Όταν η Ρεάλ πάτησε γκάζι η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να την κοιτάει να επιταχύνει. Οι Μαδριλένοι παρουσίασαν ένα εκπληκτικό πρόσωπο στο δεύτερο ημίχρονο και έφτασαν με χαρακτηριστική άνεση στην τελική επικράτηση και μαζί στην πρόκριση στον τελικό, επιβεβαιώνοντας τη δυναμική τους.

Σέρχιο, Μίροτιτς και Ρούντι πήραν από το χέρι τη "Βασίλισσα" και την οδήγησαν εκ του ασφαλούς στον τελικό. Το κυρίαρχο στοιχείο βέβαια ήταν το πολύ υψηλό ποσοστό ευστοχίας των Μαδριλένων, που πήραν μέρος σε διαγωνισμό... τριπόντων στην επανάληψη.

Το στατιστικό του αγώνα

Οι δηλώσεις του Τσάβι Πασκουάλ

Οι δηλώσεις του Πάμπλο Λάσο

Κι όλα αυτά μετά από ένα ημίχρονο που έκλεισε στους 8 πόντους, γεγονος που δεν έπαιξε κανέναν ρόλο για τη Ρεάλ και το ραντεβού της με την ιστορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία φορά που η ομάδα της Μαδρίτης έπαιξε σε τελικό με τη Μακάμπι ήταν το 1980.

Η διαφορά των 38 ποντων αποτελεί ρεκόρ σε ημιτελικό φάιναλ-φορ, ξεπερνώντας το +34 που είχε κερδίσει η Μπαρτσελόνα τη Μακάμπι το 1991 στο Παρίσι.

Μπαρτσελόνα αρχικά, στη συνέχεια ισορροπία

Με κεκτημένη ταχύτητα από τη νίκη στο πρωτάθλημα , αλλά και τη γενικότερη καλή της φόρμα η Μπαρτσελόνα ήταν αυτη που ξεκίνησε από τη θέση του οδηγού. Η πικ-εν-ρολ συνεργασία του Χουέρτας με τον Τόμιτς έφερε τους "μπλαουγράνα" μπροστά στο σκορ (13-6), πριν αλλάξουν τα δεδομένα με την είσοδο του MVP. Η παρουσία του Σέρχιο Ροντρίγκεθ έδωσε την απαιτούμενη ώθηση στη Ρεάλ, που κατάφερε να ανακάμψει και να κλείσει αμέσως τη διαφορά (14-14).

Στο δεκάλεπτο οι δύο ομάδες συμβάδιζαν στο σκορ με τη Ρεάλ να έχει καλύψει το κενό του Μπουρούση (2 φάουλ) με τον Μάρκους Σλότερ και τον Νίκολα Μίροτιτς να έχει συνδεθεί με το αντίπαλο καλάθι κρατώντας την ισοπαλία (20-20).

Στο ρυθμό της Ρεάλ

Οι λύσεις που είχε ο Τσάβι Πασκουάλ ήταν πιο περιορισμένες. Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο ήταν φανερά μακριά από το 100%, ενώ και ο Τζόι Ντόρσι ειχε παρουσιαστεί ανέτοιμος. Η Ρεάλ δεν άφησε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Ο Φελίπε Ρέγιες κυριάρχησε στο δεκάλεπτο και ουσιαστικά έκανε τη διαφορά, συνθέτοντας ένα άκρως αποτελεσματικό δίδυμο με τον Σαλάχ Μεϊρί. Κάπως έτσι η Ρεάλ εχτισε ένα διψήφιο προβάδισμα (37-26) και έβαλε τις βάσεις για να πάει στο ημίχρονο προπορευόμενη με 45-37, έχοντας πάει το παιχνίδι στο ρυθμό, αλλά και στο σκορ που τη βολεύει.

Και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν ακόμη χειρότερα για τη Ρεάλ. Ο Μπουρούσης που επέστρεψε μετά τα φάουλ που έκανε στο ξεκίνημα, "έδεσε" την άμυνα των Μαδριλένων, γιατί στην επίθεση τα πράγματα είχαν μπει σε μια σειρά. Τρία συνεχόμενα εύστοχα σουτ από την ομάδα του Πάμπλο Λάσο κι η διαφορά ανέβηκε και πάλι σε διψήφια νούμερα (39-53), για να αυξηθεί ολοένα και περισσότερο μέχρι να λήξει το δεκάλεπτο.

Το δίδυμο Χουέρτας-Τόμιτς ήταν και παλι αυτό που δημιουργούσε οτιδήποτε θετικό για τη Μπαρτσελόνα, σε ένα διάστημα που τα περισσότερα σουτ (ακόμη και τα αμαρκάριστα) έβρισκαν σίδερο. Αυτό, βέβαια, η "βασίλισσα" δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο κάνοντας το 73-48 (!!!) στη λήξη του δεκαλέπτου. Σε αυτό το διάστημα οι παίκτες της Ρεάλ έβρισκαν διαρκώς στόχο από την περιφέρεια (Μίροτιτς, Ρούντι, Σέρχιο) και παράλληλα πετύχαιναν πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, ανοίγοντας κατά πολύ την ψαλίδα.

Σε αυτό το δεκάλεπτο η Ρεάλ είχε 6/11 τρίποντα, ενώ η Μπαρτσελόνα 0/5, ένα στοιχείο που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου.

Διαδικαστικό το φινάλε

Στα τελευταία λεπτά η Ρεάλ είχε χτίσει τέτοια ψυχολογία, που όλα τα σουτ έβρισκαν στόχο. Ακόμη κι οι παίκτες που ερχόντουσαν από τον πάγκο σκόραραν με άνεση. Κι η διαφορά άρχισε να αυξάνεται ακόμη και στους 36 πόντους (54-90).

Τα τελευταία λεπτά είχαν καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα με τη Ρεάλ να παίρνει με πανηγυρικό τρόπο την πρόκριση στον τελικό, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά (100-62), όπου θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον 9ο τίτλο της και τον πρώτο μετά το 1995.

Το στατιστικό του αγώνα