Ο Φακούντο Καμπάσο αποφάσισε να ποντάρει στον εαυτό του. Άφησε την σιγουριά της Ρεάλ και της EuroLeague για να κυνηγήσει το όνειρο του ΝΒΑ με τους Νάγκετς. Μέχρι στιγμής ωστόσο δεν έχει δικαιωθεί.

Η σεζόν βρίσκεται μόλις στο ξεκίνημά της και υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά για όλους. Τα πρώτα δείγματα γραφής ωστόσο για τον Αργεντινό γκαρντ δεν είναι καλά. Και το ακόμα χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται να υπάρχει άμεσα φως στον ορίζοντα.

Στους πρώτους 5 αγώνες των Νάγκετς ο Καμπάσο είναι αυτό ακριβώς που δείχνουν οι αριθμοί του: Ο τελευταίος τροχός της αμάξης ή, έστω, ο... προτελευταίος τροχός αφού ο τελευταίος είναι ο Αρ Τζέι Χάμπτον. Σε αυτά τα πρώτα πέντε παιχνίδια του Ντένβερ ο Καμπάσο έχει βρεθεί στο παρκέ 33 λεπτά. Όχι 33 λεπτά μέσο όρο. Έχει αγωνιστεί συνολικά 33 λεπτά σε πέντε παιχνίδια, έχοντας προλάβει να δείξει ελάχιστα πράγματα, αριθμώντας σε αυτό το διάστημα 1.6 πόντους, 0.8 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 λάθος μέσο όρο με 20% στα σουτ και 25% στα τρίποντα σε 6.6 λεπτά συμμετοχής. Όχι ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του δηλαδή.

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΝΒΕΡ

Ο Καμπάσο πρακτικά έβαλε λεφτά από την τσέπη του για να πάει στους Νάγκετς λόγω του υψηλού buy out που είχε στο συμβόλαιό του με την Ρεάλ. Ξεκαθάρισε ότι το όνειρό του ήταν να παίξει στο ΝΒΑ και δεν τον ενδιαφέρει το οικονομικό κόστος, ελπίζοντας ότι υπογράφοντας σε μία ομάδα που φημίζεται για την συμπάθειά της σε μη Αμερικανούς (στο φετινό ρόστερ υπάρχουν έξι ξένοι) θα βρει έναν ρόλο. Υπάρχουν όμως δύο παράμετροι που προς το παρόν τον περιορίζουν: Οι στόχοι του Ντένβερ και το βάθος του πάγκου της ομάδας.

Οι Νάγκετς την περασμένη σεζόν έφτασαν μέχρι τους τελικούς της Δύσης, εντυπωσιάζοντας με το μπάσκετ που έπαιξαν. Μπαίνοντας λοιπόν στην φετινή σεζόν έχοντας ως στόχο τον πρωταθλητισμό, δεν έχουν ακριβώς την πολυτέλεια για πειράματα. Στην απαιτητική Δύση είναι απαραίτητο ένα καλό ξεκίνημα για να μην χάσουν έδαφος (ασχέτως αν έχουν ξεκινήσει με ρεκόρ 1-4). Πρέπει λοιπόν να στηριχθούν στους παίκτες που ξέρουν το σύστημα και τις απαιτήσεις του Μάικ Μαλόουν, να συνεχίσουν με τους ίδιους αυτοματισμούς.

Αυτοματισμούς τους οποίους ο Καμπάσο (που αγωνίζεται και στην πλέον σημαντική θέση, αυτή του πόιντ γκαρντ) δεν ξέρει. Και είναι λογικό να μην τους ξέρει, αφού – μεταξύ άλλων – δεν είχε και τον χρόνο να τους μάθει λόγω της απότομης έναρξης της σεζόν 2020/21 τον Δεκέμβριο, που σήμαινε ότι πρακτικά δεν υπήρχε training camp και ανάλυση των συνθηκών μέσω των προπονήσεων.

Παράλληλα με αυτό το εμπόδιο, ο Καμπάσο έχει να ξεπεράσει ένα εξίσου μεγάλο, αν όχι μεγαλύτερο: Το βάθος του Ντένβερ, ειδικά στην περιφέρεια. Οι Νάγκετς είδαν 10 παίκτες τους να επιστρέφουν από την περασμένη σεζόν στο φετινό ρόστερ. Οι πέντε από αυτούς αγωνίζονται στις θέσεις των γκαρντ (Τζαμάλ Μάρεϊ, Γκάρι Χάρις, Γουίλ Μπάρτον, Μόντε Μόρις, Πι Τζέι Ντοζίερ), ασχέτως αν οι Μπάρτον και Χάρις μπορούν να αγωνιστούν και ως σμολ φόργουορντ. Αυτομάτως λοιπόν, ο Καμπάσο ξεκινάει στο ροτέισον ως ο έκτος γκαρντ, αλλά και κάτι ανάμεσα στον τρίτο ή τέταρτο πόιντ γκαρντ της ομάδας, αφού πίσω από τον (πενταδάτο) Μάρεϊ υπάρχει αρχικά ο Μόντε Μόρις (που υπέγραψε τριετές συμβόλαιο 27 εκατ. δολαρίων πριν ξεκινήσει η σεζόν), αλλά και ο ύψους 1.98 μέτρων Ντοζίερ που αγωνίζεται και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας.

Έχοντας μπροστά του πέντε γκαρντ – και με όλους μάλιστα να βρίσκονται στο Ντένβερ τουλάχιστον δύο χρόνια και να ξέρουν τις απαιτήσεις του Μαλόουν – είναι λογικό ο Καμπάσο να χρειάζεται αρκετό χρόνο μέχρι να βρει πατήματα. Οι Νάγκετς αυτή τη στιγμή δεν ενδιαφέρονται για το βιογραφικό του. Μπορεί να ήταν ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην EuroLeague, αλλά πλέον βρίσκεται στο ΝΒΑ. Και, στο ΝΒΑ, ξεκινάει ως ρούκι, όντας ο έκτος γκαρντ στο ροτέισον και με πολλά να αποδείξει προκειμένου να κερδίσει έστω μερικά λεπτά συμμετοχής.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΟΜΑ

Ο Καμπάσο δεν έχει αποτύχει. Είναι (πάρα) πολύ νωρίς για να ειπωθεί κάτι τέτοιο έπειτα από μόλις 5 αγώνες σε ένα καινούριο περιβάλλον κατά την διάρκεια της πιο περίεργης σεζόν στην σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ λόγω του κορονοϊού. Σίγουρα δεν είχε το ξεκίνημα που ονειρευόταν, ωστόσο αυτοί που παρακολουθούν τους Νάγκετς ξέρουν πολύ καλά δύο πράγματα: 1. Κάθε νέο πρόσωπο χρειάζεται χρόνο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μαλόουν, όσο καλός παίκτης και να είναι. 2. Κάποια στιγμή ο Αργεντινός γκαρντ θα πάρει την ευκαιρία του και από τον τρόπο που θα την διαχειριστεί θα κριθεί και το μέλλον του.

Ο Μάικ Μαλόουν πέρασε όλη την περσινή σεζόν κάνοντας... σκωτσέζικο ντουζ στον Μάικλ Πόρτερ έχοντάς τον διαρκώς μέσα-έξω στο ροτέισον, μέχρι να τον εμφανίσει στην “φούσκα” λόγω του τραυματισμού του Μπάρτον. Έκανε το ίδιο στον Μόντε Μόρις στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα. Κάποτε δεν δίστασε να κάνει το ίδιο ακόμα στον Νίκολα Γιόκιτς όταν έπρεπε να τον “χωρέσει” στην ίδια ομάδα με τον Γιουσούφ Νούρκιτς πριν παραχωρηθεί ο Βόσνιος στους Μπλέιζερς. Στο τέλος όμως, ο έμπειρος τεχικός παίρνει πάντα αυτό που θέλει από τους παίκτες του.

Ο Καμπάσο βέβαια δεν είναι πιτσιρικάς. Είναι ένας 30χρονος ρούκι που ρίσκαρε πολλά αφήνοντας την Ρεάλ για να πάει στους Νάγκετς. Δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Όποιος πιστεύει πάντως ότι οι Νάγκετς – μία από τις καλύτερες ομάδες στο σκάουτινγκ παικτών – δεν ξέρουν τι έχουν στα χέρια τους, κάνει μεγάλο λάθος. Το Ντένβερ ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι παίκτης είναι ο Καμπάσο. Όπως όμως τόσοι και τόσοι παίκτες πριν από αυτόν στους Νάγκετς, θα πρέπει να περιμένει την σειρά του. Μένει πλέον να φανεί αν έχει την υπομονή να το κάνει αυτό.