Ο Δημήτρης Μαυροειδής "κουβαλάει" μία από τις πιο όμορφες ιστορίες. Κόντεψε να κόψει το μπάσκετ λόγω τραυματισμού, αλλά πάλεψε, έβαλε το κεφάλι κάτω και βρέθηκε στα 32 του χρόνια ξανά στην Εθνική Ανδρών. Μιλώντας λοιπόν στον Sport24 Radio 103.3 και την εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" αναφέρθηκε στην πορεία του, στην χαρά που του έδωσε η κλήση του στην Εθνική Ανδρών και στο εξαιρετικό κλίμα που υπήρχε στην ομάδα.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για το κλίμα στην Εθνική ομάδα: " Υπήρχαν πολλά παιδιά που βάλαμε τις προσωπικές μας ιστορίες και τα προβλήματα στην καριέρα μας. Ήταν μια ανταμοιβή και είχαμε ένα έξτρα κίνητρο. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για όσους έχουν περάσει πολλές κακουχίες και αμφισβήτηση. Δείξαμε μια Εθνική από τα παλιά. Με ψυχή και πάθος. Αυτό πρέπει να είναι η Εθνική και αυτό θέλουμε να βλέπουμε".

Για το αν ένιωσαν σαν ρούκις: " Θέλαμε να είμαστε εκεί και να βοηθήσουμε την Εθνική. Πολλοί δεν το πιστεύαμε. Εγώ δεν ήξερα αν θα παίξω πάλι μπάσκετ, όχι αν θα είμαι στην Εθνική. Ήταν σαν ένα δώρο, πρωτόγνωρο πραγματικά. Ο Σάκοτα είναι 32 ετών και δεν είχε συμμετοχή στην Εθνική. Οι περισσότεροι δεν το είχαν φανταστεί ότι σε αυτή την ηλικία θα έπαιζαν στην Εθνική. Η ανταμοιβή ήταν κάτι το ιδιαίτερο".

Για τους παίκτες που δεν έπαιξαν στην Εθνική λόγω της κόντρας ανάμεσα σε FIBA και EuroLeague: " Έγινε μια κόντρα, πήγε στις ομάδες και μετά στους παίκτες. Είναι δυστυχώς η κόντρα της EuroLeague με τη FIBA και δεν υπάρχει καλή θέληση για να λυθεί. Αν το είχαμε θέσει όλοι καλύτερα ίσως να υπήρχε μια λύση. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους παίκτες που δεν έπαιξαν. Εγώ θέλω να παίζουν οι καλύτεροι. Μέσα στη χρονιά δεν με προβληματίζει να μην παίξει κάποιος. Δεν είναι το ίδιο με ότι γίνεται το καλοκαίρι. Αυτό πραγματικά με εξοργίζει. Η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίο να υπάρχουν "παράθυρα", διότι γεμίζουν τα γήπεδα. Ο κόσμος δεν έχει την ευκαιρία να δει την Εθνική το καλοκαίρι, καθώς αγωνίζεται κυρίως σε τουρνουά στο εξωτερικό. Ο κόσμος της επαρχίας θέλει να δει την ομάδα και αυτή είναι η ευκαιρία του. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κρήτη έψαχναν εισιτήρια και προσκλήσεις για να έρθουν να μας δουν. Αυτό θα γινόταν σε όλη την Ελλάδα. Αν μάλιστα ήταν πιο αργά ο αγώνας θα είχε και περισσότερο κόσμο. Απλά πρέπει να γίνεται και με καλύτερη συνεννόηση".

Για το αν θα είναι ανταμοιβή για κάποιους παίκτες που έπαιξαν στα «παράθυρα» να είναι στα τελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου 2019: " Εγώ δεν το βλέπω ως ανταμοιβή. Αυτό που πρέπει να γίνεται κάθε καλοκαίρι είναι να καλούνται οι παίκτες που να είναι έτοιμοι, οι παίκτες που παίζουν και μπορούν να προσφέρουν. Δε γίνεται να καλούνται παίκτες που δεν παίζουν και να μην καλούνται αυτοί που παίζουν. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Δηλαδή, δεν πρέπει να καλείται ένας παίκτης μόνο και μόνο επειδή είναι εξελίξιμος. Οι παίκτες πρέπει να είναι ενεργοί! Αυτό χρειάζεται η Εθνική, να έχει 12 έτοιμους παίκτες. Να βλέπει ο προπονητής τον καθένα και αναλόγως αν ταιριάζει στην φιλοσοφία του να τον επιλέγει, ή όχι, ανεξαρτήτως ονόματος. Αυτό έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς ή δυστυχώς".

Για το αν ανυπομονούν για το δεύτερο "παράθυρο" του Φεβρουαρίου: " 100%. Χθες (τη Δευτέρα) δε θέλαμε να φύγουμε! Ήμασταν στεναχωρημένοι που θα αποχαιρετούσε ο ένας τον άλλον. Άλλωστε με τα παιδιά γνωριζόμαστε από μικροί. Στεναχωρηθήκαμε και μακάρι να ήμασταν μαζί με περισσότερες ημέρες".

Για τον Γιάννη Μπουρούση: " Ο Γιάννης ήθελε να παίξει. Είναι παράδειγμα για όλους τους παίκτες, καθώς έχει παίξει στην Εθνική και χτυπημένος και τραυματίας. Έχει ρισκάρει την καριέρα του και χρήματα για να παίξει στην Εθνική. Αυτό το κάνουν λίγοι. Έστω για ένα παιχνίδι ήρθε από την Κίνα και αυτό είναι παράδειγμα για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουν όλοι την Εθνική. Εγώ δεν έπαιξα στο πρώτο ματς, διότι δε χρειάστηκε και έπαιξα στο δεύτερο. Αυτό αποφάσισε ο προπονητής. Δεν παίζει η Εθνική για να φανώ εγώ! Στην Εθνική θα πάμε για να την φτιάξουμε μία ομάδα που θα κερδίζει. Έτσι πρέπει να παίζουμε και όχι κοιτώντας ο καθένας το προσωπικό του όφελος, είτε δεν παίζει καθόλου, είτε παίζει σαράντα λεπτά".

Για το αν ήταν ικανοποιημένος ο Θανάσης Σκουρτόπουλος από την εικόνα των παικτών:" Μας το εκμυστηρεύτηκε πριν από το δεύτερο παιχνίδι. Έβλεπε στα μάτια μας τη λαχτάρα που είχαμε, ανεξαρτήτως ηλικίας. Αυτά τα βλέπουν οι προπονητές και έχουν άνεση, αυτοπεποίθηση και δε φοβούνται για την ομάδα τους. Θέλαμε και ήμασταν εκεί, δεν το κάναμε ως αγγαρεία, ό,τι προβλήματα είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Και για αυτό ήξερα ότι θα πηγαίναμε καλά. Γενικά οι προπονητές και οι έμπειροι παίκτες βλέπουν το πότε μία ομάδα θα πάει καλά και πότε μία ομάδα είναι δεμένη".

Για τον δυσκολότερο παίκτη που έχει αντιμετωπίσει: " Ο Νοβίτσκι με την Γερμανία. Βρίσκεσαι απέναντί του και λες: «Τι θα κάνω τώρα;» Τον σέβομαι αλλά μέχρι ένα σημείο. Ήταν υπερπαίκτης. Επίσης, όταν πρωτομπήκα στα παρκέ και με έβαλε ο κ. Πεδουλάκης να παίξω στο Περιστέρι σε ηλικία 18 ετών αντιμετώπισα τον Ντάριλ Μίντλετον του Παναθηναϊκού. Νόμιζα ότι ήταν… τοίχος. Ήταν… μασίφ, αν και δεν ήταν ψηλός ή ογκώδης. Δεν κουνιόταν καθόλου. Ίσως επειδή ήμουν μικρός, έτσι μου φαινόταν".

Για τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε: " Είχα τρομερή χημεία με τον Τζαμόν Γκόρντον. Ταιριάζαμε πάρα πολύ και μέσα στο παρκέ βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Ήξερα που θα μου δώσει την μπάλα, σε ποιο σημείο θα του κάνω σκριν, τα πάντα. Ήταν τότε (σ. σ. 2009-10) που για ένα σουτ δεν είχαμε φτάσει με το Μαρούσι στους «8» της Ευρώπης".