Οι διαπραγματεύσεις για την άρση του «lockout» στο ΝΒΑ βρίσκονται στην κορύφωσή τους, ωστόσο ο ηγέτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας Αντρέι Κιριλένκο εμφανίζεται αινιγματικός ως προς την επικείμενη απόφαση που θα κληθεί να πάρει.

Αναλυτικά η συνέντευξή του στο Sport24.gr:

-Θα έχεις πληροφορηθεί ότι οι εκπρόσωποι των ομάδων του ΝΒΑ θα συζητήσουν σήμερα (14/11) την τελευταία πρόταση των ιδιοκτητών. Δεν είμαστε αφελείς να σου ζητήσουμε να αποκαλύψεις την απόφασή σου, ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η ΤΣΣΚΑ και η προοπτική της συμμετοχής στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας θα ήταν αρκετά για να σε δελεάσουν να μείνεις στη Μόσχα ως το τέλος της χρονιάς;

" Σίγουρα μου αρέσει πολύ η ομάδα που έχουμε στην ΤΣΣΚΑ και χαίρομαι που μπορώ να δουλεύω σε αυτό τον σπουδαίο οργανισμό. Και αναμφισβήτητα με εξιτάρει η ιδέα του να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την Ευρωλίγκα, την οποία όπως γνωρίζετε δεν είχα ποτέ την τύχη να κατακτήσω, οπότε αυτό μετράει ακόμη περισσότερο για μένα. Ακόμη, όμως, δεν είμαι σε θέση να μπορώ να υποσχεθώ κάτι. Ας περιμένουμε να τελειώσει το lockout. Οταν συμβεί αυτό, θα σκεφτώ τις επιλογές μου, θα συνυπολογίσω όλες τις παραμέτρους και θα πάρω την απόφαση".

-Απαντες γνωρίζουν ότι σιχαίνεσαι την ήττα και αυτό είναι κάτι που εκπέμπεις τόσο στην ΤΣΣΚΑ όσο και στην Εθνική Ρωσίας. Υπό αυτό το πρίσμα και έχοντας καταφέρει να οδηγήσεις την ομάδα σου στη νίκη επί του Παναθηναϊκού στην Αθήνα, σου είχε λείψει η Ευρωλίγκα, όπου οι περισσότεροι αγώνες είναι do-or-die;

" Μόνοι σας απαντήσατε την ερώτηση. Εγώ μπορώ να προσθέσω ότι αυτή τη στιγμή η Ευρωλίγκα είναι η κορυφαία διοργάνωση στον κόσμο και ο προσωπικός στόχος μου είναι να παίζω πάντα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο".

-Πες μας κάτι. Θα αντάλλαζες την καριέρα σου στο ΝΒΑ για τους τίτλους του Διαμαντίδη, του Σπανούλη, του Ναβάρο;

" Τρέφω βαθύτατο σεβασμό προς τα πρόσωπα που μόλις αναφέρατε. Ολοι, όμως, έχουμε τη ζωή μας, ο καθένας ακολουθεί τον δρόμο του. Τα δέκα χρόνια μου στο ΝΒΑ ήταν γεμάτα σπουδαίες στιγμές. Είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ δίπλα σε θρύλους του ΝΒΑ όπως ο Τζον Στόκτον και ο Καρλ Μαλόουν, να αντιμετωπίσω ορισμένους εκ των κορυφαίων παικτών του κόσμου, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Τιμ Ντάνκαν, ο Κόμπι Μπράιαντ και πολλούς άλλους. Είχα την τύχη να με κοουτσάρει ο διάσημος Τζέρι Σλόαν. Ημουν ο πρώτος Ρώσος που αγωνίστηκε ποτέ σε All Star Game του ΝΒΑ. Δεν βλέπω, λοιπόν, τον λόγο να μην είμαι ικανοποιημένος".

-Λείπεις δέκα ολόκληρα χρόνια από την ΤΣΣΚΑ. Ποιες διαφορές εντοπίζεις στο κομμάτι της οργάνωσης σε σχέση με το 2001, οπότε και αποχώρησες για να κάνεις καριέρα στο ΝΒΑ; Αισθάνεσαι υπερηφάνεια για την πρόοδο του συλλόγου και κάτι ακόμη: Εκτιμάς ότι η ΤΣΣΚΑ θα μπορούσε να συγκριθεί με ομάδες του ΝΒΑ σε επίπεδα οργάνωσης;

" Το στοιχείο που παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο στην ΤΣΣΚΑ, όσα χρόνια και αν περάσουν, είναι η σφοδρή επιθυμία να κερδίζει τα πάντα! Οσο για τις διαφορές, που έχω εντοπίσει, αυτές εστιάζονται στην οργάνωση. Ο σύλλογος έχει γίνει πιο επαγγελματικός και αυτή τη στιγμή, αν δεν είναι ο καλύτερος, είναι μέσα στους καλύτερους στην Ευρώπη, σε όλα τα επίπεδα. Οπως αντιλαμβάνεστε, φυσικά και είμαι υπερήφανος που ανήκω στο δυναμικό της ΤΣΣΚΑ".

-Θα μπορούσες να κατονομάσεις τον πιο ταλαντούχο συμπαίκτη σου στην ΤΣΣΚΑ; Κάποιον, στον οποίο θα στοιχημάτιζες τα χρήματά σου;

" Φυσικά. Τρέφω ξεχωριστά αισθήματα για τους νεαρούς παίκτες που έχουν ήδη γίνει παίκτες - κλειδιά στην ΤΣΣΚΑ και στην Εθνική Ρωσίας. Θέλω, λοιπόν, να ευχηθώ τα καλύτερα στον Αλεξέι Σβεντ και στον Βίκτορ Χριάπα. Και αυτός νέο παιδί είναι (γελάει)".

-Δεδομένου ότι αγωνίζεσαι ξανά στην Ευρώπη, αισθάνεσαι έτοιμος να καταγράψεις ένα ακόμη «triple double figure», όπως εκείνο που είχες σημειώσει σε ένα παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με τη Λιέτουβος Ρίτας τον Φεβρουάριο του 2001;

" Πού το θυμηθήκατε; Για να είμαι ειλικρινής δεν ασχολούμαι με τα στατιστικά μου. Προσπαθώ πάντα να κάνω αυτό που χρειάζεται η ομάδα μου για να κερδίζει. Οπως βλέπετε είμαι σε καλή κατάσταση και αν αυτό θα ευχαριστούσε τους φίλους του μπάσκετ, ναι γιατί όχι; Θα επιχειρούσα να γεμίσω τρεις κατηγορίες της στατιστικής με διψήφιους αριθμούς".

-Τι είδους άνθρωπος κρύβεται αλήθεια πίσω από την πανοπλία του Αντρέι Κιριλένκο; Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου εκτός γηπέδου;

" Ειλικρινά, δεν προσπαθώ να κρύψω κάποιο κομμάτι του εαυτού μου. Είμαι ανοικτός άνθρωπος, τύπος που του αρέσει η οικογένεια. Λατρεύω να παίζω με τα παιδιά μου και να κάνω αστεία με τους φίλους μου. Δεν ξέρω ποια εικόνα βγάζω στο παρκέ, αλλά είμαι ένας απλός άνθρωπος που χαίρεται με αυτό που κάνει".

-Εχουμε ακούσει και διαβάσει αμέτρητα σχόλια, αρνητικά ως επί το πλείστον, για το τεράστιο τατουάζ που έχεις «χτυπήσει» στην πλάτη σου. Αισθάνεσαι ότι αυτή η άγρια φιγούρα «δραπετεύει» μερικές φορές την ώρα του αγώνα;

" Δεν θα ήθελα να το συζητήσω αυτό. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ήταν η επιθυμία μου. Ηταν η απόφασή μου και είχα προσωπικούς λόγους για να το κάνω".