-Να υποθέσουμε ότι μετά την κατάκτηση και του ελληνικού πρωταθλήματος αισθάνεσαι πιο γεμάτος από ποτέ;



(ξεφυσάει) "Αν αισθάνομαι γεμάτος λέει! Είναι απίστευτο συναίσθημα να απολαμβάνεις τους καρπούς μιας πολύ δύσκολης και κουραστικής προσπάθειας. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ολοκληρωμένος, ότι ανταμείβεσαι. Αυτές οι στιγμές δεν θέλω να τελειώσουν ποτέ"...

-Αλήθεια, βάζοντας τα δύο "triple crown" σε μια ζυγαριά, ποιο ήταν το πιο δύσκολο;

"Φυσικά αυτό που κατακτήσαμε φέτος!".

-Πώς το τεκμηριώνεις αυτό;

"Θα σου πω. Το 2007 ο Παναθηναϊκός ήταν... μηχανή. Ενας ανεμοστρόβιλος, που σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά του. Ούτε θυμάμαι πόσες σερί νίκες είχαμε πετύχει στην αρχή της χρονιάς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ομάδα τους διέλυε όλους.

Ο κόουτς Ομπράντοβιτς καλούσε ένα σύστημα και αμέσως το εκτελούσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Σαν ρομπότ. Είχαμε μόνο τον Σίσκα (Σισκάουσκας), που έπρεπε να αφομοιώσει τη φιλοσοφία του προπονητή και δεν δυσκολεύτηκε να το κάνει από πολύ νωρίς.

Και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να εμφανιστούν στο παρκέ. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε πουθενά πρόβλημα, ούτε στην εκτέλεση, ούτε στα ριμπάουντ, πουθενά"...





-Υπονοείς ότι ο εφετινός Παναθηναϊκός είχε πρόβλημα;



"Δεν είχαμε πρόβλημα, αλλά δεν πήγαμε και τρένο ως την κατάκτηση των στόχων μας, για αυτό λέω ότι το ‘triple crown’ του 2009 ήταν δυσκολότερο από εκείνο που σημειώσαμε πριν από δύο χρόνια. Ο εφετινός Παναθηναϊκός είχε σκαμπανεβάσματα, πέρασε δύσκολες στιγμές.

Μας διέλυσε δύο φορές η Μπαρτσελόνα, χάσαμε από τον Πανελλήνιο και από το Μαρούσι, ήλθε η Σιένα και μας νίκησε στην έδρα μας στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Συνέβησαν διάφορα"...



-Για αυτό το εφετινό «triple crown» είναι πιο γλυκό από το προηγούμενο;



"Σαφέστατα είναι πιο γλυκό από το προηγούμενο, γιατί ήταν πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Μην ξεχνάς ότι κάποιοι μας αμφισβήτησαν φέτος. Τι να σου λέω; Η κατάσταση που έπρεπε να διαχειριστούμε ήταν τρελή".


-Ποιο σημείο θα ξεχώριζες ως κομβικό στην εφετινή πορεία του Παναθηναϊκού;



"Θεωρώ ότι αρχίσαμε να παίζουμε καλά και να πιστεύουμε στον εαυτό μας στα τέλη Ιανουαρίου. Αρχισε το Top16 και κερδίσαμε εύκολα την Παρτιζάν στο ΟΑΚΑ και εν συνεχεία πετύχαμε μια πολύ πειστική νίκη στη Μάλαγα.

Τότε ήταν που έπαιξε πολύ καλά ο Ντρου (Νίκολας), τότε ήταν που η ομάδα άρχισε να βγάζει ενέργεια και να στραγγαλίζει τους αντιπάλους της στην άμυνα. Τότε πήραμε μπρος και άρχισε να κουμπώνει το ένα στοιχείο με το άλλο στον αγωνιστικό σχεδιασμό μας".




-Πιστεύεις ότι το 6-2 στις αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό σημαίνει κάτι για την προσπάθειά σας;



"Πάντα είναι σημαντικό να κερδίζεις τον Ολυμπιακό, αλλά εγώ δεν στέκομαι στους αριθμούς. Αυτά είναι περισσότερο για τον κόσμο. Ο Ολυμπιακός είναι πάρα πολύ καλή ομάδα με σπουδαίους παίκτες. Απλώς εμείς είχαμε μεγαλύτερη επιθυμία για τον τίτλο. Είμαστε περισσότερα χρόνια μαζί και εμπιστευόμαστε περισσότερο ο ένας τον άλλον. Εχουμε μεγαλύτερη ομοιογένεια".


-Αν ήσουν δημοσιογράφος ποιον από τους συμπαίκτες σου θα ψήφιζες MVP;

"Ειλικρινά, τον Μπίλι (Σπανούλη). Γιατί από τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και μετά ο Μπίλι αγωνίστηκε κατά 120% σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Διαμαντίδης ήταν τραυματίας, μας βοήθησε, δεν λέω, αλλά δεν ήταν ο εαυτός του. Ο Μπίλι, λοιπόν, έπαιξε και για τον Μήτσο και για όλους.

Οργάνωσε εκπληκτικά, δημιούργησε, έβγαλε φάσεις, σκόραρε, ήταν συγκλονιστικός. Μην ξεχνάς ότι έμεινε εκτός δράσης επί έξι εβδομάδες στην αρχή της χρονιάς, ότι πέρασε εκνευρισμούς και του πήρε καιρό για να ξαναβρεί τον ρυθμό του. Για αυτό του απονέμω τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη".



-Το ξέρεις ότι μπαίνοντας στον έβδομο χρόνο σου στον Παναθηναϊκό, θα πληρείς τις προϋποθέσεις, ώστε να αποκτήσεις την ελληνική υπηκοότητα, με βάση την ελληνική νομοθεσία;


"Το ξέρω και το έχω σκεφτεί. Τον Νοέμβριο κλείνω τα 32, αλλά αυτή τη στιγμή και έχοντας τέτοιους συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό, αισθάνομαι 28!

Εάν, λοιπόν, εξυπηρετεί την ομάδα μου το να γίνω Ελληνας, πολύ ευχαρίστως να το κάνω. Εάν αυτό μας βοηθήσει να πάρουμε έναν ακόμη Αμερικανό και να είμαστε πιο ισχυροί, γιατί όχι; Batiste the Greek"...



-Εχεις σκεφτεί ποτέ να τελειώσεις την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό; Βεβαίως το τέλος αργεί για κάποιον... 28χρονο!



(γελάει) " Ναι, το έχω σκεφτεί και αυτό. Να συνεχίσω να παίζω στον Παναθηναϊκό, ώσπου να πάψουν να με κρατούν τα πόδια μου. Και μετά να αποχωρήσω από την ενεργό δράση. Υπάρχουν στιγμές, που θαυμάζω τον Ντάριλ Μίντλετον για αυτά που έχει καταφέρει στην καριέρα του.

Το σπουδαιότερο είναι ότι ετοιμάζεται να κλείσει τα 43 και ακόμη παίζει. Ο ‘D’, όμως, είναι περίπτωση! Οσο αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό, δεν έβαζε ούτε πάγο στα πόδια του μετά τους αγώνες. Μιλάμε για βιονικό παίκτη.

Εγώ τώρα χρειάζομαι ξεκούραση, ώστε να προετοιμάσω το κορμί μου για την επόμενη χρονιά. Ι need vacation (Χρειάζομαι διακοπές). Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, εύχομαι σε όλους καλό καλοκαίρι. Peace".





Η απονομή του τροπαίου



Η συνέντευξη Τύπου του Ομπράντοβιτς



Η συνέντευξη Τύπου του Ομπράντοβιτς