Μεγάλη Πέμπτη... κοντή γιορτή

Ο Γιάννης Ντεντόπουλος, με την εμπειρία χρόνων που διαθέτει, εξήγησε πολύ απλά και απέριττα, γιατί πάντα στη "στραβή" φταίει ο προπονητής και στα καλά... όλοι οι άλλοι . Ατυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα και ένα από τα στοιχεία της δουλειάς που λέγεται "προπονητική". Ευθύς εξ αρχής, ωστόσο ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είχε ξεκαθαρίσει τον τρόπο του και οι διοικούντες την ΚΑΕ, τον είχαν αποδεχθεί.

Οι παίκτες -ομολογουμένως- δυσκολεύτηκαν λίγο, ως προς την κατανόηση των νέων δεδομένων, αλλά ήταν σαφές πως αυτή (η κατανόηση) θα ήταν η μόνη επιλογή, αν ήθελαν όλοι να λειτουργήσει το πράγμα. Πού καταλήγουμε; Στο ότι όλοι έχουν ευθύνες για αυτό που συνέβη την Πέμπτη (2/4) το βράδυ, στο ματς με την Άλμπα .

Ο προβληματισμός, όσων παρακολουθούν τη φετινή πορεία των "πρασίνων" δεν προέκυψε χθες, αλλά μια εβδομάδα νωρίτερα, στο ματς με τη Γαλατασαράι... των επτά παικτών. Σε ματς δηλαδή, που ήταν απόλυτα στο χέρι των "πρασίνων", εκείνοι εμφάνισαν μια αδυναμία να τελειώσουν τη δουλειά, με σοβαρότητα και συνέπεια. Και έδωσαν θάρρος στους Τούρκους που παρ' ολίγον να γίνει νίκη. Λίγες ημέρες αργότερα, στον αγώνα με τον Πανιώνιο, το σκορ στο ημίχρονο ήταν 34-34. Τότε ήταν που ο προβληματισμός εντάθηκε. Που πήγε στο και μη παρέκει.

Οι παίκτες διαλέγουν παιχνίδια

Στο μεσοδιάστημα, είχε κυκλοφορήσει η φήμη πως ο Σωτήρης Μανωλόπουλος είχε δηλώσει, μετά τη Γαλατά, ότι "οι παίκτες επιλέγουν παιχνίδια". Κάτι που συμβαίνει παντού και σε όλα τα σπορ, αλλά όταν μια ολόκληρη χρονιά δεν έχεις καταφέρει να κάνεις δυο σερί ματς, μάλλον δεν τίθεται καν θέμα επιλογής. Στη Νέα Σμύρνη, ο ασίσταντ κόουτς του Ιβάνοβιτς θα έλεγε στο Sport24.gr πως "δεν είπα ποτέ αυτή τη φράση. Αυτό που είπα, ήταν ότι δεν ήμασταν σοβαροί στο πρώτο ημίχρονο, ήμασταν στο δεύτερο και για αυτό νικήσαμε. Γιατί ζητούμενο είναι η σταθερότητα, σε όλα τα ματς και η διάρκεια για 40'".

Καμία σχέση δηλαδή, με όσα συνέβησαν εναντίον της Άλμπα. Η πραγματικότητα θέλει το μυαλό των (περισσοτέρων -όχι όλων) παικτών να λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο, ανάλογο με την κρισιμότητα του κάθε αγώνα. Αυτό των "πρασίνων", το βράδυ της Πέμπτης (2/4), ήταν σε αδράνεια . Ενδεχομένως, γιατί στα δυο προηγούμενα ματς ήταν σε καθεστώς ημιλειτουργίας και... δεν κατάφερε να φορτσάρει on time. Μοναδική εξαίρεση, ο Διαμαντίδης -που είναι άλλης "πάστας" παίκτης και μπορείτε να σκεφτείτε πώς αισθάνεται. Αν όχι, απλά δείτε τη φωτογραφία που ακολουθεί. Παρεμπιπτόντως, για αυτό δεν μπορεί να φταίει ο Ιβάνοβιτς.

Ούτε για το γεγονός ότι ο πιο συνεπής παίκτης, από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου, Τζέιμς Γκιστ έζησε το χειρότερο βράδυ του. Ή που ο Βλάντο Γιάνκοβιτς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του. Πολλώ δε, για την άρνηση του Νίκου Παππά να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που ο ίδιος δημιούργησε με το παιχνίδι που έκανε, στο Κάουνας με τη Ζάλγκιρις και στο ΟΑΚΑ, με ης Ρεάλ. Θυμάστε και εκείνο που είχε κάνει στο Βελιγράδι, πέρυσι; Μπράβο. Κάποιο άλλο; Μάλλον όχι. Επίσης, όσο και αν ψάξετε, δεν θα βρείτε τρία παιχνίδια στη σειρά που να είναι στο ίδιο επίπεδο (πάνω του μετρίου). Και μάλλον ούτε για αυτό φταίει ο Ιβάνοβιτς.

Για τι φταίει;

Σας είπαμε πως ευθύς εξ αρχής, ο ΠΑΟ ήξερε τι παίρνει. Έναν τύπο που θα έκανε τη δουλειά που ξέρει (όπως την ξέρει και όπως είχε δείξει ότι την ξέρει), χωρίς να νοιάζεται για τα ονόματα των παικτών που έχει στο ρόστερ. Είτε δηλαδή, αυτά έχουν χρόνια εμπειρίας, είτε όχι. Τι έδωσε στον Παναθηναϊκό; Πειθαρχημένη εκτέλεση, σωστή και σκληρή νοοτροπία. Οι ομάδες του πάντα έπαιζαν σκληρά -αν και φέτος οι "πράσινοι" έχουν κατηγορηθεί πως δεν είναι ιδιαίτερα επιθετικοί στην άμυνα. Εκείνος ωστόσο, ιστορικά έχει δείξει ότι ξέρει να κάνει έναν παίκτη που δεν ανήκει στην ελίτ, να παίζει στο επίπεδο της Εuroleague.

Από όσα είχε στα χέρια του (από όσα επέλεξε, βάσει των χρημάτων που διέθετε, αλλά και του γνωστού πλάνου των μικρών σε ηλικία παικτών, πάνω στους οποίους θα στηριχτεί το μέλλον) βρέθηκε με starters τον ρούκι στην Euroleague, Σλότερ, τον Γιάνκοβιτς στην πρώτη σεζόν τεράστιων απαιτήσεων, τον Μπατίστα, τον Γκιστ, τον Διαμαντίδη και τον Παππά για έκτο παίκτη. Έκανε τον Φώτση να θυμηθεί τα νιάτα του και να ξαναπαίξει μπάσκετ (να μην ρίχνει άγκυρα στο τρίποντο, να μην περιορίζεται στα απαραίτητα) και φέρεται στους πάντες, κατά τον ίδιο τρόπο, όπως τους... ξεζουμίζει. Η λέξη "κούραση" δεν ανήκει στο λεξιλόγιο του. Σκέφτεται κατά τον εξής τρόπο: "Πληρώνεσαι και δη αδρά; Θα τιμήσεις κάθε σεντ, με το να δίνεις ό,τι καλύτερο έχεις, κάθε μέρα. Κάτι που ξεκάθαρα δεν ευνοεί τους βετεράνους. Ναι, θα μπορούσε να κρατά φρέσκα τα πόδια του Διαμαντίδη, αλλά δεν είναι αυτό το στιλ του Μαυροβούνιου. Και όλοι το γνώριζαν αυτό.

Η πραγματικότητα είναι πως το φετινό ρόστερ είναι από τα πιο φθηνά της νεότερης ιστορίας, αν όχι το πιο φθηνό, και μοιραία εκείνο με το λιγότερο ταλέντο -εν συγκρίσει με τις περιόδους των παχέων αγελάδων. Και παρ' όλα αυτά, μάχεται για την πρόκριση στα playoffs. Κάτι που δεν το λέτε ευτελές. Σε σχέση με όσα έχουν προηγηθεί, φαίνονται ελάχιστα. Αλλά δεν είναι.

Αυτό που επίσης, ήταν ξεκάθαρο, είναι πως αυτή η ομάδα, αυτού του προπονητή, δεν δομήθηκε με στόχο να κερδίζει τα do or die παιχνίδια, που κρίνονται στις λεπτομέρειες. Ασχέτως από το αν "πήρε" την πρώτη τέτοια περίπτωση -τον προημιτελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Αν έχει το χρόνο, θα αποδείξει πως ξέρει να δημιουργεί ομάδες που να νικούν. Ομάδες που τρέχουν περισσότερο από τους αντιπάλους, που παίζουν σκληρά και που εκμεταλλεύονται κάθε ολιγωρία του... άλλου προς όφελος τους.

Στο ματς με την Άλμπα, ο Παναθηναϊκός ήταν το φαβορί, αυτός με την πίεση. Και ο τωρινός Παναθηναϊκός νικά ως αουτσάιντερ. Όχι αντίθετα. Γιατί όταν είσαι φαβορί, νικάς "πατώντας" στο ταλέντο. Και όπως είπαμε, αυτό δεν είναι εν αφθονία. Ως αουτσάιντερ είναι που δίνουν το καλύτερο τους, παίκτες σαν τους Μπλουμς, Γιάνκοβιτς, Παππά και Μαυροκεφαλίδη. Γιατί αυτά τα παιδιά, είναι καλύτερα όταν ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν κάτι.

Πού βρισκόμαστε;

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έσπευσε, το ξημέρωμα, να ενημερώσει ότι υπάρχει εμπιστοσύνη στην ομάδα και τον προπονητή, προσθέτοντας πως την ερχόμενη εβδομάδα θα καταφέρει να κάνει τη δουλειά που απέτυχε να φέρει εις πέρας, εναντίον της Άλμπα. Αν αυτή η εμπιστοσύνη δεν δικαιωθεί, μοιραία θα υπάρξουν εξελίξεις.

Εν κατακλείδι, το γεγονός ότι μέχρι τη σήμερον ημέρα οι "πράσινοι" δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σειρά καλών παιχνιδιών, είναι στην πράξη αυτό που ενδεχομένως σώζει την παρτίδα. Μέχρι φυσικά, να αποδειχθεί πως δεν μπορεί και τότε να παρθούν οι σχετικές αποφάσεις. Δηλαδή, έως το ματς στη "Χάλα Πιονίρ", τη Μεγάλη Πέμπτη ο Ιβάνοβιτς, όπως και οι παίκτες του έχουν τη δυνατότητα να δείξουν πως όσα έχουν προηγηθεί ήταν αυτά που έπρεπε να ζήσουν, για να χαλυβδωθούν και να παίξουν καλό, όμορφο, μπάσκετ, με αυτοσυγκέντρωση και πάθος για 40 λεπτά. Διαφορετικά, όλοι θα πρέπει να τεθούν υπό την κρίση των καθ' ύλην αρμοδίων και του λαού.