Η Αρμάνι Μιλάνο δεν αφήνει το πόδι από το γκάζι. Εκμεταλλεύεται την διστακτικότητα πολλών ομάδων στην αγορά, ελέω των οικονομικών συνεπειών του κορονοϊού, και "χτυπάει" ό,τι καλύτερο εμφανίζεται διαθέσιμο. Μετά τον Κάιλ Χάινς ήταν η σειρά του Μάλκολμ Ντιλέινι, αν και για τον δεύτερο είχαν κυκλοφορήσει δημοσιεύματα που τον έφερναν στην ιταλική αγκαλιά εδώ και αρκετές ημέρες. Λίγες μόλις μετά το "διαζύγιο" με την Μπαρτσελόνα.

Το ποιος ήρθε πρώτος και ποιος δεύτερος βέβαια ελάχιστα απασχολεί τον Έτορε Μεσίνα, που κοιτάζει την ουσία. Οι κόκκινοι έχουν ποτιστεί με προσωπικότητες και νοοτροπία νικητή, με στόχο να αφήσουν στην άκρη -ακόμη- μία απογοητευτική σεζόν και να τα παίξουν όλα για όλα για το Final Four του 2021. Εκ των πραγμάτων άλλωστε, δεν έχουν άνεση να κοιτάξουν πιο μακριά από την επόμενη διετία με βάση τις φετινές επενδύσεις, λόγω της ηλικίας όσων προστίθενται στο έμψυχο δυναμικό (Κάιλ Χάινς 34, Μάλκολμ Ντιλέινι 31) και αυτών που αποτέλεσαν βασικές μονάδες τη φετινή αγωνιστική περίοδο (Σέρχιο Ροντρίγκεθ 34, Βλάντιμιρ Μίτσοφ 35).

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΟΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε μέσα στη σεζόν η Αρμάνι Μιλάνο ήταν η έλλειψη περιφερειακών με ικανότητα στη δημιουργία, των παικτών που θα "τρέξουν" το ένα πικ εν ρολ μετά το άλλο προκειμένου να δημιουργήσουν ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Από τη μία οι συνεχόμενοι τραυματισμοί του Νέμανια Νέντοβιτς και από την άλλη η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Σέλβιν Μακ έφεραν την Αρμάνι Μιλάνο να παίζει εν πολλοίς με έναν κλασικό δημιουργό (Σέρχιο Ροντρίγκεθ). Ακόμη κι όταν έκανε διορθωτική κίνηση μέσα στη σεζόν, ο Έτορε Μεσίνα στράφηκε σε έναν scoring guard (Κίφερ Σάικς) που περισσότερο εκτελεί, παρά δημιουργεί.

Αντ' αυτού, ο... κανόνας προέβλεπε την χρησιμοποίηση του Βλάντιμιρ Μίτσοφ στο "2" και την αναγωγή του σε κομμάτι της δημιουργίας (ο Μάικλ Ρολ κατέγραψε τους -μακράν- χαμηλότερους αριθμούς του σε ασίστ στην τριετία που βρίσκεται στην EuroLeague). Κάτι που μπορεί να κάνει σε δεύτερο χρόνο, αλλά επ' ουδενί ως αρχικό τρόπο απειλής της αντίπαλης άμυνας.

Αυτό το πρόβλημα έρχεται να λύσει άμεσα ο Μάλκολμ Ντιλέινι. Ο 31χρονος γκαρντ μπορεί να μοιραστεί με τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ στο "1" αλλά και να παίξει δίπλα του. Κοινώς, να αποτελέσει τον δεύτερο πόλο δημιουργίας για τον ιταλικό σύλλογο, ο οποίος φέτος ήταν τρίτος από το τέλος τόσο στο κομμάτι των ασίστ (με 15.8 ανά αγώνα) όσο και στο ποσοστό των συνολικών πόντων που σημείωνε μέσα από αυτές (47.4%) -πάνω μόνο από Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ (46.9%) και Μπασκόνια (44.5%).

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ

Η προσθήκη ακόμη ένας δημιουργού σε μία ομάδα με τέτοιες αδυναμίες είναι εξ ορισμού σημαντική. Όταν όμως η συζήτηση αφορά την Αρμάνι Μιλάνο και τον Μάλκολμ Ντιλέινι αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία. Όχι μόνο για τους λόγους που προαναφέρθηκαν στο κομμάτι των ασίστ, αλλά γιατί αυτός που έρχεται, εξειδικεύεται στο συγκεκριμένο σημείο. Ο 31χρονος γκαρντ πήρε το 42.1% των κατοχών του στην Μπαρτσελόνα μέσα από το πικ εν ρολ, για να προσφέρει 0.903 πόντους ανά κατοχή -αριθμός που τον κατατάσσει ψηλότερα από το 74% των παικτών σε EuroLeague και Liga Endesa.

Η ευχέρεια που έχει να "στήνει" συνεχόμενα πικ εν ρολ μπορεί αφενός να αποτελέσει το αντίβαρο στην φθορά που υπέστη φέτος ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, τον οποίο έψαχνε συνέχεια ο Έτορε Μεσίνα, αφετέρου να αναμορφώσει την επιθετική ροή της ιταλικής ομάδας. Πολύ απλά γιατί είναι σε θέση να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα παραπάνω από μία φορές μέσα σε μία κατοχή, κι από εκεί να δώσει περισσότερα ελεύθερα σουτ στην ομάδα του.

Κι αντίστοιχα να αποτελέσει μια δικλείδα ασφαλείας για τον προπονητή του, δεδομένου ότι πρόκειται για παίκτη που έδινε 2.1 τελικές πάσες για κάθε λάθος που έκανε στην EuroLeague, όταν ο αντίστοιχος αριθμός για την Αρμάνι Μιλάνο στη διοργάνωση ήταν το 1.36.

ΤΟ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΡΧΙΟ ΡΟΝΤΡΙΓΚΕΘ

Στην πρώτη του σεζόν στην Αρμάνι Μιλάνο, ο "Τσάτσο" είδε τα λεπτά συμμετοχής του να είναι ενδεχομένως περισσότερα απ' ότι περίμενε. Ή ίσως, κι απ' ότι μπορούσε να αντέξει, προκειμένου να είναι εξίσου αποδοτικός στο σύνολο ενός σαρανταλέπτου. Η εξάρτηση που υπήρχε άλλωστε από εκείνον ήταν μεγάλη κι είχε αποτυπωθεί στις ιταλικές ήττες, όταν είτε δεν ήταν καλός είτε έβλεπε την αντίπαλη άμυνα να τον "σημαδεύει" συνέχεια προκειμένου να τον κουράσει.

Εν προκειμένω, τα 25'38'' που βρισκόταν στο παρκέ ανά αγώνα φέτος στην EuroLeague είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νούμερο που έχει "γράψει" στη δεκαετία που διανύουμε, με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Αρμάνι Μιλάνο. Μοναδική περίπτωση που έπαιζε περισσότερο ήταν το 2017/18 (η πρώτη του σεζόν υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Ιτούδη).

ΤΟ WINNING MENTALITY ΚΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ

Το αγωνιστικό κομμάτι της επίδρασης που μπορεί να έχει στο παιχνίδι της νέας ομάδας του καταγράφηκε, με τους αριθμούς να βοηθούν σε αυτό. Για την αλήθεια, ήταν μια απτή αποτύπωση της... ανάγκης που είχε η Αρμάνι Μιλάνο τον Μάλκολμ Ντιλέινι. Όχι έναν σαν κι αυτόν, αλλά εκείνον συγκεκριμένα.

Υπάρχουν άλλα δύο δεδομένα που πάντως δεν είναι μετρήσιμα. Το winning mentality και η άγνοια κινδύνου, όταν πρέπει να αναλάβει την ευθύνη. Μετά τον Κάιλ Χάινς προστίθεται στα αποδυτήρια ακόμη ένας παίκτης που ξέρει τι χρειάζεται για να έρθουν οι τίτλοι. Στις ομάδες που αγωνίστηκε στην Ευρώπη, κατέκτησε τίτλους ή πέτυχε κάτι μοναδικό.

ΟΚ, η Σαλόν και η Μπουντιβέλνικ μπορεί -για κάποιους- να μην είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις για να δοθεί η ταμπέλα του "νικητή" σε έναν παίκτη. Δείχνουν όμως μια πορεία που ξεκίνησε το 2011 και αφορούσε σε συνεχόμενες επιτυχίες. Έστρωσαν τον δρόμο, έφτιαξαν τον χαρακτήρα του και τον βοήθησαν προκειμένου να "χτίσει" την ψυχολογία του και να πετύχει ακόμη σπουδαιότερα πράγματα. Αρχικά στην Bundesliga με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου, κι εν συνεχεία στην EuroLeague, ως ο βασικός καθοδηγητής της Λοκομοτίβ Κουμπάν στον δρόμο προς το Final Four του Βερολίνου.

Φέτος είδε τη Ρεάλ Μαδρίτης να κατακτά το Super Copa Endesa (ενώ ακόμη μετρούσε μερικές ημέρες στην ομάδα) και το Copa del Rey (σ.σ.: η Μπαρτσελόνα βέβαια είχε αποκλειστεί από τα προημιτελικά κιόλας, με θύτη τη Βαλένθια), ήταν σημαντικός παράγοντας όμως προκειμένου οι μπλαουγκράνα να οδηγούν την κούρσα στη Liga Endesa και να έχουν τον πρώτο λόγο για το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της EuroLeague.

Στα αποδυτήρια του Mediolanum Forum, όπου η έλλειψη προσωπικότητας ήταν συνηθισμένη τα τελευταία χρόνια, θα βρίσκονται πλέον ο Μάλκολμ Ντιλέινι, ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ κι ο Κάιλ Χάινς -ενδεχομένως ακόμη περισσότεροι με παρεμφερές βιογραφικό. Κι αυτό αρκεί για να υπάρχει η αίσθηση πως το 2020/21 δεν θα είναι ακόμη μία σεζόν, όπου η Αρμάνι Μιλάνο θα απογοητεύσει και θα απογοητευτεί, ακόμη μία σεζόν όπου ο κόσμος θα ψάχνει να βρει πόσο πιο... πολύ μπορεί να αποτύχει.

Photo Credits: Eurokinissi