Η λογική λέει ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας είναι το τελευταίο στην καριέρα του Λουίς Σκόλα. Βέβαια, η "λογική" δεν είναι απόλυτα συνυφασμένη με την πορεία του 39χρονου φόργουορντ/σέντερ σε ό,τι έχει να κάνει με την εθνική ομάδα της χώρας του. Η αγάπη, το πάθος και η αφοσίωση με την οποία αντιμετωπίζει κάθε τι που σχετίζεται με τους "γκαούτσος" είναι τόσο έντονα, που παραμερίζουν την όποια λογική. Γι αυτό άλλωστε, στη διάρκεια των "παραθύρων" την τελευταία διετία δεν δίστασε να ταξιδέψει από την Κίνα για να ενισχύσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του.

Δεδομένου ότι όλη η παλιά φρουρά έχει αποσυρθεί από τα παρκέ (με τελευταίο τον Μανού Τζινόμπιλι), ο Λουίς Σκόλα είναι ο τελευταίος που έχει απομείνει από την ομάδα που τρόμαζε τους πάντες στα 00s. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο τελευταίος των Μοϊκανών. Μία (τεράστια) διαδρομή με το εθνόσημο, που ξεκίνησε το 1995. Δυόμισι δεκαετίες μετά, κι αυτός είναι ακόμη "εκεί" για την Αργεντινή. Ως μέλος της ανδρικής ομάδας, στην οποία συμμετέχει ανελλιπώς εδώ και περίπου δύο δεκαετίες. Με μεγάλες επιτυχίες, όπως το ασημένιο στην Ινδιανάπολη το 2002 και το χρυσό στην Αθήνα το 2004.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αυτός κι οι συμπαίκτες του έβαλαν -σε εκείνο το διάστημα- το άθλημα πολύ πιο έντονα στη ζωή των συμπατριωτών τους. Έχει εξηγήσει στο "The Players Tribune" πώς αντιμετωπιζόταν το μπάσκετ στην Αργεντινή, όταν ακόμη ήταν πιτσιρικάς.

"Ήταν μια εναλλακτική του ποδοσφαίρου, ένα άθλημα που παιζόταν για χάρη της... ποικιλίας" έχει γράψει για τη μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ. Πώς μπήκε στο άθλημα; Έπαιξε ρόλο ο πατέρας του, ένας ημι-επαγγελματίας, που δούλευε οκτώ ώρες την ημέρα στην τράπεζα, κι ακολούθως πήγαινε για προπόνηση.

"Με έπαιρνε σε κάθε παιχνίδι μαζί του. Οπότε ήταν θέμα χρόνου να μπω κι εγώ στο άθλημα" θυμάται ο Λουίς Σκόλα, ο οποίος έκανε τα πρώτα του σουτ σε μία μπασκέτα, που είχε βάλει ο πατέρας του στο πίσω μέρος του σπιτιού. "Αυτό μπορεί να ακουστεί πολύ φυσιολογικό για τους περισσότερους, αλλά μιλάμε για την Αργεντινή των 80s, οπότε ο κόσμος μάς κοιτούσε σαν να είμαστε τρελοί" προσθέτει.

Το παιχνίδι έγινε η μεγάλη του αγάπη, δίχως όμως να μπορεί να αντιληφθεί ακόμη την τεράστια καριέρα που θα έκανε. Χάρη σε ένα τουρνουά που έπαιξε με τους μικρούς της Αργεντινής το 1995, είδε το όνομά του να ακούγεται στην Κίνα. Τρεις σκάουτ σημείωσαν λεπτομέρειες για το στάτους του, με την Μπασκόνια (τότε λεγόταν Τάου Κεράμικα) να κερδίζει την σχετική μονομαχία. Στα 17 του βρισκόταν στη Βιτόρια, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Με το ακριβώς αντίθετο προφίλ έφυγε το 2007.

Στο μεσοδιάστημα βέβαια είχε προλάβει να "χτίσει" τον δικό του μύθο ως μέλος της Αργεντινής. Έναν μύθο που πλέον έχει γιγαντώσει, μετά από τόσα χρόνια στο (εθνικό) κουρμπέτι.

Eurokinissi

"Είχα πολλές σπουδαίες στιγμές στο ΝΒΑ, αλλά όταν αναφέρομαι στην καριέρα μου, ο θρίαμβος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας είναι πάνω απ όλα" εξηγεί ο Λουίς Σκόλα. Μαζί με τον Μανού Τζινόμπιλι, τον Αντρές Νοτσιόνι, τον Φαμπρίτσιο Ομπέρτο, τον Βάλτερ Χέρμαν, τον Κάρλος Ντελφίνο και τα υπόλοιπα παιδιά, έβαλαν το μπάσκετ -για τα καλά- στα αργεντίνικα σπίτια, καταφέρνοντας να εξελιχθούν σε πρότυπα.

Κι ως ο μοναδικός που συνεχίζει από την "χρυσή φουρνιά" των "γκαούτσος" αντιλαμβάνεται πλήρως την ευθύνη και το βάρος που κουβαλάει κάθε μέρα. Δίχως όμως αυτό να τον πνίγει.

Παρεμπιπτόντως, στα παρκέ της Κίνας ο Λουίς Σκόλα θα γράψει ιστορία: θα γίνει το Νο1 στην ιστορία της Αργεντινής σε Παγκόσμια Κύπελλα! Ούτως ή άλλως, αυτά που πρέπει να κάνει είναι τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου να εκθρονίσει από την κορυφή τον Φαμπρίτσιο Ομπέρτο. Με 33 συμμετοχές σε 4 διοργανώσεις έως τώρα, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά. Και μόνο που θα παρουσιαστεί (υγιής), αρκεί για να... γίνει η δουλειά. Βλέπετε, θα γίνει ο πρώτος στην ιστορία της χώρας του που θα παίξει για πέμπτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2002, 2006, 2010 και 2014 οι προηγούμενες), ενώ χρειάζεται μόλις τέσσερις συμμετοχές για να ξεπεράσει τον άλλοτε ψηλό του Ολυμπιακού στην ιστορία των "γκαούτσος".

Αν τώρα δούμε τη μεγάλη εικόνα, τότε τα επιτεύγματα που μπορεί να σφραγίσει στην Κίνα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά! Με έξι (6) ακόμη συμμετοχές, ήτοι εφόσον η Αργεντινή φτάσει στην οκτάδα, θα μετατραπεί στον κορυφαίο όλων των εποχών στην ιστορία της διοργάνωσης. Έχει ήδη "πιάσει" τον Τζερόμ Άλφρεντ Μίνσι του Πουέρτο Ρίκο (1986, 1990, 1994, 1998, 2002) σε παρουσίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μπορεί να τον ξεπεράσει σε ό,τι έχει να κάνει με τους αγώνες που έχει συμμετάσχει (στους 38 σταμάτησε το τοτέμ του Πουέρτο Ρίκο).

Eurokinissi

Ενώ αντίστοιχα έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί στο Νο2 στην ιστορία της διοργάνωσης σε πόντους, καθώς βρίσκεται στο -21 αυτή την ώρα από τον Άντριου Γκέιζ της Αυστραλίας. Για να έχει εικόνα, η πρώτη τριάδα έχει ως εξής:

1. Όσκαρ Σμιτ - 843 πόντοι (σε 33 αγώνες)

2. Άντριου Γκέιζ - 594 (σε 33 αγώνες)

3. Λουίς Σκόλα - 573 (σε 33 αγώνες)

Τα λόγια του Φαμπρίτσιο Ομπέρτο στο Sport24.gr αποτυπώνουν πλήρως τι σημαίνει ο Λουίς Σκόλα για τους "γκαούτσος" όλα αυτά τα χρόνια. " Θυμάμαι από τον Λουίς για την ανταγωνιστικότητά του, την ευκολία να σκοράρει, αλλά και να παίζει δυνατή άμυνα" αναφέρει χαρακτηριστικά ο... οσονούπω Νο2 της χώρας, για να εξηγήσει πως " κάθε προπόνηση μαζί του ήταν μια πρόκληση, γιατί έχει στο ρεπερτόριό του μεγάλο αριθμό κινήσεων. Έμαθα κι εγώ μαζί του".

Σπουδαία λόγια, αν μη τι άλλο. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν παίκτη που έζησε ταυτόχρονα με τον Λουίς Σκόλα τις μεγαλύτερες στιγμές της Αργεντινής στο παγκόσμιο στερέωμα. " Μετά το 2002 και το 2004 ζήσαμε απίστευτα πράγματα, παίξαμε μαζί στη front line. Ο Λουίς πάντα μάθαινε, πάντα έπαιρνε πράγματα από τους μεγαλύτερούς του" παραδέχεται.

Κι η αλήθεια είναι ότι αυτό επιβεβαιώνεται από τους αριθμούς που είχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, τότε που μέτρησε 27.1 πόντους ανά αγώνα στην Τουρκία. Κορυφαία βραδιά του; Ξανά στα τουρκικά παρκέ, με αντίπαλο τη Βραζιλία για τους "16" της διοργάνωσης, όταν σταμάτησε στους 37 πόντους για να δώσει τη νίκη - πρόκριση στην ομάδα του. Σπουδαίος. Κι ακόμα περισσότερα...

" Είμαι πολύ χαρούμενος για ό,τι έχει καταφέρει, είναι παίκτης που θέλει να βελτιώνεται. Ήταν τιμή που έπαιξα μαζί του" καταλήγει ο Φαμπρίτσιο Ομπέρτο για το Νο4 της Αργεντινής.

Αυτόν που έχει 7 χρυσά, 6 ασημένια και 5 χάλκινα μετάλλια με το εθνόσημο. Αυτόν που δεν είπε ποτέ "όχι" στο εθνικό κάλεσμα. Αυτόν που σε -σχεδόν- δύο δεκαετίες μετράει 17.3 πόντους, 6.2 ριμπάουντ και 1.2 ασίστ ως μέλος της ανδρικής ομάδας των "γκαούτσος". Αυτόν που κρατάει ακόμη ψηλά τη σημαία της χώρας και θυμίζει σε όλους ότι δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή.

AP Photo/Charlie Neibergall