Ηταν 2 Αυγούστου 1979 όταν το Κλειστό Γυμνασήριο Νέας Σμύρνης, γνωστό και ως “Κλειστό της Οδού Αρτάκης” έκανε τα εγκαίνιά του. Στη Νέα Σμύρνη καμάρωναν για το στολίδι τους, ελπίζοντας να ζήσουν όμορφες στιγμές. Σίγουρα πάντως δεν περίμεναν να ζήσουν τις στιγμές δόξας που ακολούθησαν.

Κάτι λιγότερο από 40 χρόνια από εκείνη τη μέρα το Κλειστό της Οδού Αρτάκης, ένα από τα πιο μπασκετικά γήπεδα στην ιστορία, έχει την ταμπέλα “κατεδαφίζεται” πάνω του. Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν και πλέον το γήπεδο θεωρείται ακατάλληλο για αγώνες υψηλού επιπέδου. Σε μερικές ώρες ο Πανιώνιος θα υποδεχθεί τον Ήφαιστο (17:45) στον τελευταίο αγώνα στην ιστορία του γηπέδου.

Λένε συχνά πως αν οι τοίχοι μπορούσαν να μιλήσουν θα έλεγαν πολλά. Αυτή η φράση δεν περιγράφει καν τι θα μπορούσαν να πουν οι τοίχοι του Κλειστού της Αρτάκης, το οποίο αυτά τα 40 χρόνια έχει προσφέρει στους φίλους του Πανιωνίου μεγάλες στιγμές και μεγάλες πίκρες. Το Sport24.gr θυμάται πρόσωπα, στιγμές και γεγονότα που σημάδεψαν το γήπεδο.

ΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ ΒΑΡΙΚΑΣ, ΜΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ

Ο Ανδρέας Βαρίκας ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του Πανιωνιου. Σπουδαίος άνθρωπος και οραματιστής, ο Βαρίκας άρχισε να ασχολείται με τον Πανιώνιο από την δεκαετία του 60' πριν οριστεί αρχηγός αποστολής το 1977 σε έναν αγώνα του Κυπέλλου Κόρατς. Ήταν ο άνθρωπος που κατάλαβε πριν από... όλο τον κόσμο την ανάγκη να ασχοληθούν οι ομάδες με τις ακαδημίες τους, ψάχνοντας σε όλα τα ανοιχτά γήπεδα της Αθήνας για παίκτες! Ήταν ο άνθρωπος που φρόντισε ώστε ο Πανιώνιος να γίνει μεγάλος, κοιτώντας στα μάτια ομάδες που έμοιαζαν ανίκητες την δεκαετία του 80' όπως ο Άρης, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός. Έφυγε από την ζωή το 1990 και έκτοτε στη μνήμη του διεξάγεται το περίφημο τουρνουά στο όνομά του.

Το τρίτο επιφανές μέλος εκείνης της σπουδαίας παρέας ήταν ο Μάκης Δενδρινός. Ο "Βούδας" όπως τον αποκαλούσαν ήταν ένας γκαρντ με ύψος 1.80 μέτρα, υπήρξε συμπαίκτης του Μίσσα στον Πανιώνιο, φορώντας τα "κυανέρυθρα" από το 1968 έως το 1981. Ο σπουδαίος Μάκης Δενδρινός πέρασε κάποια στιγμή και από τον πάγκο της ομάδας, αλλά και από αυτόν της Εθνικής Ελλάδος, την οποία οδήγησε στο Μουντομπάσκετ του 1994, το Ευρωμπάσκετ του 1995 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996.

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΕΓΙΝΕ ΦΑΝΗΣ

Ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν ο Φάνης όλων των Ελλήνων. Πάνω από όλα όμως ήταν ο Φάνης του Πανιωνίου. Ο “μπέμπης” πήγε στον Πανιώνιο από την Δάφνη το 1983 και άλλαξε τον τρόπο που έβλεπαν όλοι το μπάσκετ, περνώντας τα καλύτερά του χρόνια, βασικά σχεδόν... όλα του τα χρόνια, στο κλειστό της Αρτάκης.

Με τον Φάνη ηγέτη, ο Πανιώνιος έφτασε μέχρι τον τελικό της Α1 το 1987 κόντρα στον πανίσχυρο Άρη, κόντραρε στα ίσα θηρία όπως ο Ολυμπιακός των Τάρλπεϊ και Πάσπαλι και ο Παναθηναϊκός του Ντομινίκ Γουίλκινς, βγήκε Ευρωλίγκα. Τα... σεμινάρια μπάσκετ ήταν δωρεάν, αλλά είχαν αξία ανεκτίμητη.

Ο ΜΠΟΜΠΑΝ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ

Δεν γίνεται να γράψει κάποιος για το κλειστό της Αρτάκης χωρίς να αναφερθεί στον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Τον άνθρωπο που σημάδεψε μία γενιά στις 28 Απριλίου 1993, όταν σε έναν αγώνα με τον Παναθηναϊκό για τα ημιτελικά της Α1 δεν έλεγξε τα νεύρα του, ξέσπασε για ένα φάουλ που του καταλογίστηκε ρίχνοντας κεφαλιά στην μπασκέτα, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος από τη μέση και κάτω.

ΟΤΑΝ Ο ΤΕΡΝΕΡ ΕΚΟΨΕ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ

Κλειστό της Οδού Αρτάκης, 10 Οκτωβρίου 1993. Ο – πρωτοπόρος εκείνη την στιγμή – Πανιώνιος υποδέχεται τον Παναθηναϊκό για την 5η αγωνιστική, έχοντας στις τάξεις τους τον Φάνη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και έναν Αμερικανό που τον λένε Χένρι Τέρνερ, ο οποίος έχει ήδη τρελάνει κόσμο. Το παιχνίδι είναι συγκλονιστικό και κρίνεται στον πόντο.

Ο Φάνης Χριστοδούλου πάει στις βολές με το σκορ στο 66-65. Αστοχεί! Η μπάλα έπειτα από μάχη καταλήγει στον Βράνκοβιτς, ο οποίος πασάρει στον Κούουσμα και αυτός στον Νίκο Γκάλη που φεύγει μόνος του στον αιφνιδιασμό! Όλα μοιάζουν χαμένα. Ενώ όλοι κλείνουν τα μάτια τους, έρχεται από το πουθενά ο Χένρι Τέρνερ και σταματάει τον Γκάλη! Ο Πανιώνιος κερδίζει!

ΤΑ “ΜΩΡΑ” ΤΟΥ ΙΒΚΟΒΙΤΣ

Η σεζόν 1995/96 ξεκίνησε για τον Πανιώνιο χωρίς υψηλές βλέψεις. Στον πάγκο της ομάδας καθόταν μεν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ωστόσο ο Φάνης ήταν εκτός ομάδας για πολύ καιρό. Ο “Σοφός” αποφάσισε να κάνει κάτι απλό, που πλέον μοιάζει αδιανότητο: Να εμπιστευτεί τα... πιτσιρίκια της ομάδας από τις περίφημες ακαδημίες του συλλόγου. Καλαϊτζής, Κικίλιας, Τσόπης, Καράγκουτης, Δρελιώζης βγήκαν μπροστά. Δίπλα τους υπήρχαν δύο ξένοι: Ο σπουδαίος Ζάρκο Πάσπαλι και ένας άγνωστος Αμερικανός με το όνομα Μπάιρον Ντίνκινς. Αυτό που θα ακολουθούσε δεν το περίμενε κανείς.

Ο Πανιώνιος εκείνης της χρονιάς έπαιζε ονειρεμένο μπάσκετ. Όταν κάποια στιγμή επέστρεψε και ο Χριστοδούλου, οι “κυανέρυθροι” έγιναν ακόμα καλύτεροι, φτάνοντας μία ανάσα από το να αποκλείσουν τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά του πρωταθλήματος, πέφτοντας μαχόμενοι με 2-1 νίκες. Τελικά, αρκέστηκαν στον μικρό τελικό, όπου “σκούπισαν” με 3-0 νίκες τον ΠΑΟΚ και προκρίθηκαν στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν (1996/97).

Έναν χρόνο αργότερα, αποδείχθηκε ότι ο Πανιώνιος δεν ήταν έτοιμος για αυτή την υπέρβαση. Με το νόμο “Μπόσμαν” να τίθεται σε εφαρμογή για πρώτη φορά, ο Πανιώνιος γέμισε την ομάδα με ξένους, έχασε την ταυτότητά του και ταπεινώθηκε, κάτι που οδήγησε αργότερα και στην αποχώρηση του Χριστοδούλου. Το Κλειστό της Αρτάκης όμως είχε ζήσει και μέρες Ευρωλίγκας.

ΤΟ “ΚΙΤΣΑΚΙ” ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΗΚΕ

Αν ο Φάνης Χριστοδούλου σημάδεψε τον Πανιώνιο τις δεκαετίας του 80' και του 90', ο Γιώργος Διαμαντόπουλος σημάδεψε το λυκαυγές του νέου αιώνα. Ο κατά τεκμήριο πιο χαρισματικός σκόρερ της γενιάς του – και ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που είδε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ – πήγε στον Πανιώνιο το 1999 και λατρεύτηκε αμέσως. Ήταν αυτός που έδινε ελπίδα στην ομάδα ότι έρχονται καλύτερες μέρες.

Ο Διαμαντόπουλος έφυγε τότε από τον Πανιώνιο, αλλά επέστρεψε την σεζόν 2004/05 και μαζί με τους Γιώργο Σιγάλα και Νίκο Οικονόμου οδήγησαν την ομάδα στην 3η θέση. Μετά ξανάφυγε και... ξαναεπέστρεψε (2014/15), αλλά το γυαλί είχε σπάσει. Η σχέση που είχε το “Κιτσάκι” με τον Πανιώνιο πέρασε από πολλά κύματα, κυρίως με τις εκάστοτε διοικήσεις. Οι φίλοι της ομάδας και το Κλειστό της Αρτάκης όμως τον λάτρεψαν σαν Θεό.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ο Πανιώνιος έμεινε για μερικά χρόνια μακριά από το Κλειστό στην Αρτάκης. Επί εποχής Ηλίας Λιανού βγήκε Ευρωλίγκα και μετακόμισε στο Ελληνικό, σε μία κίνηση που δεν άρεσε στον κόσμο της ομάδας. Την σεζόν 2009/10 ο Πανιώνιος επέστρεψε στις ρίζες του στη Νεά Σμύρνη και είχε μία τριετία που βίωσε σπουδαίες βραδιές.

Στο τέλος της σεζόν 2012/13 οι Παππάς και Γιάνκοβιτς αποχώρησαν... πακέτο για τον Παναθηναϊκό και ο Πανιώνιος θα έμπαινε σιγά-σιγά ξανά σε σκοτεινές μέρες. Ο υποβιβασμός της ομάδας στην Α2 την σεζόν 2014/15 και η επιλογή της να αγωνιστεί στην Β' Εθνική την σεζόν 2015/16 “πλήγωσαν” την ιστορία της. Μετά από δύο συνεχόμενες ανόδους, όμως, ο Πανιώνιος επέστρεψε στην Α1, όπου και αγωνίζεται από την περσινή σεζόν (2017/18). Μαζί του, για ακόμα μία φορά, ήταν το Κλειστό της Αρτάκης, πάντα πρόθυμο να θυμίσει σε όλους τις ένδοξες στιγμές της ομάδας.

Το Κλειστό της Αρτάκης ετοιμάζεται να σβήσει τα φώτα του. Ο αγώνας του Πανιωνίου με τον Ήφαιστο (ξεκινάει στις 17.45 και όχι στις 15.30 όπως αρχικά είχε οριστεί) αποκτά ιστορική χροιά. Το αγαπημένο στέκι όλων των φίλων του Πανιωνίου, ένα γήπεδο που κάθε γωνιά του μυρίζει μπάσκετ θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν. Οι ιστορίες που το συνοδεύουν όμως θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό του κόσμου για πάντα.