Αρκεί ένα βράδυ για να αλλάξει η ιστορία μιας εθνικής ομάδας; Κάποιες φορές ναι, κάποιες άλλες όχι. Στην περίπτωση της Κροατίας πάντως, αυτό που έγινε το βράδυ του Σαββάτου (9/7) μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση της "χρβάτσκα", η οποία απέδειξε για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία πως δεν είναι... loser . Κοινώς, ξεχάστε αυτά που ξέρατε.

Η ομάδα του Αλεκσάνταρ Πέτροβιτς θυμήθηκε το ένδοξο παρελθόν της, εκτόπισε την Ιταλία στον τελικό του Προολυμπιακού και πήρε το εισιτήριο για το Ρίο ντε Τζανέιρο, επιστρέφοντας στη μεγαλύτερη γιορτή του παγκόσμιου αθλητισμού, μετά από το διάλειμμα του Λονδίνου.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία η Κροατία έδειξε πως δεν αποτελεί τον φτωχό συγγενή της Γιουγκοσλαβίας. Αντίθετα, που η εμφάνισή της στον τελικό του Προολυμπιακού απέδειξε πως η "χρβάτσκα" δεν είναι πια η ομάδα που κατάφερνε να χάσει με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο, παιχνίδια που ήταν στα "χέρια" της.

Όπως τότε, το 2007, όταν ο Βασίλης Σπανούλης σώριασε στο παρκέ τον Ζόραν Πλάνινιτς, ευστοχώντας σε buzzer beater τρίποντο που έδωσε τη νίκη στην Ελλάδα, στο Eurobasket της Ισπανίας.

Από τότε βέβαια, η "χρβάτσκα" έχασε πολλά περισσότερα παιχνίδια, σε όλες τις διοργανώσεις. Για την ακρίβεια, πιο πολύ... έχανε, παρά κέρδιζε αυτή η ομάδα. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους αγώνες που έκριναν κάτι, μια πρόκριση, ένα μετάλλιο. Κάτι.

Όπως συνέβη το 2013, στο Eurobasket της Σλοβενίας. Η Κροατία έκανε εξαιρετική πορεία με τον Γιασμίν Ρέπεσα στον πάγκο, αλλά τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Έχασε με κάτω τα χέρια από τη Λιθουανία (77-62) στα ημιτελικά και από την Ισπανία (92-66) στον μικρό τελικό. Ουδείς λοιπόν θυμόταν τι έγινε μέχρι να φτάσουμε στους "4" της διοργάνωσης. Ειδικά από τη στιγμή που ένα χρόνο αργότερα προέκυψε η παταγώδης αποτυχία στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας.

Ξανά ο Γιασμίν Ρέπεσα στον πάγκο. Μόνο που αυτή τη φορά οι "σφαλιάρες" ήταν συνεχόμενες. Μπορεί να ξεκίνησε τη διοργάνωση με δύο νίκες (απέναντι σε Φιλιππίνες και Αργεντινή), αλλά οι ήττες από Ελλάδα και... Σενεγάλη (!) αρκούσαν για να φέρουν τις πρώτες μουρμούρες εντός της ομάδας. Γκρίνια που γιγαντώθηκε μόλις η Γαλλία έβαλε τέλος στα όνειρα για διάκριση, με τη νίκη της (69-64) στους "16" της διοργάνωσης. Αυτό ήταν το παιχνίδι που ουσιαστικά σήμανε το τέλος του Γιασμίν Ρέπεσαν στον κροατικό πάγκο, την ώρα που φούντωναν τα σενάρια για αποστασία πολλών παικτών στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε βάρος του ομοσπονδιακού τεχνικού.

Εκείνες τις ημέρες είχαν δημοσιευτεί ένα κάρο θέματα για το τι γινόταν πίσω από τις πόρτες των αποδυτηρίων της Κροατίας, με τον Ρόκο Λένι Ούκιτς να φέρεται ως ο πρώτος που ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με τον Γιασμίν Ρέπεσα.

Όπως και να έχει, η θητεία του ολοκληρώθηκε κάπου εκεί, με τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς να τον διαδέχεται. Στο Eurobasket 2015 οι προσδοκίες ήταν ακόμη υψηλότερες. Κάτι το γεγονός πως οι αγώνες των ομίλων θα διεξάγονταν στο Ζάγκρεμπ, κάτι το ότι η Κροατία είχε τα μεγάλα αστέρια της σε πλήρη παράταξη, έφεραν πνεύμα αισιοδοξίας. Ξανά όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: μηδέν εις το πηλίκο.

Ο Στόικο Βράνκοβιτς έκατσε στον πάγκο για να... συμμαζέψει την κατάσταση, ο Τόνι Κούκοτς είναι "εκεί" για να θυμίζει σε όλους ποια φανέλα φοράνε και ο Ντίνο Ράτζα παρακολουθεί διακριτικά, όντας έτοιμος να επέμβει σε περίπτωση που δει κάτι που να ξεφεύγει από την ουσία της εθνικής ομάδας.

Με αυτό το πλάνο έφτασε η Κροατία στο Προολυμπιακό του Τορίνο. Έστω κι αν είχε απουσίες είτε παικτών με μακρά πορεία στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας (βλ. Άντε Τόμιτς) είτε παιδιών που θα αποτελέσουν τη βάση της επόμενης δεκαετίας (βλ. Ντράγκαν Μπέντερ, Ίβιτσα Ζούμπατς και Άντε Ζίζιτς), η "χρβάτσκα" πορεύτηκε με τη λογική της... μάχης. Με το μαχαίρι στα δόντια σε όλα τα παιχνίδια που έγιναν στο Τορίνο και χωρίς -μέσα σε όλα- να αποταθεί σε κάποιον νατουραλιζέ για να "κρύψει" τις αγωνιστικές της αδυναμίες.

Ο Όλιβερ Λαφαγιέτ και ο Ντοντέι Ντρέιπερ παραμερίστηκαν, ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς με τον Ντάριο Σάριτς πήραν τα "κλειδιά" της ομάδας και μαζί με τις "παλιοσειρές" των Ρόκο Λένι Ούκιτς και Κρούνοσλαβ Σιμόν αποτέλεσαν το καρέ που έκανε τη διαφορά στον τελικό με την Κροατία.

Οφείλουμε βέβαια να κάνουμε ειδική μνεία σε δύο ακόμη παίκτες: τον Ρόκο Λένι Ούκιτς που κράτησε μόνος του σχεδόν την Κροατία στο "1" στον τελικό, αλλά και τον Ντάρκο Πλάνινιτς, ο οποίος κανονικά δεν θα ήταν παρών σε αυτή την ομάδα, αν ο Τζάστιν Χάμιλτον δεν έλεγε "όχι ευχαριστώ" στο εθνικό κάλεσμα.

Για να έρθει βέβαια το "διπλό" στο Τορίνο χρειάστηκε κι η βοήθεια από την απέναντι πλευρά, από αυτή της Ιταλίας. Ο Αλεσάντρο Τζεντίλε εξελίχθηκε σε μοιραίο παίκτη για τη "σκουάντρα ατζούρα", με το λάθος που έκανε λίγο πριν το τέλος της παράτασης, επιτρέποντας εν πολλοίς στη "χρβάτσκα" να προστατεύσει και να διευρύνει το προβάδισμά της. Ο γκαρντ/φόργουορντ της Αρμάνι Μιλάνο έκανε αυτό:

Για να θυμίσει σε μεγάλο βαθμό έναν... Κροάτη. Τον Νταμίρ Μουλαομέροβιτς που είχε κάνει αντίστοιχο λάθος σε αγώνα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό. Ε, κι ο Ντάριο Σάριτς "ντύθηκε" Δημήτρης Διαμαντίδης, κλέβοντας την μπάλα στο ίδιο σημείο του γηπέδου.

Για όσους δεν θυμούνται, ορίστε οι (μαζεμένες) αποτυχίες της Κροατίας στις διεθνείς διοργανώσεις την τελευταία δεκαετία

Χρονιά	Διοργάνωση	Κατάταξη
2006	Μουντομπάσκετ	-
2007	Eurobasket	6η θέση
2008	Ολυμπιακοί Αγώνες	6η θέση
2009	Eurobasket	6η θέση
2010	Μουντομπάσκετ	10η θέση
2011	Eurobasket	11η θέση
2012	Ολυμπιακοί Αγώνες	-
2013	Eurobasket	4η θέση
2014	Μουντομπάσκετ	10η θέση
2015	Eurobasket	9η θέση