Μια παρέα που έγραψε ιστορία και το μέλλον της ανήκει

Ξανά χάλκινη η Εθνική Νέων Ανδρών. Ξανά νικήτρια σε μικρό τελικό U20 κόντρα στο Βέλγιο. Πέρσι στο Ηράκλειο. Φέτος στη Γκντίνια.

Φέτος πιο δύσκολα. Με ανατροπή και, μάλιστα, ξεπερνώντας πολλά προβλήματα: Την κούραση των αγώνων με Ισραήλ -Λιθουανία- Γαλλία, αλλά και τον τραυματισμό τόσο του Αλέξανδρου Σαμοντούροβ στο ξεκίνημα του αγώνα, όσο και του Νίκου Πλώτα από τον αγώνα με τη Γαλλία. Παρόλα αυτά, όμως, ανέβηκε και πάλι στο βάθρο. Πράγμα που με κάνει να πιστέψω ότι κάτι καλό έχει αυτή η φουρνιά. Αναφέρομαι στα παιδιά που είναι γεννημένα το 2004 και το 2005. Το μέλλον τους ανήκει!

Βλέπαμε τον αγώνα (από το 15' και μετά...) μέσα στο τσάρτερ της Εθνικής, που είχε προσγειωθεί στο Βελιγράδι και στη συνέχεια στην αίθουσα των αφίξεων, μέχρι να πάρουμε τις αποσκευές μας, στο λεωφορείο και στο ξενοδοχείο. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, οι προπονητές και οι διεθνείς, το έζησαν με τον δικό τους τρόπο. Και στο τέλος χάρηκαν για τη σπουδαία επιτυχία των Νέων, που έπαιξαν στο κρίσιμο ματς σαν άνδρες και κατέκτησαν το 32ο μετάλλιο στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ!

Προφανώς, είδαν στα δικά τους πρόσωπα, τον εαυτό τους (νεότερο) οι περισσότεροι. Όταν κι αυτοί ξεκινούσαν από τις μικρές εθνικές ομάδες, για να γράψουν μετά τη δική τους ιστορία στους συλλόγους, αλλά και την Εθνική Ανδρών, την οποία υπηρετούν κάποιοι ακόμη. Δεν θα γυρίσω στις δεκαετίες του '80 και του '90. Θα πάω στις δυο τελευταίες, επειδή έτσι συνδέονται καλύτερα χρονικά οι σημερινοί (προπονητές -σταφ και παίκτες) της Ανδρών, με τους Νέους που μας έκαναν περήφανους στην Πολωνία πριν από λίγες ώρες.

Γίνεται δουλειά στην παραγωγική διαδικασία

Κάποτε, λοιπόν (το 2002) ήταν ο Σπανούλης , ο Ζήσης και τα άλλα παιδιά. Μετά ήταν (το 2008-09) η γενιά του Παπανικολάου , του Σλούκα, του Μάντζαρη και των υπολοίπων. Τώρα είναι ο Ζούγρης, ο Καρακώστας, ο Σαμοντούροβ, ο Χιτικούδης και η υπόλοιπη παρέα. Παρέα. Ναι, μια πολύ καλή παρέα, που έγραψε ιστορία και, πλέον, καλείται να διαχειριστεί το δικό της... επέκεινα.

Εντάξει, μπορεί να μην έχουμε Γουεμπανιαμά, Κουλιμπαλί, Ρουπέρ, Σισοκό, Ρισασέ, Σαρ, Σαλαούν, Νταντιέ και Αζινκά, που έχουν οι Γάλλοι, ωστόσο και στην δική μας παραγωγική διαδικασία τα τελευταία χρόνια γίνεται δουλίτσα.

Ο Πλώτας παίζει και 1 και 2. Είναι καλός slasher και αμυντικός πάνω στη μπάλα. Ο Ζούγρης είναι σκληρό παιδί και παρότι σέντερ-τσέπης θα κάνει καριέρα. Ο Καρακώστας έκανε τεράστια πρόοδο στον Παπάγου και πήρε μεταγραφή στο Μαρούσι. Ο Παρασκευόπουλος και ο Μπουντούρης είναι πολύ δυνατά παιδιά και ανέβηκαν επίπεδο σ' αυτό το Ευρωπαικό. Ο Κωνσταντινίδης ήταν η αποκάλυψη του μικρού τελικού, γιος του Χρήστου Κωνσταντινίδη του ΠΑΟΚ. Back up γκαρντ σ' αυτή την ομάδα, αλλά έδειξε ηγετικά προσόντα στα κρίσιμα τελευταία λεπτά του αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο. Έχει στόφα παίκτη που θα καθιερωθεί στη μεγάλη κατηγορία.

Ο Χιτικούδης είναι ένα σύγχρονο φόργουορντ. Παίζει κυρίως στο 4, με σουτ και κινήσεις στο ποστ. Τον Σαμοντούροβ δεν χρειάζεται να τον συστήσουμε σε κανέναν. Τον ξέρουν όλοι. Με τρίποντο, με καλή άμυνα ψηλά και πολλά μπλοκ. Αναπληρωματικοί αυτών των ψηλών ο Ιωάννου από τον Ιωνικό Λαμίας και ο Καμπερίδης (ο τρίτος αδερφός της οικογένειας Καμπερίδη, που ανήκει στο Περιστέρι κι έπαιξε στην Καρδίτσα και με διπλό δελτίο στους Σοφάδες!).

Ο Βασιλείου είναι παίκτης του Προμηθέα, επίσης μεγάλο ταλέντο, ενώ ο Καπετάκης της Καρδίτσας έπαιξε κι αυτός στους Σοφάδες.

Το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ

Για όλους αυτούς κάποιοι έχουν ιδρώσει. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ έχει δυο επικεφαλής: Στόν Βόρειο Τομέα τον Νίκο Σταυρόπουλο και στον Νότιο Τομέα τον Κώστα Τσαρτσαρή.

Κάτω απ αυτούς υπάρχουν καμιά δεκαπενταριά προπονητές, με επικεφαλής τον Δημήτρη Μπουσβάρο στη Βόρεια Ελλάδα και τον Λευτέρη Καλογήρου στη Νότια Ελλάδα. Οι προπονητές επισκέπτονται όλες τις ακαδημίες της Ελλάδας σε κάθε χωριό , καταγράφουν στοιχεία και φυσικά παρακολουθούν προπονήσεις - αγώνες και, ασφαλώς, διατηρούν επαφή με τα σωματεία και τους προπονητές τους.

Οι επικεφαλής Μπουσβάρος και Καλογήρου διοργανώνουν σε συνεργασία με τους υπόλοιπους (κατά τόπους) προπονητές της ομοσπονδίας, κλιμάκια σε διάφορα γήπεδα ανά την επικράτεια.

Η καταγραφή των στοιχείων, τα κλιμάκια όλων των ηλικιακών κατηγοριών και οι παρακολουθήσεις αγώνων είναι συνεχείς και οι καλύτεροι ανά κατηγορία περνάνε από εξετάσεις εργομετρικές και σωματομετρικές, αλλά συγχρόνως λαμβάνουν μέρος και σε πανελλήνια προπονητικά καμπ.

Οι παίκτες U16 και U18 που τα προηγούμενα χρόνια ξεχώρισαν, αλλά και παίκτες που καθυστέρησαν να αναδειχθούν (δηλαδή παιδικό και εφηβικό αντίστοιχα) παρακολουθούνται στους αγώνες των ομάδων τους και με ευθύνη των ομοσπονδιακών προπονητών παίδων (Καλαμπόκη) και εφήβων (Νικολαΐδη) συμμετέχουν σε κλιμάκια και τουρνουά Rising Stars, προκειμένου οι επικεφαλής προπονητές να έχουν εικόνα τους όλο τον χρόνο.

Το ίδιο συμβαίνει και στα τζούνιορ τμήματα (υπεύθυνος για τα προγράμματα στα μίνι ο Μίσσας). Να σημειωθεί ότι ο Μίσσας οργανώνει περισσότερα από 30 σεμινάρια το χρόνο για να ενημερώσει όλους τους τοπικούς προπονητές για το πρόγραμμα της ΕΟΚ, με ομιλητή τον ίδιο και τους περισσότερους ομοσπονδιακούς προπονητές, με σκοπό να περάσει το πρόγραμμα σε όλη τη χώρα, σαν μια κοινή γραμμή διδασκαλίας.

Ζητούμενο να βρουν χώρο και χρόνο

Αβδάλας, Σαμοντούροβ, Λιοτόπουλος, αλλά και άλλα παιδιά που πηγαίνουν, ή θα πάνε στα κολλέγια (βλέπε Χιτικούδη , Αμπόση, Αλεξάκη) είναι πολύ φρέσκοι και πολλά υποσχόμενοι.

Το μόνιμο και γνωστό πρόβλημα είναι ότι δεν εξασφαλίζουν χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους. Το διπλό δελτίο, που τους επιτρέπει να παίξουν και σε μια δεύτερη ομάδα, μικρότερης κατηγορίας, τους βοηθάει να βελτιωθούν, όμως πρωτίστως πρέπει αυτά παιδιά να τα εμπιστευθούν οι ομάδες στις οποίες ανήκουν...

Κι όλα αυτά ενώ - ως γνωστόν- από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στο αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ θα προσφέρει τεχνογνωσία με τη συνεργασία του ο πρώην προπονητής της Εθνικής Ανδρών και θρύλος του κολεγιακού (και όχι μόνο) μπάσκετ στην Αμερική, Ρικ Πιτίνο.

Κι ένα υστερόγραφο με σημασία: Ας ελπίσουμε, στο μέλλον, να αποκτούν γρήγορα ελληνικά διαβατήρια παιδιά μεταναστών και προσφύγων, που μπορούν να παίξουν μπάσκετ στο πολύ υψηλό επίπεδο (βλέπε οικογένεια Αντετοκούνμπο), όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες της κεντρικής κυρίως Ευρώπης.