Απ' όταν θυμάται τον εαυτό του, του έλεγαν πως δεν θα καταφέρει να σταθεί στο υψηλό επίπεδο. Ότι πέραν του δώρου που του έκανε ο Ύψιστος (τα 221 εκατοστά του), δεν είχε κάτι άλλο για να επιβιώσει μεταξύ των καλύτερων. Δεν υπήρχε αυτή η ποιότητα που κάνει τη διαφορά. Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς τους αγνόησε και συνέχισε να δουλεύει. Στα 26 του αποδεικνύει πως όλα γίνονται, όταν το θες, όταν προσπαθείς σκληρά για τα όνειρα σου.

Η πρώτη αγωνιστική της φετινής Euroleague ανήκει στο παρελθόν. Πέρα από το θέαμα άφησε και έναν... ασυνήθιστο MVP. Για την ακρίβεια τον πιο ψηλό στην ιστορία της διοργάνωσης.

Στο ματς με τη Γαλατασαράι κυριολεκτικά όρθωσε το ανάστημα του, εξέθεσε τους αντίπαλους ψηλούς και άνοιξε το δρόμο για την επιτυχία του Ερυθρού Αστέρα, προσφέροντας 22 πόντοι, με 11/14 δίποντα, 10 ριμπάουντ και 2 τάπες, για να εκτοξεύσει την αξιολόγηση του στο 30.

Τον ρώτησαν αν αισθάνεται ήρωας. Απάντησε πως " το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Δεν θα είχα πετύχει 22 πόντους χωρίς τους συμπαίκτες μου", πράγμα λογικό. Ο Σέρβος σέντερ επέμεινε ότι " η νίκη στο παιχνίδι με την Γαλατασαράι ήταν συλλογική. Και ο Ουίλιαμς έπαιξε καλά, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου. Αν μπορώ να πω κάτι, είναι πως ναι ήταν η βραδιά μου. Φυσικά, αυτή είναι μόνο η αρχή και το αποτέλεσμα το μόνο που κρατάμε. Στο επόμενο ματς θα είναι κάποιος άλλος καλύτερος. Το σημαντικό είναι να νικάει ο Ερυθρός Αστέρας. Δεν θα παίζουμε μόνο εντός, αλλά και εκτός έδρας. Θέλουμε να είμαστε εξίσου καλοί και απέναντι στη Νεπτούνας". Με αυτά τα λόγια απέδειξε εκτός όλων των άλλων ότι είναι και στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του. Ας δούμε όμως, την ιστορία του.

Το δύσκολο ξεκίνημα

Το ξεκίνημα της πορείας του,κάθε άλλο παρά στρωμένο με ροδοπέταλα ήταν. Γεννήθηκε στο προάστιο Μπολιέβτσι, του Ζάγιετσαρ, στα ανατολικά της Σερβίας (γνωστό ως το πρώτο μέρος της χώρας με ιδιωτικό πανεπιστήμιο) και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Χέμοφαρμ. Το 2006 τον εντόπισε ήταν που θα άλλαζε η τύχη του. Ο Μίροσλαβ "Μούτα" Νίκολιτς, πέρασε από τα μέρη του, τον είδε, τον ξεχώρισε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Σύντομα θα διαπίστωνε πως το ύψος του συνοδευόταν και από πολλά προβλήματα. Η απότομη ανάπτυξη του (παρέπεμπε σε γιγαντισμό) είχε προκαλέσει ζημιές στα γόνατα και τους μύες. Ο Νίκολιτς έδειξε υπομονή. Ένιωσε πως ο Μαριάνοβιτς μπορεί να γίνει το προσωπικό του στοίχημα.

Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου

Το καλοκαίρι του 2010 δέχθηκε πρόταση από την ΤΣΣΚΑ, που δεν μπορούσε να προσπεράσει από μια περίπτωση Σέρβου και σέντερ, που υψωνόταν στα 2.21. Ήταν τότε που ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς είχε αποφασίσει να αφήσει τη Σερβία, για να δοκιμαστεί σε μια εκ των παραδοσιακών δυνάμεων της Euroleague, όπου το χρήμα έρεε άφθονο. Τη γνώση την είχε. Έμενε να την εφαρμόσει. Θα αντιλαμβανόταν το λάθος του σύντομα, με τη συνεργασία του να διακόπτεται κακήν κακώς, έπειτα από λίγους μήνες -ενώ είχε υπογράψει διετές συμβόλαιο. Κάποιοι εκ των παικτών της "ομάδας του στρατού" έλεγχαν τον οργανισμό σε κάθε επίπεδο, με τον Βουγιόσεβιτς να γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος των κακών αποτελεσμάτων -με το παιχνίδι των Ρώσων να μην πείθει γιατί δεν ήταν όλοι συντονισμένοι στον ίδιο... ρυθμό. Οι συνέπειες έφτασαν έως τον Μαριάνοβιτς που παραχωρήθηκε στα μέσα της σεζόν, στη Ζάλγκιρις Κάουνας. Έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά δεν είχε αυτόν που θα μπορούσε να τον περάσει στο επόμενο επίπεδο. Κάποιον να ασχοληθεί μαζί του, να τον κάνει καλύτερο.

Κεφάλαιο Ερυθρός Αστέρας

Στη Μέγκα Βιζούρα θα έβρισκε και το χώρο, αλλά και τις ευκαιρίες που χρειαζόταν για να εξελιχθεί, μαζί και τη δυνατότητα να μάθει, να αφομοιώσει ό,τι χρειαζόταν για να περάσει στο επόμενο επίπεδο. Κάπως έτσι, τον ζήτησε ο Ερυθρός Αστέρας.

Πέρα από τη σκληρή δουλειά, ωστόσο, μεγάλο ρόλο έπαιξε και ένας συμπαίκτης του. Ο Μάρκους Ουίλιαμς φρόντισε να... βοηθήσει τον συμπαίκτη του εντός παρκέ. δεν ήταν λίγες, άλλωστε, οι ασίστ που έβγαλε προς εκείνον από πέρυσι μέχρι και σήμερα...

Η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τον ίδιο να παρουσιάζεται ακόμα καλύτερος. Αποκορύφωμα, δίχως αμφιβολία η αναμέτρηση με την Γαλατάσαραϊ, στην οποία ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής για την ομάδα του.

Ο Μπόμπαν πίσω από τον Μαριάνοβιτς

Όσο τρομακτικός και κυριαρχικός είναι εντός παρκέ, τόσο αγαθός και ταπεινός είναι όταν βγαίνει από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Όσοι τον ξέρουν έχουν να λένε για έναν... αγαθό γίγαντα. Έναν άνθρωπο ευγενικό, ο οποίος δεν νιώθει σταρ και ποντάρει στη σκληρή δουλειά για να καταφέρει κάτι.

Παράλληλα, είναι εξίσου αγαπητός στον κόσμο, αλλά και τους συμπαίκτες του. Ουδέποτε θα διαμαρτυρηθεί για κάτι, ουδέποτε θα γκρινιάξει. Στα 26 του χρόνια μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος. Ουδέποτε σταμάτησε να δουλεύει, ουδέποτε το έβαλε κάτω, όσες... τρικλοποδιές κι αν βρήκε στο διάβα του. Και αυτό θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλους...