Μαυροειδής: "Αδικημένοι, αλλά θα παλέψουμε"
"Είμαστε ήδη αδικημένοι, αλλά και πάλι θα τα δώσουμε όλα" δηλώνει ο Μαυροειδής στο SPORT 24
Στην ιατρική υπάρχει η πρόληψη: "
Στο Αλεξάνδρειο πήγαμε διαβασμένοι και ήμασταν καλύτεροι του αναμενομένου". Ακολουθεί η διάγνωση: "
Δεν έχουμε μεγάλες διαφορές και μπορούμε να αποκλείσουμε τον Αρη". Το τρίτο στάδιο είναι η αποκατάσταση: "
Η αποκατάσταση της αδικίας. Επρεπε με την τρίτη θέση που πήραμε πέρυσι να αγωνιστούμε στην Ευρωλίγκα, αλλά και τώρα θα το παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας". Το
SPORT 24 επισκέφθηκε τον… ιατρό του Αμαρουσίου Δημήτρη Μαυροειδή.
-Ας αρχίσουμε με μια απορία. Ολες αυτές οι αναφορές περί ιατρικής κλπ είναι πραγματικότητα ή απλά ένας μύθος που αιωρείται γύρω από το όνομά σου; Θέλω να πω ότι σκοπεύεις να πάρεις πτυχίο ή ήταν κάτι που προέκυψε μέσα από τις εθνικές ομάδες και απλά υπάρχει;
"Όχι, ήμουν πολύ καλός μαθητής. Αριστος. Στις Πανελλήνιες Εξετάσεις έπιασα 18,5 μέσον όρο και μόλις το 10% των μορίων προήλθε από την 6η θέση που είχαμε πάρει με την Εθνική Παίδων στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας. Αυτό συνέβη το 2001. Τα επόμενα χρόνια είχαμε και άλλες διακρίσεις, αλλά ήδη είχα αρχίσει τις σπουδές μου. Μια και με ρωτάτε, δεν είμαι και ο πιο φανατικός φοιτητής, αλλά ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσα να εξασκήσω άμεσα την ιατρική. Εχω περάσει περίπου 20 μαθήματα και σίγουρα θα συνεχίσω το διάβασμα τα επόμενα χρόνια. Από μικρός ήθελα να γίνω ιατρός".
-Αφού αποκαταστάθηκε η αλήθεια, αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποκατασταθεί και η αδικία εις βάρος του Αμαρουσίου; Η αν το δούμε σε ευρύτερο πλαίσιο, της τρίτης ομάδας της ελληνικής Α1, που ουσιαστικά έχασε την "ex officio" συμμετοχή στην Ευρωλίγκα; Θα μπορούσε να είναι ο Αρης, ο Πανιώνιος…
"Αυτή την εποχή θα έπρεπε να ετοιμαζόμαστε για τους ομίλους της Ευρωλίγκας και όχι για τους προκριματικούς γύρους. Είναι μια κατάφορη αδικία κατά του ελληνικού μπάσκετ, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να τα δώσουμε όλα στον αυριανό αγώνα με τον Αρη και αν καταφέρουμε να προκριθούμε, να προετοιμαστούμε για την αντιμετώπιση του νικητή του ζευγαριού ΛεΜαν – Αλμπα. Δουλειά μας είναι να παίζουμε και όχι να αποφασίζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται για αυτό".
-Ετσι όπως βλέπεις τη σειρά με τον Αρη, καθώς και το άλλο ζευγάρι, πόσο εφικτή είναι η συμμετοχή στους ομίλους της Ευρωλίγκας για το Μαρούσι;
"Θα σας πω με όλη την ειλικρίνεια. Στο πρώτο ματς πήγαμε πολύ καλύτερα από αυτό που περιμέναμε. Παλέψαμε στα ίσια και αν δεν κάναμε κάποια λάθη στο τέλος, ίσως και να είχαμε κερδίσει. Αυτό, όμως, λέει πολλά και τίποτα, γιατί πάλι θα θέλαμε τη νίκη. Το σημαντικό είναι ότι τώρα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε στο ΟΑΚΑ και να αποκλείσουμε τον Αρη. Μετά βλέπουμε. Αν πρώτα ο Θεός προκριθούμε, θα μελετήσουμε τον επόμενο αντίπαλο. Προς το παρόν το μυαλό μας βρίσκεται στον επαναληπτικό".
-Πόσο αυξάνεται ο δείκτης της συγκέντρωσης όταν απέναντί σου έχεις έμπειρα παιδιά όπως ο Ντικούδης, ο Κακιούζης, ο Χατζηβρέττας, ο Μπετς;
"Το επίπεδο των αντιπάλων αυξάνει κατακόρυφα την ατομική συγκέντρωση και της ομάδας. Αντιμετωπίζεις αθλητές που έχουν περπατήσει στον δρόμο των επιτυχιών και αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποδείξεις κάτι. Ενδόμυχα αναρωτιέσαι γιατί να μην ήσουν εσύ στη θέση τους. Θεωρώ, πάντως, ότι η συγκέντρωση έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες, όπως το περιβάλλον –εννοώ την ομάδα και τον προπονητή με τον οποίο συνεργάζεσαι- και το νοητικό επίπεδο του καθενός".
-Αυτό το διάβασες σε κάποιο βιβλίο… Ιατρικής;
"Όχι, αλλά έτσι είναι. Αν εγκεφαλικά έχεις καλό επίπεδο, δεν παίζει ρόλο αν είσαι λίγο πιο αργός, πιο κοντός ή πιο αδύναμος από τον αντίπαλό σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι με υψηλή συγκέντρωση, μπορείς να τον κερδίσεις. Τόσους και τόσους παίκτες έχουμε δει να κάνουν τεράστια καριέρα χωρίς να διαθέτουν απίστευτα αθλητικά προσόντα".
-Κάποιοι που σε γνωρίζουν, υποστηρίζουν ότι τη δική σου συγκέντρωση τη βρήκες στο Μαρούσι.
"Είμαι απλά πιο συνειδητοποιημένος. Πάντα δούλευα στην προπόνηση, αλλά τώρα το βλέπω πιο επαγγελματικά και πιστεύω ότι αυτό επιτυγχάνεται με τα χρόνια. Όταν είσαι μικρός, δεν το σκέφτεσαι έτσι. Στο Μαρούσι είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος".
-Ποιος παίκτης σε ενέπνευσε όταν ξεκινούσες την καριέρα σου;
"Όπως σας εξήγησα και πριν, ανέκαθεν μου άρεσαν οι εγκεφαλικοί παίκτες. Για παράδειγμα, δεν ήμουν ποτέ φαν του Τζόρνταν, αλλά του Μάτζικ. Δεν τρελαίνομαι με τα καρφώματα του Λεμπρόν, αλλά με τις κινήσεις του Ντάνκαν. Μου άρεσε πολύ ο Ράτζα. Τέτοιοι παίκτες".
-Είσαι τύπος… ρετρό;
"Μπορείτε να το πείτε και έτσι! Εχω παρατηρήσει ότι γενικά μου αρέσουν τα παλιά πράγματα. Αν μου χάριζαν ας πούμε ένα αυτοκίνητο, δεν θα ήθελα να είναι από αυτά τα διαστημικά του 2009, αλλά μια Ford Mustang GT του 1969. Και στη μουσική έτσι είμαι. Μου αρέσουν τα παλιά ροκ κομμάτια, το ίδιο ισχύει και με τα ελληνικά. Και στο ποδόσφαιρο τα ίδια. Όπως και στον κινηματογράφο. Μου αρέσουν οι ηθοποιοί που τώρα είναι εξηντάρηδες ή τα έχουν περάσει κιόλας. Μάλλον έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή".
-Ας αρχίσουμε με μια απορία. Ολες αυτές οι αναφορές περί ιατρικής κλπ είναι πραγματικότητα ή απλά ένας μύθος που αιωρείται γύρω από το όνομά σου; Θέλω να πω ότι σκοπεύεις να πάρεις πτυχίο ή ήταν κάτι που προέκυψε μέσα από τις εθνικές ομάδες και απλά υπάρχει;
"Όχι, ήμουν πολύ καλός μαθητής. Αριστος. Στις Πανελλήνιες Εξετάσεις έπιασα 18,5 μέσον όρο και μόλις το 10% των μορίων προήλθε από την 6η θέση που είχαμε πάρει με την Εθνική Παίδων στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας. Αυτό συνέβη το 2001. Τα επόμενα χρόνια είχαμε και άλλες διακρίσεις, αλλά ήδη είχα αρχίσει τις σπουδές μου. Μια και με ρωτάτε, δεν είμαι και ο πιο φανατικός φοιτητής, αλλά ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσα να εξασκήσω άμεσα την ιατρική. Εχω περάσει περίπου 20 μαθήματα και σίγουρα θα συνεχίσω το διάβασμα τα επόμενα χρόνια. Από μικρός ήθελα να γίνω ιατρός".
-Αφού αποκαταστάθηκε η αλήθεια, αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποκατασταθεί και η αδικία εις βάρος του Αμαρουσίου; Η αν το δούμε σε ευρύτερο πλαίσιο, της τρίτης ομάδας της ελληνικής Α1, που ουσιαστικά έχασε την "ex officio" συμμετοχή στην Ευρωλίγκα; Θα μπορούσε να είναι ο Αρης, ο Πανιώνιος…
"Αυτή την εποχή θα έπρεπε να ετοιμαζόμαστε για τους ομίλους της Ευρωλίγκας και όχι για τους προκριματικούς γύρους. Είναι μια κατάφορη αδικία κατά του ελληνικού μπάσκετ, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να τα δώσουμε όλα στον αυριανό αγώνα με τον Αρη και αν καταφέρουμε να προκριθούμε, να προετοιμαστούμε για την αντιμετώπιση του νικητή του ζευγαριού ΛεΜαν – Αλμπα. Δουλειά μας είναι να παίζουμε και όχι να αποφασίζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνονται για αυτό".
-Ετσι όπως βλέπεις τη σειρά με τον Αρη, καθώς και το άλλο ζευγάρι, πόσο εφικτή είναι η συμμετοχή στους ομίλους της Ευρωλίγκας για το Μαρούσι;
"Θα σας πω με όλη την ειλικρίνεια. Στο πρώτο ματς πήγαμε πολύ καλύτερα από αυτό που περιμέναμε. Παλέψαμε στα ίσια και αν δεν κάναμε κάποια λάθη στο τέλος, ίσως και να είχαμε κερδίσει. Αυτό, όμως, λέει πολλά και τίποτα, γιατί πάλι θα θέλαμε τη νίκη. Το σημαντικό είναι ότι τώρα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε στο ΟΑΚΑ και να αποκλείσουμε τον Αρη. Μετά βλέπουμε. Αν πρώτα ο Θεός προκριθούμε, θα μελετήσουμε τον επόμενο αντίπαλο. Προς το παρόν το μυαλό μας βρίσκεται στον επαναληπτικό".
-Πόσο αυξάνεται ο δείκτης της συγκέντρωσης όταν απέναντί σου έχεις έμπειρα παιδιά όπως ο Ντικούδης, ο Κακιούζης, ο Χατζηβρέττας, ο Μπετς;
"Το επίπεδο των αντιπάλων αυξάνει κατακόρυφα την ατομική συγκέντρωση και της ομάδας. Αντιμετωπίζεις αθλητές που έχουν περπατήσει στον δρόμο των επιτυχιών και αισθάνεσαι ότι πρέπει να αποδείξεις κάτι. Ενδόμυχα αναρωτιέσαι γιατί να μην ήσουν εσύ στη θέση τους. Θεωρώ, πάντως, ότι η συγκέντρωση έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες, όπως το περιβάλλον –εννοώ την ομάδα και τον προπονητή με τον οποίο συνεργάζεσαι- και το νοητικό επίπεδο του καθενός".
-Αυτό το διάβασες σε κάποιο βιβλίο… Ιατρικής;
"Όχι, αλλά έτσι είναι. Αν εγκεφαλικά έχεις καλό επίπεδο, δεν παίζει ρόλο αν είσαι λίγο πιο αργός, πιο κοντός ή πιο αδύναμος από τον αντίπαλό σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι με υψηλή συγκέντρωση, μπορείς να τον κερδίσεις. Τόσους και τόσους παίκτες έχουμε δει να κάνουν τεράστια καριέρα χωρίς να διαθέτουν απίστευτα αθλητικά προσόντα".
-Κάποιοι που σε γνωρίζουν, υποστηρίζουν ότι τη δική σου συγκέντρωση τη βρήκες στο Μαρούσι.
"Είμαι απλά πιο συνειδητοποιημένος. Πάντα δούλευα στην προπόνηση, αλλά τώρα το βλέπω πιο επαγγελματικά και πιστεύω ότι αυτό επιτυγχάνεται με τα χρόνια. Όταν είσαι μικρός, δεν το σκέφτεσαι έτσι. Στο Μαρούσι είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος".
-Ποιος παίκτης σε ενέπνευσε όταν ξεκινούσες την καριέρα σου;
"Όπως σας εξήγησα και πριν, ανέκαθεν μου άρεσαν οι εγκεφαλικοί παίκτες. Για παράδειγμα, δεν ήμουν ποτέ φαν του Τζόρνταν, αλλά του Μάτζικ. Δεν τρελαίνομαι με τα καρφώματα του Λεμπρόν, αλλά με τις κινήσεις του Ντάνκαν. Μου άρεσε πολύ ο Ράτζα. Τέτοιοι παίκτες".
-Είσαι τύπος… ρετρό;
"Μπορείτε να το πείτε και έτσι! Εχω παρατηρήσει ότι γενικά μου αρέσουν τα παλιά πράγματα. Αν μου χάριζαν ας πούμε ένα αυτοκίνητο, δεν θα ήθελα να είναι από αυτά τα διαστημικά του 2009, αλλά μια Ford Mustang GT του 1969. Και στη μουσική έτσι είμαι. Μου αρέσουν τα παλιά ροκ κομμάτια, το ίδιο ισχύει και με τα ελληνικά. Και στο ποδόσφαιρο τα ίδια. Όπως και στον κινηματογράφο. Μου αρέσουν οι ηθοποιοί που τώρα είναι εξηντάρηδες ή τα έχουν περάσει κιόλας. Μάλλον έχω γεννηθεί σε λάθος εποχή".