Μπόγρης: "Πρωτόγνωρη η εμπειρία στο Ζλάτιμπορ"
Για τον Παναθηναϊκό, αλλά και την παρ' ολίγον καριέρα του στο ποδόσφαιρο μίλησε ο Γιώργος Μπόγρης
- Γιώργο πώς ήταν η προετοιμασία στο Ζλάτιμπορ; Είχες πει ότι είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις σκληρά με τον Ομπράντοβιτς.
" Η εμπειρία στο Ζλάτιμπορ ήταν πρωτόγνωρη και παράλληλα εκπληκτική. Το επίπεδο ήταν πάρα πολύ υψηλό κι ας έλειπε η μισή ομάδα! Και το προπονητικό τιμ μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, μετά από ένα μήνα που κάνω προπονήσεις μαζί τους, είναι το καλύτερο στην Ευρώπη. Είχα πει ότι είμαι διατεθειμένος να δουλέψω σκληρά και το έχω κάνει από την πρώτη μέρα στην ομάδα. Με τέτοιους συμπαίκτες και τέτοιους προπονητές κάθε μέρα κερδίζω πολλά".
- Ξεκίνησες το μπάσκετ από τον Κάδμο Θήβας. Μια ομάδα με σημαντική πορεία την προηγούμενη 20ετία, αλλά με σχεδόν ανύπαρκτο παρόν. Πώς ήταν τα πρώτα «μαθήματα» στο κλειστό;
" Ο Κάδμος είναι η ομάδα που ξεκίνησα και έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι το σωματείο δεν είναι στο επίπεδο που ήταν στο παρελθόν. Τα πρώτα μαθήματα ήταν πολύ ευχάριστα. Ουσιαστικά ήμουν εκεί όχι επειδή έβλεπα το μέλλον, ούτε επειδή ήξερα την εξέλιξή μου. Ήμουν εκεί απλά επειδή περνούσα ωραία, έκανα αυτό που αγαπούσα παρέα με τα φιλαράκια μου. Οπότε τι καλύτερο".
- Ο Κάδμος λίγο μετά τη φυγή σου για τον Ηλυσιακό, έφτασε μέχρι και τη διάλυση. Για πολλούς αποτέλεσμα της έλλειψης υποδομής. Τι φταίει και παιδιά στην ηλικία σου ή και μικρότερα δεν ασχολούνται με το μπάσκετ;
" Δε νομίζω ότι είναι η έλλειψη υποδομής. Νομίζω ότι απλά δεν υπάρχει κάποιος να στηρίξει την ομάδα, δεν υπάρχει διοίκηση που αυτή είναι πάντα η αρχή και το τέλος σε κάθε σωματείο. Πέρα από κάποιους προπονητές που αγαπάνε την ομάδα και προσπαθούν να τη «σώσουν», δεν υπάρχει κανείς άλλος. Πόσα μπορούν να κάνουν αυτοί όμως; Δεν επιτρέπεται μια ομάδα από τη Θήβα να μην είναι στη Β' ή τη Γ' Εθνική. Ο κόσμος έχει δείξει στο παρελθόν ότι αγαπάει το μπάσκετ. Κακά τα ψέματα. Αν η ομάδα πάει καλά, περισσότερα παιδιά θα πάνε στις υποδομές, περισσότεροι θα ασχοληθούν, περισσότερες διαφημίσεις, τα πάντα θα φτιαχτούν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος στο ερώτημά σου, τα παιδιά δεν πάνε γιατί βλέπουν ότι η ομάδα δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι".
- Έχουμε διαβάσει για την περίφημη διαδρομή «Θήβα-Aθήνα με ταξί». Προφανώς ήταν «Θεσπιές-Αθήνα» άρα μερικά χιλιόμετρα ακόμη. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και πόσον καιρό «άντεξες» να το κάνεις;
" Η διαδρομή ήταν Θήβα-Ιλίσια. Είχα ήδη έρθει με την οικογένειά μου μόνιμα στη Θήβα, αλλά επειδή ήμουν 13-14 δεν μπορούσα να πάω να μείνω μόνος στην Αθήνα από τότε. Η εμπειρία ίσως ήταν λίγο επίπονη αλλά δεν το σκεφτόμουν καν γιατί η θέληση και ο ενθουσιασμός για την καινούργια σελίδα στη ζωή ήταν απίστευτα. Για ένα χρόνο το έκανα αυτό αφού μετά άρχισα να παίζω στην ανδρική ομάδα του Ηλυσιακού και έπρεπε να είμαι κάθε μέρα στις προπονήσεις της ομάδας. Οπότε πήραμε την απόφαση πώς πρέπει να πάω μόνιμα στην Αθήνα".
- Δεν παραλείπεις ποτέ να λες για το ρόλο που έπαιξε ο πατέρας σου στην εξέλιξη της καριέρας σου. Πιστεύεις πώς χωρίς εκείνον δεν θα τα είχες καταφέρει;
" Νομίζω πως όχι. Είναι ο πατέρας που έχει συμβάλλει τα μέγιστα, αλλά σίγουρα και η οικογένειά μου και η μεγάλη θέληση που είχα. Τους χρωστάω πολλά. Άμα δεν ερχόμασταν στη Θήβα να μείνουμε δεν θα είχα παίξει μπάσκετ ποτέ, θα ημουν τερματοφύλακας του Θεσπιακού. Αν δεν με άφηναν να πάω στην Αθήνα, ίσως να ήμουν ακόμη στον Κάδμο. Είναι πολλοί οι γονείς που έχουν κόψει το δρόμο των παιδιών τους. Πολύ απλά με στήριξαν και κατάλαβαν ότι το μπάσκετ είναι αυτό που αγαπάω και που θέλω να κάνω και έτσι μου είπαν: «πήγαινε, σου έχουμε εμπιστοσύνη. Από σένα πλέον εξαρτάται». Νομίζω ότι για αρχή τους δικαίωσα. Και περισσότερο για τον εαυτό μου. Εχω μακρύ ταξίδι ακόμα όμως".
- Να έρθουμε και στα του Παναθηναϊκού. Τι ξεχωρίζεις από τις πρώτες εβδομάδες της προετοιμασίας; Πώς είναι να είσαι στο παρκέ μαζί με παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Γιασικεβίτσιους;
" Το επίπεδο δουλειάς είναι πολύ υψηλό. Είμαι ανάμεσα σε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ο Διαμαντίδης και ο Γιασικεβίτσιους, αλλά όλα τα παιδιά ένας προς έναν. Κανείς δεν είναι τυχαία στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα το μεγαλύτερο ατού μου είναι ότι δουλεύω με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μαθαίνω ακόμα και από τη σιωπή του. Πιστεύω στον εαυτό μου το ίδιο μου δείχνει και η ομάδα και πλέον γυρνάμε σε αυτό που λέγαμε στο ξεκίνημά μου στον Ηλυσιακό. Από μένα εξαρτάται. Δουλεύω σκληρά και με δεδομένο την υγεία, είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον μου εδώ".
" Η εμπειρία στο Ζλάτιμπορ ήταν πρωτόγνωρη και παράλληλα εκπληκτική. Το επίπεδο ήταν πάρα πολύ υψηλό κι ας έλειπε η μισή ομάδα! Και το προπονητικό τιμ μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, μετά από ένα μήνα που κάνω προπονήσεις μαζί τους, είναι το καλύτερο στην Ευρώπη. Είχα πει ότι είμαι διατεθειμένος να δουλέψω σκληρά και το έχω κάνει από την πρώτη μέρα στην ομάδα. Με τέτοιους συμπαίκτες και τέτοιους προπονητές κάθε μέρα κερδίζω πολλά".
- Ξεκίνησες το μπάσκετ από τον Κάδμο Θήβας. Μια ομάδα με σημαντική πορεία την προηγούμενη 20ετία, αλλά με σχεδόν ανύπαρκτο παρόν. Πώς ήταν τα πρώτα «μαθήματα» στο κλειστό;
" Ο Κάδμος είναι η ομάδα που ξεκίνησα και έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Με στεναχωρεί το γεγονός ότι το σωματείο δεν είναι στο επίπεδο που ήταν στο παρελθόν. Τα πρώτα μαθήματα ήταν πολύ ευχάριστα. Ουσιαστικά ήμουν εκεί όχι επειδή έβλεπα το μέλλον, ούτε επειδή ήξερα την εξέλιξή μου. Ήμουν εκεί απλά επειδή περνούσα ωραία, έκανα αυτό που αγαπούσα παρέα με τα φιλαράκια μου. Οπότε τι καλύτερο".
- Ο Κάδμος λίγο μετά τη φυγή σου για τον Ηλυσιακό, έφτασε μέχρι και τη διάλυση. Για πολλούς αποτέλεσμα της έλλειψης υποδομής. Τι φταίει και παιδιά στην ηλικία σου ή και μικρότερα δεν ασχολούνται με το μπάσκετ;
" Δε νομίζω ότι είναι η έλλειψη υποδομής. Νομίζω ότι απλά δεν υπάρχει κάποιος να στηρίξει την ομάδα, δεν υπάρχει διοίκηση που αυτή είναι πάντα η αρχή και το τέλος σε κάθε σωματείο. Πέρα από κάποιους προπονητές που αγαπάνε την ομάδα και προσπαθούν να τη «σώσουν», δεν υπάρχει κανείς άλλος. Πόσα μπορούν να κάνουν αυτοί όμως; Δεν επιτρέπεται μια ομάδα από τη Θήβα να μην είναι στη Β' ή τη Γ' Εθνική. Ο κόσμος έχει δείξει στο παρελθόν ότι αγαπάει το μπάσκετ. Κακά τα ψέματα. Αν η ομάδα πάει καλά, περισσότερα παιδιά θα πάνε στις υποδομές, περισσότεροι θα ασχοληθούν, περισσότερες διαφημίσεις, τα πάντα θα φτιαχτούν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος στο ερώτημά σου, τα παιδιά δεν πάνε γιατί βλέπουν ότι η ομάδα δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Ότι δεν έχουν να κερδίσουν κάτι".
- Έχουμε διαβάσει για την περίφημη διαδρομή «Θήβα-Aθήνα με ταξί». Προφανώς ήταν «Θεσπιές-Αθήνα» άρα μερικά χιλιόμετρα ακόμη. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία και πόσον καιρό «άντεξες» να το κάνεις;
" Η διαδρομή ήταν Θήβα-Ιλίσια. Είχα ήδη έρθει με την οικογένειά μου μόνιμα στη Θήβα, αλλά επειδή ήμουν 13-14 δεν μπορούσα να πάω να μείνω μόνος στην Αθήνα από τότε. Η εμπειρία ίσως ήταν λίγο επίπονη αλλά δεν το σκεφτόμουν καν γιατί η θέληση και ο ενθουσιασμός για την καινούργια σελίδα στη ζωή ήταν απίστευτα. Για ένα χρόνο το έκανα αυτό αφού μετά άρχισα να παίζω στην ανδρική ομάδα του Ηλυσιακού και έπρεπε να είμαι κάθε μέρα στις προπονήσεις της ομάδας. Οπότε πήραμε την απόφαση πώς πρέπει να πάω μόνιμα στην Αθήνα".
- Δεν παραλείπεις ποτέ να λες για το ρόλο που έπαιξε ο πατέρας σου στην εξέλιξη της καριέρας σου. Πιστεύεις πώς χωρίς εκείνον δεν θα τα είχες καταφέρει;
" Νομίζω πως όχι. Είναι ο πατέρας που έχει συμβάλλει τα μέγιστα, αλλά σίγουρα και η οικογένειά μου και η μεγάλη θέληση που είχα. Τους χρωστάω πολλά. Άμα δεν ερχόμασταν στη Θήβα να μείνουμε δεν θα είχα παίξει μπάσκετ ποτέ, θα ημουν τερματοφύλακας του Θεσπιακού. Αν δεν με άφηναν να πάω στην Αθήνα, ίσως να ήμουν ακόμη στον Κάδμο. Είναι πολλοί οι γονείς που έχουν κόψει το δρόμο των παιδιών τους. Πολύ απλά με στήριξαν και κατάλαβαν ότι το μπάσκετ είναι αυτό που αγαπάω και που θέλω να κάνω και έτσι μου είπαν: «πήγαινε, σου έχουμε εμπιστοσύνη. Από σένα πλέον εξαρτάται». Νομίζω ότι για αρχή τους δικαίωσα. Και περισσότερο για τον εαυτό μου. Εχω μακρύ ταξίδι ακόμα όμως".
- Να έρθουμε και στα του Παναθηναϊκού. Τι ξεχωρίζεις από τις πρώτες εβδομάδες της προετοιμασίας; Πώς είναι να είσαι στο παρκέ μαζί με παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Γιασικεβίτσιους;
" Το επίπεδο δουλειάς είναι πολύ υψηλό. Είμαι ανάμεσα σε παίκτες που έχουν αποδείξει ότι είναι οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο ο Διαμαντίδης και ο Γιασικεβίτσιους, αλλά όλα τα παιδιά ένας προς έναν. Κανείς δεν είναι τυχαία στον Παναθηναϊκό. Σίγουρα το μεγαλύτερο ατού μου είναι ότι δουλεύω με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Μαθαίνω ακόμα και από τη σιωπή του. Πιστεύω στον εαυτό μου το ίδιο μου δείχνει και η ομάδα και πλέον γυρνάμε σε αυτό που λέγαμε στο ξεκίνημά μου στον Ηλυσιακό. Από μένα εξαρτάται. Δουλεύω σκληρά και με δεδομένο την υγεία, είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον μου εδώ".