Υπάρχουν εκείνοι που λατρεύουν τα "πρέπει" αυτής της ζωής. Υπάρχουν και αυτοί που κάνουν ό,τι μπορούν, για να μη συναντηθούν ποτέ... μαζί τους. Και αν ο ποιητής (εν προκειμένω, ο Οδυσσέας Ελύτης) προστάζει "πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι", γεγονός είναι πως δεν είναι όλοι ικανοί για αυτό... το γδάρσιμο. Δεν έχουν όλοι πείσμα, την αποφασιστικότητα ή τις εμπειρίες που απαιτεί αυτή η διαδικασία. Ευτυχώς για τον Πανελευσινιακό, ο Χρήστος Μαγκουνής τα διαθέτει, όπως απεδείχθη και χθες, στο ματς με το Ρέθυμνο.

Ο 27χρονος φόργουορντ (ε, μη του "χρεώσουμε" ολόκληρο το χρόνο, από τη στιγμή που έχει γεννηθεί στις 10/12 του 1985) έκανε την καλύτερη εμφάνιση του, στο φετινό πρωτάθλημα, προσφέροντας 21 πόντους (με σερί καλάθια, στην εξέλιξη του 50-61 στο 25' σε 67-64, στο 29.48), με 3/3 δίποντα και 5/5 τρίποντα, μάζεψε 14 ριμπάουντ, έπαιξε άμυνα και γενικά δεν άφησε κάτι στην τύχη, κατά το 90-80 της ομάδας του, που την κράτησε στη... ζωή.

Στο μυαλό του Μαγκουνή και των συμπαικτών του "δεν αλλάζει κάτι, με αυτή τη νίκη. Ακόμα τελευταίοι είμαστε. Μας περιμένει ένας ακόμα τελικός, με τον Ηλυσιακό. Ουσιαστικά όμως, παίζουμε χωρίς άγχος πια, γιατί όλοι μας έχουν... σίγουρους για υποβιβασμό. Επιπροσθέτως, όταν είχαμε το "πρέπει" της νίκης, δεν παίζαμε όπως... θα έπρεπε. Τώρα, λοιπόν έχουμε απελευθερωθεί από τα άγχη και κατ' αυτόν τον τρόπο θα διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο".

Σε κάθε περίπτωση, κάτι άλλαξε στο παιχνίδι με το Ρέθυμνο. "Για κάποιο λόγο, ξύπνησε ο εγωισμός μας σε αυτό το ματς. Και για να είμαι ειλικρινής, ίσως να άργησε λίγο να ξυπνήσει. Μπήκαμε αποφασισμένοι να μη χάσουμε και άλλο παιχνίδι με τον ίδιο τρόπο", γιατί είχαν προηγηθεί οι ήττες από Ικαρο, ΚΑΟΔ, Περιστέρι, Καβάλα, Απόλλωνα, Πανιώνιο στις λεπτομέρειες "στα οποία έπαιξε ρόλο η ατυχία, αλλά κάποιες φορές η ευθύνη ήταν και δική μας".

"Μαθαίνεις όλες τις δουλειές"

Παρένθεση: τις σεζόν 2009-2011 έπαιζε στο Ρέθυμνο. "Ηταν η πρώτη φορά που έφυγα από την Αθήνα και τη δεύτερη σεζόν μου εκεί, πανηγυρίσαμε την πρόκριση στην Α1. Χαίρομαι που βοήθησα σε αυτήν την άνοδο, η οποία είχε ως συνέχεια την εξαιρετική πορεία της ομάδας στην Α1. Οφείλω βέβαια, να ομολογήσω ότι το πρωτάθλημα της Α2 είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα από την Α1, όπου ο κάθε παίκτης έχει ένα ρόλο. Στην Α2 μαθαίνεις να κάνεις όλες τις δουλειές: να παίζεις άμυνα, να σκοράρεις, να παίρνεις ριμπάουντ. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να δουλέψω πολύ ατομικά, να μάθω να "διαβάζω" τις φάσεις, γιατί είχα μεγαλύτερη ελευθερία".

Εν τω μεταξύ, καθ' οδόν για την Α1, με τη φανέλα της κρητικής ομάδας, είχε συναντήσει την Ελευσίνα σε παιχνίδι που έκρινε εν πολλοίς την πρόκριση του Ρεθύμνου (τον Φλεβάρη του 2011). "Τότε είχα κάνει μεγάλο παιχνίδι εις βάρος του Πανελευσινιακού! Μπορώ λοιπόν, να πω ότι... ο κύβος ερρίφθη (γελάει)".

"Για να μην υπάρχουν... σχόλια"

Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή. Από τα παιδικά του χρόνια, τα οποία πέρασε στο κλειστό του Αιγάλεω, όπου έπαιζε και προπονούσε ο πατέρας του, Κώστας. "Οι εικόνες που είχα ως παιδί, ήταν από γήπεδα, να βλέπω τον πατέρα μου να παίζει και να προπονεί. Και υποθέτω πως αυτό που ίσχυσε ήταν το... βλέποντας και κάνοντας". Η πρώτη του ομάδα ήταν ο Θεμιστοκλής του Αιγάλεω "όπου είχα τον μπαμπά μου προπονητή". Και ναι, ίσχυσε ό,τι σε κάθε άλλη τέτοια περίπτωση: έπρεπε να προσπαθεί διπλά για να αποδείξει πως αξίζει το χρόνο που έπαιρνε -σε συμπαίκτες και... γονείς συμπαικτών.

"Φυσικά και έπρεπε να κάνω ό,τι περνούσε από το χέρι μου, να προσπαθώ περισσότερο απ' όλους για να μην υπάρχουν... σχόλια". Αυτό το "σύστημα" τον έκανε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του (όταν ήταν 16). Και ήταν ο λόγος που βρέθηκε στο 2002 στην ΑΕΚ, όπου έμεινε έως το 2007.

"Για να είμαι ακριβής, ομολογώ ότι το άθλημα με επέλεξε. Δεν το επέλεξα εγώ. Όλοι όταν ξεκινάμε να παίζουμε μπάσκετ, το έχουμε ως χόμπι. Μας αρέσει η παρέα και το μόνο που μας νοιάζει είναι να περνάμε καλά. Ήμουν ευλογημένος να κάνω το χόμπι μου, επάγγελμα. Και θεωρώ πως είναι ευλογία, γιατί είναι πολλές οι περιπτώσεις ανθρώπων που δεν τους αρέσει η δουλειά τους".

"Ξαφνικά με τον... Χατζή"

Πέρασε δυο αγωνιστικές περιόδους στο εφηβικό της ΑΕΚ και... ως πρωταθλητής Ελλάδος (" τη δεύτερη χρονιά πήραμε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα") πήγε στην ανδρική ομάδα. Πόσο εύκολο ήταν να διαχειριστεί την υπογραφή του πρώτου επαγγελματικού συμβολαίου, σε μια ομάδα που τότε πρωταγωνιστούσε και όλα αυτά ενώ μόλις είχε ενηλικιωθεί;

"Ομολογουμένως, στην αρχή είναι δύσκολα τα πράγματα. Έρχονται τα συμβόλαια, μαζί με... τη συνύπαρξη σου με παίκτες που μέχρι πριν λίγες ημέρες έβλεπες στην τηλεόραση, οι υποχρεώσεις, οι απαιτήσεις. Αλλάζει η ζωή σου. Ευτυχώς, οι προπονητές μου και η οικογένεια μου, με βοήθησαν να κρατήσω μια ισορροπία".

Η πιο σουρεαλιστική κατάσταση που είχε ζήσει εκείνες τις πρώτες ημέρες του, στην ανδρική ομάδα της Ενωσης "ήταν όταν ξαφνικά... είχα δίπλα μου τον Νίκο Χατζή και κάναμε μαζί σουτάκια. Χρειάστηκα λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβαινε"!

Γενικά, δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής "αν εξαιρέσουμε τη σεζόν (2005-06) που είχαμε στον πάγκο τον Λευτέρη Κακιούση, αν και δεν ίσχυσε αυτό όλη την αγωνιστική περίοδο". Βλέποντας τα πράγματα πια, από μια απόσταση, τι έφταιξε και δεν έζησε όσα ενδεχομένως να μπορούσε, βάσει του ταλέντου του; "Πέρασαν 3-4 προπονητές από την ομάδα, όσο ήμουν εκεί. Αρα, δεν μπορώ να πω ότι έφταιξαν όλοι οι άλλοι, πλην εμού. Είχα και εγώ μερίδιο ευθύνης σε αυτό που συνέβη" ομολογεί, όπως θυμάται "έληξε άδοξα αυτή η συνεργασία. Εφυγα πριν ολοκληρωθεί η σεζόν, γιατί ήμουν απλήρωτος". Αλλά "είδα πολλά και έμαθα πολλά".

Τι πήρε μαζί του; "Κατ' αρχάς, τη νοοτροπία του επαγγελματία αθλητή. Η ΑΕΚ τότε ήταν πρωταγωνίστρια στην Α1, έπαιζε στην Ευρωλίγκα, είχε ταξίδια μέσα στην εβδομάδα και μεγάλες αντιπάλους. Ήμουν σε ένα άκρως επαγγελματικό περιβάλλον και έμαθα να συμπεριφέρομαι ως επαγγελματίας. Έζησα όλο το "πακέτο": από το πώς θα κάνω προπόνηση, πώς θα ξεκουραστώ, τι θα φάω έως το πώς πρέπει να συμπεριφέρομαι σε συναθλητές και προπονητές".

Αιγάλεω, Ρέθυμνο και Ελευσίνα

Το καλοκαίρι του 2007, υπέγραψε στο Αιγάλεω ."Έμεινα δυο χρόνια και ήμουν εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας. Βελτιώθηκα πολύ, γιατί πήρα μεγάλο χρόνο συμμετοχής, απέκτησα περισσότερες εικόνες και φυσικά αυτοπεποίθηση. Την πρώτη σεζόν δεν προκριθήκαμε στα πλέι οφ, γιατί "χάσαμε" την ισοβαθμία με την Ολύμπια Λάρισας, αν θυμάμαι καλά (σ.σ. θυμάται πολύ καλά) και τη δεύτερη υποβιβαστήκαμε".Ακολούθησε το Ρέθυμνο και το καλοκαίρι του 2011 ο Πανελευσινιακός, με τον οποίον έφτασε ένα καλοκαίρι μετά στην Α1 -για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου.

Η εκκίνηση δεν ήταν αυτή που οραματίζονταν στην Ελευσίνα. Και υπάρχουν δικαιολογίες. Για παράδειγμα, η ομάδα χρειάστηκε να μετακομίσει έως το τέλος του πρώτου γύρου στο Περιστέρι (για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στο δικό της γήπεδο). "Όπως φάνηκε στην πορεία, η έδρα δεν έκανε κάποια διαφορά. Δυο νίκες είχαμε στο Περιστέρι και δυο έχουμε στην Ελευσίνα. Αυτό που καταλάβαμε ήταν ότι "πήραμε" τα ματς στα οποία παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις, μέχρι το τέλος. Ο κόσμος που είχαμε κοντά μας στον πρώτο γύρο, είναι κοντά μας και τώρα".

Ο οποίος κόσμος ή για την ακρίβεια ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτού, έβριζε χθες τους παίκτες. "Εξέλαβα το όλο θέμα ως... μεμονωμένο περιστατικό και ως αψυχολόγητο! Κανείς δεν μπαίνει στο γήπεδο, για να χάσει. Και κανείς δεν σουτάρει, για να αστοχήσει. Επίσης, θα ήταν τρελό να σκέφτεται κάποιος πως θέλουμε να "ρίξουμε" την ομάδα στην Α2. Δεν έχει καμία λογική όλο αυτό".

Συσπείρωση και... διαρροές

Μια άλλη δικαιολογία για την όχι και τόσο καλή πορεία, ήταν και η... αστοχία στην επιλογή Αμερικανών, που ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε πως πήραν όλες τις ευκαιρίες (" πρέπει να θυμάστε πως η ομάδα δεν έχει εμπειρίες από την Α1 και αυτό που "πάθαμε" εμείς, έχει συμβεί και σε άλλες ομάδες στο παρελθόν. Το ίδιο βίωσαν οι Κολοσσός και Ρέθυμνο, στις πρώτες χρονιές τους στην Α1. Τώρα μαθαίνουμε πώς λειτουργεί η ομάδα σε αυτήν την κατηγορία και η αλήθεια είναι πως έχει κάνει μεγάλα βήματα, σε σύντομο χρονικό διάστημα"), ίσως και γιατί ο Γιώργος Σκαραφίγκας είχε μείνει στον τρόπο που δούλευε στην Α2, όντας πρωτάρης στην Α1.

Ο 45χρονος κόουτς υπέβαλε πριν δυο εβδομάδες την παραίτηση του, η διοίκηση δεν την έκανε αποδεκτή "και αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος για να συσπειρωθούμε, διότι η διοίκηση απέδειξε πως εμπιστεύεται την ομάδα που έχει. Αφήστε που όπως έχει αποδειχθεί, η αλλαγή προπονητή φέρνει ψυχολογική ανάταση που είναι προσωρινή".

Μεταξύ άλλων, ο Σκαραφίγκας είχε αφήσει (στις 26/1, μετά τη νίκη επί του Περιστερίου) αιχμές για... διαρροές. «Όπως αποδείχθηκε, το θέμα δεν ήταν πως οι παίκτες μιλούν με δημοσιογράφους. Δεν είχαμε "ρουφιάνους". Αυτό που γίνεται είναι ότι οι παίκτες έχουν στον περίγυρο τους άτομα που είναι μέσα στο χώρο. Ο,τι προέκυψε είχε ειπωθεί σε φιλικές παρέες. Δεν έγινε με πρόθεση", ενημερώνει ο Μαγκουνής, για να διαβεβαιώσει ότι "μεταξύ μας οι παίκτες, είμαστε καλά από την αρχή της σεζόν". Δεν σκοπεύουν να αλλάξουν για κανέναν και τίποτα. Γιατί ξέρουν πως τα καλύτερα προκύπτουν από τις καλές παρέες...