Το παιχνίδι με την Κύμη Seajets πέρασε και ενδεχομένως θα ξεχαστεί γρήγορα για τον Παναθηναϊκό Superfoods, ο οποίος πήρε με άνεση τη νίκη και μαζί είχε την ευκαιρία να ξεκουράσει κάποιους από τους παίκτες που επιβαρύνθηκαν μεσοβδόμαδα από τα back to back παιχνίδια στην EuroLeague.

Σε έναν αγώνα λοιπόν που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν μας έδωσε κάτι καινούργιο, είδαμε τον Λευτέρη Μποχωρίδη να ξεπετάγεται, κάνοντας αισθητή την παρουσία του. Κι εν αντιθέσει με όσα ξέραμε ενδεχομένως μέχρι χθες (31/10), η ουσία της εξαιρετικής εμφάνισής του δεν κρύβεται στην επιθετική παραγωγικότητά του, αλλά στο πολύπλευρο παιχνίδι του.

Ο 22χρονος γκαρντ βρέθηκε στο παρκέ για 24'31'' μετρώντας 9 πόντους (με 3/3 δίποντα, 1/3 τρίποντα, 0/3 βολές), 9 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 1 λάθος, 1 κόψιμο, 1 κλέψιμο. Κοινώς "άγγιξε" το νταμπλ νταμπλ, για να δείξει πως είναι σε θέση να αποτυπώσει στο παρκέ όσα έμαθε την τελευταία διετία -και δη πέρσι. Λέμε "πέρσι" γιατί δεδομένα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που είχε για ατομική βελτίωση, σε μείζονα βαθμό.

Τι κι αν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν τον υπολόγιζε; Εκείνος φαίνεται πως είχε βάλει πιο... μακριά το πλάνο του, με σκοπό να είναι σε θέση να διεκδικήσει θέση στο rotation τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Κι απ ότι φαίνεται, ενήργησε ιδανικά για να τα καταφέρει.

Προσοχή: η όποια βελτίωση αφορά ως επί το πλείστον την εικόνα του στο πίσω μέρος του παρκέ. Δύο είναι άλλωστε οι χαρακτηριστικές φάσεις του αγώνα με την Κύμη. Στην πρώτη, ο Μουχάμαντ Ελ Αμίν παίρνει τον δεξί διάδρομο για να "κοπεί" από τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ενώ στη δεύτερη ο Βαγγέλης Τζόλος επιχειρεί να τον περάσει στο "ένας με έναν", με τον αριστερόχειρα γκαρντ να βάζει όμως σωστά το κορμί του και να υποχρεώνει τον αντίπαλό του σε βήματα.

Ο 22χρονος παίκτης είχε μιλήσει στο Sport24.gr στα πλαίσια της media day της EuroLeague, εστιάζοντας σε αυτό που τον σημάδεψε. Τον περσινό τραυματισμό του, στη διάρκεια του φιλικού αγώνα με την Παρτίζαν στο ΟΑΚΑ.

" Έγινε στη χειρότερη δυνατή στιγμή, μόλις είχαμε ξεκινήσει με την ομάδα κι ήμασταν προ της έναρξης των επίσημων αγώνων", θυμάται για να εξηγήσει πως " με πήγε πολύ πίσω, στην ουσία μου στέρησε μια ολόκληρη χρονιά. Δεν το σκέφτομαι όμως, έχει περάσει. Αντικειμενικά, πέρασα πολύ δύσκολα πέρσι. Είμαι της λογικής όμως πως "ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό". Έτσι έκανα και με αυτό. Δεν το σκέφτομαι πια. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι πλέον υγιής και μπορώ να προπονούμαι καθημερινά".

" Εκείνο το διάστημα με τον γύψο στο πόδι ήταν πολύ δύσκολο. Είχα όμως κοντά μου ανθρώπους που με βοήθησαν, ξέρουν αυτοί ποιοι είναι. Σίγουρα ψυχολογικά είναι ό,τι χειρότερο να βλέπεις την ομάδα σου να παίζει και να μην μπορείς να βοηθήσεις. Ο στόχος ήταν ένας: να γίνω καλά για να επιστρέψω στην ομάδα. Στην αρχή με πήρε πάρα πολύ από κάτω προσωπικά, με τον καιρό όμως ήθελα απλά να γίνω καλά".

"Πιο δύσκολος απ όλους ο πρώτος μήνας"

Αλήθεια όμως, πως αντιμετώπισε όλη αυτή την αναμονή, όλον αυτόν τον μαραθώνιο μέχρι να είναι πάλι σε θέση να πατήσει στο παρκέ για να δείξει στον Σάσα Τζόρτζεβιτς ποιος είναι και τι μπορεί να καταφέρει;

" Ο γιατρός δεν μου έλεγε ακριβώς πότε θα επιστρέψω, μου έλεγε ότι σε περίπου τρεις μήνες θα μπορώ να μπω στο γήπεδο και να αρχίσω προπονήσεις. Δεν ήταν δηλαδή σαφές το πότε ακριβώς θα μπω στην ομάδα. Στο μυαλό μου όμως είχα ότι κάτι θα γίνει σε ένα μήνα και θα είμαι μια χαρά. Δεν ξέρω. Το έλεγα για να το πιστέψω εγώ και να μην με πάρει εντελώς από κάτω; Πίστευα πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα είμαι καλά, για να μπω στο γήπεδο. Περίμενα να μου πει ο γιατρός "απίστευτο, έδεσε το πόδι τόσο γρήγορα και μπορείς να προπονηθείς".

Δυστυχώς δεν έγινε αυτό, πέρασε ο καιρός. Ο πρώτος μήνας ήταν ο πιο δύσκολος απ όλους, μετά το πήρα απόφαση ότι δεν θα γίνει κανένα θαύμα. Με το που έβλεπα ότι είμαι καλύτερα όσο περνούσε ο καιρός, ανέβαινε η ψυχολογία μου. Η πρώτη φορά χωρίς τον γύψο, η πρώτη θεραπεία, το πρώτο χαλαρό τρέξιμο, τα πρώτα σουτ μετά τον τραυματισμό. Όλα ήταν καινούργια για μένα και μου έφερναν ενθουσιασμό αφού έβλεπα ότι πλησιάζει η στιγμή να γυρίσω στο παρκέ", θα απαντήσει.

Την πρώτη φορά που πιστεύω ασυναίσθητα δεν έκανα διεισδύσεις. Δεν ήταν ακριβώς φόβος. Ήταν τέτοια η χαρά που έκανα προπόνηση, δεν μπορώ να στο εξηγήσω. Μόνο και μόνο επειδή έκανα προπόνηση ήμουν ευτυχισμένος. Εκτίμησα το κάθε τι μικρό, το κάθε δευτερόλεπτο που ήμουν στο γήπεδο και έκανα αυτό που αγαπάω τόσο πολύ. Εκτιμώ πολύ περισσότερα τα πάντα πλέον, ήταν μεγάλο μάθημα για μένα όλο αυτό. Από το ότι δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι, να σηκωθώ από το κρεβάτι, να πάω μια βόλτα. Κατάλαβα τι έχει πραγματικά αξία. Είναι ευλογία το γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να είμαστε στο γήπεδο", αναφέρει.

"Ήταν ένα μεγάλο μάθημα"

Όσο για την όρεξη που είχε προκειμένου να βοηθήσει την ομάδα; " Από την πρώτη μέρα που μπήκα στο "πέντε εναντίον πέντε" πίστευα ότι μπορώ να βοηθήσω. Δεν είχα ποτέ θέμα πότε θα με χρησιμοποιήσει και πόσο. Δεν ήθελα να με βάλει απλά για να με βάλει, ήθελα να ξέρω ότι είμαι έτοιμος για να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Ήταν ένα μεγάλο μάθημα το ότι ήξερα πως δεν θα μπορώ να διεκδικήσω άμεσα χρόνο στο rotation", απαντάει για να προσθέσει πως αυτό που κέρδισε -πάνω απ όλα- ήταν το γεγονός πως " έγινα πιο δυνατός στο πνευματικό κομμάτι, λόγω του τραυματισμού. Αυτό είναι το βασικότερο, αυτή η εκτίμηση στο πιο απλό πράγμα".

Κι αν υπάρχει κάποιος που σκέφτεται πως ουδέν κακό αμιγές καλού, δεν έχει παρά να ξαναδεί τον χθεσινό (31/10) αγώνα του Παναθηναϊκού με την Κύμη, εστιάζοντας στην παρουσία του Λευτέρη Μποχωρίδη στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Κι από εκεί να καταλάβει πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται...