Έναν γεννημένο σκόρερ έβαλε στη "μηχανή" του ο Παναθηναϊκός. Ο λόγος για τον Μαρκίζ Χέινς, ο οποίος βρέθηκε τρεις φορές στο "στόχαστρο" του "τριφυλλιού" τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Η πρώτη, το καλοκαίρι του 2014, όταν ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αναζητούσε το alter ego του Δημήτρη Διαμαντίδη στο "1". Τζίφος. Η δεύτερη λίγο πριν την έναρξη του Top 16. Πάλι τζίφος. Ε, η τρίτη αποδείχθηκε φαρμακερή, με τον 30χρονο κόμπο γκαρντ να μπαίνει στο αεροπλάνο με προορισμό το "Ελευθέριος Βενιζέλος", στο οποίο "προσγειώθηκε" τα ξημερώματα της Τετάρτης (3/2).

Για να τον γνωρίσετε καλύτερα, θα σας πούμε ότι ο Μαρκίζ Χέινς έχει ύψος 1.91 και είναι 30 ετών. Παίζει στο "1" και στο "2" και σε όλη του την καριέρα κουβαλούσε τη φήμη του σκόρερ. Το έδειξε εμπράκτως πριν από μία διετία με τη φανέλα της Σιένα, έχοντας 14.7 πόντους (43% στα δίποντα, 37% στα τρίποντα, 80% στις βολές) και 4.7 ασίστ στο ιταλικό πρωτάθλημα. Το επανέλαβε στο πρώτο μισό της φετινής σεζόν με 13.1 πόντους (47.8% στα δίποντα, 43.9% στα τρίποντα), 2.4 ριμπάουντ, 4.3 ασίστ κατά μέσο όρο.

Προ διετίας, στη Σιένα, έκανε μάλιστα μερικές εντυπωσιακές εμφανίσεις με την ομάδα του Μάριο Κρέσπι. Σε δύο τελικούς κόντρα στο Μιλάνο είχε 23 και 22 πόντους αντίστοιχα, ενώ κατά τη διάρκεια των playoffs πέτυχε δύο φορές από 29 πόντους. Φημίζεται για την ικανότητα του να σκοράρει (με διείσδυση και στατικό σουτ) και είναι ιδιαίτερα ικανός σε φάσεις 1on1, έχοντας παράλληλα βελτιώσει κατά πολύ το "διάβασμα" του στο pick-n-roll, αυτό που σύμφωνα με τους ειδικούς του είχε στερήσει μια θέση στο ΝΒΑ.

Σε όλη του την καριέρα έχει καταφέρει να ανταποκριθεί όταν απαιτήθηκε να είναι πρωταγωνιστής, αλλά από την άλλη δεν κατάφερε να παίξει συγκεκριμένο ρόλο, ερχόμενος από τον πάγκο, όπως έγινε τόσο στο Μπόστον Κόλετζ, όσο και στο Μιλάνο. Αν βρει χώρο και χρόνο, όμως, μπορεί να κάνει τη διαφορά σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Τα νούμερα του

Σεζόν	Ομάδα	Πόντοι	Δίποντα	Τρίποντα	Βολές	Ασίστ	Χρόνος
2005-'06	Μπόστον Κόλετζ	2.5	47%	23%	60%	1.0	10'
2006-'07	Μπόστον Κόλετζ	3.8	51%	33%	55%	1.7	17'
2008-'09	Τέξας Άρλινγκτον	16.5	50%	38%	79%	3.4	32'
2010-'11	Σαλόν	14.3	50%	38%	73%	3.9	32'
2011-'12	Γκραν Κανάρια	10.9	47%	28%	79%	1.6	25'
2012-'13	Άρτλαντ	8.5	52%	17%	75%	2.5	27'
2013-'14	Σιένα	14.7	53%	24%	80%	4.3	33'
2014-'15	Μακάμπι	9.1	49%	34%	72%	2.5	22'
2015-'16	Σάσαρι	13.1	47.8%	43.9%	81.5%	4.3	30'

Κάποτε στο Τέξας

Ο Χέινς μεγάλωσε στο Έρβινγκ του Τέξας αγκαλιά με μια μπάλα του μπάσκετ, την οποία έβαλε στα χέρια του ο πατέρας του. Αυτός ήταν και ο πρώτος "προπονητής" του. Ο δεύτερος ήταν ο Μάρκους Μπρούερ, ένας... τοπικός ήρωας στο ανοιχτό γήπεδο που ξημεροβραδιαζόταν ο μικρός "Κιζ". Ο Μπρούερ ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερος και ήταν αυτός που του έμαθε αρκετές κινήσεις για να μπορεί να τα βγάζει πέρα στα "μονά". Τον είχε πάρει από κοντά επειδή όπως έλεγε "οι άλλοι απλά χαζολογούσαν, ενώ αυτός παρότι ήταν μικρός ερχόταν στο γήπεδο αποφασισμένος να δουλέψει και να βελτιώσει το παιχνίδι του". Ο Χέινς δεν κατάφερε να κερδίσει τον Μπρούερ, παρά μόνο όταν πήγε στο γυμνάσιο.

'Ηδη εκείνη την εποχή είχε γίνει το αστέρι του Έρβινγκ, κάνοντας πράγματα και θαύματα με τους "Βίκινγκς". Όταν μετακόμισε με την οικογένεια του στην άλλη πλευρά της πόλης πήρε και την πρώτη του μεταγραφή, σε άλλο γυμνάσιο της πόλης, εκεί όπου γνώρισε τον μέχρι τότε "ανταγωνιστή" του, τον Τόμι Μόφιτ. Ο "Κιζ" είχε κερδίσει δύο φορές τον τίτλο του "καλύτερου επιθετικού" της περιφέρειας, έχοντας κάνει μεγάλη στροφή στην καριέρα του. Από ένα λεπτό 3-4άρι, είχε γίνει ένας δυναμικός γκαρντ που έπαιζε και στις δύο θέσεις και σκόραρε με μεγάλη άνεση.

Ήταν η εποχή που έβλεπε το ένα κολέγιο μετά το άλλο να του χτυπούν την πόρτα, δίνοντας του την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο που είχε από τη Β' Δημοτικού, να παίξει δηλαδή στο ΝΒΑ.

Κολλητός του Ράις

Ο Χέινς επέλεξε το Μπόστον Κόλετζ, αλλά δεν κατάφερε να καταξιωθεί σε μια εξαιρετική ομάδα, που έφτασε ως τους "16" του NCAA και βρισκόταν στο Νο3 της χώρας, με τρεις μελλοντικούς ΝΒΑer, τους Κρεγκ Σμιθ, Τζάρεντ Ντάντλεϊ και Σον Ουίλιαμς. Αλλά και τον Ταϊρίς Ράις, τον MVP του προπέρσινου Final Four και Πρωταθλητή Ευρώπης με τη Μακάμπι (το 2014), που σημειωτέον έκανε τα πρώτα του βήματα μετά το κολέγιο στον Πανιώνιο.

Ο Ράις και ο Χέινς ήταν κολλητοί. Όπως περιγράφει ο ίδιος, δεν υπήρχε περίπτωση να τους δει χωριστά κάποιος στο κάμπους. Μάλιστα διατηρούν μέχρι τώρα πολύ καλή σχέση, με τον Ράις να είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρει για να συζητήσουν κάτι που τον απασχολεί τόσο εντός, όσο και εκτός παρκέ.

Στο Μπόστον Κόλετζ, πάντως, δεν κατάφεραν να συνυπάρξουν. Ο Χέινς στην πρώτη του χρονιά βρήκε ένα μικρό ρόλο στην ομάδα, παίζοντας 10 λεπτά ως ο αμυντικός εξολοθρευτής της περιφέρειας. Τη δεύτερη σεζόν του τα νούμερα του αυξήθηκαν, όχι όμως δραματικά και έτσι αποφάσισε να πάρει μεταγραφή για ένα σχολείο της πατρίδας του, το Τέξας-Άρλινγκτον.

Εκεί εκτός από τον φίλο του Τόμι Μόφιτ, βρήκε την ιδανική ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και να σώσει επί της ουσίας την καριέρα του. Τέλειωσε τη σεζόν ως ο τρίτος καλύτερος σκόρερ του κολεγιακού πρωταθλήματος, έχοντας 22.8 πόντους. Ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του σε 19 από τα 20 παιχνίδια, είχε ξεπεράσει 7 φορές τους 30 πόντους και έκανε το παιχνίδι της ζωής του στις 16 Ιανουαρίου: όχι μόνο σκόραρε 38 πόντους, αλλά πέτυχε τους 30 (11/13 εντός παιδιάς, 6/6 τρίποντα) στο δεύτερο ημίχρονο, σημειώνοντας παράλληλα 19 συνεχόμενους (έκανε το 44-37, 51-56)!

Το ντραφτ και η Ευρώπη

Εκείνο το καλοκαίρι μετακόμισε στο Λας Βέγκας για να δοκιμάσει την τύχη του στο ντραφτ. Δούλεψε σκληρά στα διάφορα καμπ, προπονήθηκε με οκτώ ομάδες, αλλά δεν κατάφερε να ακούσει το όνομα του από τα χείλη του Ντέιβιντ Στερν. Πήρε μέρος στο σάμερ-λιγκ των Πίστονς, κάνοντας κάποιες καλές εμφανίσεις (8.3 πόντοι, 1.5 ασίστ), αλλά δεν θέλησε να ρισκάρει το μέλλον του κι έτσι έστρεψε το βλέμμα του στην Ευρώπη, έχοντας τη λογική του ότι "θα παίξω ένα χρόνο εκεί και μετά θα επιστρέψω στο ΝΒΑ".

Ο πρώτος σταθμός της επαγγελματικής του καριέρας ήταν η Σαλόν, στην οποία δυσκολεύτηκε αρχικά να προσαρμοστεί. Όχι μόνο λόγω του στυλ παιχνιδιού, αλλά και λόγω της... κουζίνας. Όπως έχει εκμυστηρευτεί σε συνέντευξη του είχε μεγάλο πρόβλημα να χωνέψει τις γαλλικές γεύσεις, για αυτό κι η μητέρα του του έστελνε κούτες με αμερικάνικα προϊόντα τους πρώτους μήνες. Μετά βέβαια συνήθισε και λάτρεψε τα γαλλικά ψωμιά, τυριά και κρασιά της περιοχής.

Στο αγωνιστικό κομμάτι χρειάστηκε χρόνος μέχρι να προσαρμόσει το παιχνίδι του στα νέα δεδομένα. "Εδώ σφυρίζουν το παραμικρό μακριά από το καλάθι, αλλά αφήνουν τις φάσεις κάτω από τη στεφάνη" όπως έλεγε αναλυτικά. Στη Σαλόν, ο Χέινς δικαίωσε τον προπονητή του στο Τέξας-Άρλινγκτον, τον Σκοτ Κρος, που αποθέωνε την εργατικότητα του πρώην παίκτη του, λέγοντας ότι δουλεύει πάρα πολύ σκληρά για να πετύχει.

Το μεγάλο εμπόδιο που κλήθηκε να ξεπεράσει ήταν το "διάβασμα" στο πικ-εν-ρολ, το οποίο σύμφωνα με τον Κρος τον κράτησε μακριά από το ΝΒΑ. Σ' αυτό έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι στο Τέξας-Άρλινγκτον είχε περισσότερες φάσεις 1on1, παρά pick-n-roll ειδικά μετά τον τραυματισμό του Μόφιτ. Τελικά έκανε μια πολύ καλή σεζόν υπό τις οδηγίες του Γκρεγκ Μπενιό με 14 πόντους και 4 ασίστ ανά παιχνίδι. Κέρδισε το κύπελλο Γαλλίας, τον διαγωνισμό καρφωμάτων και μαζί ένα συμβόλαιο στην Γκραν Κανάρια.

Ισπανία, Γερμανία και "λιμάνι" στην Ιταλία

Στην Γκραν Κανάρια συνεργάστηκε με τον Πέδρο Μαρτίνεθ, αλλά και τους Μάικ Μπράμος και Τζέισι Κάρολ. Ενδιάμεσα είχε πολιτογραφηθεί Γεωργιανός, αγωνιζόμενος στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 2011. Μετά την Ισπανία ακολούθησε μια σεζόν στη Γερμανία με τους "Δράκους" της Άρτλαντ. Εκεί βρήκε την ευκαιρία να παίξει για δεύτερη χρονιά στο Eurocup και να μπει στο ραντάρ μεγαλύτερων συλλόγων της Ευρώπης όπως το Μιλάνο.

Ο Λούκα Μπάνκι τον επέλεξε πέρσι για την περιφέρεια της Μιλάνο, αλλά ο "Κιζ" δεν κατάφερε να βρει το ρόλο του. Έπαιξε λίγο και δεν ανέπτυξε χημεία με τους Τζέρελς και Λάνγκφορντ, που επίσης είναι scoring guards. Εν τέλει κατέληξε στη Σιένα, στα πλαίσια της μεταγραφής του Ντάνιελ Χάκετ, μια κίνηση που απέδωσε και για τις δύο ομάδες. Υπό τις οδηγίες του Μάριο Κρέσπι μάλιστα, έκανε εκπληκτικά παιχνίδια, ειδικά στα playoffs. Όσο κι αν... προσπάθησε πάντως δεν κατάφερε να δώσει τον τίτλο στους "πράσινους", οι οποίοι "λύγισαν" στον έβδομο τελικό -πριν πάρουν την άγουσα για τις τοπικές κατηγορίες.

Το γεγονός πως η Ιταλία αποτελεί το "λιμάνι" του επιβεβαιώθηκε φέτος, όταν αποφάσισε να επιστρέψει στη Lega Basket για λογαριασμό της Σάσαρι. Βρήκε τον εαυτό του, ένιωσε άνετα με τον ρόλο που είχε κι από εκεί έφτασε στον Παναθηναϊκό -τα ξημερώματα της Τετάρτης (3/2).

Ο Χέινς εκτός γηπέδων

Εκτός από ενεργό στα social media, είναι και άνθρωπος της τεχνολογίας. Διατηρεί ένα εξαιρετικό προσωπικό site, ενώ πέρσι είχε κάνει μια σειρά από vlogs, από video-blogs δηλαδή, στα οποία περιέγραψε την επιστροφή του στο Έρβινγκ.

Όπως αποκαλύπτει από μικρός α) ήθελε να γίνει αστροναύτης β) φοβάται τα μεγάλα σκυλιά. Του αρέσουν πολύ τα επιτραπέζια παιχνίδια (περηφανεύεται ότι δεν χάνει ποτέ στο σκάκι, στο ντόμινο και στο σκραμπλ), ενώ λατρεύει το μποξ και θαυμάζει τον Φλόιντ Μέιγουεδερ, καθώς και τον Μάικλ Τζόρνταν (λογικό).

Έχει μια πολύ μεγάλη συλλογή από παπούτσια και καπέλα κι είναι αρκετά δεμένος με την οικογένεια του. Είναι το μεσαίο από τα τρία παιδιά της οικογένειας Χέινς, με τον μικρό του αδερφό τον Νικ να παίζει επίσης μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Μαρκίς Χέινς, τον θρυλικό παίκτη των Χάρλεμ Γκλομπτρότερς, που είχε τη φήμη του καλύτερου ball-handler στην ιστορία του μπάσκετ, ντριμπλάροντας έξι φορές το δευτερόλεπτο!