"Με την ευχή της μαμάς μου"
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του κόουτς Μάικ Σιζέφσκι είναι να πείσει τους Αμερικανούς να θυσιάσουν το "εγώ" στον βωμό της ομάδας. Τρανό παράδειγμα αποτελεί ο Ντέρικ Ρόουζ, ο οποίος στα πλέι οφ του ΝΒΑ με τους Σικάγο Μπουλς είχε... 26,8 πόντους κατά μέσον όρο, αλλά στον χθεσινό (11/9) ημιτελικό με τη Λιθουανία ήταν υπερήφανος για την πρόκριση, αν και ο ίδιος ήταν άποντος!
"Θα πάρω τη μαμά μου τηλέφωνο, θα ζητήσω την ευχή της και θα πάμε για το χρυσό", εκμυστηρεύτηκε στο Sport24.gr
Η χθεσινή ημέρα ήταν συναισθηματικά φορτισμένη για τα μέλη της Εθνικής ΗΠΑ, για τους παίκτες, τους προπονητές και τον περίγυρο. "Ολες αυτές τις ώρες σκεφτόμασταν τι είχε συμβεί πριν από εννέα χρόνια στη Νέα Υόρκη. Τις τραγικές συνέπειες του φοβερού τρομοκρατικού χτυπήματος στους δίδυμους πύργους. Ξέραμε, λοιπόν, πόσο σημαντικό ήταν να κερδίσουμε τη Λιθουανία και αφιερώνουμε αυτή τη νίκη στις οικογένειες των θυμάτων", μας είπε ο Ντέρικ Ρόουζ περιγράφοντας τις ώρες πριν από το παιχνίδι.
Και η νύχτα, όμως, θα πρέπει να ήταν αρκετά έντονη για τον 22χρονο γκαρντ, ο οποίος –κρίνοντας από τα λεγόμενά του- θα στριφογύριζε αρκετά, ώσπου να τον πιάσει ύπνος. "Δεν το βλέπω να κοιμάμαι από την υπερένταση. Θέλω να παίξω στον τελικό και ανυπομονώ να έλθει αυτή η ώρα. Θα ακούσω λίγο μουσική, θα τηλεφωνήσω στη μαμά μου για να μου δώσει την ευχή της και θα προετοιμαστώ πνευματικά για το παιχνίδι. Θα πάρω καλό πρωινό και θα περιμένω να έλθει η ώρα για να μπούμε στο πούλμαν. Θέλουμε πολύ αυτό το χρυσό μετάλλιο έπειτα από 16 χρόνια", σχολίασε ο Ρόουζ, ο οποίος έδειξε να μην αγχώνεται ιδιαίτερα εξαιτίας του συρρικνωμένου ρόλου του στην Εθνική.
"Στα δικά μας μάτια δεν παίζει ρόλο ποιος θα σκοράρει. Για αυτό έχουμε τον ‘KD’ (Κέβιν Ντουράντ), ο οποίος σκόραρε 38 πόντους και όλοι του βγάζουμε το καπέλο. Αυτό, όμως, που κάνουμε όλοι ανεξαιρέτως στην ομάδα είναι να παίζουμε καλή άμυνα. Με πρώτο και καλύτερο τον Αντρέ Ιγκουντάλα, ο οποίος εκμηδένισε τον Κλέιζα, που ήταν ο πρώτος σκόρερ της Λιθουανίας", υποστήριξε ο «ρούκι της χρονιάς» στο ΝΒΑ για το 2009, ο οποίος έπειτα από οκτώ αγώνες στο Μουντομπάσκετ αισθάνεται μεγαλύτερη εξοικείωση με τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού, τις συνθήκες και τους κανονισμούς.
"Αυτό είναι αλήθεια. Αισθάνομαι πιο οικεία. Γνωρίζεις πώς πρέπει να επιτεθείς, πώς να σουτάρεις, αλλά για αυτό έχουν δουλέψει σκληρά οι προπονητές μας, οι οποίοι μας έχουν προετοιμάσει για τις συνθήκες που θα συναντούσαμε στην Τουρκία"», εξήγησε ο Ρόουζ για να απαντήσει εν συνεχεία στο ερώτημα σχετικά με το αν το παιχνίδι με τη Λιθουανία ήταν το καλύτερο για τους Αμερικανούς στη διοργάνωση.
"Θεωρώ ότι αν εξαιρέσουμε το παιχνίδι με την Αγκόλα, στο οποίο ήμασταν πάρα πολύ αποτελεσματικοί, ο ημιτελικός με τη Λιθουανία μπορεί να καταγραφεί ως μια κατάθεση καρδιάς. Κάπως έτσι περιμένουμε και τον τελικό της διοργάνωσης, ο οποίος θα είναι ακόμη πιο σκληρός και θα μας κάνει να παίξουμε ακόμη καλύτερα από ό,τι στα προηγούμενα παιχνίδια", κατέληξε ο εκρηκτικός γκαρντ ευελπιστώντας ότι η καλύτερη παράσταση της Εθνικής ΗΠΑ θα δοθεί στον τελικό του Μουντομπάσκετ απέναντι στην παρέα του Χίντο Τούρκογλου και του Ερσάν Ιλιάσοβα.