Ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς κοκκινίζει και μόνο που περνά από δίπλα του ο "Ζοτς". Κατεβάζει κεφάλι και βλέμμα, σαν να είναι ακόμα στο σχολείο. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα μαθητής είναι. Είναι και αυτός στον οποίο εμπιστεύτηκε το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, στο ζόρικο ημιτελικό του Final Four με τη Λαμποράλ Κούτσα. Ήταν και ο πρώτος σκόρερ αυτού του ματς, αλλά και ο πρώτος που βρήκε τον τρόπο να σκοράρει τρίποντο στην εξτρά περίοδο, κάτι που δεν θα έλεγες ότι ήταν απλό πράγμα την Παρασκευή για τη Φενέρμπαχτσε. Εν τοιαύτη περιπτώσει, τι συμβαίνει με αυτόν τον τύπο;

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Νίκη Μπάκουλη

Ο "Ζοτς" έχει πει για εκείνον πως: " του αρέσει πολύ το μπάσκετ και έχει καταλάβει εδώ και χρόνια πως πρέπει να δουλέψει το παιχνίδι του, αν θέλει να γίνει σημαντικός παίκτης και ίσως μια μέρα να παίξει στο ΝΒΑ". Του λες αυτές τις κουβέντες και κοκκινίζει. Περνά συμπτωματικά από πίσω του ο προπονητής του, εκείνη την ώρα, του λέει " συγχαρητήρια κύριε Μπογκντάνοβιτς" - με το γνωστό μειδίαμα - και τον βλέπεις να σκύβει το κεφάλι-από ντροπή που τον "τσάκωσε" εκείνος να μιλά σε δημοσιογράφους. Τον βλέπεις μπροστά στα μάτια σου, να εύχεται να ανοίξει η γη να τον καταπιεί! Όπως τότε που τον είχε αφήσει ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς στα αποδυτήρια, στο δεύτερο ημίχρονο ματς της σερβικής λίγκας, γιατί τόλμησε να αντιμιλήσει (μη φανταστείς, ένα " μα" είχε ψελλίσει έπειτα από κάτι… καντήλια που δεν είχε κάνει δυο φορές ό,τι ζητούσε το σύστημα της Παρτίζαν).

Αλλά τι νομίζεις πως έχει περάσει από τότε; Δυο χρόνια. Και όμως για τον 23χρονο είναι σαν να πέρασε μια ζωή. Βρέθηκε να παίζει με όσους έβλεπε στην τηλεόραση, να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του Ομπράντοβιτς, να είναι στον τελικό της Euroleague. Σε διαβεβαιώ ωστόσο, πως τα μάτια του είναι όπως τότε, το 2014, όταν ονειρευόταν να ζήσει αυτά που απολαμβάνει πια - και φυσικά έπεται συνέχεια, όσο συνεχίζει να κοκκινίζει μπροστά στον κόουτς του, να δουλεύει πολύ, να ακούει ό,τι έχουν να του πουν οι παλαιότεροι. Για παράδειγμα, ο Τεόντοσιτς.

" Πριν 6 μήνες είχαμε συναντηθεί και πάνω στην κουβέντα, είπαμε "λες να συναντηθούμε στον τελικό;" . Και να που θα συμβεί αυτό, στο γήπεδο που είχαμε νικήσει όλα τα ματς με την Εθνική, στο Ευρωμπάσκετ. Είμαστε αήττητοι και ήλθε η ώρα να χάσει κάποιος". Όχι ακριβώς. Ο Τεόντοσιτς έχασε το 2009. " Δεν με νοιάζει. Εγώ μετρώ από την κοινή μας παρουσία". Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Πριν πάμε παρακάτω, θα σου πω ότι συναντήθηκε ξανά με τον Τεόντοσιτς , παραμονή του Final Four, στο ξενοδοχείο των αποστολών " αλλά δεν θα σου πω τι είπαμε. Μόνο ότι δεν μιλήσαμε για μπάσκετ". Πάσο.

Επόμενη ερώτηση. Έχει συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει; " Ενδεχομένως όχι ακόμα. Να μην το έχω συνηδειτοποιήσει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι έως το τέλος, όπως κάναμε με τη Λαμποράλ. Είχαμε χάσει πολλά ελεύθερα σουτ, στην κανονική διάρκεια, αλλά διατηρήσαμε την πίστη μας, συνεχίσαμε να παλεύουμε όλοι μαζί και ξεπεράσαμε τη νευρικότητα της αστοχίας μας, που συνδυάστηκε με πολύ μεγάλα σουτ της Λαμποράλ. Ο Μπουρούσης ήταν τεράστιος. Έκανε πολύ μεγάλο παιχνίδι. Στην παράταση, αρχίσαμε να τα βάζουμε και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία" που ακόμα όμως, δεν έχει ολοκληρωθεί.

" Θεωρώ πως στον τελικό έφτασαν οι ομάδες που έπαιξαν καλύτερα όλη τη χρονιά. Αυτές που άξιζαν να είναι στον τελικό". Και τώρα τι; " Τώρα θα κερδίσει όποιος είναι πιο έτοιμος, αγωνιστικά και ψυχολογικά". Να σαι καλά, για το tip και καλή τύχη.