Κατώτερη των προσδοκιών. Πάλι...
Στον κρισιμότερο αγώνα της χρονιάς η ΑΕΚ δεν ήταν απλώς κατώτερη των προσδοκιών. Ήταν “λίγη”. Και αυτό δεν συνέβη για πρώτη φορά φέτος.
Η ΑΕΚ πήγε στο Μόντε Κάρλο για να παίξει τον αγώνα της χρονιάς κόντρα στη Μονακό. Για να αποδείξει ότι δεν έχει απλώς επιστρέψει στο προσκήνιο, αλλά μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Το τέλος του αγώνα ωστόσο την βρήκε ίσως πιο “τραυματισμένη” από ποτέ, όχι επειδή αποκλείστηκε , αλλά κυρίως λόγω του τρόπου που αποκλείστηκε.
Το να σε αποκλείσει μία καλύτερη ομάδα στο γήπεδό της και με την διαιτησία να της δίνει τα... κουκιά δεν είναι κακό. Αυτό που είναι κακό είναι να τελειώνει ένας αγώνας και να ξέρεις ότι μπορούσες να δώσεις περισσότερα. Ότι χρειαζόταν απλώς να είσαι πιο συγκεντρωμένος προκειμένου να έχεις ελπίδες νίκης-πρόκρισης. Ή, πολύ απλά, να μη μπει ο προπονητης σου στο παρκέ φωνάζοντας στους διαιτητές για ένα λάθος σφυριγμα στο 27ο λεπτό του αγώνα, με την διαφορά στους 10 πόντους . Ναι, ήταν ένα σφύριγμα έδρας, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε τέτοια έκρηξη.
Δε μπορεί να ξέρει κανείς πώς θα αντιδρούσε η ΑΕΚ αν τελικά ο Γιούρι Ζντοβτς δεν είχε αυτή την – από κάθε άποψη απαράδεκτη – έκρηξη που οδήγησε στην αποβολή του. Αυτό που ξέρει όμως κάποιος είναι τα γεγονότα: Την στιγμή της αποβολής του Σλοβένου τεχνικού το σκορ ήταν 61-51 και ένα λεπτό αργότερα ήταν 68-51. Και σε ένα γήπεδο όπως αυτό της Μονακό δεν γίνεται να επιστρέψει μία ομάδα από το -17, όσο και αν προσπαθήσει, όσα σουτ και αν βάλει.
Μπαίνοντας στον ρυθμό της Μονακό
Αν υπήρχε ένα πράγμα που ήξεραν όλοι στην ΑΕΚ ότι έπρεπε να κάνουν για να πάρουν την πρόκριση αυτό είναι ότι έπρεπε να μείνουν όλοι (παίκτες και τεχνικό επιτελείο) συγκεντρωμένοι από το 1ο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Να μην παρασυρθούν από τον ρυθμό της Μονακό, να μην την αφήσουν να παίξει με το μυαλό τους με το “ξύλο” που έριχνε. Να μην κάνουν επιθέσεις της... πυρκαγιάς. Και, πάνω από όλα, να παίξουν άμυνα. Ε, λοιπόν, τίποτα από αυτά δεν έγινε.
Η ΑΕΚ δεν αποκλείστηκε επειδή δεν ήταν καλή στην επίθεση. Οι 87 πόντοι που σκόραρε σε εκτός έδρας παιχνίδι είναι πάρα πολλοί. Η ΑΕΚ αποκλείστηκε επειδή δεν έπαιξε άμυνα, αφήνοντας τους εξαιρετικούς σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός παίκτες της Μονακό να κάνουν το παιχνίδι τους και να σουτάρουν με 51.1% στα δίποντα και 41.2% στα τρίποντα, σκοράροντας συνολικά 95 πόντους σχεδόν... “σβηστά”. Αποκλείστηκε επειδή έχασε την συγκέντρωσή της. Αποκλείστηκε επειδή όποτε πλησίαζε στο σκορ ξαφνικά ξεχνούσε πώς είχε φτάσει μέχρι εκείνο το σημείο.
Είχε γίνει σαφές από την αρχή ότι η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να προκριθεί αν προσπαθούσε να παίξει “σέξι μπάσκετ” . Μόνο αν κατέστρεφε στο παιχνίδι των Γάλλων θα κέρδιζε. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ. Οι “Κιτρινόμαυροι” παρασύρθηκαν από το παιχνίδι των αθλητικών αντιπάλων τους, πήγαν το ματς σε πολλές επιθέσεις, εκτέθηκαν στην άμυνα και, μοιραία, απλώς κυνηγούσαν στο σκορ σε όλο τον αγώνα, γνωρίζοντας εν τέλει την ήττα.
Αν δεν βοηθήσουν όλοι...
Ένα ακόμα πράγμα που είχε γίνει σαφές ήταν ότι για να κερδίσει η ΑΕΚ έπρεπε να προσφέρουν όλοι το... κατιτίς τους. Η “Ένωση” δεν είχε την πολυτέλεια σε αυτό το παιχνίδι να έχει υστερήσαντες. Αυτό όμως δυστυχώς δεν συνέβη, αφού ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι ψηλοί της ομάδας έκαναν την δουλειά τους (Μαυροκεφαλίδης, Μαυροειδής, Ελόνου, Σάκοτα), οι περιφερειακοί δεν στάθηκαν στο ύψος των προσδοκιών.
Παίκτες όπως ο (MVP της ΑΕΚ μέχρι στιγμής) Ρόκο Λένι Ούκιτς και ο Ντόνι ΜακΓκράθ ήταν κάκιστοι, ο Μπραντ Νιούλεϊ δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα, ο Μάικλ Ντίξον είχε μόνο μερικά καλά διαστήματα και κάπως έτσι έμειναν να παλεύουν στην περιφέρεια ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης σε άμυνα και επίθεση (παίζοντας ωστόσο μόλις 11 λεπτά για χάρη των εμπειρότερων συμπαικτών του) και ο Κώστας Βασιλειάδης με τα σουτ του. Έτσι όμως δεν γινόταν να κερδίσει η ΑΕΚ μία ομάδα με περιφέρεια-”φωτιά” όπως η Μονακό.
Στο τέλος της ημέρας η ήττα-αποκλεισμός από τη Μονακό δεν σημαίνει ότι η ΑΕΚ είναι κακή ομάδα. Απλώς είναι μία ομάδα που ακόμα ψάχνεται και πρέπει κάποια στιγμή να μάθει να διαχειρίζεται δύσκολες καταστάσεις, κάτι που, κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή δεν έχει μάθει ακόμα να κάνει. Είναι δεδομένο ότι όσο περνάει ο καιρός – και ενσωματωθούν καλύτερα οι Μαυροκεφαλίδης, Νιούλεϊ και επιστρέψει ο Μιλόσεβιτς – η “Ένωση” θα εμφανιστεί καλύτερη μέσα στην σεζόν. Με τους δύο από τους τρεις στόχους όμως να έχουν χαθεί (πρόκριση στον Τελικό Κυπέλλου και στο Final Four του Basketball Champions League) δεν γίνεται να μην σταθεί κανείς ότι σε ακόμα ένα μεγάλο παιχνίδι κόντρα σε αντίπαλο που είναι στα μέτρα της η λίγο καλύτερος η ΑΕΚ έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από το γήπεδο.