March Madness… α λα Ελληνικά

Τι είναι ο “πυρετός” του March Madness που χτυπάει τις ΗΠΑ κάθε χρόνο τέτοια εποχή; Οι τέσσερις Έλληνες παίκτες μας εξηγούν πως ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα στον πλανήτη κάνει μια ολόκληρη χώρα να ασχολείται για περίπου ένα μήνα καθημερινά μόνο με το μπάσκετ.

“Η απόλυτη τρέλα“

Το στοιχείο της έκπληξης σύμφωνα με τον Στιβ Πάνος είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό το τουρνουά του NCAA. Ο φόργουορντ των Τρικάλων (είχε συμμετάσχει το 2007 με το Weber State) επισημαίνει πως το γεγονός ότι σε κάθε παιχνίδι το αουτσάιντερ μπορεί να κερδίσει το φαβορί καθηλώνει τους φιλάθλους: “Σε αυτό το τουρνουά μπορούν να συμβούν τα πάντα. Έχουν γίνει απίστευτες εκπλήξεις. Βλέπεις μια ομάδα που όλο το χρόνο έχει χάσει μόνο ένα παιχνίδι να αποκλείεται από τον πρώτο αγώνα και αυτή που την κερδίζει να προχωράει πετώντας έξω το ένα φαβορί πίσω από το άλλο.

Δεν ξέρεις ποτέ τι θα γίνει. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλοι μπορούν να κερδίσουν τους πάντες. Αυτό είναι το March Madness. Απόλυτη τρέλα!”

Ο ίδιος είχε την τύχη να βρεθεί στο March Madness από την πρώτη του κιόλας χρονιά στο κολέγιο και παρότι η ομάδα του αποκλείστηκε μετά από μόλις έναν αγώνα μιλάει για μια μοναδική εμπειρία: “Ήταν μόλις η πρώτη μου χρονιά στο κολέγιο και η ομάδα μου βρέθηκε ανάμεσα στις 64 καλύτερες του NCAA.

Αποκλειστήκαμε στο πρώτο παιχνίδι από το UCLA το οποίο είχε εξαιρετική ομάδα με παίκτες όπως ο Russell Westbrook, ο Arron Afflalo και ο Luc Richard Mbah a Moute που αργότερα έπαιξαν στο ΝΒΑ.

Μάλιστα την επόμενη χρονιά είχε φτάσει στο Final 4. Ο αγώνας είχε γίνει στο Sacramento στην Arco Arena την έδρα των Kings. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο, με τους φοιτητές και από τα δυο κολέγια να έχουν ακολουθήσει τις ομάδες και να έχουν δημιουργήσει μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Μιλάμε για μια μοναδική εμπειρία”.

“Ένα ξεχωριστό συναίσθημα”

Ο Μάικ Μπράμος βρέθηκε κι αυτός στο τουρνουά του NCAA το 2007 με τους Miami RedHawks. Η ομάδα του ηττήθηκε 58-56 από το Oregon στον πρώτο γύρο παρότι είχε σκοράρει 18 πόντους αν και από ότι λέει δεν το είχε προσέξει: “Για εμάς δυστυχώς το... τέλος ήρθε γρήγορα. Πλησιάσαμε την έκπληξη, αλλά ηττηθήκαμε. Ήταν ένα κλειστό παιχνίδι, το οποίο είχε πάει στο δικό μας ρυθμό... Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, σίγουρα δεν θυμάμαι πόσους πόντους είχα βάλει...

Δεν το προσέχω συνήθως. Συνολικά όμως ως εμπειρία ήταν μάλλον διασκεδαστική στο σύνολό της. Ως αουτσάιντερ δεν είχαμε ιδιαίτερη πίεση. Επίσης, διαπιστώσαμε με έκπληξη, πως παρά το ότι παίζαμε πολύ πολύ μακριά από την έδρα μας, στην Πολιτεία της Washington, ακριβώς επειδή ήμασταν το αουτσάιντερ, είχαμε τον κόσμο με το μέρος μας (γέλια)”.

Το March Madness είναι στο αίμα όσων αγαπούν το μπάσκετ όπως εξηγεί ο διεθνής γκαρντ του Παναθηναϊκού που υπογραμμίζει επίσης πως όλοι οι παίκτες θέλουν να βιώσουν το πραγματικά ξεχωριστό συναίσθημα της συμμετοχής σε μια τέτοια διοργάνωση: “Το τουρνουάτου NCAAείναι κάτι ξεχωριστό για όσους ασχολούμαστε και αγαπάμε το μπάσκετ. Μεγαλώνοντας όλοι το παρακολουθούμε, είναι ένα γεγονός που παίρνει μεγάλη δημοσιότητα και για το οποίο μιλούν όλοι.

Θέλεις να βρεθείς και να παίξεις εκεί. Όταν γίνει αυτό, νιώθεις πραγματικά μια διαφορετική ατμόσφαιρα... Είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό συναίσθημα”.

“Ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει αλλού”

Αυτός που είχε φτάσει πιο μακριά απ’ όλους στο τουρνουά του NCAA είναι ο Κώστας Χαρίσης που το 2001 (συμμετείχε και το 2002) βρέθηκε ένα βήμα πριν από το Final 4 με το USC (University of Southern California). Ο σέντερ του Άρη κάνει λόγο για ένα συναρπαστικό ταξίδι και ατμόσφαιρά που δεν έχει συναντήσει πουθενά αλλού: “Ήμασταν μια από τις εκπλήξεις της διοργάνωσης και αποκλειστήκαμε στα προημιτελικά από το Duke που στη συνέχεια πήρε το πρωτάθλημα. Είναι μια απίστευτη εμπειρία την οποία στην Ευρώπη δεν μπορείς να την ζήσεις. Η εκπληκτική ατμόσφαιρα αυτών των αγώνων αν εξαιρέσουμε το Final 4 της Euroleague δεν υπάρχει εδώ. Όλα τα γήπεδα που είχαμε παίξει ήταν ασφυκτικά γεμάτα.

Σε όποια πόλη και αν πήγαμε ήταν σαν να παίζαμε εντός έδρας. Μας ακολουθούσαν παντού οι φίλαθλοι μας, οι cheerleaders ακόμα και η μπάντα του κολεγίου αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Όποια πόλη φιλοξενεί αγώνες του τουρνουά ζει αυτό που λέμε τον πυρετό του March Madness. Όλοι μιλάνε παντού για μπάσκετ. Όσα παιδιά σε ηλικία 17-18 χρονών σκέφτονται να παίξουν σε κάποιο κολέγιο πρέπει να πάνε οπωσδήποτε γιατί είναι μοναδική εμπειρία. Τους το συντείνω ανεπιφύλακτα. Πραγματικά είναι κάτι που αξίζει να βιώσουν”.

“Μια μεγάλη γιορτή”

Στον Ζήση Σαρικόπουλο έχουν μείνει κυρίως οι αντιδράσεις του κόσμου από τη συμμετοχή του Ohio State στο τουρνουά τις δυο χρονιές (2009, 2010) που ήταν στην ομάδα: “Είναι μια μεγάλη γιορτή. Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον όχι μόνο σαν θεσμός επειδή κάθε χρόνο γίνονται μεγάλες εκπλήξεις αλλά και γιατί όσο προχωράς ταξιδεύεις σε διάφορες πόλεις, γνωρίζεις διαφορετικούς ανθρώπους και βλέπεις το πώς βιώνουν το March Madness. Σε ακολουθεί όλο το κολέγιο σου, ακόμα και απόφοιτοι που μπορεί να ζουν αλλού έρχονται στα παιχνίδια και στο ξενοδοχείο για να δουν και να συγχαρούν την ομάδα”.

Οι πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις που είχε κατά τη διάρκεια του March Madness λόγω των συνεχόμενων αγώνων δεν του επέτρεψαν να το απολαύσει όπως ήθελε αλλά όπως λέει η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται όλα σε αυτό το τουρνουά είναι το στοιχείο που το κάνει ξεχωριστό: “Αγωνιστικά υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός. Καλείσαι να δώσεις πολλούς αγώνες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και όταν είσαι σε μια ομάδα που έχει φιλοδοξίες και θέλει να διακριθεί στη διοργάνωση δεν προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται γύρω σου. Όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Κερδίζεις ένα παιχνίδι, πας κατευθείαν στο επόμενο και πρέπει να είσαι πάλι πίσω στο γήπεδο για να προετοιμαστείς κατάλληλα.

Είναι ένα γεγονός που το περιμένει κάθε αθλητής στο NCAA αλλά όταν έχεις τόσες υποχρεώσεις δεν μπορείς να το απολαύσεις αυτή την τρέλα όπως θα ήθελες. Αυτό βέβαια είναι το στοιχείο που κάνει αυτό το τουρνουά τόσο ξεχωριστό. Η ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται όλα. Βλέπεις ένα αουτσάιντερ να αποκλείει μια ομάδα που μπορεί να είναι φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και πριν καν καταλάβεις τι έχει γίνει έρχεται η επόμενη έκπληξη. Είναι σκέτη τρέλα πραγματικά”.