Κώστας Σλούκας: Η δικαίωση, η επιθυμία και το μέλλον ενός Πρωταθλητή

Όταν το καλοκαίρι του 2015 πήρε τη δύσκολη (;) απόφαση και αποχαιρετούσε τον Ολυμπιακό για την Φενέρμπαχτσε, άκουσε πολλά. Και άκουσε και μερικά άδικα πράγματα που σε καμία περίπτωση δεν ίσχυαν. Ο Κώστας Σλούκας έφυγε από την Ελλάδα για έναν συγκεκριμένο λόγο. Γιατί ήθελε να ανέβει επίπεδο ως μπασκετμπολίστας, ονειρευόταν να γίνει ηγέτης και δεν ήθελε να ζει στη σκιά του Βασίλη Σπανούλη. Η περίπτωσή του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όμοια με εκείνη του "Kill Bill" που ήταν στον Παναθηναϊκό πίσω από τους Διαμαντίδη - Γιασικεβίτσιους, μέχρι να αλλάξει στρατόπεδο και να γίνει ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ: ΧΑΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

Προφανώς και δεν είναι ο Σλούκας ηγέτης του επιπέδου του Σπανούλη, προφανώς και δύσκολα θα τον φτάσει, όμως εκείνη η απόφαση που πήρε το καλοκαίρι του 2015 δεν στηρίχθηκε στα χρήματα, αλλά στις φιλοδοξίες. Κι όπου βλέπετε αθλητή με φιλοδοξίες να πρωταγωνιστήσει, να μην τον φοβάστε. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είπε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου πως "θέλω να βλέπω παίκτες που αγαπούν το μπάσκετ, παίκτες που δουλεύουν πολλές ώρες στο γήπεδο και αγαπούν το άθλημα. Αυτούς τους παίκτες εγώ τους υποστηρίζω. Αν όμως δεν το αγαπούν το μπάσκετ, τότε θα έχουν πρόβλημα". Ε, ο Σλούκας ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Είναι ένα παιδί που ζει για το μπάσκετ.

Σταθείτε όμως. Πόσο πιο ψηλά μπορεί να φτάσει;

Στα 27 του έχει ήδη κατακτήσει τρεις EuroLeague, ενώ έχει παίξει σε πέντε Τελικούς! Το 2012, το 2013, το 2015, το 2016 και το 2017. 3/5 δεν είναι κι άσχημο ποσοστό, έτσι; Ήταν μέλος του Ολυμπιακού και το 2010 όταν οι Πειραιώτες έχασαν στο Παρίσι από τη Μπαρτσελόνα, όμως δεν βρισκόταν στη δωδεκάδα.

Δεν ξέρουμε πολλούς 27χρονους (εκτός από τη "φουρνιά" του Σλούκα, δηλαδή τον Μάντζαρη και τον Παπανικολάου) που να έχουν αναδειχθεί τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης.

Ο Σλούκας πήγε στη Φενέρμπαχτσε για να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο. Από τα 18 λεπτά στην τελευταία του χρονιά στο Λιμάνι πήγε πέρυσι στα 20 και φέτος ξεπέρασε τα 26 ανά αγώνα σε 29 συμμετοχές. Έξι ματς έχασε εξαιτίας του τραυματισμού του στο γόνατο, δεν έκανε καλές εμφανίσεις στη σειρά με τον Παναθηναϊκό (έβαλε μόλις τρία σουτ σε 89 λεπτά συμμετοχής), ήταν όμως θετικός. Έμεινε όμως πολύ πολύ μακριά από τον Σλούκα που απολαύσαμε στον πρώτο γύρο της κανονικής περιόδου, εκείνον τον Σλούκα που ήταν μακράν του δεύτερου ο καλύτερος παίκτης της Φενέρμπαχτσε στα 15 πρώτα παιχνίδια.

Στο τέλος μιας χρονιάς με μεγάλα σκαμπανεβάσματα, ο Έλληνας πλέι μέικερ έγινε για τρίτη φορά Πρωταθλητής Ευρώπης και πλέον χρειάζεται ένα πράγμα. Να μείνει υγιής, ώστε να παίξει με μεγαλύτερη διάρκεια το μπάσκετ που τον είδαμε να παίζει στο πρώτο μισό της χρονιάς.

Όσο για το συμβόλαιό του; Επειδή και ο κόσμος ρωτάει αλλά και λάθος πληροφορίες έχουν κυκλοφορήσει, θυμίζουμε πως ο Σλούκας υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Φενέρμπαχτσε το καλοκαίρι του 2015, πράγμα που σημαίνει πως ΔΕΝ θα είναι φέτος free agent, αλλά μετά το τέλος της περιόδου 2017-2018. Κι αν τότε έχει πάρει την τέταρτη EuroLeague της καριέρας του στα 28 του χρόνια, τότε κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσα χρήματα θα ζητήσει για το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του. Είτε στην Ευρώπη, είτε στην Ελλάδα, είτε ακόμη και στις ΗΠΑ.

Προς το παρόν απολαμβάνει την Κωνσταντινούπολη, πανηγύρισε έντονα την κατάκτηση του τρίτου δικού του και πρώτου τροπαίου της Φενέρμπαχτσε και στο φινάλε του Τελικού άκουσε τον κόσμο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του. Μπορεί τους Έλληνες να μην τους... πολυγουστάρουν οι οπαδοί της ομάδας του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, όμως σας λέμε με σιγουριά πως τον Σλούκα τον λατρεύουν, τον εκτιμούν για όσα έχει πετύχει στην καριέρα του και τον έχουν αγκαλιάσει από την πρώτη στιγμή.

Για την ιστορία, ο Σλούκας τελείωσε τη σεζόν με 9.2 πόντους (45.4% στα δίποντα, 42.9% στα τρίποντα και 87% στις βολές), ενώ είχε 2.1 ριμπάουντ και 4.5 ασίστ ανά 26.1 λεπτά συμμετοχής σε 29 αγώνες κανονικής περιόδου, playoffs και Final Four.