Κόμπι Μπράιαντ: Ένα παιδί μέτρησε τα άστρα

Πήρε το όνομά του από μία μπριζόλα που προέρχεται από μία ιαπωνική αγελάδα που τρέφεται με σαμπάνια. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος όταν ψάχνει την ιστορία του Κόμπι Μπράιαντ. Όταν μαθαίνεις κάτι τέτοιο, δεν γίνεται να μην συνεχίσεις να ψάχνεις πληροφορίες.

Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι νεκρός. Ήταν 41 ετών. Η λέξη “σοκ” είναι πραγματικά μικρή για να περιγράψει τα συναισθήματα του κόσμου. Το μούδιασμα που αισθάνθηκαν όλοι την στιγμή που έμαθαν τα νέα πιθανότατα τα λέει όλα. Ένας άνθρωπος που σημάδεψε δύο γενιές μπασκετόφιλων δεν υπάρχει πια. Στην χθεσινή (24/2) τελετή που έγινε στο "Staples Center" για να τιμηθεί η μνήμη του έκλαψε ακόμα και ο Θεός.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες που ακολουθούν τον Κόμπι. Λίγο-πολύ, είναι όλες γνωστές. Λίγο-πολύ, θα αναπαραχθούν αυτές τις μέρες όλες. Το γεγονός αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει κάποιος πόσο ξεχωριστός ήταν ο Κόμπι. Γιατί όμως αλήθεια ήταν τόσο ξεχωριστός;

ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ

Ο Κόμπι ήταν φαινόμενο. Και ο λόγος δεν ήταν μόνο το θεόσταλτο ταλέντο του. Ο Κόμπι ήταν πρακτικά ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που χρειάστηκε να διαχειριστεί το γεγονός ότι ήταν σταρ όταν ήταν ακόμη ανήλικος. Ο πρώτος παίκτης που έκανε πραγματικά τους πάντες να σκεφτούν ότι είναι ο εκλεκτός. Ότι είναι αυτός που θα μπορέσει να διαδεχθεί τον Μάικλ Τζόρνταν.

Η ζωή του έμοιαζε με παραμύθι. Γιος επαγγελματία μπασκετμπολίστα, του Τζον Μπράιαντ, μεγάλωσε στην Ιταλία, όπου ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε ηλικία τριών ετών. Ήταν 12 ετών όταν νικούσε σε διαγωνισμό τριπόντων επαγγελματίες παίκτες. Μετά την απόσυρση του πατέρα του από τα παρκέ, η οικογένεια Μπράιαντ επέστρεψε στις ΗΠΑ και ο Κόμπι πήγε Γυμνάσιο όπου τα... διέλυσε όλα.

Ο Κόμπι φοίτησε στο Λόουερ Μέριον, όπου έγινε ο πρώτος πρωτοετής έπειτα από 10ετίες που χρίστηκε βασικός στην ομάδα του. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε εκεί το όνομά του γιγαντώθηκε. Ο μύθος του άρχισε να παίρνει μορφή. Όλος ο κόσμος μιλούσε για ένα παιδί-φαινόμενο. Δεν υπήρχαν βέβαια VIDEO τότε. Ήταν η δεκαετία του 90'. Δεν υπήρχε youtube. Απλώς ιστορίες που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα. Και ήταν όλες αληθινές.

Όταν ο Κόμπι αποφοίτησε από το Γυμνάσιο, τον πλησίασαν όλα τα μεγάλα κολέγια. Με έναν άλλο απόφοιτο Γυμνασίου όμως, τον Κέβιν Γκαρνέτ, να επιλέγεται έναν χρόνο νωρίτερα (1995) στο Νο5 του ΝΒΑ Draft, ο Κόμπι θεώρησε ότι μπορούσε και αυτός να ακολουθήσει το παράδειγμά του. Δεν πήγε ποτέ σε κάποιο κολέγιο. Αποφάσισε ότι το μέλλον του ήταν στο ΝΒΑ.

ΟΙ ΝΕΤΣ, ΟΙ ΛΕΪΚΕΡΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΠΟΥ ΤΑ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΑ

Ο Κόμπι Μπράιαντ πέρασε από πολλά δοκιμαστικά ομάδων. Σε όλα εντυπωσίασε, σε βαθμό που οι Νετς είχαν ως στόχο να τον επιλέξουν στο Νο8. Την ίδια στιγμή, οι Λέικερς θέλησαν να τον δουν. Για την ακρίβεια, ο Τζέρι Γουέστ ήθελε να τον παρακολουθήσει. Αλλά δεν είχε σκοπό να του κάνει την ζωή εύκολη. Τουναντίον, ήθελε να τον τεστάρει όπως κανέναν άλλο. Ήξερε ότι είναι ξεχωριστός, αλλά πόσο ξεχωριστός ήταν αλήθεια; Για να μάθει την απάντηση, φώναξε μαζί του έναν θρύλο των Λέικερς: Τον Μάικλ Κούπερ.

O Κούπερ ήταν επίτιμο μέλος των Λέικερς του “Showtime” του Μάτζικ Τζόνσον και αμυντικός της χρονιάς στο ΝΒΑ το 1987. Είχε αποσυρθεί από τα παρκέ το 1990, ωστόσο στα 40 του χρόνια ήταν σε εξαιρετική κατάσταση και μέλος του προπονητικού επιτελείου των Λέικερς. Ο Γουέστ λοιπόν τον έβαλε στο παρκέ απέναντι στον 17χρονο τότε Κόμπι και του ζήτησε να τον μαρκάρει. Για 30 λεπτά θα έπρεπε να τον παίξει άμυνα, να τον ζορίσει, να τον σπρώξει, να τον πιέσει. Ο Κούπερ – τον οποίο κάποτε ο Λάρι Μπερντ είχε χαρακτηρίσει τον καλύτερο αμυντικό που είχε αντιμετωπίσει – τον άκουσε. Αλλά δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε.

Ο θρασύς πιτσιρικάς δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται για το ποιον είχε απέναντί του. Δεν έδειξε καθόλου φόβο. Απλώς τον διέλυσε σκοράροντας διαρκώς από την περιφέρεια. Όταν το παιχνίδι πήγε στο post, με τον Κόμπι να πρέπει να παίξει με πλάτη στο καλάθι, το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι κάποια στιγμή σημείωσε 10 ή 12 συνεχόμενα fade away σουτ! “ Εντάξει, είδα αρκετά” είπε ο Τζέρι Γουέστ και τους έβγαλε από το γήπεδο.

Λίγες ημέρες αργότερα, ξανακάλεσε τον Κόμπι και τον έβαλε να παίξει κανονικό μονό με έναν παίκτη που ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερος και μόλις είχε οδηγήσει το Μισισιπί Στέιτ στο Final Four. Το όνομά του ήταν Ντόντα Τζόουνς (πέρασε από τον Απόλλωνα Πάτρας την σεζόν 2003/04), με τον νεαρό φόργουορντ να είναι ψηλότερος (2.03 μέτρα έναντι 1.98 μέτρα του Κόμπι) και βαρύτερος κατά περίπου 15 κιλά. Ο Κόμπι τον διέλυσε. Ο Γουέστ δεν χρειαζόταν να δει τίποτα άλλο. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να βρει έναν τρόπο να φέρει αυτό τον πιτσιρικά στο Λ.Α.

Οι Λέικερς επέλεγαν στο Νο24, αλλά ήξεραν ότι ο Κόμπι δεν θα έφτανε μέχρι εκεί. Χρειαζόταν να βρουν έναν τρόπο να επιλέξουν ψηλότερα. Η λύση ήρθε μέσω Σάρλοτ, με τους Χόρνετς να δέχονται να τους στείλουν το Νο13 του ΝΒΑ Draft για χάρη του Βλάντε Ντίβατς, ανοίγοντας τον δρόμο για να υπογράψουν οι Λέικερς ως ελεύθερο τον Σακίλ Ο'Νιλ. Έμενε τώρα να βρεθεί τρόπος να μην επιλέξουν οι Νετς τον Κόμπι.

Ο τρόπος βρέθηκε και ήταν αρκετά απλός: Ο Κόμπι είπε στους Νετς ότι δεν θέλει να παίξει σε αυτούς και πως αν τον επέλεγαν θα πήγαινε να παίξει μπάσκετ στην Ιταλία όπως ο πατέρας του. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Κόμπι παραδέχθηκε ότι είχε πει ψέματα. “ Θα πήγαινα να παίξω ακόμα και στο φεγγάρι αν χρειαζόταν” είχε δηλώσει. Όπως και να έχει, οι Νετς τον πίστεψαν και επέλεξαν τον Κέρι Κιτλς. Ο δρόμος για τους Λέικερς είχε ανοίξει.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΚΛΕΚΤΟΥ

Ο Κόμπι Μπράιαντ μπήκε στο ΝΒΑ το 1996 με την ταμπέλα του “Νέου Τζόρνταν” να τον ακολουθεί. Η ρούκι χρονιά του (1996/97) δεν ενθουσίασε, αφού είχε 7.6 πόντους και 1.9 ριμπάουντ μέσο όρο σε 15.5 λεπτά συμμετοχής, όντας το back up του Έντι Τζόουνς. Σαν να μη έφτανε αυτό, στα playoffs ήταν ο μοιραίος παίκτης για τους Λέικερς στην σειρά του δεύτερου γύρου με τους Τζαζ, αφού στο κρίσιμο Game 5 έκανε τέσσερα μαζεμένα airball στο τέλος του αγώνα, με την ομάδα του να αποκλείεται. Ο κόσμος όμως τα συγχώρεσε όλα αυτά. Ο κόσμος ήδη τον λάτρευε και του το έδειξε άμεσα.

Την δεύτερη σεζόν του στο ΝΒΑ (1997/98) ο Κόμπι ήταν ακόμα παγκίτης, εκτοξεύοντας τους αριθμούς του στους 15.4 πόντους και 3.1 ριμπάουντ μέσο όρο σε 26 λεπτά συμμετοχής. Ήταν όμως και κάτι ακόμα: All Star! Ο κόσμος ήθελε να τον δει στο All Star Game και τον ψήφισε, στέλνοντάς τον στη μεγάλη γιορτή του ΝΒΑ να αντιμετωπίσει το είδωλό του, τον Μάικλ Τζόρνταν. Το άστρο του είχε ήδη αρχίσει να ανατέλλει. Το ΝΒΑ περίμενε από αυτόν να γίνει ο επόμενος σταρ της λίγκας και δεν θα απογοητευόταν.

Από την σεζόν 1998/99 κι έπειτα, ξεκίνησε η πραγματική εκτόξευση του Κόμπι. Χρόνο με τον χρόνο, σεζόν με την σεζόν, ο Κόμπι γινόταν όλο και καλύτερος. Οι αριθμοί του ανέβαιναν διαρκώς. Το δίδυμο που συνέθεσε με τον Σακίλ Ο'Νιλ ήταν το καλύτερο στο ΝΒΑ. Οι Λέικερς κατέκτησαν τρία σερί πρωταθλήματα (2000-2002) και έγιναν ξανά υπερδύναμη. Δύο χρόνια αργότερα (2003/04) έφτασαν ξανά στους τελικούς, αλλά έχασαν το πρωτάθλημα από τους Πίστονς με 4-1. Τότε ήταν που η κόντρα του Κόμπι με τον Σακίλ Ο'Νιλ ξέφυγε από κάθε έλεγχο, με τον Μπράιαντ να λέει “ ή αυτός, ή εγώ”. Οι Λέικερς επέλεξαν αυτόν και έστειλαν τον Σακ στο Μαϊάμι.

Ο Κόμπι έγινε αντικείμενο κριτικής. Όλοι είπαν ότι ήταν εγωιστής. Η υπόθεση όπου κατηγορήθηκε για βιασμό μίας κοπέλας στο Ντένβερ το 2003 (οι κατηγορίες κατέπεσαν στην συνέχεια) δεν βοήθησαν. Ο Κόμπι δεν ήταν πλέον το καλό παιδί. Η εικόνα του τσαλακώθηκε, ο ίδιος προσπάθησε αρχικά να απαντήσει, αλλά μετά εστίασε στο μπάσκετ. Το μόνο που ήθελε ήταν να παίζει μπάσκετ. Και μέσα στο γήπεδο έδωσε τις καλύτερες απαντήσεις.

Ο – χωρίς Ο'Νιλ – Κόμπι ήταν μία πολεμική μηχανή. Την σεζόν 2005/06 είχε 35.4 πόντους μέσο όρο, ενώ σε έναν αγώνα κόντρα στους Ράπτορς σημείωσε 81 πόντους, στην δεύτερη καλύτερη επίδοση στην ιστορία του ΝΒΑ. Κάθε παιχνίδι ήταν και ένα σόου. Αυτό δεν του έφτανε όμως. Για να είναι καλά, ήθελε να πάρει ένα πρωτάθλημα ακόμα. Έμελλε να πάρει δύο ακόμα χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του Πάου Γκασόλ, μαζί με τον οποίο οδήγησαν τους Λέικερς στην κατάκτηση δύο σερί πρωταθλημάτων, το 2009 και το 2010, με τον Κόμπι να αναδεικνύεται MVP των τελικών και στις δύο περιπτώσεις.

Η εξαετία που ακολούθησε είχε πολλές καλές και κακές στιγμές. Ο Κόμπι συνέχισε να σκοράρει όπως και όποτε ήθελε. Πέρασε σοβαρούς τραυματισμούς, αλλά συνέχισε να είναι εκεί. Την τελευταία σεζόν του (2015/16) όλο το ΝΒΑ τον αποθέωσε. Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι που πάτησε παρκέ. Κόντρα στους Τζαζ, στις 13 Απριλίου 2016, όταν σταμάτησε στους 60 πόντους στη νίκη της ομάδας του με 101-96.

ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΠΑΙΔΙ, ΤΟΝ ΕΙΔΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΔΡΑΣ

Μπορεί κάποιος να σταθεί σε πολλά πράγματα στον Κόμπι. Στους αριθμούς του. Στα πρωταθλήματά του. Στο πόσο δημοφιλής ήταν. Στην εργατικότητά του. Στο τέλος της ημέρας, ο Κόμπι ήταν ο Κόμπι για έναν πολύ απλό λόγο: Έμοιαζε θνητός και Θεός μαζί. Δεν ήταν τέλειος, αλλά κυνηγούσε την τελειότητα όσο λίγοι πριν και μετά από αυτόν. Δεν ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν, αλλά ποτέ κανείς δεν έφτασε πιο κοντά στο να μοιάσει στον Μάικλ Τζόρνταν. Ήταν όμως πάντα ο Κόμπι Μπράιαντ.

Ο Κόμπι Μπράιαντ άφησε πίσω του μία τεράστια κληρονομιά. Εκατοντάδες ιστορίες να τον ακολουθούν, με κάποιες να φτάνουν στα όρια του μύθου. Σκόραρε χιλιάδες πόντους. Σημείωσε buzzer-beater. Ήταν ένας θρύλος. Ένας άνθρωπος που έφτασε πιο ψηλά από όσο μπορούσε, επειδή δούλεψε όσο ελάχιστοι. Η απώλειά του θα είναι τεράστια. Και ο λόγος δεν είναι όσα έκανε στο παρκέ. Ο λόγος είναι όσα θα μπορούσε να κάνει έξω από αυτό. R.I.P Kobe.

AP Photo/Winslow Townson, AP Photo/Ann Heisenfelt, AP Photo/Jae C. Hong