Λίγο καιρό μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Μακάμπι Τελ Αβίβ ο 33χρονος Ισραηλινός Οντεντ Κάτας (πόσο πολλά αλήθεια θα είχε πετύχει εάν δεν διάβαινε πέντε φορές το κατώφλι του χειρουργείου σε ηλικία 25 ετών και ενώ ανήκε στον Παναθηναϊκό;), παραχώρησε συνέντευξη στο αθλητικό ένθετο «Full Επίθεση» της εφημερίδας «Επενδυτής» και στον Αλέξανδρο Σωτηρόπουλο.
Μετά από όσα πέρασες, πώς βρήκες το κουράγιο να επιστρέψεις στο μπάσκετ;

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γίνω προπονητής όταν έπαιζα, αλλά το μπάσκετ τελείωσε πολύ νωρίς για μένα. Ένας φίλος, ο μάνατζερ της Γκαλίλ Ελιόν, με... έψηνε να δοκιμάσω. Στην αρχή το απέρριπτα, αλλά μια μέρα είπα «γιατί όχι!». Όλο αυτό το διάστημα, προσπαθούσα να ξεχάσω το μπάσκετ και να το αφήσω πίσω μου, αλλά τελικά το αγαπάω. Κυλάει στο αίμα μου! Δέχθηκα την πρόταση της Γκαλίλ, μιας ομάδας με νέα παιδιά, που ήταν ό,τι καλύτερο για να ξεκινήσω και στην πορεία είδα πως μπορώ να ανταποκριθώ στην πρόκληση και να τα καταφέρω.

Τι σ' αρέσει περισσότερο στην προπονητική;

Το γεγονός ότι μπορώ να επηρεάσω το παιχνίδι από τον πάγκο περισσότερο απ' όσο φανταζόμουν. Παίρνεις τόσες αποφάσεις σε καθεστώς πίεσης και με την αδρεναλίνη στα ύψη, που είναι συναρπαστικό. Βλέπεις τη δουλειά που κάνεις κάθε μέρα, αποτυπωμένη στο παιχνίδι. Επιπλέον το να προπονείς νέους παίκτες έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, γιατί πρέπει πέρα από το μπάσκετ να δουλέψεις στην ψυχολογία και τον χαρακτήρα τους.

Ήσουν φύσει επιθετικός παίκτης. Έχεις την ίδια φιλοσοφία ως προπονητής;

Το νορμάλ θα ήταν ότι αν ήσουν καλός επιθετικός, θα σκέφτεσαι το ίδιο ως προπονητής. Για μένα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Μ' αρέσει η επίθεση, αλλά η άμυνα είναι πολύ σημαντική ακόμα κι όταν παίζουμε γρήγορα και το σκορ πάει ψηλά. Δείτε τη Μακάμπι του Σάρας, του Πάρκερ, του Βούισιτς και του Μπαστόν που πήρε το Ευρωπαϊκό. Κέρδισαν πολλά ματς χάρη στην άμυνά τους και ήταν εξίσου αποτελεσματικοί και στην επίθεση.

Ένιωθες έτοιμος για το μεγάλο άλμα στη Μακάμπι ή το είδες ως μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να αφήσεις;

Σ' όλη μου την καριέρα από μικρό παιδί, ένιωθα τρομερή αυτοπεποίθηση, όποιος και να ήταν ο αντίπαλος. Το ίδιο ισχύει και τώρα. Αυτό που θέλω να έχω με το μέρος μου είναι και η τύχη! Ξέρεις κάποιοι μπορεί να λένε, «Α... αυτός δεν έχει εμπειρία», αλλά αυτά είναι βλακείες. Σίγουρα η πείρα είναι σημαντική για όλους. Με την πάροδο του χρόνου βελτιώνεσαι και ελπίζω ότι σε δέκα χρόνια θα είμαι καλύτερος προπονητής! Όμως ο Ομπράντοβιτς, ο Μεσίνα κι άλλοι μεγάλοι προπονητές ξεκίνησαν νέοι.

Νιώθεις έτοιμος και καλά προετοιμασμένος για τη Euroleague; Η Μακάμπι έχει συνηθίσει να πρωταγωνιστεί...
Σου είπα, πιστεύω σε μένα. Και να ξέρεις ότι η πίεση που υπάρχει εδώ δεν υπάρχει πουθενά. Οι προσδοκίες είναι μεγάλες, παρ' ότι το μπάτζετ της Μακάμπι δεν είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Ο στόχος είναι το Final-4 και αυτό είναι που πρέπει να πετύχουμε. Οι φίλοι μου, οι οπαδοί κι όλοι εδώ αυτό μου ζητάνε και πρέπει να ζήσω μ' αυτό. Ελπίζω ότι θα λειτουργήσω ως προπονητής, όπως ήμουν και ως παίκτης: σε συνθήκες πίεσης, έβγαζα τον καλύτερό μου εαυτό!

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ

Η μέρα που ανακοίνωσες την αποχώρησή σου ήταν και η χειρότερη της ζωής σου;

Όλο αυτό δεν έγινε σε μια μέρα. Προσπάθησα να το παλέψω, αλλά δεν το απέφυγα. Μπορώ να σου πω ότι όταν τη μέρα που το ανακοίνωσα επίσημα, παρ' ότι ήμουν φορτισμένος συναισθηματικά, ένιωσα τεράστια ανακούφιση.

Κατάφερες να σκοτώσεις τον παίκτη μέσα σου;

Όχι, αυτό είναι δεδομένο, παρ' ότι δεν είχα συγκεκριμένα όνειρα για την μπασκετική μου καριέρα. Θα μπορούσα να παίξω στο ΝΒΑ, να κερδίσω κι άλλη φορά το Ευρωπαϊκό... Αλλά ξέρεις κάτι, ρε φίλε! Σταμάτησα πολύ νέος, δεν ήμουν ούτε 26 χρονών! Θα ήθελα να δω τι παίκτης θα ήμουν στα 30 μου, πόσο θα είχα βελτιωθεί και πόσο καλός θα ήμουν. Και αυτό με σκοτώνει! Ακόμα και σήμερα, ονειρεύομαι να ξαναπαίξω μπάσκετ, γιατί αυτά θα ήταν τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου.

Οπότε, να μη σε ρωτήσω πώς νιώθεις πιο άνετα, με τα αθλητικά ή με το κουστούμι;

Όχι. Νομίζω ότι ξέρεις την απάντηση...

Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;

Δεν μ' αρέσει να σκέφτομαι έτσι. Φυσικά θα έκανα άλλα πράγματα, όχι γιατί πιστεύω ότι έκανα λάθος, αλλά γιατί τώρα πια ξέρω ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ήθελα. Αλλά τις αποφάσεις που παίρνεις, πρέπει να τις κρίνεις εκείνη τη στιγμή κι όχι εκ των υστέρων, βάσει αποτελεσμάτων. Τότε, έκανα αυτό που έκρινα σωστό και καλύτερο για μένα. Το ίδιο είναι και η προπονητική. Κάποιες φορές με τις αποφάσεις μου κερδίζω ή χάνω ένα ματς. Αλλά όταν πάω σπίτι, σκέφτομαι αν ήταν η σωστή απόφαση σε εκείνο το σημείο που την πήρα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, Ο ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ ΚΑΙ Ο ΓΚΕΡΣΟΝ

Από τον Παναθηναϊκό τι ανάμνηση έχεις;

Γλυκιά. Εκείνη η χρονιά ήταν απολαυστική. Πήραμε το Ευρωπαϊκό κι εγώ έπαιξα για τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης. Ανυπομονούσα να συνεχίσω μαζί του και την επόμενη χρονιά, αλλά εκεί σταμάτησαν όλα.

Πολλοί λένε πως ο Παναθηναϊκός του 2000 στη Θεσσαλονίκη ήταν ο καλύτερος των τελευταίων ετών. Συμφωνείς;

Δεν ξέρω, ίσως. Σίγουρα πάντως ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών στην Ευρώπη και κυριάρχησε παντού. Πέρα από το ταλέντο, οι σχέσεις ανάμεσα στους παίκτες ήταν κάτι το εκπληκτικό. Όλη η χρονιά ήταν σαν να ζούσα ένα όνειρο και γι' αυτό ο τελικός της Θεσσαλονίκης θα μου μείνει αξέχαστος.

Ως προπονητής έχεις κάποιο πρότυπο;

Ο καλύτερος προπονητής για τον οποίο έπαιξα είναι ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Πήρα πολλά από εκείνον, αλλά δεν μπορώ να είμαι ακριβώς σαν κι αυτόν ως προπονητής και για να σου πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει η πιστή αντιγραφή. Πιστεύω ότι πρέπει πρώτα απ' όλα να είσαι ο εαυτός σου. Ωστόσο, αναγνωρίζω πως έχει επηρεάσει και έχει διαμορφώσει ένα κομμάτι μου. Το ίδιο έχει κάνει και ο Γκέρσον, αλλά και άλλοι προπονητές που συνεργάστηκα και δεν είναι γνωστοί.

Μια που το έφερε η κουβέντα, περίμενες ότι ο Γκέρσον θα περάσει μια τόσο δύσκολη πρώτη χρονιά στον Ολυμπιακό;

Είναι πολύ καλός προπονητής και το έχει αποδείξει. Όταν δεν επιτυγχάνεις απόλυτα τον στόχο σου, δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν είσαι και καλός προπονητής. Οι καταστάσεις, το timing και πολλοί άλλοι παράγοντες παίζουν τον ρόλο τους. Δεν είναι κι εύκολο πράγμα να είσαι κόουτς του Ολυμπιακού, ειδικά μετά την παντοκρατορία του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια. Οι προσδοκίες είναι μεγάλες και αυτό δεν διευκολύνει τα πράγματα.

Εν κατακλείδι, τι εύχεσαι στον εαυτό σου για τη νέα σεζόν;

Δεν θα σου πω για τίτλους και τέτοια πράγματα, δεν είναι το στιλ μου. Θέλω να πάω όσο ψηλότερα μπορώ με την ομάδα, αλλά πρώτα απ' όλα να παίξουμε ελκυστικό μπάσκετ και να ξανακάνουμε συναρπαστικά τα βράδια της Πέμπτης στη Νόκια Αρίνα για τους οπαδούς μας.