ΤΣΣΚΑ: Το λογικό φαβορί, όχι μόνο για τον όμιλο αλλά και για να φτάσει μέχρι και στο φάιναλ φορ. Έχει κρατήσει το ίδιο ρόστερ σχεδόν τα τελευταία τρία χρόνια, με τον ίδιο προπονητή. Η Σιένα και ο Παναθηναϊκός ανήκουν στην ίδια κατηγορία ομάδων. Η φιλοσοφία της είναι να παίξει πολύ δυνατή άμυνα και να κρατάει χαμηλά στο σκορ όλους τους αντιπάλους της.

Παρουσιάζει καλή ισορροπία σε περιφερειακούς και ψηλούς και έναν από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη τον Ετόρε Μεσίνα... Ακόμα δεν είναι στο καλύτερό τους επίπεδο, όπως πχ η Σιένα, για τον λόγο ότι το καλοκαίρι είχε πολλούς διεθνείς παίκτες, οι οποίοι άργησαν να μπουν στην προετοιμασία.

Ρεάλ: Στη λογική της έχει πολλά κοινά με την ΤΣΣΚΑ. Έχει κρατήσει πολλούς παίκτες από τον βασικό της κορμό και έχει τον ίδιο προπονητή τα τελευταία τρία χρόνια. Διαθέτει μεγάλη εμπειρία στη γραμμή των ψηλών με Ρέγες, Ερβέλ και Παπαδόπουλο. Ο Μάσεϊ ακόμα δεν έχει βρει τον ρόλο του στην ομάδα. Ενδεχομένως να μην του ταιριάζει ο τρόπος παιχνιδιού της ισπανικής ομάδας, αφού εκείνος είχε συνηθίσει άλλο μπάσκετ στον Άρη. Τώρα έχει πιο ομαδικό ρόλο και ο προπονητής του προτιμά περισσότερο το σετ παιχνίδι.

Του Πλάθα αρέσει να παίζει πολλά συστήματα με πολλές επιλογές. Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι και οι παίκτες του πρέπει να διαβάζουν καλά τις αντίπαλες άμυνες για να αντιδρούν αναλόγως.

Υπεροπλία έχει και στους γκαρντ, παρά τις ατυχίες με τραυματισμούς των Λόπεζ και Σάντσες. Έχουν Μπούλοκ, Χόσλερ και γενικά είναι γεμάτοι στην περιφέρεια. Ειδικά ο τελευταίος έχει μεγάλα αθλητικά προσόντα, ποστάρει σουτάρει, καρφώνει μπάλες είναι πλήρης παίκτης. Είναι και αυτοί για μένα υποψήφιοι για το φάιναλ φορ.

Εφές Πίλσεν: Τους είδαμε στα φιλικά με τον Παναθηναϊκό. Έχουν δείξει δύο πρόσωπα. Έχουν πλούσιο ρόστερ, εκτίναξαν το μπάτζετ τους και πήραν παίκτες ποιότητας, ωστόσο έχουν ακόμα πρόβλημα στη χημεία τους.

Είναι λογικό από την άλλη να μην είναι ακόμα στο καλύτερό τους επίπεδο, αφού μετά από τόσες μεταγραφές είναι δύσκολο να γίνουν αμέσως συμπαγές σύνολο. Στην ομαδική άμυνα προς το παρόν δείχνουν να έχουν πολλά καινά. Με Κασούν και Πεκέρ δυνάμωσαν πολύ ωστόσο και κάτω από το καλάθι. Σίγουρα θέλει περισσότερο χρόνο από τις άλλες ομάδες για να εμφανιστεί έτοιμη...

Είναι στα φαβορί για πρόκριση στον όμιλο. Παρά του ότι τα μπάτζετ δεν είναι αυτά που παίζουν μπάσκετ από μόνα τους. Έχουν όμως, παίκτες με προσωπικότητα που μπορούν να την τραβήξουν.

Αρμάνι Μιλάνο: Έκανε και εκείνη μια μεγάλη επένδυση φέτος και αναζητά επιβεβαίωση στο ιταλικό πρωτάθλημα. Ούτε εκείνη δείχνει να έχει βρει ακόμα χημεία και χαρακτήρα. Στο τελευταίο της ματς στην Ιταλία βρέθηκε να χάνει με 22 πόντους και τελικά κέρδισε στο τέλος.

Δεν έχουμε ακόμα πλήρη εικόνα για την Αρμάνι, όμως, είναι από τις ομάδες που βάση λογικής έχουν πολλές πιθανότητες να προκριθούν στην επόμενη φάση.

Παρτίζαν: Για άλλη μια φορά περιμένουμε τα ίδια πράγματα. Στην προετοιμασία είχε πέντε βασικούς παίκτες στην Εθνική Σερβίας και μάλιστα παίκτες πολύ νεαρής ηλικίας. Ωστόσο αυτά τα πιτσιρίκια έβγαζαν μάτια. Ο Βουγιόσεβιτς είναι δάσκαλος στο να φτιάχνει παίκτες και να δημιουργεί το αύριο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η Παρτιζάν μαζί με τον Πανιώνιο έχει το μικρότερο μπάτζετ στον όμιλο.

Ο Βουγιόσεβιτς είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής παικτών. Κάθε χρόνο πουλιούνται δύο τρεις παίκτες από την Παρτιζάν και από τα χρήματα αυτά φτιάχνονται οι επόμενες ομάδες, από τις οποίες προκύπτουν νέα ταλέντα.

Παίζει εντελώς διαφορετικό μπάσκετ από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Δεν χρησιμοποιεί τόσο πολύ πικ εν ρολ και αρέσκεται σε παραδοσιακά συστήματα και τρόπο παιχνιδιού. Αυτό τους ωφελεί γιατί υπάρχουν παίκτες που ξέρουν κυριολεκτικά άψογα τα βασικά του μπάσκετ και πάνω εκεί βασίζει το παιχνίδι του.