Μάλτση: "Αν είναι να αφήσω την τελευταία μου πνοή, ας είναι μέσα στο γήπεδο"

Η Εβίνα Μάλτση ενσαρκώνει την ατάκα "σαν το παλιό καλό κρασί", κάθε φορά που πατάει το παρκέ με τη φανέλα της Εθνικής Γυναικών. Παρά το γεγονός πως διανύει το 39ο έτος της ηλικίας της, παραμένει "εκεί", πιστή στρατιώτης του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος και πρωταγωνίστρια στην πορεία του μέχρι την προημιτελική φάση του EuroBasket Women.

Η αρχηγός της "γαλανόλευκης" μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για όσα σπουδαία έχουν γίνει στην Τσεχία, αλλά και τη μεγάλη πρόκληση της αυριανής (22/6, 16:00) αναμέτρησης με την Τουρκία, με φόντο την πρόκριση στα ημιτελικά της διοργάνωσης και την απόκτηση του εισιτηρίου για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Φρόντισε μάλιστα να διορθώσει ένα σημαντικό λάθος της FIBA, που χαρακτήρισε το EuroBasket Women ως την τελευταία μεγάλη διοργάνωση στην οποία δίνει το "παρών".

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

- Εβίνα συγχαρητήρια! Ποιές σκέψεις κάνεις μετά την ιστορική νίκη επί της Ρωσίας και την πρόκριση στους "8" του Ευρωμπάσκετ;

"Είναι πράγματι μία ιστορική νίκη εναντίον της Ρωσίας. Όσο παίζω εγώ, τόσα χρόνια, δεν έχουμε καταφέρει να νικήσουμε ποτέ τη Ρωσία σε επίσημο αγώνα, παρά μόνο σε φιλικά. Η πρόκριση στην οκτάδα είναι πολύ μεγάλη στιγμή, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά, αφού το είχαμε πετύχει και στο Ευρωμπάσκετ του 2009. Είναι πολύ σημαντικό γιατί έρχεται σε μία στιγμή που έχουμε απώλειες σε έμψυχο υλικό από την εθνική ομάδα κι ενώ το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ περνά κρίση. Αν εξαιρέσεις τον Ολυμπιακό, τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά σε επίπεδο συλλόγων. Ήρθε και έδεσε, λοιπόν, μέσα σε μία αρνητική συγκυρία για να περάσουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το χώρο του γυναικείου μπάσκετ.

Μπορεί όλοι να λένε ότι το ελληνικό γυναικείο μπάσκετ είναι πεθαμένο και η αλήθεια είναι πως πάσχει σε πολλά, όπως παράγοντες, διοικήσεις κ.τ.λ., αλλά εμείς φωνάζουμε παρούσες και το αποδεικνύουμε καθημερινά. Γι` αυτό θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλα τα κορίτσια που βρίσκονται εδώ, γιατί έχουμε έρθει με ανάποδες συνθήκες όπως όλοι ξέρουμε. Γνωρίζοντας το ελληνικό πρωτάθλημα, κανείς δεν πίστευε πως θα φτάσουμε να παίξουμε σε αυτό το επίπεδο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και να βγάλουμε τέτοια ποιότητα μπάσκετ".

- Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής της εθνικής;

"Από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας -και σε αυτό αναλογεί μεγάλο μερίδιο στο προπονητικό τιμ- η ομάδα είχε ρόλους, είχε πλάνο και κάθε φορά που αυτό ακολουθήθηκε σωστά -γιατί εμείς στρατιώτες είμαστε και αυτό πρέπει να είμαστε, άσχετα αν σε κάθε παιχνίδι βγαίνει κάποια μπροστά λόγω μέρας ή λόγω πλάνου- κάθε φορά που αυτό ακολουθήθηκε σωστά, με απόλυτο σεβασμό και προσήλωση, λειτούργησε πολύ καλά. Κάθε φορά που αποκλίναμε από το πλάνο μας, χάναμε τη συγκέντρωσή μας, μας στοίχιζε. Με τη Ρωσία καταφέραμε να περάσουμε 17 πόντους μπροστά. Αυτό δείχνει κάτι για την άμυνά μας. Εμείς αυτή είμαστε ως ομάδα: προσπαθούμε δηλαδή να καλύψουμε οποιαδήποτε αδυναμία μας επιθετικά μέσα από την άμυνα. Ήρθαμε εδώ και είπαμε πως ό,τι και να γίνει θα βγούμε η καλύτερη αμυντική ομάδα του τουρνουά! Είμαστε ταγμένες σε αυτό!

Επίσης είμαστε ταγμένες η μία στην άλλη και αυτό είναι ένα από τα πολύ σημαντικά στοιχεία αυτής της ομάδας. Είμαστε οικογένεια, είμαστε φίλες και η μία παίζει για την άλλη. Θα σας πω χαρακτηριστικά πως πριν από τα ματς, στα αποδυτήρια που κάνουμε meeting για να πούμε τις τελευταίες κουβέντες, πολλές φορές κάποια πετάγεται και λέει «δεν θέλω να φύγω σήμερα από εδώ" και οι υπόλοιπες λέμε "πάμε να παίξουμε σήμερα γι' αυτή που δεν θέλει να φύγει από εδώ". Ή λέμε: "Πάμε να νικήσουμε σήμερα, για να βγούμε μετά έξω το βράδυ όλες μαζί".

Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μου έχει συμβεί, μέσα σε τόσα χρόνια που αγωνίζομαι, να βρίσκομαι σε μία ομάδα και από τις 18 Μαΐου να είμαστε όλες μαζί σε όλα! Συνήθως, είναι πέντε πέντε άτομα, δύο δύο άτομα ή κάποιες να απέχουν από το σύνολο. Αυτή τη φορά είμαστε όλες μαζί παντού! Στα δωμάτια, στις εξόδους, στο χαβαλέ, στην προπόνηση, στην ήττα και στη νίκη. Κι αυτό είναι το στοιχείο που μας κάνει να είμαστε ταγμένες στο πλάνο".

- Από το 2012 έως το 2016 αγωνίστηκες σε 3 διαφορετικές ομάδες στην Τουρκία. Θα βρεις πρώην συμπαίκτριές σου αντίπαλες στα προημιτελικά; Αποτελεί ιδιαίτερο κίνητρο μία νίκη επί της Τουρκίας;

"Ανεξαιρέτου αντιπάλου, για μένα αυτό το ματς είναι ούτως ή άλλως ιδιαίτερης σημασίας. Δεν χρειάζομαι κανένα έξτρα κίνητρο. Αυτό που διαφοροποιείται είναι ότι ξέρω πολύ καλά όλες τις παίκτριες της αντιπάλου, έχω παίξει απέναντί τους... εκατομμύρια φορές, οι μισές της εθνικής Τουρκίας ήταν συμπαίκτριές μου. Ξέρω τον τρόπο που λειτουργούν και σκέφτονται. Θα προσπαθήσω με την εμπειρία μου να το μεταφέρω στις συμπαίκτριές μου για να μπορέσουμε να χαλάσουμε το παιχνίδι και το μυαλό τους. Τα τέσσερα χρόνια που έπαιζα σε τουρκικούς συλλόγους είναι πολλά. Ξέρω τον τρόπο που σκέφτεται ο προπονητής τους και τον τρόπο που θέλουν να παίξουν.

Θα προσφέρω τη γνώση μου, ό,τι μπορώ και έχω. Η Στέλλα (σ.σ. Καλτσίδου) το έκανε με τη Γαλλία γιατί ήταν τα τελευταία χρόνια εκεί. Μας έδωσε πολλές πληροφορίες για όλες τις παίκτριες. Εγώ θα το κάνω για την Τουρκία. Η κάθε μία προσφέρει ό,τι μπορεί και ό,τι γνωρίζει. Είμαστε ακομπλεξάριστοι όλοι στην εθνική! Και ο κόουτς που είναι τιμή του και συνεργαζόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο".

- Ποιο είναι το δικό σου μυστικό, να αγωνίζεσαι δηλαδή ακόμη σε τόσο υψηλό επίπεδο, στα 39 σου;

"Η αγάπη μου γι' αυτό που κάνω! Αν ήταν μια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου και την έβλεπα, θα έλεγα: "Tι κάνει αυτή; Πως κρατάει αυτό το σώμα;". Όταν ήμουν πιο μικρή, είχα αμφιβολίες αν θα κατάφερνα να το πετύχω. Περνώντας τα χρόνια, δεν είπα ποτέ, θα παίξω μέχρι τότε. Έλεγα όσο αντέχει το σώμα μου θα παίζω. Κι αυτή τη στιγμή αν με ρωτήσεις, αυτό θα σου πω: θα σταματήσω όταν με εγκαταλείψει το σώμα μου. Η FIBA έχει ανακοινώσει ότι αυτό είναι το τελευταίο μου τουρνουά κι εγώ απαντάω ότι δεν είναι το τελευταίο μου τουρνουά, αν βέβαια ο Θεός με κρατήσει υγιή. Αγαπώ τόσο πολύ το μπάσκετ που δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Είμαι ένα παιδί που έχει πάει να παίξει στην αλάνα! Εδώ ήθελα να είμαι, σε καμία παραλία, μπάσκετ ήθελα να παίξω και μπάσκετ θα θέλω να παίζω του χρόνου αν προκριθούμε στο Παγκόσμιο".

- Μου απάντησες στην επόμενη ερώτησή μου... θα είσαι στο Παγκόσμιο, λοιπόν της Ισπανίας, ακόμη και στα 40 σου, αν προκριθείτε!

"Πρώτα ο Θεός! Να είμαστε υγιείς! Αν εγώ είμαι υγιής, θα παίζω. Αυτός θα ήταν ο μόνος λόγος για να μην παίζω. Εννοείται πως αυτή η ομάδα, η εθνική, είναι η αγαπημένη μου, είμαι ταγμένη! Αν, κούφια να είναι η ώρα, τύχαινε να αφήσω την τελευταία μου πνοή, θα ήθελα να είναι μέσα στο γήπεδο, με αυτή την εμφάνιση, με αυτό το εθνόσημο"!