Επτά χρόνια στον Παναθηναϊκό, επτά πρωταθλήματα! Ο Μάικ Μπατίστ, όμως, δεν πρόκειται να ξεχάσει τον εφετινό τίτλο.

«Το γήπεδο ήταν μια θανάσιμη παγίδα. Δεν το έχω ξαναδεί ποτέ στα χρόνια που βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ισως για αυτό, η κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ να έχει μεγαλύτερη γλύκα από τις προηγούμενες φορές», εξομολογήθηκε ο MVP του τέταρτου τελικού στο Sport24.gr, λίγα λεπτά μετά την απόδραση από το Φάληρο.

-Από τον τέταρτο τελικό θα έχεις πολλά στιγμιότυπα να αφηγείσαι στον γιο σου όταν μεγαλώσει.

«Κάτσε πρώτα να συνέλθω εγώ και μετά βλέπουμε! Ειλικρινά, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που έγιναν στο ΣΕΦ. Κάθε οπαδός πετούσε ό,τι έβρισκε μπροστά του. Το γήπεδο έμοιαζε με θανάσιμη παγίδα (Death Trap). Και μέσα σε όλα αυτά, έπρεπε και να παίξουμε μπάσκετ, για να πάρουμε το πρωτάθλημα»

-Τα καταφέρατε... έπειτα από τέσσερις ώρες!

«Ακου τέσσερις ώρες! Με δουλεύεις; Τέσσερις ώρες είναι πολλές για έναν αγώνα μπάσκετ. Είναι εξωφρενικά δύσκολο να διατηρήσει κανείς τη συγκέντρωσή του υπό αυτές τις συνθήκες. Ρίψεις αντικειμένων, καθυστερημένη έναρξη του αγώνα, διακοπή, εκκένωση των κερκίδων και στο τέλος οριστική διακοπή».

-Σκέφτηκες να ενημερώσεις τη σύζυγό σου για τα όσα συνέβαιναν στο ΣΕΦ;

«Κατά τη διάρκεια της μεγάλης διακοπής στο 25’, έστειλα μήνυμα στη γυναίκα μου και της έγραψα ότι είμαι καλά. Ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και να μην ανησυχεί. Τι να της γράψω, ρε φίλε; Οτι γίνεται πόλεμος; Ότι πέφτει βροχή από ό,τι μπορεί να φανταστείς;».

-Αν σου ζητούσαμε να κάνεις μια σύγκριση των συνθηκών που συνάντησες στο ΣΕΦ, με τις άγριες γειτονιές του Λος Αντζελες, τι θα έλεγες;

«Δεν μπορώ να συγκρίνω τις συνθήκες στο ΣΕΦ με τις γειτονιές του Λος Αντζελες. Γιατί εκεί έπεφταν σφαίρες και τα παιδιά κρατούσαν όπλα στα χέρια τους. Εδώ πετούσαν πέτρες, κέρματα, φωτοβολίδες, βρύσες, αυτά είδα εγώ τουλάχιστον. Α, τώρα θυμήθηκα, πέταξαν και κουτάλια! Μόλις είδα τα κουτάλια, έπαθα σοκ. Δεν πίστευα στα μάτια μου και αναρωτήθηκα πού στο διάολο βρήκαν τα κουτάλια; Οταν κάποιος χτυπήσει σοβαρά από όλα αυτά, κάποιος παίκτης του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού, τότε θα είναι αργά»...

-Επειτα από τόσο σοβαρά έκτροπα ο αγώνας περνά σε δεύτερη μοίρα και αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα για εσάς και για τους παίκτες του Ολυμπιακού που πολέμησαν. Το παιχνίδι εξελίχθηκε όπως το είχες φανταστεί;

«Ημουν σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός θα έβγαινε αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Ξεκινήσαμε άσχημα, χάναμε 11-0, αλλά δεν είχαμε καμία όρεξη να αφήσουμε τους γηπεδούχους να κάνουν πάρτι. Βάλαμε όλη μας τη δύναμη, ισορροπήσαμε το παιχνίδι και με το επί μέρους σκορ που κάναμε, τελειώσαμε το ημίχρονο με προβάδισμα. Η ομάδα ποτέ δεν σταμάτησε να παίζει και να προσπαθεί. Αυξάναμε διαρκώς την ταχύτητά μας δίνοντας την απαιτούμενη προσοχή στην άμυνά μας, ενώ στην επίθεση προσπαθούσαμε να έχουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρό μυαλό. Αυτό συνεχίστηκε και μετά τη μεγάλη διακοπή. Μπήκαμε στα αποδυτήρια με +8 και παρά την πίεση του Ολυμπιακού, καταφέραμε να συντηρήσουμε το προβάδισμα ως το τέλος».

-Δεν υπήρξε στιγμή που να σκέφτηκες ότι υπήρχε και πέμπτος αγώνας στο ΟΑΚΑ; Να επαναπαυτείς έστω και λίγο;

«Εφόσον είχαμε την ευκαιρία να τελειώσουμε τη σειρά των τελικών στο ΣΕΦ, γιατί όχι; Σίγουρα το πλεονέκτημα της έδρας είναι πολύ σημαντικό και γνωρίζαμε ότι αν χάναμε θα είχαμε άλλο ένα παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Το μομέντουμ, όμως, ήταν με το μέρος μας και δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε να πάει χαμένο. Από τη στιγμή που καταφέραμε να ανατρέψουμε το -14 στον τρίτο τελικό, η ψυχολογία ήταν με το μέρος μας. Και αυτό το αξιοποιήσαμε νικώντας στην έδρα του Ολυμπιακού».

-Ποιον από τους συμπαίκτες σου θα ξεχώριζες; Σε ποιον θα έβγαζες το καπέλο;

«Ολα τα παιδιά έπαιξαν εξαιρετικά. Ολοι ήταν εκπληκτικοί! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Οσοι πάτησαν το παρκέ, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Επαιξαν άμυνα, πήραν ριμπάουντ, είχαμε καλές συνεργασίες. Κρατήσαμε υψηλό ρυθμό αν και παίζαμε στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Ημασταν καλοί στο τρανζίσιον. Δεν υστερήσαμε κάπου και αυτό με κάνει υπερήφανο για την ομάδα μου. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ένας παίκτης και αυτό αποδείχθηκε και στους τελικούς. Είμαστε δώδεκα μαχητές που δεν χορταίνουν τίτλους».

-Σε ενόχλησε το γεγονός ότι ο τέταρτος τελικός δεν ολοκληρώθηκε;

«Δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι καλά για αυτό. Σαφώς και ήθελα να παιχθεί το παιχνίδι ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά αυτό δεν το επέτρεψαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Η απόφασή, πάντως, δεν ήταν δική μου, αλλά των διαιτητών. Αν ήταν στο χέρι μου, ειλικρινά σου λέω ότι θα έβγαινα έξω για να παίξω εκείνο το τελευταίο λεπτό. Δεν ήταν ωραίο αυτό που συνέβη. Ακόμη και έτσι, όμως, είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος γιατί κατακτήσαμε το πρωτάθλημα».

-Στα αποδυτήρια ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή των πανηγυρισμών

«Τραγουδούσαμε, φωνάζαμε ο ένας τον άλλον ‘μαλ...α’! Οπως σε κάθε πρωτάθλημα, που έχουμε κατακτήσει αυτά τα χρόνια, οι πανηγυρισμοί δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικοί, μόνο που η γλύκα είναι μεγαλύτερη επειδή κερδίσαμε στο σπίτι του Ολυμπιακού. Οι συνθήκες που επικρατούσαν στο ΣΕΦ ήταν οι χειρότερες που έχω δει στην καριέρα μου. Χωρίς πλάκα»...

-Σαμπάνιες, πάντως, δεν είχατε στο ΣΕΦ, παρά μόνο μπλουζάκια, που έγραφαν πρωταθλητές 2009-10.

«Οχι, δεν είχαμε. Μόνο νερά και Gatorade. Ούτε πούρα, ούτε τίποτα. Και αυτό επειδή παίζαμε στο ΣΕΦ. Δεν μπορείς να πας στο ΣΕΦ με σαμπάνιες, γιατί η νίκη δεν είναι εγγυημένη. Πρέπει να παίξεις σκληρά για να κερδίσεις στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Και μετά, τις επόμενες ημέρες και το καλοκαίρι, έχεις όλο τον χρόνο για να το κάψεις».