποίθηση είναι εξαιρετικό στοιχείο, αρκεί φυσικά να υπάρχει σε ένα λογικό ποσοστό. Ο εγωισμός και η ιδιοτέλεια δεν είναι κάτι που χρειάζεται ο όποιος παίκτης. Σε ό,τι αφορά την επιθετικότητα, επιτρέπεται μέσα στο παρκέ. Κάποιες φορές ζητώ από τους παίκτες μου να είναι επιθετικοί, σε λογικό πλαίσιο, αλλά πάντα είναι σημαντικό να μην ξεπερνούν τα όρια. Γενικότερα, πιστεύω πως ένας "φτωχός" άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει καλός αθλητής. Είναι αδύνατο.

Ένας καλός άνθρωπος μπορεί να γίνει κακός παίκτης. Το αντίθετο όμως, δεν γίνεται. Το πιο σημαντικό λοιπόν, είναι να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος ως άνθρωπος και ως αθλητής. Οι παίκτες μου δεν είναι άγγελοι. Είναι πραγματικοί άνθρωποι, αλλά πάντα τους μιλώ για τη σημασία του να είναι καλοί, να σέβονται τους συμπαίκτες και τους αντιπάλους, αλλά... όχι κατά τη διάρκεια του ματς. Μετά την κόρνα της λήξης.

Ο καθένας τους πρέπει να καταλάβει ότι δεν πάει μόνος του για καφέ. Πως είναι μέλος ενός συλλόγου και η συμπεριφορά του έχει ιδιαίτερο βάρος, αφορά και άλλους ανθρώπους. Καταλάβατε τώρα γιατί είναι σημαντικό να προσπαθείς να είσαι καλός άνθρωπος; Το τι είμαστε προκύπτει από τις πράξεις μας, όχι από τις σκέψεις μας".

Σύντομα θα προβληθεί σε όλη την Ευρώπη ντοκιμαντέρ για τη ζωή σας. Πείτε μου, αν αυτό το ντοκιμαντέρ γινόταν ταινία στο Χόλιγουντ ποιος ηθοποιός θα θέλατε να ερμηνεύσει το ρόλο σας; Ο Τζόνι Ντεπ;

"Ανά τακτά χρονικά διαστήματα δέχομαι προτάσεις για να γίνω το αντικείμενο κινηματογραφικής ταινίας. Δεν έχω όμως, το χρόνο να αφιερώσω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία. Το ντοκιμαντέρ στο οποίο αναφέρεστε, "γυρίστηκε" σε δύο χρόνια. Οι παραγωγοί του είναι πολύ καλοί φίλοι και κάναμε τα γυρίσματα στην Αθήνα και στο σπίτι μου, στο Τσάτσακ. Ομολογώ πως κουράστηκα πολύ. Λάτρεψα τη δουλειά με αυτούς τους εκπληκτικούς ανθρώπους. Δεν έχω αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό, αλλά ακόμα δεν έχω δει το ντοκιμαντέρ".

Τι σας ενοχλεί περισσότερο; Όταν οι παίκτες σας κάνουν ό,τι τους λέτε, αλλά δεν δουλεύουν ή όταν κάνουν κάτι που είναι ενάντια στις οδηγίες σας και κάνουν καλή δουλειά;

"Το δεύτερο παράδειγμα που δώσατε είναι σχεδόν ουτοπικό. Έχω ως αρχή να επικοινωνώ με τους παίκτες, να συνεργαζόμαστε. Στα ματς παρουσιάζουμε τις ιδέες μας, το αποτέλεσμα των κοινών αποφάσεων. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ πως αύριο κάποιος θα "σπάσει" αυτή τη συμφωνία.

Πρέπει βέβαια, να έχετε στο μυαλό σας ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι. Όχι μηχανικό πράγμα. Μπορείς να προετοιμάζεις πλήθος ιδιαίτερων συνδυασμών και να μην έχουν αποτέλεσμα. Κατά την άποψη μου, επειδή το μπάσκετ είναι άθλημα υψηλής ταχύτητας, οι καλύτεροι παίκτες είναι αυτοί που έχουν γρήγορη σκέψη και αντίδραση, μαζί με υψηλό αίσθημα ευθύνης. Αυτό διαχωρίζει τους καλούς παίκτες από τους μέτριους. Συμπερασματικά, όταν οι παίκτες κάνουν κάτι που δεν αφορά το αρχικό πλάνο, παραβιάζουν τη συμφωνία μας".

Και πώς το διαχειρίζεστε;

"Πολύ απλά. Βλέπουμε μαζί το ματς. Δεν χρειάζεται να πω κάτι. Το βλέπουν μπροστά τους. Κάποιες φορές, εντοπίζω το λάθος και προσπαθώ να εξηγήσω πώς θα πρέπει να γίνει σωστά η δουλειά. Όσο έμπειρος και αν είναι κάποιος παίκτης, η δουλειά μου είναι να τακτοποιήσω αυτές τις δύσκολες στιγμές και να προτείνω πώς θα τις λύσουμε. Και πάντα υπήρξα τυχερός. Οι παίκτες μου με εμπιστεύονται, ενώ σπάνια προκύπτει κάποια πολύ δύσκολη στιγμή".

Ποιο βιβλίο θα προτείνατε σε κάθε παίκτη να το διαβάσει; Ποιου είδους βιβλία θεωρείτε ότι είναι τα πιο χρήσιμα για κάθε άνθρωπο;

"Είναι δύσκολο να απαντήσω, δίχως να το σκεφτώ πολύ. Έχω παιδιά στην ομάδα που είναι 18-20 χρόνων, ενώ έχω και άλλους που είναι πάνω από 30. Υπάρχει μεγάλο χάσμα και δεν υπάρχει παγκόσμια συμβουλή για όλους. Στο τέλος της ημέρας και παρά την τεράστια έκρηξη της τεχνολογίας, πιστεύω ότι το διάβασμα είναι βασική προϋπόθεση για όποιον θέλει να βελτιωθεί.

Το βιβλίο που διαβάζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα και νιώθω πως με βοηθά στη δουλειά μου, γιατί βρίσκω συνέχεια απαντήσεις στις ερωτήσεις μου είναι το "Συναισθηματική ευφυΐα" του Daniel Goleman. Τα συναισθήματα είναι η βάση της ζωής και είναι πολύ σημαντικό να τα κατανοήσουμε".

Οι ψυχολόγοι λένε πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κρατήσεις τα κέρδη και όχι τη νίκη, γιατί μάχεσαι όχι μόνο εναντίον κάποιου αντιπάλου, αλλά και εναντίον του παρελθόντος σου. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο καλύτερος;

"Θα σας γυρίσω στην αρχή της συζήτησης μας, όταν είπα πως είναι πολύ σημαντικό να οδηγείσαι στα σωστά συμπεράσματα μέσα από κάθε εμπειρία και να προχωράς. Σήμερα είναι μια νέα ημέρα, μια νέα προπόνηση και μας περιμένει ένα νέο ματς. Δεν μπορείς να κολλάς σε μια στιγμή. Είτε είναι καλή, είτε οδυνηρή.

Ξέρω πως οι αντίπαλοι μας έρχονται με μια ιδιαίτερη συμπεριφορά, γιατί πάντα είναι καλύτερο να νικάς μια υψηλού επιπέδου ομάδα από έναν ισοδύναμο αντίπαλο. Η νίκη επί του κόσμου επιβεβαιώνει την αυτοεκτίμηση του αντιπάλου. Έπειτα από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, σκέφτονται συνήθως πως επειδή μας νίκησαν μπορούν να νικήσουν τους πάντες. Η εμπειρία δείχνει πως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Πάντα εξηγώ στους παίκτες μου ότι όλοι οι αντίπαλοι μας έχουν ιδιαίτερο κίνητρο, απέναντι μας και πως είναι ανεπίτρεπτο να έχουν μεγαλύτερη θέληση για τη νίκη, από εμάς. Οφείλουμε τουλάχιστον να είμαστε στο ίδιο επίπεδο. Σε καμία περίπτωση σε χαμηλότερο.

Πάντα είναι πιο δύσκολο να κρατήσεις έναν τίτλο, από ό,τι να τον κατακτήσεις, γιατί όλοι θέλουν να νικήσουν τον πρωταθλητή. Μπορείς να δώσεις δέκα ματς, αλλά όταν νικάς την καλύτερη ομάδα της Euroleague, είναι ιδιαίτερη στιγμή για την ιστορία σου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως η πρωταθλήτρια ομάδα πέφτει σε κατάθλιψη από μια ήττα, έτσι;".

Τι λέτε στον εαυτό σας, μετά τις ήττες; Πώς βρίσκετε τη δύναμη να ξεχνάτε και να προχωράτε;

"Δεν υπάρχει στον κόσμο κάποιος που να μπορεί να με κρίνει πιο αυστηρά από ό,τι εγώ. Μετά τις ήττες, κατ' αρχάς αναλύω τους λόγους και τους τομείς που μπορούμε να βελτιωθούμε. Αυτά βέβαια, δεν τα κάνω μόνο μετά τα αρνητικά αποτελέσματα. Το σημαντικό για εμένα είναι να καταλάβω πως η ομάδα έκανε ό,τι μπορούσε. Όπως λέμε στη Σερβία πρέπει να δίνουμε όλον μας τον εαυτό. Όταν το κάνεις αυτό και δεν φτάσεις σε θετικό αποτέλεσμα, ξέρεις πως τουλάχιστον δεν υπήρχε κάτι που να μην έδωσες. Προσπάθησες στο 100%".

Πόσες φορές σκεφτήκατε να εγκαταλείψετε αυτή τη δουλειά;

"Ποτέ. Πραγματικά αγαπώ τη δουλειά μου και πιστεύω πως είναι προνόμιο να κάνεις κάτι που αγαπάς. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, σε αυτόν τον κόσμο δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Διαρκώς λέω στους παίκτες μου πως όταν ολοκληρώσουν την καριέρα τους, θα καταλάβουν πραγματικά πως αυτές ήταν οι πιο όμορφες στιγμές της ζωής τους. Κάποιες φορές οι παίκτες σκέφτονται πως είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνούν, ότι δουλεύουν σε σημείο εξόντωσης. Κάποιες φορές δεν θέλουν να μπουν στο δωμάτιο μαζί με εμένα και τους ασίσταντ μου. Τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αλλά όλα είναι μέρος της δουλειάς. Όλα είναι μέρος του καλύτερου κομματιού της ζωής τους.

Πριν ενάμιση χρόνο, όταν έφυγα από τον Παναθηναϊκό αποφάσισα να μείνω εκτός για μια σεζόν, γιατί ήταν αδιανόητο στο μυαλό μου να πάω κάπου έπειτα από 13 χρόνια σε αυτήν την ομάδα. Δεν θα ήταν καλό. Σε αυτούς τους 18 μήνες της παύσης, έκανα πράγματα με τα οποία δεν μπορούσα να ασχοληθώ τις δυο τελευταίες δεκαετίες. Μετά, γύρισα πιο έτοιμος από ποτέ, στο ύψιστο επίπεδο ενέργειας, φιλοδοξίας και σθένους.

Τη μέρα που θα ξυπνήσω, θα πάω στο γήπεδο και θα επιστρέψω από την προπόνηση, χωρίς να νιώθω ικανοποιημένος ή χαρούμενο, θα είναι η ημέρα που θα εγκαταλείψω τους πάγκους. Θα κάνω κάτι άλλο. Υπάρχουν τόσα με τα οποία ήθελα να ασχοληθώ αλλά δεν είχα ποτέ χρόνο".