Το καμάρι της Βαρκελώνης επιστρέφει στους "4" για πρώτη φορά με την Πράγα (2006) με στόχο να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης, εκεί όπου πάτησε για πρώτη και τελευταία φορά το 2003.
Το ρεκόρ


Οι "μπλαουγράνα" θα εμφανιστούν στο 10ο φάιναλ-φορ της ιστορίας, επίτευγμα που δεν έχει πετύχει άλλη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν την πιο... μακρά παρουσία που ξεκινά από το 1989 συνεχίζεται στα μέσα του ’90, απογειώνεται στις αρχές της επόμενες δεκαετίες, για να γίνει παράδοση στο πρόσφατο παρελθόν.

Έχουν βέβαια μόλις μια κατάκτηση (2003) και πέντε αποτυχημένες προσπάθειες στον τελικό, όπου μετρούν τις περισσότερες συμμετοχές μετά την Μακάμπι (8 τελικούς σε 9 φάιναλ-φορ), μπροστά από τον Παναθηναϊκό (5).

Η ιστορία



Αναλυτικά: Η Μπαρτσελόνα έπαιξε σε τρία συνεχόμενα φάιναλ-φορ από το 1989 ως το 1991. Τις δύο πρώτες χρονιές στον πάγκο της καθόταν ο Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες. Η ομάδα έφτασε το 1990 στον τελικό, όπου ηττήθηκε από την Γιουγκοπλάστικα, "χτίζοντας" την κατάρα του «λούζερ», η οποία κυνήγησε την ομάδα για αρκετά χρόνια.

Το 1991 οι "μπλαουγράνα" έκαναν την 3η τους εμφάνιση με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς στην άκρη του πάγκου. Ούτε ο "Μπόζα", όμως, τα κατάφερε καθώς η πρώην ομάδα του (Ποπ ’84) αποδείχτηκε σκληρό καρύδι!

Στη συνέχεια ακολούθησε ένα μικρό... διάλειμμα πριν επιστρέψει το 1994 στο Τελ Αβίβ, όπου τερμάτισε στην 4η θέση. Στον πάγκο της καθόταν και πάλι ο Αΐτο Ρενέσες που στη συνέχεια αποχαιρέτησε τον θρυλικό Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο.

Εκτός από τον "Έπι" σε εκείνη την ομάδα έπαιζαν τρεις παίκτες που αγωνίστηκαν στη συνέχεια στην Ελλάδα, ο Χοσέ Λουίς "Κούκι" Γκαλιλέα (Ιωνικός Νέας Φιλαδέλφειας), ο Τόνι Μάσενμπεργκ (Παναθηναϊκός) κι ο Κίκε Αντρέου (Νήαρ Ηστ).

Η Μπαρτσελόνα έλειψε από τη Σαραγόσα όπου η "μισητή" της Ρεάλ κατέκτησε τον τίτλο, για να επιστρέψει για δύο ακόμη συνεχόμενες συμμετοχές, που είχαν όμως την ίδια κατάληξη.

Στο Παρίσι η "Μπάρτσα" βρέθηκε μια ανάσα από τον τίτλο, όταν ο Μοντέρο βρέθηκε φάτσα με το καλάθι στον αιφνιδιασμό. Δεν είδε όμως το τεράστιο χέρι του Στόγιαν Βράνκοβιτς να κόβει η μπάλα και να παίρνει το κύπελλο από τη Βαρκελώνη και να το στέλνει στην Ελλάδα.

Κι εκείνη η ομάδα είχε αρκετά γνωστά πρόσωπα, πέρα από τον "μόνιμο" Αΐτο Γκαρσία Ρενέσες στον πάγκο. Στο παρκέ πρωταγωνιστούσε ο Λιθουανός –μετέπειτα παίκτης του Ολυμπιακού- Αρτούρας Καρνισόβας, αλλά κι ο Φεράν Μαρτίνεθ που στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα των "πρασίνων" και του Περιστερίου.

Ήττα από ελληνική ομάδα είχε το… μενού και το 1997 στη Ρώμη. Η Μπαρτσελόνα ξεπέρασε το εμπόδιο της Βιλερμπάν και έπαιξε κόντρα στον Ολυμπιακό στο "Παλαέουρ", χάνοντας με κατεβασμένα τα χέρια. Μάλιστα το -15 του τελικού (73-58) ήταν η μεγαλύτερη διαφορά μέχρι το 2004 όταν η Μακάμπι διέλυσε την Κλιμαμίο Μπολόνια.

Έχοντας ήδη τέσσερις χαμένους τελικούς η Μπαρτσελόνα είχε κολλήσει τη ρετσινιά του λούζερ. Και χρειάστηκαν να περάσουν αρκετά χρόνια προκειμένου η ιστορία να δικαιώσει τον Ρενέσες, έναν από τους κορυφαίους προπονητές του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κι η κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς (με τον Ευθύμη Ρεντζιά στη σύνθεση της) ήταν μια καλή αρχή.

Ωστόσο η κατάκτηση της κορυφής του ευρωπαϊκού μπάσκετ άργησε κι άλλο να έρθει. Οι «μπλαουγράνα» πρόσθεσαν μια αποτυχημένη προσπάθεια το 2000 στη Θεσσαλονίκη, όπου ηττήθηκαν στον ημιτελικό από την Μακάμπι Τελ Αβίβ, πριν έρθει η επιτυχία το 2003.

Ήταν το φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης όπου η Μπαρτσελόνα με τον Σβέτισλαβ Πέσιτς στον πάγκο κατέκτησε το τρόπαιο! Στο παρκέ ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο Χούαν Κάρλος Ναβάρο, ο Πάτρικ Φέμερλινγκ κι ο Γκρεγκόρ Φούτσκα έκαναν τη διαφορά νικώντας κατά σειρά την ΤΣΣΚΑ και την Μπενετόν Τρεβίζο.

Από εκείνη την περίοδο ακολούθησε νέα περίοδος... αποτυχιών για την ομάδα της Βαρκελώνης, που κατάφερε να ορθοποδήσει με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον πάγκο της. Το 2006 η Μπάρτσα πήρε μέρος στο φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης, όπου ηττήθηκε στον ημιτελικό από την ΤΣΣΚΑ.

Φέτος θα έχει την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς!

Τι γίνεται φέτος;

Η Μπαρτσελόνα φέτος βρίσκεται στα χέρια του μέχρι πρότινος βοηθού του Ιβάνοβιτς, του Τσάβι Πασκουάλ που έχει κάνει εξαιρετική δουλειά! Η Μπαρτσελόνα στηρίζεται στο επιθετικό της ταλέντο και αρέσκεται να παίζει γρήγορα. Επί της ουσίας ποντάρει πολλά στην ευστοχία των παικτών της στα περιφερειακά σουτ, αν κι έχει βαθύ ρόστερ που της επιτρέπει να αλλάξει στυλ.

Έτσι πολλές φορές χρησιμοποιούνται αμυντικά σχήματα (Γκριμάου, Σάδα, Τρίας), ενώ άλλες φορές ο Πασκουάλ ψηλώνει το σχήμα προσπαθώντας να "χτυπήσει" μες στη ρακέτα με τους Άντερσεν και Σαντιάγκο, που έχουν ικανότητα να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι με πλάτη σε αυτό.

Στην περιφέρεια βρίσκουμε τον παλιό μας γνώριμο, Γιάκα Λάκοβιτς. Ο Σλοβένος γκαρντ με το φαρμακερό αριστερό χέρι μπορεί να είναι από τους παίκτες που σουτάρουν πρώτα και πασάρουν μετά, αλλά η έφεση του στην επίθεση αναγκάζουν την άμυνα να προσαρμοστεί, "θυσιάζοντας" κάτι άλλο.

Πίσω από τον Λάκοβιτς έρχεται ο Αμερικανός Αντρέ Μπάρετ που έχει μικρό χρόνο συμμετοχής. Περισσότερο χρησιμοποιείται ο γιος του παλιού παίκτη της ομάδας, Βίκτορ Σάδα. Ο δυναμικός γκαρντ είναι ένα τελείως διαφορετικός παίκτης από τον Σλοβένο. Είναι πιο δυνατός, λατρεύει το transition, πιέζει πολύ καλά τη μπάλα, είναι πιο οργανωτικός και σκοράρει περισσότερο κοντά στο καλάθι. Είναι αυτός που αλλάζει το ρυθμό και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

Στο "2" δεσπόζει ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Ο περίφημος "Λα Μπόμπα" που επέστρεψε από το ΝΒΑ για να γίνει ξανά ο ηγέτης της ομάδας. Γρήγορος, θρασύς, εκρηκτικός, με λίγα λόγια... φονικός. Ο 28χρονος αρχηγός της Μπαρτσελόνα είναι ένας παίκτης που μπορεί να αλλάξει μόνος του τη ροή ενός αγώνα με την ικανότητα του να σκοράρει, αλλά και να δημιουργήσει για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του.

Η περιφέρεια της, ωστόσο, δεν είναι μόνο ο... Λα Μπόμπα. Υπάρχει ο εκπληκτικός σουτέρ τριών πόντων Τζιανλούκα Μπαζίλε, ο σκληροτράχηλος Ρότζερ Γκριμάου που έρχεται από τον πάγκο για να κάνει το ματς… άνω-κάτω, αλλά κι ο Λούμπος Μπάρτον που παίζει τόσο στο "3", όσο και στο "4". Ο Τσέχος άσος που κάποτε είχε εκτελέσει την Εθνική Ελλάδος, ήρθε από τη Βαρκελώνη για να δώσει εμπειρία, μακρινό σουτ και ποιότητα στη γραμμή των φόργουορντ και είναι αρκετά τα ματς που έχει κάνει τη διαφορά.

Στις θέσεις των ψηλών γίνονται αρκετές εναλλαγές κι αυτός που τελικά είναι ο... ριγμένος είναι ο Ζόρντι Τρίας που φέτος δεν έχει αρκετό χρόνο συμμετοχής. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Πορτορικάνο «δεινόσαυρο» Ντανιέλ Σαντιάγκο, ο οποίος αποκτά ρόλο μόνο όταν χρειάζεται: όταν δηλαδή υπάρχει η ανάγκη για πόντους μες στη ρακέτα, ή όταν απέναντι του υπάρχει ένας αντίστοιχα ψηλός παίκτης.

Κατά τα άλλα στο «4» το ρόλο του βασικού παίρνει η φετινή αποκάλυψη της Μπαρτσελόνα, ο Ερσάν Ιλιασόβα. Ο Τουρκογεωργιανός άσος αφού μονιμοποιήθηκε στο "4" (κι όχι στο "3" που τον έβαζε ο Ιβάνοβιτς) κάνει μεγάλα παιχνίδια χάρις στα μακριά του χέρια, το αθλητικά του προσόντα και το φονικό του σουτ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι έχει κερδίσει αρκετούς τίτλους του παίκτη του μήνα και της βδομάδας στην Ευρωλίγκα!

Και το ρόστερ δεν τελειώνει εκεί! Το ρόλο του instant scorer παίρνει πολλές φορές ο Ντέιβιντ Άντερσεν που θα παίξει στο 6ο φάιναλ-φορ της καριέρας του. Ο Αυστραλοδανός ψηλός κάνει μερικές φορές το μπάσκετ να μοιάζει τόσο εύκολο, λες κι ο ίδιος δεν… αστοχεί ποτέ είτε σουτάρει με πλάτη, είτε από τη γραμμή των 6.25.

Τέλος στο "5" παίζει πολύ ο άνθρωπος που ευθύνεται για τα περισσότερα highlight της ομάδας. Ο λόγος για τον Φραν Βάσκεζ που είναι από τους καλύτερους ριμπάουντερ και μπλοκέρ της διοργάνωσης, έχοντας παράλληλα την ικανότητα να τελειώνει πολλές φάσεις πάνω από τη στεφάνη.

Με λίγα λόγια η Μπαρτσελόνα διαθέτει την εμπειρία, την ποιότητα, το βάθος και τη… δίψα για να επιστρέψει στον ευρωπαϊκό θρόνο. Στα χαρτιά τουλάχιστον...

Οι νίκες επί της Τάου





Φάσεις της Μπάρτσα