Let the Madness begin!

Ξεκινάμε από τα βασικά και τις ημερομηνίες “κλειδιά” του τουρνουά. Απόψε (20/3) και αύριο (21/3) έχουμε τη διεξαγωγή του δεύτερου γύρου (ο πρώτος είχε χαρακτήρα μπαράζ, καθώς από αυτόν προέκυψαν οι τέσσερις ομάδες που συμπλήρωσαν τις 16άδες σε κάθε region).

Οι 32 ομάδες που θα προκριθούν θα προχωρήσουν στον τρίτο τα παιχνίδια του οποίου θα γίνουν στις 22 και τις 23 Μαρτίου. Στις 27 και τις 28 θα ακολουθήσει η φάση των “16” (Sweet Sixteen) και ακολούθως τα προημιτελικά (Elite Eight) στις 29 και τις 30 του μήνα όπου θα δοθούν τα τέσσερα “εισιτήρια” για το Final 4 το οποίο θα φιλοξενηθεί στο Texas 5-7 Απριλίου.

Ουσιαστικά έχουμε ένα μικρό τουρνουά των 16 ομάδων σε κάθε region (South, East, West, Midwest) με τους τέσσερις νικητές στη συνέχεια να διεκδικούν τον τίτλο στο Final 4. Πάμε όμως να γνωρίσουμε τα φαβορί, τα αουτσάιντερ αλλά και τους παίκτες που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο March Madness.

Πατήστε εδώ για να δείτε το bracket σε μεγάλη ανάλυση

South

Πρόκειται ίσως για το ισχυρότερο region, αφού διαθέτει τρεις ομάδες που μπορούν να φτάσουν ακόμα και μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η Florida (παραμένει αήττητη από τις 2 Δεκεμβρίου) που βρέθηκε στο νούμερο ένα της κατάταξης ανάμεσα στις 64 ομάδες του τουρνουά φαίνεται πως θα είναι αυτή που θα φτάσει πιο εύκολα στον τελικό του South region (θα γίνει στο Memphis στις 29 Μαρτίου). Kansas και Syracuse (ξεκίνησε τη σεζόν με 25 συνεχόμενες νίκες) είναι πολύ πιθανό να διασταυρώσουν τα ξίφη τους στο Sweet Sixteen οπότε το Elite Eight χωράει μόνο έναν.

Αν δεν υπήρχαν εκπλήξεις στην διοργάνωση δεν θα μιλούσαμε για την απόλυτη τρέλα. Το New Mexico μπορεί να είναι η ομάδα που θα σπάσει το ζευγάρι του Kansas με το Syracuse. Οι Lobos αναμένεται να βρεθούν αρχικά στον δρόμο των Jayhawks στον τρίτο γύρο και αν τους αφήσουν έξω είναι ικανοί στη συνέχεια να απειλήσουν και τους “πορτοκαλί”. Μιλώντας για το Syracuse πάντως μην εκπλαγείτε εάν αντί για το Ohio State το δείτε να αντιμετωπίζει το Dayton στην επόμενη φάση.

Από πλευράς παικτών όλα τα φώτα θα είναι στραμμένα στον Andrew Wiggins (γιός του Mitchell Wiggins που έπαιζε παλιά στον Σπόρτινγκ) και τον Joel Embiid του Kansas, αφού τον Ιούνιο ένας από τους δυο θα επιλεγεί ενδεχομένως στο νούμερο ένα του draft του ΝΒΑ. Αν και άργησε να πάρει μπροστά ο Wiggins πλέον εντυπωσιάζει με την απόδοση του αλλά σε περίπτωση που ο Embiid (αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού στη μέση) δεν καταφέρει να αγωνιστεί στο τουρνουά θα πρέπει να κάνει θαύματα για να στείλει τους Jayhawks στο Final 4, καθώς χωρίς την επιβλητική παρουσία του Καμερουνέζου σέντερ κάτω από το καλάθι είναι άλλη ομάδα.

Ο Tyler Ennis είναι επίσης ένα από τα ονόματα τα οποία βρίσκονται αρκετά ψηλά στις λίστες των σκάουτερ των ομάδων του ΝΒΑ. Ο πλέι μέικερ του Syracuse διέπρεψε το περασμένο καλοκαίρι με την εθνική ομάδα του Καναδά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάτω των 19 στην Τσεχία και φέτος είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στη θέση του στο NCAA.

Επίσης αξίζει να προσέξετε ιδιαίτερα τον Michael Frazier II της Florida και τους Kyle Anderson-Zach LaVine από το UCLA. Ο Frazier είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ του κολεγιακού πρωταθλήματος (πρόσφατα σκόραρε 37 πόντους με 11/18 τρίποντα απέναντι στο South Carolina) και ένα από τα βασικά επιθετικά όπλα των Gators. Όσο για το δίδυμο των Bruins ο Anderson αποτελεί ίσως τον πληρέστερο παίκτη στο κολεγιακό πρωτάθλημα, καθώς με ύψος 2.10 μέτρα παίζει ακόμα κα πλέι μέικερ γεμίζοντας τη στατιστική του σε κάθε παιχνίδι, ενώ ο LaVine σε κάθε ευκαιρία δείχνει πως είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ τα επόμενα χρόνια.

East

Σε αντίθεση με το South region εδώ υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί όχι μόνο για την πρόκριση στο Final 4 αλλά και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το Michigan State είναι η ομάδα που δίνουν ως πρωταθλήτρια στην πλειοψηφία τους τα προγνωστικά και μάλλον δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να φτάσει μέχρι το Final 4. Ο ισχυρότερος αντίπαλος που μπορεί να βρει απέναντι του είναι η Virginia που βρίσκεται στο νούμερο ένα της κατάταξης ανάμεσα στις 16 ομάδες του East region.

Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται στο Sweet Sixteen όπου αναμένεται να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια της χρονιάς. Ο νικητής θα βρεθεί στον τελικό του region που θα γίνει στις 30 Μαρτίου στη Νέα Υόρκη και το Madison Square Garden που θα φιλοξενήσει αγώνες για το τουρνουά του NCAA για πρώτη φορά εδώ και 50 χρόνια. Η άλλη ομάδα που θα βρεθεί στη Νέα Υόρκη δεν αποκλείεται να είναι έκπληξη. Το North Carolina και το Villanova έχουν τον πρώτο λόγο αλλά το Iowa State φέτος έχει κάνει μεγάλες νίκες και δεν το έχει σε τίποτα να αποκλείσει και τους δυο.

Η τριάδα των Garry Harris, Andreian Payne και Keith Appling από το Michigan State ξεχωρίζει ανάμεσα στους παίκτες του East region. Όλοι τους αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμών και γι’ αυτό οι Spartans βγήκαν εκτός ρυθμού όμως εάν από εδώ και πέρα είναι απόλυτα υγιείς η συνεργασία τους μπορεί να είναι το “κλειδί” που θα οδηγήσει την ομάδα τους στο πρωτάθλημα. Ο Harris και ο Appling συμπληρώνουν ιδανικά ο ένας τον άλλο στις θέσεις των γκαρντ με τον πρώτο να αναλαμβάνει το σκοράρισμα και τον δεύτερο την οργάνωση του παιχνιδιού, ενώ ο Payne κυριαρχεί μέσα στη ρακέτα με εξαιρετικά νούμερα τόσο σε πόντους όσο και ριμπάουντ.

Ο Shabazz Napier του Connecticut έχει για ψωμοτύρι το triple double φέτος, αφού αν και έχει ύψος μόλις 1.85 μέτρα κατεβάζει τα ριμπάουντ δέκα δέκα και ηγείται των Huskies τόσο στο σκοράρισμα όσο και στις ασίστ. Ο ισοϋψής Marcus Page αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τους αντιπάλους του North Carolina καθότι δεν συγχωρεί πίσω από τη γραμμή του τριπόντου κάτι που έδειξε και στη μεγάλη αναμέτρηση με το North Carolina State οδηγώντας τους Tar Heels με δικό του καλάθι στη νίκη με 85-84 στην παράταση έχοντας 35 πόντους με 7/12 τρίποντα. Αν το Iowa State αποδειχτεί τελικά η έκπληξη αυτού του region αυτό θα οφείλεται στον Melvin Ejim. Ο παίκτης της χρονιάς για την Big 12 (είναι η Conference που ανήκουν οι Cyclones) μετράει φέτος 18.1 πόντους ανά αγώνα και στις αρχές Φεβρουαρίου δεν δίστασε να φορτώσει το καλάθι του TCU (Texas Christian University)με 48!

West

Η Arizona ίσως να έχει το πιο εύκολο έργο από όλες τις ομάδες που θα φτάσουν στο Final 4. Αφού ξεκίνησαν τη σεζόν με 21 σερί νίκες οι Wildcats πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της ως νούμερο ένα στο Top-25 του NCAA και μόνο εάν πέσουν θέμα έκπληξης δεν θα βρεθούν τον Απρίλιο στο Texas. Το Oklahoma State είναι μια από τις ομάδες που μπορούν να την κάνουν. Αν συναντηθεί με την Arizona αυτό θα γίνει στο Sweet Sixteen και σε περίπτωση που ο Marcus Smart έχει άγριες διαθέσεις δεν αποκλείεται οι Cowboys να είναι αυτοί που στις 29 Μαρτίου θα βρεθούν στον τελικό του West region στο Anaheim.

Ο Smart είναι ο καλύτερος παίκτης στο West region και μάλιστα εάν δεν είχε αποφασίσει να μείνει για δεύτερη χρονιά στο κολέγιο πέρυσι θα είχε βρεθεί σίγουρα μέσα στην πρώτη τριάδα του draft του ΝΒΑ. Φέτος δύσκολα θα βρεθεί εκτός πρώτης πεντάδας, καθώς δεν υπάρχει ομάδα που να μην θέλει να εντάξει στο δυναμικό της έναν πληρέστατο πλέι μέικερ.

Σε αυτό το region όμως βρίσκεται και ο επικρατέστερος υποψήφιος για το βραβείο του παίκτη της χρονιάς στο NCAA που δεν είναι άλλος από τον Doug McDermott. Ο πάουερ φόργουορντ του Creighton είναι ο πρώτος σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος με μέσο όρο 26.9 πόντους ξεπερνώντας τους 3.000 στην καριέρα του με τους 45 που πέτυχε πριν δυο εβδομάδες απέναντι στο Providence. “Σκοτώνει” πίσω από τη γραμμή του τριπόντου και φυσικά αναμένεται να είναι και αυτός εάν από τα ονόματα που θα απασχολήσουν τις ομάδες του ΝΒΑ στο φετινό draft.

Το ίδιο θα γίνει και με τον Aaron Gordon της Arizona. Τα αθλητικά του προσόντα του επιτρέπουν να έχει πολύπλευρη συνεισφορά στο παιχνίδι της ομάδας του την οποία βοηθάει εξίσου σημαντικά σε άμυνα και επίθεση. Θα τον δείτε να πρωταγωνιστεί στις καλύτερες φάσεις του τουρνουά με τα εντυπωσιακά του καρφώματα αλλά να απειλεί και από μακρινή απόσταση, καθώς είναι αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων.

Midwest

Ο ορισμός της απόλυτης τρέλας. Σε αυτό το region βρίσκονται οι πρωταθλητές των δυο προηγούμενων ετών (Louisville, Kentucky), οι περσινοί φιναλίστ (Michigan), η μόνη αήττητη ομάδα φέτος (Wichita State) και μια από τις παραδοσιακότερες δυνάμεις του θεσμού (Duke). Με λίγα λόγια χαμός στο ίσωμα. Δεν υπάρχουν ούτε φαβορί ούτε αουτσάιντερ. Τα πάντα μπορεί να συμβούν.

Το Wichita State έχει κερδίσει και τα 34 παιχνίδια που έχει δώσει έως τώρα αλλά δεν έχει αντιμετωπίσει ομάδες αυτού του επιπέδου, καθώς βρισκόταν στην πιο εύκολη Conference (Missouri Valley). Εάν οι Shockers θέλουν να φτάσουν ξανά στο Final 4 όπως πέρυσι θα πρέπει να δείξουν ότι είναι ικανοί να αποκλείσουν δύσκολους αντιπάλους όπως το Kentucky που την περασμένη σεζόν παρότι προερχόταν από την κατάκτηση του πρωταθλήματος έμεινε έξω από το March Madness. Οι δυο ομάδες θα βρεθούν λογικά αντιμέτωπες στον τρίτο γύρο. Για το Wichita State θα είναι το πρώτο σοβαρό τεστ της χρονιάς και για τους παίκτες του John Calipari μια ευκαιρία να δείξουν ότι μπορούν να γίνουν η έκπληξη του τουρνουά.

Στην πορεία για την υπεράσπιση του τίτλου του το Louisville θα συναντήσει στο Sweet Sixteen τον νικητή αυτού του ζευγαριού. Έτσι ενδέχεται να προκύψει η ρεβάνς του περσινού ημιτελικού του Final 4 όπου οι Cardinals είχαν κερδίσει το Wichita State. Η ομάδα του Rick Pitino όμως ενδέχεται να συναντηθεί και με το Michigan στον τελικό του Midwest region στην Indianapolis στις 30 Μαρτίου και έτσι να έχουμε την επανάληψη του περσινού τελικού του τουρνουά. Οι Wolverines βέβαια για να φτάσουν μέχρι εκεί ίσως να χρειαστεί να αποκλείσουν το Duke οπότε δεν αποκλείεται να δούμε άλλο ένα πολύ μεγάλο ζευγάρι που έχει γράψει τη δική του ιστορία στο θεσμό.

Όλα αυτά τα σπουδαία παιχνίδια που μπορεί να προκύψουν θα έχουν και σπουδαίους πρωταγωνιστές. Πρώτος και καλύτερος ο Jabari Parker του Duke. Είναι ο μόνος που κοντράρει τον McDermott για το βραβείο του παίκτη της χρονιάς και βλέποντας τον οι ομάδες του ΝΒΑ που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν στις πρώτες θέσεις του draft τρίβουν τα χέρια τους. Η πορεία των Blue Devils στο τουρνουά εξαρτάται αποκλειστικά από τη δική του απόδοση η οποία βρίσκεται όλη τη χρονιά σε πολύ υψηλά στάνταρ (19.3 πόντοι, 8.8 ριμπάουντ).

Ψηλά στο draft θα βρεθεί και ο Julius Randle. Ο πάουερ φόργουορντ του Kentucky είναι ένα τέρας της φύσης και μπορεί να καταπιεί οποιονδήποτε αντίπαλο έχοντας σε μόνιμη βάση διψήφια νούμερα σε πόντους και ριμπάουντ. Επειδή όμως η μπάλα πρέπει να περνάει από πολλά χέρια καθότι οι Wildcats διαθέτουν περιφερειακούς που σουτάρουν πολύ τελευταία οι αριθμοί του στην επίθεση δεν είναι τόσο εντυπωσιακοί όσο ήταν στην αρχή της σεζόν. Εάν όμως κάνει την έκρηξη του στο τουρνουά κανείς δεν ξέρει πόσο μακριά μπορεί να οδηγήσει την ομάδα του.

Το Louisville θα στηριχτεί στο δίδυμο των Russ Smith και Montrezl Harrell που διανύουν εξαιρετική χρονιά, ενώ η δύναμη του Michigan βρίσκεται στην περιφέρεια του. Ο Καναδός σούτινγκ γκαρντ Nik Stauskas ηγείται της επίθεσης του και ανεβάζει όλο και περισσότερο τις μετοχές του για το draft του ΝΒΑ, ο Caris LeVert είναι πραγματικό εργαλείο στο παρκέ αφού κάνει τα πάντα και ο Glen Robinson III (γιος του παλιού σταρ των Milwaukee Bucks και νούμερο ένα στο draft του ΝΒΑ το 1994 Glen “Big Dog” Robinson) είναι αυτός που δίνει ισορροπία στην κοντή πεντάδα των Wolverines καθώς μπορεί να παίξει και στο “4”.

Επίσης αξίζει να προσέξετε και έναν από τους κορυφαίους σκόρερ της φετινής σεζόν. Πρόκειται για τον T.J. Warren ο οποίος μετράει 24.8 πόντους και 7.1 ριμπάουντ ανά αγώνα. Με τους 25 πόντους που σημείωσε στον πρώτο γύρο απέναντι στο Xavier έβαλε το North Carolina State στο τουρνουά του NCAA όπου φιλοδοξεί να κάνει εμφανίσεις όπως οι προ ημερών συνεχόμενες κόντρα στο Pittsburg και το Boston College όπου πέτυχε 41 και 42 πόντους αντίστοιχα.