Όντεντ Κάτας, η φιλοσοφία: "Δεν μπορώ να γίνω κόκκινος, όπως ο Ομπράντοβιτς"

Ο Όντεντ Κάτας θα αποτελέσει τον διάδοχο του Γιώργου Βόβορα στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, με τον 46χρονο τεχνικό να κάθεται για πρώτη φορά στην άκρη του πάγκου -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- την Κυριακή 17 Ιανουαρίου, στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Άρη για τη Stoiximan Basket League.

Εν αναμονή της επισημοποίησης της συμφωνίας των δύο πλευρών (πρόκειται για κάτι τυπικό), το SPORT24 παρουσιάζει τη φιλοσοφία του νέου τεχνικού των πρασίνων. Όχι σε αυστηρά τακτικό επίπεδο (αυτό θα αναλυθεί τις προσεχείς ημέρες), αλλά σε επίπεδο προσέγγισης των παικτών και των μεθόδων που χρησιμοποιεί για να "χτίζει" τις σχέσεις τους μαζί του. Όλα αυτά, με τα δικά του λόγια, όπως ο ίδιος τα εξήγησε σε προ διετίας ομιλία του στο Weizmann Institute of Science.

Διαβάστε όσα είπε στη Ρον Μπλάντερ, για να πάρετε μια γεύση από το ποιος είναι, ως προπονητής, ο Όντεντ Κάτας. Ως παίκτη τον μάθαμε καλά πριν από δύο δεκαετίες άλλωστε...

ΠΑΙΚΤΗΣ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ;

"Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε παίκτη και προπονητή, παρότι βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Για μένα είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες καταστάσεις. Η δουλειά του παίκτη είναι η καλύτερη στον κόσμο, ενώ κι αυτή του προπονητή είναι απολαυστική αν το αγαπάς. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετικές.

Ξέρεις, ως παίκτης εξαρτάσαι πολύ από τον εαυτό σου, ενώ αντίστοιχα είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις κάποια δεξιότητα σε έναν παίκτη. Είσαι τόσο καλός όσο είσαι, μπορείς να έχεις ένα καλό ή ένα κακό παιχνίδι, μια κακή αγωνιστική περίοδο, στο τέλος όμως, είσαι αυτός που είσαι. Είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου.

Ως προπονητής, η μετάβαση ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Από εκεί που ήμουν ο υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου και τη δική μου απόδοση, ξαφνικά έπρεπε να βασιστώ σε άλλα πράγματα, όπως η τύχη, η ικανότητα να έχεις καλή σχέση με τους άλλους, οι προϋπολογισμοί και η κουλτούρα του αθλήματος. Η τύχη είναι πολύ σημαντική στην καριέρα του προπονητή. Το αποτέλεσμα ενός σουτ, αν αυτό καταλήξει στον στόχο ή όχι, καθορίζει τη νίκη από την ήττα και επηρεάζει πολύ τον προπονητή. Δεν είναι το ίδιο για έναν παίκτη.

Στην αρχή ήταν δύσκολο να το συνηθίσω αυτό, το γεγονός δηλαδή πως η τύχη μου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όσο περνούν τα χρόνια πάντως, βρίσκω όλο και περισσότερα κομμάτια που σχετίζονται και αφορούν τη δουλειά του προπονητή. Ξαφνικά από εκεί που ένιωθα άβολα επειδή στηριζόμουν σε άλλους, σε διαφορετικές παραμέτρους, σε ιδιοκτήτες, σε παράγοντες, κατάλαβα πόσο υπέροχο και ανταγωνιστικό είναι όλο αυτό. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Αν κάτι έχει ενδιαφέρον, είμαι εκεί".

Ο ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ

"Πιστεύω ότι τα αυστηρά επαγγελματικής φύσεως ζητήματα είναι λιγότερο σημαντικά, η πραγματική πρόκληση είναι να δίνεις κίνητρο στους παίκτες, να δημιουργείς την αίσθηση της δέσμευσης. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Το ένα έχει να κάνει με το πώς συμπεριφέρεσαι και αν αναλαμβάνεις την ευθύνη. Πιστεύω πολύ έντονα πως η ηγεσία στηρίζεται στο να λειτουργείς ως παράδειγμα για τους υπόλοιπους.

Το δεύτερο, που είναι επίσης πολύ σημαντικό, έχει να κάνει με το να δείχνεις σε όλους, μέσω της δουλειάς σου, πως η ομάδα είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο. Προσωπικά κοιτάζω αποκλειστικά αυτό, ακόμη κι αν το συγκεκριμένο γεγονός δημιουργεί μια όχι και τόσο καλή κατάσταση ανάμεσα στον παίκτη και τον προπονητή κάποιες φορές.

Ακόμη κι αν πρέπει να... πληρώσω το τίμημα για το γεγονός πως δεν θα εκθέσω τους παίκτες μου ή δεν θα ρίξω την ευθύνη πάνω τους για να δικαιολογήσω μια ήττα, θα είμαι πάντα εκεί. Το συνολικό καλό είναι η ουσία. Οι παίκτες βλέπουν τι θυσιάζω γι αυτό τον σκοπό και πώς μπαίνω σε κάθε λεπτομέρεια για το καλό της ομάδας και το εκτιμούν, ακόμη κι αν αυτό αξίζει έναν πόντο σε πέντε παιχνίδια".

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ

"Οι παίκτες πρέπει να αποδίδουν στο γήπεδο, ανεξαρτήτως εμπειρίας και ηλικίας. Η δουλειά τους είναι να έχουν καλή απόδοση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να νιώθουν αυτοπεποίθηση. Από πού πηγάζει η αυτοπεποίθηση; Πώς τη μεταφέρεις στους παίκτες; Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι να είσαι σταθερός στην πορεία σου και τι περνάς στον παίκτη.

Αν αυτός αισθάνεται ότι η επιτυχία ή αποτυχία του θα κριθεί από ένα σουτ, τότε στο τέλος θα βρεθεί υπό μεγάλη πίεση. Τα χέρια του θα τρέμουν και το μυαλό του θα σκέφτεται πάρα πολλά πράγματα. Θα τον απασχολεί τι θα λέει ο κόσμος και τι θα γραφτεί την επόμενη μέρα στις εφημερίδες. Είναι πολύ εύκολο να απαιτήσεις από έναν παίκτη να σκοράρει, είναι πολύ εύκολο, μπορούν να το κάνουν όλοι. Γι αυτό λέω πως έχουμε 6.000 προπονητές σε κάθε παιχνίδι (γελάει). Η ερώτηση όμως είναι πώς δίνω αυτοπεποίθηση στους παίκτες μου.

Πρώτον, αν του ορίσω τους στόχους, χωρίς να τον υποχρεώσω για άμεσο αποτέλεσμα, νιώθει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Είμαι της άποψης πως πρέπει να εστιάζεις σε αυτό που πρέπει να κάνεις καθημερινά και στο τέλος της διαδρομής θα έχεις πετύχει τον στόχο σου. Τα αποτελέσματα θα έρθουν. Δεν ακούγεται ενδεχομένως τόσο καλό το "μην εστιάζεις στο άμεσο αποτέλεσμα".

Στο τένις για παράδειγμα υπάρχει το γήπεδο. Βλέπουμε λοιπόν έναν παίκτη να χτυπάει την μπάλα και κοιτάμε πού θα πάει αυτή. Στην προπόνηση ο παίκτης πρέπει να κοιτάζει την μπάλα και να κάνει το χτύπημα, για να δει όμως που την έχει στείλει, πρέπει πρώτα να ολοκληρώσει την κίνησή του. Αυτό πιστεύω πως είναι υπέροχο. Είναι η απόδειξη της συγκέντρωσης σε αυτό που μπορείς να ελέγξεις, το χτύπημά σου".

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ

"Σε κάθε σύγχρονη κοινωνία, πρέπει να υπάρχουν βασικοί κανόνες, που θα μας βοηθήσουν να λειτουργήσουμε αρμονικά. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα, αλλά αποτελείται από πολλά ξεχωριστά άτομα, κι αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να πετύχεις. Δεν σκέφτονται όλοι οι προπονητές σαν εμένα, έχουν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Μου αρέσει να δίνω έμφαση στο άτομο μέσα σε μια ομάδα. Όσο περισσότερο εστιάζεις στο τι κάνει ο καθένας, τόσο καλύτερα θα αποδώσει η ομάδα. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το αγωνιστικό, αλλά και με το πνευματικό. Δεν είναι όλοι στο ίδιο επίπεδο, οπότε πρέπει να το δουλέψεις.

Ένα από τα πράγματα που λατρεύω σε αυτή τη δουλειά είναι η προσωπική επαφή με τους παίκτες. Ο καθένας έχει μια διαφορετική ιστορία να τον ακολουθεί, βρίσκεται σε διαφορετικό στάδιο της καριέρας του. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, κάποιος μπορεί να αγχώνεται πιο εύκολα για παράδειγμα και σε κάποιον άλλον να αρέσει η ένταση. Κάποιος χρειάζεται από σένα να κάνεις τον "αστυνομικό" και κάποιος άλλος να του συμπεριφέρεσαι ως πατέρας, αυτό όμως μεταβάλλεται, μπορεί να αλλάξει μέσα στη σεζόν. Πιστεύω ότι αυτό είναι πανέμορφο. Θα ξαναπώ ότι όλα έχουν να κάνουν με το πώς δίνεις κίνητρο στους παίκτες σου.

Όταν λοιπόν συνδέεσαι με τον άλλον με αυτόν τον τρόπο, πολλά μηνύματα μπορούν να περάσουν από τη μία πλευρά στην άλλη μέσα από το βλέμμα, χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανείς μέσα στο παιχνίδι. Μπορώ απλά να κοιτάξω έναν παίκτη και να καταλάβει τι θέλω να πω ή να τον κοιτάξω και να καταλάβω αν νιώθει ανασφάλεια ή πόσο κουρασμένος είναι. Ξέρεις, στους παίκτες δεν αρέσει να λένε ότι είναι κουρασμένοι, δεν θέλουν να βγαίνουν από το γήπεδο.

Ξέρω πως υπάρχουν προπονητές που είναι αυτοί που είναι και όλοι πρέπει να προσαρμόζονται σε εκείνους. Κάποιοι άλλοι είναι τόσο επιτυχημένοι χάρη σε αυτό. Οπότε, κάθε προπονητής έχει τον δικό του τρόπο".

ΤΟ PREGAME TALK ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

"Όταν κάνω την ομιλία πριν από τους αγώνες, τα περισσότερα απ' όσα κάνεις είναι σωστά για τον καθένα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για έναν προπονητή να χειραγωγήσει τον παίκτη του. Με το "χειραγώγηση" δεν εννοώ κάτι κακό, εννοώ το να δίνουμε κίνητρο για κάτι καλό, απλά η χροιά της λέξης ακούγεται αρνητική.

Όταν λοιπόν χρειάζομαι ένα αποτέλεσμα, αναφέρομαι σε κάτι από τη δική μου οπτική και ξέρω πως αν πρέπει να δείξω θυμό για να πάρω από τους παίκτες μου αυτό που θέλω, πρέπει να το βγάλω από μέσα μου. Είναι σαν να είσαι ηθοποιός, αλλά να κάνεις κάτι αληθινό.

Τότε είναι που σκέφτομαι όλους τους παίκτες, γιατί σκέφτομαι πως αν ήμουν επιθετικός μπορεί να μην ήταν καλό για έναν από αυτούς. Δεν θα αλλάξω όμως τι λέω. Ξέρεις τι θα κάνω; Στο τέλος της κουβέντας θα τον πάρω μαζί μου, να μιλήσουμε ιδιαιτέρως, για να του εξηγήσω γιατί έκανα αυτό που έκανα και να του πω να ηρεμήσει ή να του δώσω ακόμη ένα στοιχείο αυτού που θέλω ή μια αποστολή που ξέρω ότι μπορεί να εκπληρώσει. Μπορώ να του δώσω μια αποστολή που δεν επηρεάζει το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, μπορεί να του πω να με κοιτάζει στα μάτια κάθε φορά που οι διαιτητές σφυρίζουν κάτι. Αυτή είναι η αποστολή. Από εκεί θα σε κατευθύνω και θα σε βοηθήσω, αλλά θα πρέπει να το θυμάσαι. Αυτό δεν λειτουργεί πάντα, κάποιες φορές το ξεχνάς".

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

"Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ακόμη κι αν σχεδιάζεις κάτι στη διάρκεια μιας προπόνησης ή την ημέρα ενός σημαντικού αγώνα, για παράδειγμα στην ομιλία που προετοιμάζεσαι να κάνεις ή η στρατηγική που έχεις καταστρώσει, πάντα προσπαθείς να προβλέψεις πόσο κουρασμένοι είναι οι παίκτες, πόσο συγκεντρωμένοι, πόσο ενθουσιασμένοι. Προβλέπεις πολλές διαφορετικές παραμέτρους.

Κάποιες φορές, οι προπονητές παραμένουν προσηλωμένοι στο αρχικό τους πλάνο. Προσωπικά, κάθε φορά αφήνω πάντα στον εαυτό μου την επιλογή να αλλάξω πράγματα την τελευταία στιγμή. Δεν με τρομάζει να μην παραμένω προσηλωμένος στο πλάνο μου. Μπορώ αυτόματα να αλλάξω κάποια πράγματα. Δεν με τρομάζει αυτό, στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα με βοηθάει.

Αυτό που έχω μάθει, από την εποχή που ήμουν παίκτης, είναι πως κάποιες φορές πρέπει να αυτοσχεδιάσεις. Αυτό όμως προϋποθέτει καλή γνώση των παικτών σου και των σκέψεων που μπορεί να κάνουν. Όταν ξέρεις πραγματικά τι κάνεις, κι έχεις την αυτοπεποίθηση ότι μπορείς να αλλάξεις πράγματα, και να μην μένεις "κολλημένος" σε ένα πλάνο, τότε αυτό είναι το ιδανικό".

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ

"Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα μέσα στην εβδομάδα, αυτό είναι κάτι που αγαπώ σε αυτή τη δουλειά. Διαφορετικά, πιστεύω ότι θα ήταν βαρετό όλο αυτό. Υπάρχουν αυξομειώσεις λοιπόν και μου αρέσει. Σε μια προπόνηση μετά από αγώνα, μπορεί να είμαι πιο ήρεμος. Υπάρχουν άλλες προπονήσεις που είμαι πολύ πιο κυριαρχικός. Δεν πιστεύω ότι οι παίκτες μπορούν να ακούσουν πάντα τον προπονητή τους, όλη την εβδομάδα. Πιστεύω ότι τα πιο έντονα μηνύματα μεταφέρονται με ησυχία. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ανεβάσεις τον τόνο της φωνής σου, από θυμό, από ένταση, από απογοήτευση.

Πρέπει όμως αυτό να το περιορίσεις γιατί όταν συμβαίνει όλη την ώρα, δεν βοηθάει τους παίκτες. Είναι όπως λειτουργείς με τα παιδιά. Πρέπει να διαλέγεις πότε θα πεις "όχι" και σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να ξέρεις πότε να αφήνεις κάτι να περάσει. Όποτε λες "όχι" ή όποτε σηκώνεις τον τόνο της φωνής σου, θα έχει κάποιον αντίκτυπο".

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ

"Μου αρέσει όταν υπάρχει δυναμική σε αυτή την σχέση, αφήνω τους παίκτες μου να λένε αυτό που πιστεύουν. Δεν έχω πρόβλημα αν ένας παίκτης διαφωνήσει με κάτι που είπα και προτείνει κάτι άλλο. Στο τέλος της ημέρας, αυτοί (οι παίκτες) είναι που πρέπει να νιώσουν καλά με κάτι και να το εκτελέσουν. Πιστεύω ότι η άποψή τους μετράει γατί πρέπει να νιώθουν άνετα με αυτό που κάνουν. Αν δεν είναι κάτι που χαλάει τη γενική δομή, συνήθως στηρίζω τους παίκτες μου και αυτό που αισθάνονται. Είμαι υπέρμαχος της επικοινωνίας.

Η ησυχία που μπορεί να υπάρξει σε μια προπόνηση με ενοχλεί κάποιες φορές γιατί οι παίκτες πρέπει να μιλάνε μεταξύ τους στην προπόνηση, πρέπει να είναι ομιλητικοί. Δεν συμβαίνει κάθε χρονιά να νιώθουν οι παίκτες τόσο άνετα που να μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και να μην έχουν πρόβλημα, να μοιράζονται, να σχολιάζουν, όλα με έναν αξιοπρεπή τρόπο βέβαια. Σιγουρεύομαι ότι πάντα ο ένας σέβεται τον άλλον, ότι μιλάνε την κατάλληλη στιγμή. Δεν μπορείς να βγάλεις έντονο εκνευρισμό την ώρα του αγώνα σε συμπαίκτη σου, αλλά αν είναι εποικοδομητική κριτική, την ενθαρρύνω.

Επίσης, ξέρω ότι η κριτική είναι πιο χρήσιμη για έναν 20χρονο παρά για έναν 35χρονο. Θα τους αντιμετωπίσω όμως με τον ίδιο τρόπο, θα πω τα ίδια πράγματα. Είτε πρόκειται για τον πρώτο είτε για τον δωδέκατο παίκτη στην ιεραρχία. Ξέρω ότι αυτό θα έχει διαφορετικό αντίκτυπο κάθε φορά. Αυτό γίνεται γιατί πιστεύω πως πρόκειται για μια προσέγγιση που είναι τρόπος ζωής. Το παράδειγμα που θέτω είναι πολύ σημαντικό. Όταν οι παίκτες με δουν να μιλάω στον δωδέκατο παίκτη, που πιθανότατα δεν θα παίξει πολύ μέσα στη σεζόν, αυτό είναι ένα προσωπικό παράδειγμα που ισχύει για όλους τους παίκτες.

Όταν ξεκίνησα την προπονητική, εστίασα περισσότερο στην τακτική γιατί είχα αυτή την άποψη. Τώρα, έχω καταλάβει πως υπάρχουν πολλά περισσότερα, δεν έχει σημασία μόνο πώς κοουτσάρεις, αλλά αρκετά ακόμη πράγματα. Υπάρχουν ο ιδιοκτήτης, ολόκληρο το επιτελείο, οι φυσικοθεραπευτές, οι υπεύθυνοι της ομάδας, οι δημοσιογράφοι, όλα. Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τους πάντες, κι αυτό είναι κάτι που μαθαίνεις σιγά σιγά".

ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΕΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ

"Ο Μάικλ Τζόρνταν είχε ερωτηθεί μια φορά, τι είναι αυτό που δίνει κίνητρο σε αυτόν και τους συμπαίκτες του, μετά από πέντε δαχτυλίδια, όταν όλοι ξέρουν ότι είναι η καλύτερη ομάδα, για ένα παιχνίδι στη Μινεσότα για παράδειγμα, που δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον. Απάντησε πως χρησιμοποιεί πολλές τεχνικές για να έχει κίνητρο. Για παράδειγμα, δημιουργεί ένα παιχνίδι μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Πέρα από το τελικό αποτέλεσμα, βάζει δύο στόχους και επινοεί κάτι που θα του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Το ίδιο συμβαίνει με έναν δάσκαλο ή έναν προπονητή, είναι μια νέα πρόκληση κάθε φορά.

Κάθε άνθρωπος έχει κάτι να τον (καθ)οδηγεί σε μια πορεία.

Κάποιοι βρίσκουν κίνητρο από τη δόξα, άλλοι από τα χρήματα, κάποιοι από την ιδεολογία, άλλοι από την αγάπη τους γι αυτό που κάνουν. Εγώ ανήκω στην τέταρτη κατηγορία. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με τρεις αδελφές, ο αθλητισμός δεν υπήρχε στην οικογένειά μας. Πολλοί μου λένε ότι το μπάσκετ διάλεξε εμένα, κι όχι εγώ εκείνο. Η σχέση μου με την προπονητική λοιπόν, ως επέκταση αυτής που είχα με το ίδιο το άθλημα, δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη. Ξέρω τι είναι αυτό που μου δίνει κίνητρο, δεν το έκανα για τη δόξα ή μόνο για τα χρήματα.

Νομίζω πως αυτό που τώρα μου δίνει κίνητρο είναι ο φόβος να είμαι... άσχετος ή η αίσθηση ότι δεν είμαι αρκετά καλός. Θα στο εξηγήσω αυτό. Μου αρέσουν τα μαθηματικά κι αυτό έχει να κάνει με αυτή την επιστήμη. Όλα έχουν μια λογική. Αν σήμερα είμαι καλύτερος προπονητής απ ότι ήμουν πριν από τρία χρόνια, αυτό σημαίνει πως τώρα δεν είμαι τόσο καλός όσο θα είμαι σε τρία χρόνια. Κι αυτό με τρελαίνει. Πάντα αισθάνεσαι ότι δεν είσαι αρκετά καλός, γιατί αν αύριο μπορείς να είσαι καλύτερος, σημαίνει ότι σήμερα δεν είσαι αρκετά καλός. Πάνα υπάρχει το καλύτερο. Τώρα, αντί να συγκρίνομαι με άλλους, που είναι καλύτεροι ή χειρότεροι, θέλω η μονάδα μέτρησης να είναι ο ίδιος μου ο εαυτός.

Αυτό που με οδηγεί είναι τι βλέπω λάθος, τι χάνω. Πώς μπορώ να μεταφέρω καλύτερα το μήνυμα που θέλω ή να δημιουργήσω την επόμενη άσκηση για την προπόνηση ή ένα τρικ στον αγώνα. Πάντα υπάρχει κάτι που αγνοείς, που δεν ξέρεις εκείνη την στιγμή. Είναι σαν τους πλανήτες και τους γαλαξίες, νομίζουμε ότι τους ξέρουμε όλους, αλλά κάποια μέρα ανακαλύπτουμε κάποιον άγνωστο. Δεν ξέρεις πού τελειώνει αυτό. Έτσι λειτουργώ κι εγώ".

ΟΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

"Έχω δει πρώην συμπαίκτες ή προπονητές μου να κάνουν πράγματα που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Είναι πολύ εύκολο να κάνουμε συσχετισμούς με πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν μπορώ να πηδήξω τόσο ψηλά όσο ο Μάικλ Τζόρνταν, αυτό είναι απλό.

Δεν μπορώ να γίνω κόκκινος όπως ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς σε έναν αγώνα, ή τόσο αναίσθητος όσο άλλοι προπονητές που είναι πολύ σκληροί με τους παίκτες τους. Δεν τους ενδιαφέρει πού μεγάλωσες ή πώς αισθάνεσαι. Αυτό που θέλω να πω, γενικά, είναι ότι το να είσαι καλός και αυθεντικός είναι κάτι που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Μπορεί να είσαι καλύτερος ή χειρότερος από κάποιον άλλον, αλλά είναι σημαντικό να είσαι αυθεντικός. Μην αντιγράφεις κάτι άλλο, μην επαναλαμβάνεις τα λόγια σου, να εμπνέεσαι διαρκώς".