Κωδικός Μαδρίτη

Από το πρωί της Πέμπτης, όποιο φίλαθλο του Ολυμπιακού συναντήσεις στο δρόμο, στο γραφείο, ακόμη και στο... νοσοκομείο, το ίδιο πράγμα σε ρωτάει: "Τι θα κάνει ο Ολυμπιακός σήμερα; Θα κερδίσει;". Έλα ντε... Κι εμείς αυτό αναρωτιόμαστε.
Γιατί η έδρα και οι 12.000 οπαδοί είναι μεγάλα ατού για την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη, αλλά αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να αποκλείσουν ολόκληρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας, όσο κι αν λένε οι ρομαντικοί "θα το πάρει ο κόσμος μόνος του, θα ισχύσει ο νόμος του ΣΕΦ". Βασικά, αυτό που πρέπει να ισχύσει, είναι ο νόμος του Παναγιώτη Γιαννάκη. Δηλαδή:

Οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να αγχωθούν. Ναι, είναι ο "τελικός" της εν-δεκαετίας για τον Ολυμπιακό, αλλά με άγχος δουλειά δεν γίνεται. Η σωστή διαχείριση της πίεσης από τους παίκτες, το προπονητικό τιμ, τον Γιαννάκη και φυσικά τον κόσμο είναι βασικό στοιχείο για τη νίκη. Το είπε και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος: "Θέλουμε στήριξη και στους +10, αλλά και στους -10 πόντους".

Προσοχή στον Θοδώρή Παπαλουκά. Αν το πάρουμε και στατιστικά, είναι δύσκολο ο "Τεό" να έχει πάλι μόλις 6 πόντους, τις 4 ασίστ και... 3 λάθη. Για την ΤΣΣΚΑ, ο Θοδωρής είναι ο άνθρωπος που καθορίζει το παιχνίδι της και αλλάζει το μομέντουμ ενός αγώνα, μόλις πατήσει το παρκέ. Στη Μόσχα δεν το έκανε. Αλλά πρέπει να προσπαθήσουν πολύ οι ερυθρόλευκοι για να μην το κάνει και στο ΣΕΦ.

Υπομονή, που λέει και ο Γιαννάκης: Στη Μόσχα έβλεπες την ομάδα του Ολυμπιακού και δεν πίστευες ότι οι ίδιοι παίκτες έπαιζαν στην Ευρωλίγκα και πριν από τρεις μήνες περίπου. Σωστή κυκλοφορία, έξτρα πάσες όποτε χρειάζονταν, εξαιρετικά σπλιτ του Λιν Γκριρ και καλή κίνηση μακριά από την μπάλα από τους υπόλοιπους. Στοιχεία που θέλει μια ομάδα που διεκδικεί πρόκριση στο Φάιναλ Φορ. Με μπαλωθιές και κουμπυριές, επιτυχίες δεν έρχονται.

"Μην κοιτάτε το σκορ": Η φράση που λέει ο "δράκος" κάθε φορά στους παίκτες του. Όταν ένας παίκτης κοιτάει το σκορ και παίζει βάσει αυτού, βγαίνει αρκετές φορές εκτός πλάνου. Για παράδειγμα: Ο Ολυμπιακός χάνει με 58-51 και θέλει 7 λεπτά για τη λήξη. Δεν ψάχνεις απεγνωσμένα το τρίποντο. Πας για το δίποντο κι αν σου βγει ελεύθερο σουτ από μακριά, το παίρνεις. Με λίγα λόγια, παίζεις όπως θα έπαιζες σε κάθε άλλη περίπτωση.

Οι παίκτες του πάγκου: Πάρα πολύ σημαντικοί, ειδικά μέσα στο ΣΕΦ. Γιατί, στη Μόσχα δεν μπορούν να παίξουν όλοι. Κάποιοι δεν είναι -ψυχολογικά και εμπειρικά- έτοιμοι. Με τον κόσμο όμως στο πλευρό τους, άπαντες έχουν ρόλο. Ο καθένας τη στιγμή που πρέπει και για το λόγο που πρέπει. Ο Καυκής ας πούμε, θα μπει για να ξεκουράσει τον Μπλάκνεϊ και τον Τεόντοσιτς και να πιέσει με γρήγορα πόδια και ύψος τον Παπαλουκά. Όχι για να κάνει αυτά που περιμένει ο Ολυμπιακός από τον Γουντς. Και ο Καυκής είναι παίκτης προπονητή, γι' αυτό και συχνά τον εμπιστεύεται ο Γιαννάκης.

Τον Βασιλόπουλο στο 4: Μπορεί ο ίδιος να επιθυμεί περισσότερο να παίζει στην περιφέρεια, αλλά είναι φανερό, ότι όταν γίνεται το στήριγμα του σέντερ -κυρίως στην άμυνα- ο Ολυμπιακός αποκτάει άλλο πρόσωπο. Ο Έλληνας φόργουορντ είναι σε θέση να προσφέρει ριμπάουντ, άμυνες και βοήθειες στους περιφερειακούς, αλλά και να παίξει έξυπνα ως νταμπλ τιμ τον Άντερσεν και τον Σμόντις, αλλά και να προλάβει να βγει ξανά έξω, σε περίπτωση που η μπάλα περάσει στην αδύνατη πλευρά.

Γκριρ-Γουντς: Το δίδυμο της επιτυχίας στη Μόσχα καλείται να δώσει τα ίδια και στο παιχνίδι του ΣΕΦ. Ο Γουντς ήταν για πρώτη φορά τόσο συγκεντρωμένος από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό, ενώ ο Γκριρ είναι σε εξαιρετική φόρμα.

Τον Ματίας Σμόντις και τα... μάτια τους: Είναι το κορυφαίο τεσσάρι στην Ευρώπη. Πολύ δυνατός μέσα στη ρακέτα, απειλητικότατος μακριά από αυτήν και έξυπνος, για να μη φθείρεται σε ανούσιες ενέργειες και επιθέσεις. Δεν είναι τυχαίο, που ανεβάζει σχεδόν πάντα την απόδοσή του προς το τέλος των ματς.

Η μοίρα: Όλα καλά, αν χρειάζεται και τύχη. Ναι, παίζει κι αυτή το ρόλο της. Πριν από έντεκα χρόνια ακριβώς, στις 3 Απριλίου του 1997, ο Ολυμπιακός νικούσε τον Παναθηναϊκό με 65-57 στο ΣΕΦ και έμπαινε στο αεροπλάνο για τη Ρώμη. Δύο ημέρες νωρίτερα, είχε κερδίσει με 49-69 στο ΟΑΚΑ. Οι συμπτώσεις υπάρχουν, αρκεί να μην μείνουν συμπτώσεις...