Όνομα: Κέβιν Γκάλογουεϊ

Ηλικία: 26

Ύψος: 2.00

Θέση: Πλέι-μέικερ/σούτινγκ-γκαρντ

Το βιογραφικό του Κέβιν Γκάλογουεϊ καταλήγει σε δύο διαφορετικούς δρόμους. Στο σταυροδρόμι αυτό ο ένας ξεκινάει από το Σακραμέντο, περνάει από το Κεντάκι, το Αϊντάχο και φτάνει ως την μακρινή Ιαπωνία και ο άλλος είναι γεμάτος από κολακευτικά σχόλια, ένα πλούσιο ταλέντο και πολλές ατυχίες. Ο νέος ξένος του Απόλλωνα είναι ίσως ο πιο ταλαντούχος που θα παίξει στη φετινή Α1, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν είδε ποτέ τα άστρα να ευθυγραμμίζονται για να κάνει το "μπαμ" που ταιριάζει στις δυνατότητες του.

Εκτός αν υπάρχουν πολλοί παίκτες στο παγκόσμιο μπάσκετ που παίζουν τέσσερις θέσεις, έχουν μπόι 2.00 και αγωνίζονται με άνεση στο "1", έχουν ένα καλογυαλισμένο all-around παιχνίδι και συγχρόνως δεν ονομάζεται ΛεΜπρόν Τζέιμς. Έτσι ακριβώς πάει η ιστορία με τον Γκάλογουεϊ, έναν παίκτη που μπορεί να κάνει τα πάντα και φέτος στον Απόλλωνα θα έχει την ευκαιρία -στην πρώτη του ευρωπαϊκή ομάδα- να ανοίξει τις πόρτες και να πετύχει το όνειρο του, όπως γράφει και ξαναγράφει στα social media.

Ο Γκάλογουεϊ γεννήθηκε στο Φρέζνο της Καλιφόρνια και δηλώνει από μικρός οπαδός των Σακραμέντο Κινγκς. Για αυτό και ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος που είχε την δυνατότητα να δοκιμαστεί στους "Βασιλιάδες" και να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο. Χωρίς όμως να τα καταφέρει. Όπως κι ολόκληρη η καριέρα του σημαδεύτηκε από ατυχία, κακές επιλογές και στραβοτιμονιές, έτσι και το όνειρο του ΝΒΑ κρίθηκε (εν μέρει) από έναν εξωτερικό παράγοντα: το λοκ-άουτ, που δεν του επέτρεψε να πάρει μέρος σε Summer-League εκείνο το καλοκαίρι, απλά γιατί δεν διοργανώθηκε κανένα.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως, έχει το πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο, το στίγμα που άφησε ο Γκάλογουεϊ στο κολεγιακό μπάσκετ και φυσικά το ιδιότυπο ρεκόρ του: να αλλάξει τέσσερις διαφορετικές ομάδες πριν αποφοιτήσει!

Μετά από μια σπουδαία γυμνασιακή καριέρα στο Σακραμέντο Χάι (την τελευταία του χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ, πρώτος ριμπάουντερ, πρώτος πασέρ, πρώτος μπλοκέρ, πρώτος "κλέφτης" και πρώτος στα τρίποντα στους "Ντράγκονς"), κερδίζοντας μάλιστα τον τίτλο του κορυφαίου πασέρ της πολιτείας, επέλεξε το πανεπιστήμιο του Σάουθ Καλιφόρνια. Μόνο που η θητεία του εκεί ολοκληρώθηκε μετά από μια σεζόν, καθώς θεώρησε ότι οι "Τρόγιανς" δεν ήταν η κατάλληλη ομάδα για αυτόν.

Με τη φρέσμαν χρονιά του επέστρεψε στο "σπίτι" του και συγκεκριμένα το Φρέζνο Στέιτ, μόνο που άλλαξε γνώμη όταν διαπίστωσε ότι θα πρέπει να γίνει "red shirt" και να μείνει εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων για μια σεζόν. Κάπως έτσι επέλεξε την πλάγια οδό και ένα τζούνιορ κόλετζ, το Σάουθερν Αϊντάχο. Αποδείχτηκε ότι έπραξε καλώς, καθώς τα νούμερα του ( 8.4 πόντους, 4.1 ριμπάουντ και 8.6 ασίστ), όχι μόνο τον έφεραν στην 4η θέση της σχετικής λίστας με τις τελικές πάσες σε όλη τη χώρα, αλλά σφράγισαν και το εισιτήριο του για το Κεντάκι, το οποίο προτίμησε αντί του Μέμφις, του Οκλαχόμα, του Οκλαχόμα Στέιτ, του Τενεσί και του UNLV.

Επιλέχτηκε από τον Μπίλι Γκιλέσπι, ο οποίος όμως δεν τον πίστεψε. Στις "Αγριόγατες" έπαιζε 10 λεπτά ανά παιχνίδι (1.9 πόντοι, 1.7 ασίστ) και τα πράγματα αντί να γίνουν καλύτερα, έγιναν χειρότερα. Το επόμενο καλοκαίρι το Κεντάκι απέλυσε τον Γκιλέσπι και συμφώνησε με τον Τζον Καλιπάρι, που είχε ωστόσο διαφορετικά σχέδια. Μαζί με τον Καλιπάρι ήρθαν και δύο πρωτοκλασσάτοι πλέι-μέικερ, τον Τζον Ουόλ και τον Έρικ Μπλέντσο, δύο παίκτες που έκαναν (και κάνουν) μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ.

Μοιραία, ο Γκάλογουεϊ προτίμησε να γεμίσει και πάλι τις βαλίτσες του και να καταλήξει στο Τέξας Σάουθερν, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν μπορούσε να αποφύγει τη χρονιά "αποχής" λόγω της κόκκινης φανέλας. Στους "Τάιγκερς" βρήκε τον ρόλο του, αυτό του βασικού πλέι-μέικερ έχοντας την τελευταία του χρονιά 10.9 πόντους , 6.2 ασίστ και 2.0 κλεψίματα σε 37 λεπτά συμμετοχής. Για ακόμη μια φορά πήρε τον τίτλο του "κορυφαίου πασέρ", κερδίζοντας τον αντίστοιχο τίτλο σε επίπεδο περιφέρειας.

Μετά το κολέγιο και ενώ οι πόρτες του ΝΒΑ παρέμεναν κλειστές λόγω του λοκ-άουτ, κατέληξε στο NBDL. Συγκεκριμένα έγινε ντραφτ (το 2011) στο Νο25 από τους Άινταχο Στάμπιντ. Και λίγους μήνες μετά υπέγραφε το δεύτερο επαγγελματικό του συμβόλαιο αρκετά πιο ανατολικά: στην Ιαπωνία. Έπαιξε πρώτα στην ομάδα της Χαμαμάτσου και πέρσι στην Οσάκα Εβέσα, έχοντας μια πολύ "γεμάτη" στατιστική με 12.6 πόντους, 8.3 ριμπάουντ και 6.4 ασίστ.

Και πάλι για ακόμη μια φορά στην καριέρα του ήταν από τους κορυφαίους σε ασίστ στο πρωτάθλημα. Η πάσα άλλωστε είναι το δυνατό του σημείο και το αγαπημένο του πράγμα στο γήπεδο. "Μπορώ να κάνω τα πάντα: να τελειώσει μες στο καλάθι, να σουτάρει από μέση απόσταση, αλλά λατρεύω το να πασάρω. Σε όλη μου τη ζωή, αυτό ήταν το πάθος μου".

Παρά το μεγάλο του μέγεθος (2 μέτρα) ο Νίκος Βετούλας τον χρησιμοποιεί στο ρόλο του καθαρού πλέι-μέικερ, όπως τον είδαμε στα φιλικά παιχνίδια. Υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια ένας all-around που μπορούσε να αγωνιστεί σε τέσσερις θέσεις, χάρις στο "δώρο" που πήρε από τη φύση: πήρε 10 πόντους σε ένα καλοκαίρι και κάπως έτσι εξελίχθηκε σε έναν θηριώδη point-guard.

Φέτος, θα σταθεί και πάλι μπροστά από ένα σταυροδρόμι: να προσθέσει άλλον έναν προορισμό στο (απρόσμενα) μακρύ βιογραφικό του, ή να ανοίξει την πόρτα για την επόμενη πίστα στην καριέρα του, αυτή που ταιριάζει στις δυνατότητες του.