Λοτζέσκι ο πέμπτος από Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό

Ο Ματ Λοτζέσκι είναι πλέον παίκτης του Παναθηναϊκού . Έπειτα από μία τετραετία στον Ολυμπιακό, ο Αμερικανός με το βελγικό διαβατήριο πήρε τη μεγάλη απόφαση και άλλαξε “στρατόπεδο”, γράφοντας με τον τρόπο του ιστορία.

Στο παρελθόν, συνολικά 12 παίκτες “τόλμησαν” πριν τον Λοτζέσκι να μετακινηθούν από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Οι Γιώργος Σκροπολίθας, Ζάρκο Πάσπαλι, Τζόνι Ρότζερς, Δημήτρης Παπανικολάου, Πάτρικ Φέμερλινγκ, Άντρια Ζίζιτς, Βασίλης Ξανθόπουλος, Ιαν Βουγιούκας, Σοφοκλής Σχορτσανίτης, Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, Χάρης Γιαννόπουλος, Γιάννης Μπουρούσης. Μόλις τέσσερις από αυτούς όμως ακολούθησαν τον δρόμο του Αμερικανού με το Βελγικό διαβατήριο, να μετακινηθούν δηλαδή απευθείας από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, χωρίς ενδιάμεσα να αγωνιστούν σε κάποιον άλλο σύλλογο. Και το Sport24.gr θυμάται τις περιπτώσεις τους, με άλλες να έχουν... δράμα και άλλες όχι.

Σκροπολίθας, ο πρώτο διδάξας

Ο Γιώργος Σκροπολίθας έχει συνδέσει το όνομά του με τον Παναθηναϊκό, στον οποίο αγωνίστηκε από το 1983 έως το 1992. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης βέβαια είναι ότι στον Παναθηναϊκό πήγε από τον Ολυμπιακό, αφού φορούσε τα “ερυθρόλευκα” από το 1980 έως και το 1983! Το καλοκαίρι του 1983 θα έγραφε πάντως ιστορία, ως ο πρώτος μπασκετμπολίστας που αποχώρησε από τον Ολυμπιακό με προορισμό τον Παναθηναϊκό χωρίς.. ενδιάμεσους σταθμούς. Βασικά, ο Σκροπολίθας έγινε γενικώς ο πρώτος παίκτης που πήγε από τον Πειραιά στην Αθήνα.

Ο Ζάρκο στα “πράσινα”

Ο Ζάρκο Πάσπαλι αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος ξένος στην ιστορία του Ολυμπιακού, αφού ήταν αυτός που επανέφερε την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών στο λυκαυγές της δεκαετίας του 90'. Ο Σερβομαυροβούνιος φόργουορντ αγωνίστηκε στους “Ερυθρόλευκους” για μία τριετία (1991-1994), κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ελλάδος. Το καλοκαίρι του 1994 ωστόσο, με τον Ολυμπιακό να αποφασίσει να τον αφήσει ελεύθερο μετά την αποτυχία κατάκτησης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (πλέον EuroLeague) κόντρα στη Μπανταλόνα, ο Πάσπαλι έκανε αυτό που δεν περίμενε κανείς: Υπέγραψε στον Παναθηναϊκό!

Οι φίλοι του Ολυμπιακού, που τον στήριζαν τόσα χρόνια, δεν άντεξαν και τον έκαναν “κόκκινο πανί”. Η σχέση των δύο πλευρών πέρασε κρίση, οι “ερυθρόλευκοι” τον έβριζαν συνεχώς και ταυτόχρονα αποθέωναν συνεχώς τον αντικαταστάτη του (Έντι Τζόνσον). Το τέλος της σεζόν βρήκε τον Ολυμπιακό να κερδίζει τον Παναθηναϊκό του Πάσπαλι στον ημιτελικό του Final Four της EuroLeague και να κατακτά το πρωτάθλημα. 22 χρόνια αργότερα, ο Πάσπαλι ακόμα λατρεύεται σαν θεός από τους φίλους του Ολυμπιακού, με τον καιρό να “γιατρεύει” τις “πληγές”.

Ο Τζόνι (Ρότζερς) πήρε το όπλο του

Ήταν το καλοκαίρι του 1997 όταν ο Τζόνι Ρότζερς ήρθε στον – εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης – Ολυμπιακό ως αντικαταστάτης του Κρίστιαν Βελπ. Ο περίεργος τρόπος που σούταρε τον έκανε συμπαθή, κυρίως βέβαια επειδή η μπάλα κατέληγε στο καλάθι.

Η αλήθεια είναι ότι ο Αμερικανός με το ισπανικό διαβατήριο πάουερ φόργουορντ είχε μόνο συμπάθειες στον Πειραία, αφού ήταν τζέντλεμαν. Η απόφασή του πάντως να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 1999 για χάρη του Παναθηναϊκού – στον οποίο έμεινε μέχρι το 2002, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Ελλάδος και 2 Ευρωλίγκες – δεν φάνηκε να απασχολεί ιδιαίτερα τους φίλους του Ολυμπιακού, οι οποίοι σεβάστηκαν το γεγονός ότι δεν προκάλεσε ποτέ με την συμπεριφορά του.

Ζίζιτς ο τελευταίος (μέχρι τον Λοτζέσκι)

Ο Άντρια Ζίζιτς μπαίνει ουσιαστικά και αυτός στην κατηγορία “Τζόνι Ρότζερς”. Ο Κροάτης φόργουορντ/σέντερ αγωνίστηκε μία διετία στον Ολυμπιακό (2005-2007), έχοντας μία καλή παρουσία. Το καλοκαίρι του 2007 ωστόσο ο τότε τεχνικός του Ολυμπιακού, Πίνι Γκέρσον, του ανακοίνωσε ότι δεν “χωρούσε” στα πλάνα του. Και τότε ήταν που ο Παναθηναϊκός δεν έχασε την ευκαιρία και τον πρόσθεσε στο ρόστερ του, δίνοντας βάθος στην γραμμή ψηλών του.

Ο Ζίζιτς έμεινε μία σεζόν στον Παναθηναϊκό (2007/08) και το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν κάποιες... χλιαρές αποδοκιμασίες όποτε πήγαινε στο ΣΕΦ. Ποτέ ωστόσο κάτι περισσότερο, αφού η αλήθεια είναι ότι και αυτός είχε μεν συμπάθειες στον Πειραιά, αλλά ποτέ δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο “δέσιμο” με τους φίλους της ομάδας.