Η εξομολόγηση του Ματίας Λεσόρ μέσω του CLUB 1908 είχε πολλά ενδιαφέροντα σημεία για να σταθεί κανείς. Η ανυπομονησία που νιώθει ο διεθνής Γάλλος σέντερ του Παναθηναϊκού να βγει από τα δεσμά του, να βρεθεί ξανά στον αγωνιστικό χώρο και να καρφώσει θεαματικά ήταν σίγουρα κάτι που αποτυπώθηκε από τα λεγόμενά του.
Για το παρατσούκλι ‘λιοντάρι’: “Νομίζω ότι μπορώ να το υποστηρίξω.Εκτιμώ το ότι μου έδωσαν αυτό το παρατσούκλι. Δείχνει ότι πιστεύουνμπως είμαι δυνατός χαρακτήρας και άνθρωπος. Το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας και κάθε φορά που βρίσκεσαι στο παρκέ, μοιάζει με ζούγκλα, οπότε μου αρέσει αυτό.
Δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν το πόσο θέλω να επιστρέψω στο παρκέ. Είναι ευλογία όμως που μπορώ και περπατάω ξανά μόνος μου, χωρίς βοήθεια, να δουλέψω με το σώμα μου με το μυαλό μου. Είχα χρόνο να περάσω με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, περισσότερο από ότι τα υπόλοιπα παιδιά στην ομάδα. Είναι δύσκολο να είμαι στην άκρη και να βλέπω την ομάδα μου.
Για αυτό ζήτησα από την ομάδα να επιστρέψω στο γήπεδο μόνο όταν μπορούσα να περπατήσω κανονικά. Το αποδέχθηκαν. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου και έτσι λειτουργώ. Δεν θέλω ο κόσμος να με βλέπει όταν δεν είμαι καλά, να με βλέπει όταν είμαι αρνητικός. Θέλω να είμαι αυτός που φέρνει θετική ενέργεια όπου κι αν βρίσκομαι. Όταν αισθάνθηκα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και μπορούσα να περπατήσω, τότε αποφάσισα να επιστρέψω στο παρκέ και η ομάδα το σεβάστηκε απόλυτα. Με βοήθησε πολύ που με άφησαν να είμαι ο εαυτός μου. Είμαι όντως σε θηρίο σε κλουβί και ανυπομονώ να απελευθερωθώ”.
Για το πόσο ανυπομονεί να καρφώσει ξανά: “Το έχω ονειρευτεί αυτό. Είναι κάτι που ονειρεύομαι. Χθες έπαιζα μπάσκετ με τον γιο μου στον κήπο κι έχουμε μια μικρή μπασκέτα, οπότε κάρφωνα συνέχεια κι έλεγα ‘οκ αυτά είναι από τα πρώτα μου καρφώματα’. Έπαιζα με τον γιο μου, αλλά έπαιζα περισσότερο από αυτόν. Μου έλεγε ‘μπαμπά, ας σουτάρουμε’. Εγώ όμως κάρφωνα ξανά και ξανά. Είναι κάτι που το σκέφτομαι, το πρώτο μου καλάθι, η πρώτη μου επίθεση όταν επιστρέψω στο γήπεδο. Είναι πράγματα που έχω στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να βιαστώ όμως. Πρέπει να το πηγαίνω μέρα με την ημέρα. Τα καρφώματα είναι αρκετά μακριά. Τώρα άρχισα να περπατάω, να τρέχω ξανά, να ξαναγίνομαι δυνατός. Το κάρωμα δεν είναι ακριβώς το επόμενο βήμα, είναι κάτι όμως που βρίσκεται στο μυαλό μου. Και είμαι ενθουσιασμένος για την πρώτη φορά που θα βρεθώ ξανά στον αγωνιστικό χώρο.
Θα πάρω τεχνική ποινή, σίγουρα. Την πρώτη φορά που θα καρφώσω μετά τον τραυματισμό μου, θα πάρω σίγουρα τεχνική ποινή. Θα ουρλιάξω, θα κρεμαστώ από την μπασκέτα, μπορεί να κυλιστώ στο έδαφος, θα τρέξω προς τα πίσω, δεν ξέρω τι θα κάνω. Ελπίζω απλά να κερδίζουμε με 20 πόντους, γιατί θα πάρω τεχνική ποινή”.
