Με τον Γουεμπανιαμά οι Σπερς γύρισαν το ημερολόγιο 26 χρόνια πίσω κι έχουν ξανά ένα μεγάλο ραντεβού με την ιστορία

Το 2016 ο Τιμ Ντάνκαν πήρε τη μεγάλη απόφαση. Στα 40 του ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από το μπάσκετ, αφήνοντας πίσω του ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα 19 σεζόν, 5 πρωταθλημάτων, 3 βραβείων MVP σε τελικούς και άλλων 2 κανονικής περιόδου.

Σήμερα ο... άγιος Τιμόθεος των Σπερς απολαμβάνει τη συνταξιοδότησή του, προτιμώντας να μένει μακριά από τους πάγκους που τον φιλοξένησαν κατά την πρώτη τετραετία μετά το αθλητικό τέλος του.

Σε αυτό το διάστημα των επτά σεζόν που μεσολάβησαν από τότε οι Σπερς, τους οποίους υπηρέτησε πιστά χωρίς να δοκιμάσει κάτι άλλο, βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ. Άντεξαν άλλες τρεις σεζόν, μπαίνοντας με αξιώσεις στα playoffs προτού αποκλειστούν από Γουόριορς δις και Νάγκετς, έκτοτε όμως παλεύουν με τα φουρτουνιασμένα κύματα και πνίγονται σταθερά.

Το ρεκόρ κάθε χρονιάς ήταν σταθερά αρνητικό κι εφέτος μετά βίας ξεπέρασαν τις 20 νίκες. Το συνολικό 22-60 ήταν ό,τι χειρότερο εμφάνισαν από το 1996-97 και η τρίτη χαμηλότερη επίδοση νικών-ηττών στην ιστορία τους: από το 1976 που εντάχθηκαν ως οργανισμός στο NBA.

Η κοινή συνισταμένη που ενώνει τις δύο διαφορετικές εποχές το γεγονός πως βρέθηκαν με το νο1 του draft ανά χείρας. Το 1997 ήταν η δεύτερη φορά που επέλεγαν πρώτοι στην ετήσια διαδικασία και το 2023 η μόλις τρίτη. Σε καθεμιά από τις προηγούμενες δύο περιπτώσεις ο ψηλός που έβαλαν στο δυναμικό τους αποδείχθηκε μια επιλογή που σημάδεψε το μέλλον τους.

Τον Ιούνιο του 1987, αν και υπήρχαν διαθέσιμοι οι Σκότι Πίπεν και Ρέτζι Μίλερ, η επιλογή τους ήταν ένας κυριαρχικός ψηλός από τη Ναυτική Ακαδημία. Ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον ήταν η πρώτη γερή κολώνα του νέου οικοδομήματος. Με τον "Ναύαρχο" ασυναγώνιστο μπήκαν επτά φορές στην postseason κι έπαιξαν μία στους τελικούς της Δύσης. Κάτι έλειπε.

Προκειμένου να εξελιχθεί το πρότζεκτ θυσίασαν μια χρονιά. Ήθελαν οπωσδήποτε το νο1 και το πήραν. Το 20-62 του 1996-97 ήταν ταπεινωτικό, αλλά ταυτόχρονα λυτρωτικό. Η επανεκκίνηση. Ο Τιμ Ντάνκαν από το Γουέικ Φόρεστ μπήκε αυτομάτως στην εξίσωση κάνοντας τη διαφορά και μέσα στην επόμενη διετία οι Σπερς έδρεψαν τους καρπούς με τον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους.

Όλα κύλησαν βάσει προγραμματισμού, είχαν πετύχει όλα εκείνα που έπλαθαν στο μυαλό τους.

Ύστερα από 26 χρόνια βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο. Να γιατί ο εκπρόσωπός τους στη λοταρία τρελάθηκε επί σκηνής όταν ανακοινώθηκε πως οι Σπερς ήταν οι τυχεροί της βραδιάς.

Ο Γάλλος Βίκτορ Γουεμπανιαμά είναι το σπίρτο για ν' ανάψει ξανά φιτίλι του δυναμίτη. Ψηλός όπως οι... πρόγονοί του, αλλά εντελώς άλλος, διαθέτει όλο το πακέτο για να μετατρέψει το Σαν Αντόνιο από μια ομάδα των έσχατων σειρών σε πρωταγωνίστρια.

Τα αδιαμφισβήτητα προσόντα του, αλλά κυρίως η δυνατότητα εξέλιξης που συνοδεύει ένα κορμί 221 εκατοστών που κινείται με την ευχέρεια ενός γκαρντ του 1.90 δημιουργούν συνθήκες αναγέννησης εντός διετίας - τριετίας.

Ο Γουέμπι γιόρτασε επίσης αυτό που του συνέβη. Πιθανόν θα τουίταρε ευτυχισμένος ανεξαρτήτως κατάληξης, μα για τους Σπερς είχε έναν παραπάνω λόγο να το κάνει.

Ήταν όντως μια καλή μέρα για τον 19χρονο Γάλλο; Όπως ήταν και η ευχή της οικογένειάς του;

Τα σπιρούνια δεν έχουν δικαίωμα να ξοδέψουν αυτήν την ευκαιρία. Είναι η μοίρα τους τέτοια. Έχουν ιερό καθήκον απέναντι στην ιστορία τους να πετύχουν. Τον Ρόμπινσον τον πλαισίωσαν αργότερα με τον Ντάνκαν, δίπλα στον Ντάνκαν έβαλαν τον Πάρκερ, τον Τζινόμπιλι, τον Μπόουεν και τόσους άλλους.

Ώρα να δουν πώς θα τα καταφέρουν με τον Γουεμπανιαμά. Ένας κορμός με ταλαντούχους νεαρούς παίκτες (Κέλντον Τζόνσον, Τρε Τζόουνς, Ντιβόντε Γκρέιαμ, Τζέρεμι Σότσαν) υπάρχει ήδη. Το ζητούμενο είναι η αξιοποίηση τους δίπλα σ' έναν παίκτη - θαύμα. Αυτόν που πρόκειται να βάλει το μπάσκετ στο δικό του αποκλειστικό καλούπι.