Λιβιό Ζαν Σαρλ: Το καλοκαίρι της μεγάλης αλλαγής και η αθλητικότητά του

Από νωρίς στη διάρκεια της off season, ο Ολυμπιακός δείχνει να κλείνει το ρόστερ. Τουλάχιστον στα βασικά κομμάτια του. Ο Όγκουστιν Ρούμπιτ αποτελεί παρελθόν, ο Σάσα Βεζένκοβ είναι κοντά στην ανανέωση, ενώ ο Λιβιό Ζαν Σαρλ φτάνει για να ολοκληρώσει τη στελέχωση της front line (αν δεν προκύψει πρόβλημα με τον Σάσα Βεζένκοβ) για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Μετά από μία διετία στη Βιλερμπάν, ο 27χρονος ψηλός θα μετακομίσει στον Ολυμπιακό για να προσθέσει αθλητικότητα, αμυντική ικανότητα και διάθεση για σκληρές μάχες κάτω από τη ρακέτα.

Δεν έχει το επιθετικό ταλέντο ούτε του Γιώργου Πρίντεζη ούτε του Σάσα Βεζένκοβ, αυτό όμως είναι το ελάχιστο. Κι ούτε πρόκειται να του ζητηθεί μεγάλη επιθετική επίδραση στο παιχνίδι των ερυθρολεύκων. Το κάθε άλλο, το πρώτο -και βασικό- ζητούμενο είναι να προσφέρει σε hustle, πίεση στο ριμπάουντ και άμυνα είτε στο έδαφος είτε στον αέρα. Κάτι που έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει.

ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η σεζόν για τον Λιβιό Ζαν Σαρλ δεν ξεκίνησε καλά. Σε τέτοιο βαθμό που στην εκκίνησή της, βρέθηκε πολύ κοντά στον δανεισμό σε άλλο γαλλικό σύλλογο. Σε πρώτο χρόνο, ο Ζβέζνταν Μίτροβιτς δεν τον υπολόγιζε ιδιαίτερα σε μια -ούτως ή άλλως- γεμάτη ρακέτα. Πλην όμως, ο τραυματισμός του Έιντριαν Πέιν ( έμεινε εκτός για δύο μήνες) του έδωσε παράταση... ζωής στο Astroballe. Κι από εκεί, βρήκε την αφορμή για να εδραιώσει τη θέση του στον γαλλικό σύλλογο και να εξελιχθεί σε σημαντικό κομμάτι του rotation.

Κάτι που ήταν μείζονος σημασίας για τον ίδιο, δεδομένου ότι προερχόταν από διαδοχικές μέτριες σεζόν. Οι τραυματισμοί των προηγούμενων ετών τον ταλαιπώρησαν σε σημαντικό βαθμό, με αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμο χρόνο προκειμένου να φτιάξει το όνομά του και να δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Γι αυτό κιόλας, η περιπέτεια του ΝΒΑ έληξε πριν καλά - καλά ξεκινήσει, με την επιστροφή στην Ευρώπη να αποτελεί... μονόδρομο για τον ίδιο. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε πως η φετινή σεζόν (2019/20) ήταν μόλις η πρώτη του στην EuroLeague -με άλλες τρεις παρουσίες στο EuroCup, με μέτρια νούμερα.

Η ουσία βέβαια για εκείνον έχει να κάνει με το γεγονός πως στην εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση που διαμορφώθηκε (ελέω της απουσίας του Έιντριαν Πέιν), κέρδισε λεπτά συμμετοχής δίπλα στον Τόνι Τζεκίρι κι από εκεί έφτιαξε -κάπως- το όνομά του. Ειδικά από την στιγμή που ο Ζβέζνταν Μίτροβιτς δεν έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση στο ταλέντο και τις δυνατότητες του Αμίν Νουά, με αποτέλεσμα να τον χρησιμοποιεί από λίγο έως ελάχιστα.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Στη διάρκεια της καριέρας του, ο 27χρονος φόργουορντ (που ξεκίνησε ως 4/3 αλλά εξελίχθηκε σε 4/5) είχε ένα βασικό πρόβλημα: τη συνέπεια στο σουτ. Γι αυτό κιόλας ουδέποτε κατάφερε να "βγει" προς την περιφέρεια (σε συνδυασμό με το ball handling, που ήταν από κακό έως προβληματικό για να μονιμοποιηθεί στα "φτερά").

Πάνω σε αυτό όμως δούλεψε εντατικά το περσινό καλοκαίρι. Με τη βοήθεια του assistant coach της Βιλερμπάν, Ζοζέφ Γκομίς, πέρασε αρκετές ώρες της off season στο γήπεδο για να βελτιώσει τη μηχανική του. Κάτι που είχε αποτέλεσμα, δεδομένου ότι παρουσίασε σημαντική βελτίωση στο τρίποντο φέτος. Κάπως έτσι, ο παίκτης των 1/10 τριπόντων σε τρεις σεζόν στο EuroCup και των 0/2 στην LNΒ του 2018/19, πήγε στο 31.3% (15/48) στην EuroLeague της φετινής αγωνιστικής περιόδου.

Όχι ότι αυτό το ποσοστό αρκεί για να τον μετατρέψει σε φόβητρο για την αντίπαλη άμυνα, είναι ενδεικτικό όμως του αποτελέσματος που είχαν όσα έκανε το περσινό καλοκαίρι για να βελτιώσει το παιχνίδι του και σταδιακά να προσθέσει κάτι ακόμη σε αυτό -στο επίπεδο της επιθετικής απειλής. Η μεγάλη εικόνα πάντως κάνει λόγο για παίκτη που απειλεί κατά βάση από μέση απόσταση και μέσα από τη ρακέτα, ως επί το πλείστον με καρφώματα ή μετά από δικά του επιθετικά ριμπάουντ.

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ

Είναι σαφές πως ο Λιβιό Ζαν Σαρλ είναι πάουερ φόργουορντ, που μόνο σε (πολύ) ειδικές συνθήκες μπορεί να αγωνιστεί ως σέντερ. Το γιατί έχει να κάνει με τον όγκο του, που δεν του επιτρέπει να φθαρεί κοντά στο καλάθι απέναντι σε μεγαλύτερα και πιο βαρια κορμιά. Αν και μακρύς, δεν είναι ογκώδης σε τέτοιο βαθμό ώστε να τα βάλει με τους σέντερ του πρώτου ραφιού της EuroLeague.

Όπως και να έχει πάντως, είναι ένα "κλικ" (ου μην και δύο) καλύτερος από τα υπάρχοντα "τεσσάρια" του Ολυμπιακού (Γιώργος Πρίντεζης, Σάσα Βεζένκοβ) στο κομμάτι της άμυνας. Είτε μιλάμε για το έδαφος είτε για τον αέρα. Επί της ουσίας, έρχεται για να βελτιώσει την αθλητικότητα των ερυθρολεύκων στο "4" -μοναδική θέση στην οποία παρουσιάζονται πολύ μακριά από τον μέσο όρο της EuroLeague.

Μία ικανότητα που επιβεβαίωσε κι απέναντι στον Νικ Καλάθη στην τελευταία κατοχή του αγώνα της Βιλερμπάν με τον Παναθηναϊκό στο Astroballe, αφού μπορεί χάρη στα γρήγορα -τηρουμένων των αναλογιών- πόδια του να μείνει μπροστά από τον αντίπαλο κοντό. Φυσικά, αυτό αφορά την πλειονότητα των περιφερειακών της EuroLeague. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι αξιόπιστος στο κομμάτι των αλλαγών ή του help and recover, που εφαρμόζει σε μεγάλο βαθμό ως φιλοσοφία ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Αντίστοιχα, είναι πολύ αξιόπιστος στην άμυνα στον αέρα. Αφενός γιατί έχει μεγάλο άνοιγμα χεριών (2μ20) αφετέρου γιατί διαθέτει καλό συγχρονισμό στο μπλοκ.

Η ουσία όλων αυτών είναι πως το -οσονούπω- νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού έχει τα ιδιαίτερα αυτα χαρακτηριστικά προκειμένου να βελτιώσει την αμυντική συνέπεια της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα και να προσθέσει ακόμη περισσότερο "hustle" στο ερυθρόλευκο σύνολο για τη νέα αγωνιστική περίοδο.

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΑΡΛΣ ΤΖΕΝΚΙΝΣ

Επειδή όλα παίζουν ρόλο για να κριθεί μια μεταγραφή επιτυχημένη ή αποτυχημένη (ηλικία, προοπτική, κόστος, ομάδα), είναι σημαντικό να επισημάνουμε πως σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο ο Λιβιό Ζαν Σαρλ μπαίνει στην ίδια κατηγορία με τον Τσαρλς Τζένκινς. Μπορεί να μην έχει τα δικά του... χιλιόμετρα στην EuroLeague, αλλά από την στιγμή που μιλάμε για τον -θεωρητικά- τελευταίο ψηλό του rotation, το κασέ του είναι κάτι παραπάνω από προσιτό. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε πως την τελευταία διετία στη Βιλερμπάν εισέπραξε (συνολικά) περί τις 500.000 ευρώ.

Πρόκειται δηλαδή για έναν παίκτη με αρκετά χαμηλό κόστος, που υπολογίζεται σε πρώτη φάση να εχει μικρό ρόλο στο rotation της επόμενης αγωνιστικής περιόδου (στην πορεία βάσει προσόντων μπορεί να κερδίσει περισσότερα λεπτά) και ουδεμία "ανάγκη" να πάρει μπάλες για να νιώσει καλά μέσα στο σύνολο. Ξέρει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει, είναι χαμηλών τόνων και βλέπει ότι μπροστά του έχει μια "χρυσή ευκαιρία". Αυτή της εδραίωσης στο επίπεδο της EuroLeague και της δυνατότητας να κάνει αυτό που δεν κατάφερε τα τελευταία χρόνια.

Καριέρα που να συνάδει με τα σχόλια που τον συνόδευαν στην εκκίνηση της επαγγελματικής πορείας του.

Photo Credits: Eurokinissi