Λαβάλ: "Θα είμαστε στο Final Four"

Τον Ιούνιο του 2013 ήταν στην Κίνα. Τον ήθελε η Guangzhou Liu Sui για δυο ματς, εκείνος δεν είχε τίποτα να χάσει (ή κάτι καλύτερο να κάνει) και πήγε στους δευτεραθλητές της χώρας. Αφότου τελείωσε με τις -σύντομες θα τις λέγατε- υποχρεώσεις του, δέχθηκε πρόταση -ενός έτους- από τη VEF Ρίγα. Του άρεσε η προσφορά, είπε το "ναι", έστειλε και τα έγγραφα με την υπογραφή του και κίνησε για τη Λετονία.

Πήγε στην προετοιμασία, έπαιξε και στα φιλικά και όταν ήλθε η ώρα των προκριματικών της Euroleague (διεξήχθησαν στο Βίλνιους),... μουλάρωσε. Τους είπε πως δεν διατίθεται να τους ακολουθήσει σε αυτό το ταξίδι ή σε οποιοδήποτε άλλο. Σαφέστατα και ο Γκάνι Λαβάλ είχε λόγο: το ΝΒΑ και την πρόταση που δέχθηκε από τους Σίξερς. Με τα πολλά, οι δυο ακτές του Ατλαντικού τα βρήκαν μεταξύ τους (στις 3/10) και πετάχτηκε μέχρι τη Φιλαδέλφεια. Πριν συνηθίσει την αλλαγή της ώρας (στις 27 του ίδιου μήνα), οι 76ers τον "έκοψαν" και τότε ήταν που η Αρμάνι έσπευσε να προλάβει την ευκαιρία.

Δεν ξέρουμε αν χάσατε το λογαριασμό, αλλά από τον Ιούνιο έως τον Νοέμβριο είχε πάει τρεις ηπείρους και σε τέσσερις ομάδες. Όχι. Δεν τις έκανε πέντε. Δεν υπήρξε λόγος. Ταίριαξε μια χαρά στη νέα του παρέα. Αφήστε που τους έκανε όλους,... σαν τα μούτρα του.

Ο Γκάνι Ολαντιμέϊ Λαβάλ Jr. γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου του 1988, στο College Park της Georgia. Εκεί είχαν φτιάξει ο μετανάστης (από τη Νιγηρία) πατέρας του, Gani Sr και η μητέρα του Michelle, το νέο τους σπιτικό, στα τέλη της δεκαετίας του '70. Εκεί είχαν φτιάξει και την (κτηματομεσιτική) επιχείρηση τους.

" Ο πατέρας μου μας μεγάλωσε (σημείωση: έχει δυο αδελφές, τις Χαλίλα και Χασίτι και έναν αδελφό, τον Χαλίλ) με τη γλώσσα της πατρίδας, την κουλτούρα, τις γεύσεις. Όταν πήγα στην εθνική Νιγηρίας, το καλοκαίρι (του 2013, όταν έπαιξε στο Παναφρικανικό πρωτάθλημα), μου ήταν όλα οικεία. Η μουσική, η κουλτούρα, οι χοροί", ενημερώνει μέσω του Weekly Show της Εuroleague.

Τους έχει κάνει όλους... σαν τα μούτρα του

Η οικογένεια του, του μετέδωσε και κάτι ακόμα: την αγάπη για το Θεό. " Όλοι είμαστε μέλη της οικογένειας που λέγεται "ανθρωπότητα" και όλοι είμαστε μέλη της οικογένειας του Θεού. Άλλωστε, όλοι χρειαζόμαστε την αγάπη του. Μιλάω από καρδιάς. Πάντα λειτουργώ έτσι. Με τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές, τους συνεργάτες. Πάντα προσπαθώ να είμαι ταπεινός στην καρδιά και ευγνώμων".

Αυτές τις αξίες, τις έχει "περάσει" και στους νέους του φίλους. " Πριν βγούμε στο παρκέ, για τα παιχνίδια, απευθυνόμαστε όλοι μαζί στο Θεό και του ζητάμε να μας προστατεύσει, να μας δώσει δύναμη για το παιχνίδι, να μας κρατήσει συγκεντρωμένους στην αποστολή μας, να μας έχει ενωμένους. Κάθε φορά βέβαια, λέμε διαφορετικά πράγματα, γιατί η ζωή δεν είναι ποτέ η ίδια, όλοι κινούμαστε διαρκώς".

Ο μηνίσκος που έγινε ευλογία

Ως μαθητής του Norcorss High School είχε κερδίσει μια θέση στην All American ομάδα. Στην τελευταία τάξη, αναδείχθηκε Mr. Basketball 2007, στην περιοχή της Georgia. Ως φοιτητής του Georgia Tech, μέτρησε 11.8π. ανά αγώνα, με 41.9% στα εντός παιδιάς, 75.2% στις βολές, 7.2 ριμπ., 1.3 τάπες, σε 24.2''. Δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ, το 2009, αλλά... την πήρε πίσω, για να επιστρέψει το 2010 και να τον "τραβήξουν" οι Σανς, στο Νο46. Του έδωσαν συμβόλαιο, αλλά τον Νοέμβριο τον έστειλαν στη D-League. Στις 6 Ιανουαρίου του 2011 έπαθε ρήξη μηνίσκου. Όχι, δεν είδε τα πάντα να χάνονται από μπροστά του." Ήταν ευλογία για εμένα, γιατί έγινα δυνατός στο πνεύμα και έμαθα να εκμεταλλεύομαι κάθε δευτερόλεπτο που περνώ στο παρκέ. Αφήστε που μετά τον τραυματισμό, το άλμα μου ήταν μεγαλύτερο".

Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (ή κάπως έτσι)

Στο lock out του 2011 κίνησε για πρώτη φορά, προς Ευρώπη μεριά. Διάλεξε τη Ζιελόνα Γκόρα, την οποία αποχαιρέτησε όταν βγήκε το "λουκέτο". Δεν ήξερε βέβαια, πως το Φοίνιξ θα τον αφήσει ελεύθερο. Ούτε πως θα τον έπαιρναν οι Σπερς, στο τρέινινγκ καμπ. Ούτε εκεί στέριωσε και κίνησε (όπως το 80% των περιπτώσεων σαν και του λόγου του) για την Κίνα και τους Xinjiang Flying Tigers, ως αντικαταστάτης του Κένιον Μάρτιν. Τι έγινε εκεί; Τον αντικατέστησε ο Ίκε Ντιόγκου.

Αυτό που ακολούθησε ήταν η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου. Επέστρεψε στη Ζιελόνα Γκόρα για να ακούσει έπειτα από λίγες ημέρες το "δεν ήσουν αυτό που... αγαπούσαμε μια φορά", πριν πάει στη Γαλλία (Ροάν), την Ιταλία (Ρόμα), ξανά μανά στην Κίνα, τη Ρίγα και την Αρμάνι.

Άμα είσαι θετικός άνθρωπος (και έχεις Internet), όλα γίνονται

Φυσικά και υπήρχε ένα θετικό σε όλη αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον, στο δικό του μυαλό. "Έμαθα να προσαρμόζομαι άμεσα, σε κάθε κατάσταση. Ήμουν πάντα ανοιχτόμυαλος και πάντα έκανα focus στη δουλειά μου. Οπότε θεωρώ πως ό,τι έζησα είναι ευλογία". Αν υπήρχε κάτι που τον βοήθησε ήταν η τεχνολογία. Πιο συγκεκριμένα το Google. " Εκεί αναζητώ τα βασικά, σε κάθε πόλη που πηγαίνω. Από το πού θα φάω κάτι, έως το πού θα αγοράσω ό,τι χρειάζομαι. Είναι κάτι που με διασκεδάζει. Σημασία έχει να σκέφτεσαι πάντα θετικά"!

Τι σκέφτεται για τις πιθανότητες της Αρμάνι να πάει στο Final Four. " Όταν δείχνεις συνέπεια και μετράς διαδοχικές νίκες, κερδίζεις αυτόματα και το σεβασμό όλων. Η συνέπεια αυτού είναι να έχεις για όριο τον ουρανό. Πιστεύουμε λοιπόν, πως μπορούμε, αλλά και ότι θα φτάσουμε στο Final Four".

Στο γενικότερο πλαίσιο της προσαρμογής, τοποθετεί και όσα γίνονται εντός παρκέ, στην πρώτη του σεζόν στη Euroleague. Ως παράδειγμα έδωσε το πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό " όταν ο Σπανούλης έκανε ένα ντράιβ και σκόραρε. Είπα πως αν ξανακάνει την ίδια κίνηση, θα έχω το σωστό timing. Στην 3η περίοδο λοιπόν, έγινε αυτό και... ανέλαβα δράση", "κόβοντας" τον αρχηγό του Ολυμπιακού.

Γενικά, πιστεύει πως πέραν των αθλητικών ικανοτήτων, σημαντικό είναι " η θέση που παίρνεις όταν αμύνεσαι, το timing και το να μπορείς να διαβάσεις το παιχνίδι του αντιπάλου. Γιατί όπως λένε διαρκώς οι κόουτς "δεν μπαίνει ο παίκτης στο καλάθι, αλλά η μπάλα". Φροντίζω λοιπόν, να ξέρω πάντα πού είναι η μπάλα".

Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας; " Να μένεις πεινασμένος και ταπεινός".