Το παρουσιαστικό του δεν είναι ενδεικτικό του... ποιος είναι και όσων μπορεί να κάνει μέσα στο παρκέ. Ο Καλιφορνέζος, Τζον Μπράιαντ διαθέτει υψηλό δείκτη μπασκετικού IQ και τεράστια διάθεση να γίνεται κάθε ημέρα καλύτερος. Και κάπως έτσι, έχει καταφέρει να προκαλεί πονοκέφαλο στις αντιπάλους της Μπάγερν Μονάχου.

Όταν ήταν μικρός , όχι πολύ μικρός, τότε που πρωτοκάθισε στα θρανία του κολεγίου Santa Clara και έπαιζε για τους Broncos (2005-09), ο Τζον Μπράιαντ (ο ογκόλιθος που έχει μέσα στο καλάθι η Μπάγεν Μονάχου) έγινε αμέσως starter σέντερ. Και "έβγαλε" τη σεζόν με 6.6 πόντους και 6.2 ριμπ., ανά αγώνα, για να μπει στην καλύτερη ομάδα των πρωτοετών, στη Δύση. Η δεύτερη χρονιά του ήταν ακόμα καλύτερη (10.4 π. και 6.7 ριμπ., κατά μ.ο.), ομοίως και η τρίτη (18π., ανά αγώνα, συν 9.6 ριμπ. και 2.3 τάπες).

Εκείνη τη χρονιά δεν άφησε κάποια διάκριση στη Δύση. Τις πήρε όλες (ήταν πρώτος ριμπάουντερ και μπλοκέρ, στη Δύση και δεύτερος σκόρερ) και το καλοκαίρι δούλεψε ακόμα πιο πολύ, ώστε να καταφέρει να βρει μια θέση στο ΝΒΑ.

Η κακιά στιγμή

Μόνο που το όνειρο λίγο έλειψε να έχει άδοξο τέλος. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2008, στο πρώτο σαββατοκύριακο του κολεγιακού έτους, είπε να πάει με φίλους του σε ένα πάρτι. Όπως έφευγαν, λογομάχησαν με τρεις περαστικούς, ένας εξ αυτών έριξε τον Μπράιαντ στο έδαφος και κάποιος άλλος πήγε από πάνω του, για να του φέρει τρία χτυπήματα με μαχαίρι. Οι δυο δεξιά, χαμηλά στην πλάτη του και η μια αριστερά. Εκείνος ούτε που κατάλαβε τι είχε συμβεί "γιατί η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη". Ένας φίλος του, του επισήμανε πως αιμορραγεί, ακούμπησε τις πληγές, είδε το αίμα και όλοι μαζί πήγαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να του κάνουν 14 ράμματα.

Φυσικά και θεώρησε τον εαυτό του τυχερό και ενημέρωσε ότι πήρε ένα μάθημα: να μη θέτει τον εαυτό του σε καταστάσεις που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες. "Είδα το αίμα και σκέφτηκα "τι συμβαίνει". Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα λίγο. Ήμουν τυχερός που δεν είχα κάποιον εσωτερικό τραυματισμό".

Μια εβδομάδα μετά το περιστατικό, πήρε εξιτήριο και τον Οκτώβρη παρουσιάστηκε έτοιμος στην ομάδα του, για να συνεχίσει να κάνει τη διαφορά: ηγήθηκε του έθνους σε νταμπλ νταμπλ και για 0.2 ριμπάουντ, τελείωσε το σχολικό έτος, ως ο δεύτερος στα ριμπάουντ. Πρώτος ήταν ο Μπλέικ Γκρίφιν των 14.4. Εκείνος είχε 14.2. Ο Γκρίφιν έγινε πικ στο ντραφτ του 2009. Εκείνος όχι.

Δοκίμασε αρχικά την τύχη του στο NBDL, με τους Erie BayHawks, στους οποίους έδινε κάθε βράδυ 13.4 πόντους, 9.5 ριμπ. και 1.5 τάπες (κατά μ.ο. σε 49 παιχνίδια) , αλλά πάλι δεν βρήκε δουλειά στον "άλλον πλανήτη". Τότε ήταν που έδωσε την εντολή στον εκπρόσωπο του να ψάξει συμβόλαιο στην Ευρώπη. Η Ουλμ ήταν αυτή που επέλεξε, το 2010, για να γίνει πολύ σύντομα ο παίκτης που... φρόντιζαν όλοι οι αντίπαλοι. Είχε πει ότι "δεν είναι εύκολο να γίνεσαι το επίκεντρο της αντίπαλης άμυνας, αλλά είναι κάτι που έχω δεχθεί και προσπαθώ να το αντιμετωπίσω". Με πολλή δουλειά. Γιατί κάθε καλοκαίρι το αφιέρωνε στην ατομική βελτίωση, καθώς "στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος".

Ωραία το ΝΒΑ, μια χαρά όμως, και η Ευρώπη

Όπου "καλύτερος", έχετε υπ' όψιν σας πως παρά το παρουσιαστικό και τη σωματοδομή του, σουτάρει και τρίποντα: "Ο προπονητής μου στην Ουλμ μου είχε δώσει το ΟΚ να σουτάρω, όταν είμαι ελεύθερος και σιγά σιγά απέκτησα αυτοπεποίθηση". Το όνειρο του ΝΒΑ δεν έχει σβήσει, καθώς όπως λέει στο euroleague.sport24.gr "το όνειρο κάθε παιδιού που ασχολείται με το μπάσκετ είναι το ΝΒΑ. Σίγουρα θέλω να παίξω κάποια στιγμή εκεί, αλλά και αν δεν συμβεί, νιώθω πλήρως ικανοποιημένος με τη ζωή και την καριέρα στην Ευρώπη".

Έπειτα από τρία χρόνια στην Ουλμ, ο Μπράιαντ μετακινήθηκε το καλοκαίρι στην Μπάγερν "όπου όλα είναι υπέροχα. Βέβαια, αυτό συμβαίνει συνήθως όταν κερδίζεις. Όλα είναι καλύτερα. Αλλά αυτός ο οργανισμός έχει τέτοια ιστορία, που ήταν το δίκαιο και το σωστό να βρίσκεται στην Εuroleague. Η πόλη είναι εκπληκτική και πραγματικά μου αρέσει ό,τι έχω δει μέχρι τώρα. Αν και δεν είναι πολλά, γιατί συνήθως πηγαίνω από το σπίτι στο γήπεδο και πίσω, ενώ έχω ένα πολύ καλό εστιατόριο δίπλα εκεί που μένω. Δίχως αμφιβολία, υπάρχουν διαφορές μεταξύ του Μονάχου και του Ουλμ. Το Μόναχο είναι πολύ πιο μεγάλη πόλη, με περισσότερους κατοίκους και κίνηση στους δρόμους, που η αλήθεια είναι ότι έχω συνηθίσει όσο καιρό είμαι εδώ".

"Δεν υπάρχει όριο για την Μπάγερν"

Δεδομένου ότι το όνομα της Μπάγερν, συν οι επενδύσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αποτυχία, εξηγεί πως "κάθε παίκτης αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό που συμβαίνει. Προσωπικά, προσπαθώ να μη το σκέφτομαι, όταν είμαι στο παρκέ. Προετοιμάζω τον εαυτό μου στις προπονήσεις, ώστε να είμαι έτοιμος στους αγώνες και μετά αφήνω το παιχνίδι να εξελιχθεί και να με παρασύρει".

Ποιος είναι αλήθεια, ο στόχος των αήττητων (σε οκτώ ματς έως τώρα, στη Γερμανία και τη Euroleague) Γερμανών; "Η πρόκριση στην επόμενη φάση. Πιστεύω πως είναι κάτι που μπορούμε να επιτύχουμε" και μετά θα αποφασίσουν τι άλλο θέλουν. "Το βέβαιο είναι ότι αν συνεχίσουμε να δουλεύουμε όπως τώρα, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να πει με ακρίβεια πού μπορούμε να φτάσουμε. Τι μπορούμε να κατακτήσουμε".

Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς είναι γνωστός ως... απαιτητικός κόουτς, που λατρεύει την άμυνα, στοιχείο που δεν είναι και το καλύτερο του Μπράιαντ "αλλά δουλεύω για να φτάσω εκεί που θέλει ο προπονητής μου. Δουλεύω καθημερινά, για να γίνω ο καλύτερος αμυντικός παίκτης που μπορώ, να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση και την ταχύτητα μου".

Του ζητήσαμε να εξηγήσει τι σημαίνει πραγματικά να δουλεύεις για τον Πέσιτς. "Είναι πάρα πολύ απαιτητικός, αλλά έχω την αίσθηση πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνεις, όταν διαχειρίζεσαι ομάδα που θέλει να υλοποιήσει τους στόχους της. Δουλεύουμε διαρκώς στο θέμα της "χημείας" μας και στο πώς μπορούμε να βελτιωθούμε στο ατομικό παιχνίδι. Νομίζω πως αυτό είναι που ξεχωρίζει τις καλές από τις εκπληκτικές ομάδες".

"Με το στόχο στην πλάτη ο Ολυμπιακός"

Το πρώτο πράγμα που του ήλθε στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης "Ολυμπιακός" "είναι πως πρόκειται για τους back to back πρωταθλητές Ευρώπης. Έχασαν κάποιους παίκτες το καλοκαίρι, αλλά φρόντισαν να πάρουν άλλους, εξίσου καλούς. Είδαμε κάποια παιχνίδια τους και διαπιστώσαμε ότι παραμένουν πολύ καλή ομάδα".

Το γεγονός ότι την Πέμπτη (31/10) η ομάδα του θα συναντήσει τους κατόχους του τίτλου, είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει; "Φυσικά. Εννοείται! Είναι οι πρωταθλητές και είναι σαν να έχουν... στόχο στις πλάτες τους. Όλοι θέλουν να τους κερδίσουν. Εξυπακούεται πως αν τους νικήσουμε στην έδρα τους θα είναι ένα πολύ μεγάλο τεκμήριο ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, μια πολύ δυνατή δήλωση για όσα είμαστε ικανοί να διεκδικήσουμε και να επιτύχουμε φέτος".

Ποιο είναι το Νο1 στη λίστα με τα "πρέπει" αυτού του ματς; "Μα η άμυνα! Ομαδική και ατομική. Αυτό είναι κάτι που μας λέει ο κόουτς,... από την πρώτη μέρα που βρεθήκαμε όλοι μαζί (γελάει). Οφείλουμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά, κάθε μέρα και να γινόμαστε καλύτεροι, γιατί πάρα πολλά εξαρτώνται από αυτό το κομμάτι".