Μενσά Μπονσού: "Προσεύχομαι, ηρεμώ και μπαίνω στο ματς"

Όποιος και να 'ναι, ό,τι και να 'ναι, ο Ποπς Μενσά Μπονσού αδιαμφισβήτητα έχει το μεγαλύτερο και το πιο περίεργο όνομα εξ όσων αγωνίζονται στη Euroleague.

Στην ταυτότητα του, υπάρχει το "Nana Papa Yaw Dwene Mensah-Bonsu" και το Weekly Show του ζήτησε να εξηγήσει... τι σημαίνει όλο αυτό. Ο 30χρονος πάουερ φόργουορντ της Γαλατασαράι, ο οποίος έχει ρίζες στην Γκάνα και μεγάλωσε στο Τότεναμ του Λονδίνου, χρειάστηκε δυο λεπτά για να πει τα απαραίτητα.

" Nana σημαίνει "βασιλικό΄πρόσωπο" στην Γκάνα, όπου το Papa δίνεται σε όλους, όπως δίνεται και η μέρα στην οποία γεννιέσαι. Εγώ γεννήθηκα την Πέμπτη, άρα Yaw. Το υπόλοιπο σημαίνει "ο τρίτος γιος" και "φάλαινα", διότι βάσει της ιστορίας κάποιος από τους πρόγονους μου είχε σκοτώσει μια φάλαινα. Έτσι, προστέθηκε και αυτό στο όνομα". Τώρα που το λύσαμε και αυτό, προχωράμε.

Οι γονείς του είναι Προτεστάντες ιερείς " και από μικρός έμαθε να πηγαίνω στην εκκλησία. Ακόμα και τώρα τους τηλεφωνώ πριν κάθε ματς, για να προσευχηθούμε, ενώ πριν το τζάμπολ προσπαθώ να απομονώνομαι σε ένα σημείο του γηπέδου, βάζω την μπλούζα πάνω από το κεφάλι μου και προσεύχομαι ξανά. Χαλαρώνω από ό,τι έχω και είμαι έτοιμος για το παιχνίδι".

Ήταν κομματάκι προληπτικός

Πέραν της ιεροτελεστίας που αφορά τη θρησκεία του, μέχρι πρότινος είχε και άλλες. Πολλές άλλες." Ήμουν εξόχως προληπτικός. Συνήθιζα να μασώ δυο τσίχλες πριν κάθε ματς, ώσπου σε έναν αγώνα ξέχασα τη μια στην κάλτσα όπου έβαζα το πακέτο... για να θυμηθώ να κάνω αυτό που είχα να κάνω. Έπαιξα εξαιρετικά εκείνη την ημέρα, οπότε άλλαξα τακτική και από τις δυο τσίχλες, πήγα στη μία. Αυτό δεν ήταν ωστόσο, το μόνο που έκανα.

Πριν δυο χρόνια, όταν ήμουν στην Μπεσίκτας, είχαμε πάει στην Τσεχία για ένα παιχνίδι EuroChallenge και χάθηκαν οι αποσκευές μας. Στη δική μου είχα ένα σορτς από τον άνθρωπο που μου έμαθε το σπορ και δεν ζει πια. Το χρησιμοποιούσα πάντα, κάτω από το δικό μου. Χάθηκε και πανικοβλήθηκα. Σκεφτόμουν πώς θα παίξω, ώσπου έναν συμπαίκτης μου μου είπε "απλά... θα παίξεις"". Και έπαιξε. Έκτοτε " κάνω διάφορα για να αποδείξω ότι δεν είμαι πια προληπτικός".

Μεγάλωσε σε μια χώρα που κυριαρχεί το ποδόσφαιρο " και για αυτό δεν ασχολήθηκα με το μπάσκετ πριν τα 14-15 μου όταν πήγα στις ΗΠΑ για να φοιτήσω" και πιο συγκεκριμένα στο St Augustine College Prep, στο Νιου Τζέρσι. " Έπρεπε να δουλέψω διπλά και τριπλά από όλους τους άλλους, για να τους προλάβω, από τη στιγμή που είχα χάσει χρόνια. Βέβαια, αν το καλοσκεφτώ, το να προσαρμόζομαι είναι δεύτερη φύση για εμένα".

Σκεφτείτε πως από το 2006 που έγινε επαγγελματίας, έως σήμερα έχει παίξει στους Μάβερικς (2006-07), Fort Worth Flyyers (2006-07), Μπενετόν (2007-08), Γρανάδα (2008), Μπανταλόνα (2008), Austin Toros (2009), Σπερς (2009), Ρόκετς (2009), Ράπτορς (2009-2010), ΤΣΣΚΑ 92010), Χόρνετς (2010-2011), Βιλερμπάν (2011), Μπεσίκτας (2011-12), Σεβίλλη (2013), Αρμάνι (2013) και τώρα στη Γαλατά.

Ψυχολόγος και με τη βούλα

Νωρίτερα, δεν πήγε απλά στο George Washington College, αλλά αποφοίτησε. Είναι, και με δίπλωμα, ψυχολόγος. " Μου άρεσε από το πρώτο μάθημα στο σχολείο και από τότε χρησιμοποιώ στην καθημερινότητα μου, όσα διδάχτηκα. Η νεύρο ψυχολογία είναι το πιο δύσκολο μάθημα που έκανα ποτέ. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο να μάθω τα πάντα για τον εγκέφαλο. Πήρα όμως, πτυχίο και είμαι υπερήφανος για αυτό".

Το πλάνο είναι όταν κρεμάσει τη φανέλα " να πάω στην Αφρική και να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ. Με λυπεί να βλέπω κάποιον να έχει δυνατότητες και να μην μπορεί να τις χρησιμοποιήσει. Έχω δει πολλά τέτοια παιδιά και για αυτό αποφάσισα πως θέλω να τα βοηθήσω όσο πιο πολύ μπορώ. Το μέλλον μου είναι στην Αφρική. Είναι τεράστια ήπειρος και υπάρχει ταλέντο παντού".

Στο τέλος, τον ρώτησαν ποιο είναι το moto του. Απάντησε " Τough times don't last, but tough people do".