Το "Μy Way" το έγραψε ο Πολ Ανκα και το τραγούδησε σε μια μοναδική ερμηνεία το 1969 ο Φρανκ Σινάτρα...

Ως γνωστόν ο συχωρεμένος ο Φράνκι έμεινε στην ιστορία με τον εξόχως κολακευτικό τίτλο "The Voice"

Η φωνή, δηλαδή.

Η μάλλον η φωνάρα!

Το τραγούδι είναι παλιό, αλλά κλασικό και από χθες το βράδυ έγινε πάλι πολύ επίκαιρο, διότι αυτό είχε διαλέξει ο Μπόμπι Νάιτ στις 5 Φεβρουαρίου του 2008 για να επενδύσει μουσικά την τελευταία παράσταση του στους πάγκους...

Εδώ οφείλω να ανοίξω μια παρένθεση, διότι η είδηση της εκδημίας του προέκυψε την ώρα που προλόγιζα τον αγώνα των Ράπτορς με τους Μπακς στο Τορόντο.

Λίγο πριν από τη μία μετά τα μεσάνυχτα περιπλανιόμουν στο ESPN και ξαφνικά είδα τη φωτογραφία του.. μεσίστια στην πρώτη σελίδα και κατάλαβα ότι είχε επισυμβεί το μοιραίο και αναπόδραστο...

Κλείνω εδώ την παρένθεση και επιστρέφω στον Σινάτρα...

Προπονητάρα και μεγαλοφυΐα

Εάν λοιπόν αυτός ήταν η φωνάρα, ο Νάιτ υπήρξε η... προπονητάρα!

Η μελωδία του "My Way" είναι κλεμμένη!

Ο Πολ Ανκα βρισκόταν σε διακοπές στο Παρίσι , την άκουσε στο τραγούδι "Comme d’ habitude" (Ως συνήθως) του Κλοντ Φρανσουά και την ξεπατίκωσε στα αγγλικά...

Ο Μπόμπι Νάιτ που δεν αντέγραψε ποτέ κανέναν και τίποτε, άλλωστε υπήρξε καθ’ όλα πρωτοπόρος, αντισυμβατικός, απρόβλεπτος, ιδιόρρυθμος, σκληρός σαν την πέτρα, τυραννικός, αλλά συνάμα και μεγαλοφυής...

Υπήρξε μοναδικός, one-of-a-kind κατά πως λένε και στο λημέρι του στο Μπλούμινγκτον.

Υπήρξε απλώς ο εαυτός του, τόσο απλά!

Η μάλλον ο διπρόσωπος εαυτός του, λες και βάλθηκε να υποδυθεί τον ρόλο του ρωμαϊκού θεού Ιανού, εκτρεπόμενος από ιδεολογία και όχι από χόμπι στις οβιδιακές μεταμορφώσεις!

Το 2000, όταν αποχώρησε εν μέσω πολεμικής ατμόσφαιρας από το πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, εκδόθηκε ένα βιβλίο που το έχω σε περίοπτη θέση στο γραφείο μου και τεκμηρίωνε αυτή την έμφυτη διπολικότητα του!

Δυο όψεις, δυο άλλοι άνθρωποι!

Το βιβλίο έχει δυο εξώφυλλα, δυο τίτλους, δυο λογοπαίγνια με το επώνυμο του (το οποίο παρεμπιπτόντως γράφεται Knight και σημαίνει Ιππότης), δυο διαφορετικά μέρη, δυο διαφορετικές ζωές, δυο παράλληλες και κάθετες ιστορίες!

Μέχρι και δυο διαφορετικούς ανθρώπους, τολμώ να γράψω!

Το ένα εξώφυλλο τον παρουσιάζει σχεδόν χαμογελαστό και φέρει τον τίτλο "Good Knight: the good side of Bobby Knight, from those who know him best".

Πάει να πει "Μπόμπι Νάιτ: η καλή πλευρά του Μπόμπι Νάιτ από αυτούς οι οποίοι τον γνωρίζουν πολύ καλά".

Το δεύτερο εξώφυλλο τον παρουσιάζει στη συνηθισμένη και αγαπημένη του στάση, ενώ δηλαδή ωρύεται, σιχτιρίζει, βρίζει και είναι έτοιμος να κάνει φόνο!

Ο τίτλος εδώ είναι "Nightmares: the dark side of Bobby Knight from those who know him best".

Πάει να πει, "Εφιάλτες: η σκοτεινή πλευρά του Μπόμπι Νάιτ από αυτούς οι οποίοι τον γνωρίζουν πολύ καλά".

Διαλέγετε και παίρνετε, μαθές!

Η ανακαίνιση στον... Παράδεισο!

Στην ανατολή του Millennium (2000) μετά το σκληρό και βίαιο διαζύγιο με τους Hoosiers που έβαλε τέλος σε έναν γάμο ο οποίος βάσταξε 29 χρόνια, ο Νάιτ πήρε των ομματιών του προς Τέξας Τεκ μεριά και από εκεί βγήκε στη σύνταξη.

Τότε ήταν 68 χρονών και ασφαλώς είχε ακόμη την πνευματική διαύγεια και τη σωματική αλκή για να κατευθύνει έτι περαιτέρω την ομάδα των Red Raiders…

Ήταν άλλωστε γεννημένος "Κόκκινος επιδρομέα", απλώς αποσύρθηκε, διότι δεν περίσσευαν πια καρέκλες για να τις πετάει στους παίκτες του, στους διαιτητές και στα όργανα της τάξεως!

Αυτό παρεμπιπτόντως είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απασχολεί από χθες το βράδυ τον... Άγιο Πέτρο, διότι εάν ο Νάιτ συνεχίσει αυτό το βιολί και στον Παράδεισο (εκτός κι αν ο ίδιος βγάλει φλας και στρίψει κατά Κόλαση μεριά) , θα τού κάνει λαμπόγιαλο όλη την οικοσκευή και θα αυξηθούν οι παραγγελίες στα "120 Ενωμένα Εργοστάσια Επίπλων"!!!

Όταν έδειρε (και) τον γιο του!

Το 2008, όταν αποσύρθηκε είχε αφήσει στο πόδι του τον γιο του, Πατ και μιας το ‘φερε η κουβέντα στα οικογενειακά, ο Νάιτ δεν έκανε διακρίσεις σε παιδιά (ακόμη κι αν ήταν τα δικά του) και αποπαίδια...

Το όνομα του Πατ συμπεριλαμβάνεται σε αυτή τη μεγάλη, την ατέρμονη λίστα των ατόμων που υπέστησαν bullying και κακοποιήθηκαν από τον τρις πρωταθλητή του NCAA και χρυσό Ολυμπιονίκη!

Ναι-επειδή, ως γνωστόν, η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να φαίνεται τίμια, αλλά πρέπει κιόλας να είναι τέτοια- το 1994 ο Νάιτ έπιασε από τον λαιμό τον κανακάρη του, τον χαστούκισε, τον έσυρε στο παρκέ και μόλις τον παράτησε κάτω τού έδωσε και μια κλοτσιά στα πλευρά!

Τι είχε κάνει ο Πατ και προκάλεσε την πατρική μήνι;

Βιάστηκε να μπει στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσει τη νίκη των Χούζιερς στο μεγάλο τοπικό ντέρμπι με το Νοτρ Νταμ!!!

Η ζώνη για τον Ντέιβιντ Ρίβερς

Με τους λεγάμενους, ο μπαμπάς Νάιτ είχε παρτίδες από παλιά και –για την ακρίβεια-από τότε που έβγαλε στραβούς δεκάδες δημοσιογράφους για να περάσει το δικό του...

Αυτό συνέβη το 1987, σε ένα ματς απέναντι τους στο οποίο –ω του θαύματος-άλλαξε για κάποια λεπτά την άμυνα του από man to man σε ζώνη...

Το να παίξει ζώνη ο φανατικότερος θιασώτης του man to man ήταν σαν να βγαίνει ο ήλιος από τη Δύση, αλλά αναγκάστηκε να προδώσει τις αρχές του μπας και αναχαιτίσει τον σεληνιασμένο εκείνο το βράδυ, μετέπειτα παίκτη του Ολυμπιακού (και κάτοχος του triple crown τη σεζόν 1996-97) Ντέιβιντ Ρίβερς!

Είσαι η στραβός ή μαλ@@@ας!

Στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς οι δημοσιογράφοι πήγαν σεινάμενοι κουνάμενοι για να τον φέρουν σε δύσκολη θέση και ένας από δαύτους έκανε την αρχή και τον ρώτησε πώς άλλαξε το τροπάριο του...

Ο Μπόμπι Νάιτ τον αγριοκοίταξε και τον έβαλε στη θέση του..

"Δεν έπαιξα καθόλου ζώνη, δεν παίζω ποτέ ζώνη. Εάν εσύ είδες ζώνη είσαι η στραβός η μαλ@@@ας"!

Για όλα όσα είπε, έπραξε και διέπραξε ο Νάιτ δεν αισθανόταν ποτέ τύψεις, ούτε συνήθιζε να ζητεί συγνώμη, δεν το προέβλεπε αυτό η κουλτούρα του, όπως άλλωστε λένε και οι στίχοι στο "My Way"...

"Regrets. I ‘ve had a few, but then again, too few to mention".

Λίγες τύψεις, πολύ λίγες αλλά και πάλι δεν αξίζει να τις αναφέρω!

Το φούτερ του Ιωαννίδη

Όπως όλες οι διχασμένες, πλην χαρισματικές προσωπικότητες, παρομοίως και ο Νάιτ είχε καθ’ όλο τον βίο του φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς.

Σαν τον Γιάννη Ιωαννίδη ένα πράγμα!

Παρεμπιπτόντως ο "Ξανθός" που έφυγε από τη ζωή πριν από 29 ημέρες, ανήκε στην πρώτη κατηγορία και όχι μονάχα ακολουθούσε τις συνταγές του man to man, της επίθεσης motion και του passing game, αλλά φόραγε κιόλας πολύ συχνά ένα κατακόκκινο φούτερ των Χούζιερς!

Τα λένε εκεί πάνω από χθες, παρέα και με το alter ego του Νάιτ, τον έτερο μεγάλο μάγιστρο του κολεγιακού (και όχι μόνο) μπάσκετ, Ντιν Σμιθ ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 7 Φεβρουαρίου του 2015...

Ο Νάιτ, ο Ράσελ και κάποιος... Σκουντής!

Τον αοίδιμο και θρυλικό προπονητή τον συνάντησα για πρώτη φορά ένα βράδυ του Ιουλίου του 1986 στο παλιό "Palacio de los Deportes" της Μαδρίτης σε μια ευτυχή συγκυρία που δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από το μυαλό μου...

Ο λόγος;

Αίφνης εγώ ο... πουθενάς βρέθηκα να έχω στα δεξιά μου τον Μπόμπι Νάιτ και στα αριστερά μου τον Μπιλ Ράσελ, οι οποίοι βρίσκονταν εκεί για να σχολιάζουν τα ματς της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ.

Τον ξανασυνάντησα το καλοκαίρι του 1992 όταν ήρθε στην Ελλάδα, προσκεκλημένος του ΣΕΠΚ για να διδάξει στο σεμινάριο προπονητών στην Ολυμπία που εντέλει εξελίχθηκε σε λαϊκό προσκύνημα!

Μιλάμε για πανζουρλισμό και για πάταγο!

Την πρώτη φορά, τον πλησίασα πολύ διστακτικά, πολύ επιφυλακτικά, σκιαζόμουν μπας και με αποπάρει ή μού αστράψει κιόλας καμιά μπούφλα!

Εντέλει με καλοδέχθηκε και πέρασα κάμποση ώρα μαζί του, εν είδει μύησης και προσηλυτισμού στα μπασκετικά δόγματα του: με βάφτισε στα δικά του νάματα.

Το μαστίγιο και τα 16 "Fuck"!

Δεν τόλμησα βεβαίως να τον ρωτήσω για τις μεθόδους του, άλλωστε η καριέρα του ήταν γεμάτη από τόσα πολλά χαστούκια, ώστε μπροστά τους ωχριούν εκείνα που δίνουν οι καθηγητές του Κολεγίου στην ταινία "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο"!

Σε αντίθεση με την ταινία ο Νάιτ δεν περιοριζόταν στα χαστούκια, αλλά έριχνε και μπινελίκια, μάλιστα στην κορύφωση της αθυροστομίας, του δεσποτισμού και πάντως όχι του καθωσπρεπισμού (τον οποίο έγραφε εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι) μια φορά πήρε στα χέρια του ένα μαστίγιο και έβγαλε προς τους παίκτες του μια ομιλία δυο λεπτών στην οποία χρησιμοποίησε 16 μετρημένες φορές τη λέξη "Fuck"!

Τα ανδραγαθήματα του είναι αναρίθμητα, άπειρα και κυρίως από χθες το βράδυ πλέουν στον ωκεανό του διαδικτύου, ωστόσο το θέμα είναι πράγματι ανεξάντλητο..

Το κελί του γορίλα και η προσφώνηση "Σερ"

Μια από τις λιγότερο γνωστές και προβεβλημένες ιστορίες εκτυλίχθηκε το 1973, όταν ο Νάιτ συνελήφθη από τους φύλακες του ζωολογικού κήπου του Μπλούμινγκτον διότι έβαλε τη μούρη του μπροστά από το κελί του μεγάλου γορίλα και προσπάθησε να τον ξεσηκώσει και να τον αγριέψει!

Περίπου την ίδια εποχή κτύπησε έναν νεαρό δημοσιογράφο ραδιοφωνικού σταθμού διότι τον προσφώνησε με το επώνυμο του και όχι "κύριο Νάιτ"...

Κάτι ήξερε ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο οποίος μετά από είκοσι χρόνια, όταν νταραβερίστηκε μαζί του στις μεταπτυχιακές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, "Σερ" τον ανέβαζε, "Σερ" τον κατέβαζε.

Δεν παίζουν με αυτά, το δίχως άλλο...

Ο Έλληνας "Magic" αποχώρησε από το Μπλούμινγκτον και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1997, όταν ο Νάιτ χαστούκισε τη Λέσλι Βάισερ (του ABC) συστήνοντας της "να γυρίσεις μάγουλο, να σου ρίξω άλλο ένα σκαμπίλι για να το ευχαριστηθείς"!

Το «όχι» του Λάρι Μπερντ και η προσευχή για τη ζωή

Όταν, το 1976, ο Λάρι Μπερντ αποφοίτησε από το λύκειο του Springs Valley και βρέθηκε σε δίλημμα για την επιλογή του κολεγίου, μπροστά του ανοίγονταν δυο δρόμοι: χωρίς να το πολυσκεφτεί προτίμησε το Indiana State, γιατί, όπως είπε, δεν ήθελε μπλεξίματα με τον Νάιτ στο Ιndiana!

Εντέλει εκείνος που έχει δώσει τον καλύτερο ορισμό για την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο άντρο του Νάιτ είναι ο Νιλ Ριντ, τον οποίο ο λεγάμενος έδιωξε κακήν κακώς μετά τον αποκλεισμό των Χούζιερς από το Κολοράντο.

Βγήκε λοιπόν και κατηγόρησε τον Νάιτ για άσκηση φραστικής βίας, λέγοντας ότι "μαζί του δεν σε απασχολεί εάν θα γίνεις καλύτερος παίκτης, αλλά το μόνο που σε νοιάζει είναι να προσεύχεσαι στον Θεό για να μείνεις ζωντανός"!

Το καλοκαίρι του 1992 οι Έλληνες προπονητές φέρθηκαν στον Νάιτ σαν να ήταν βασιλιάς και Θεός!

Ο «Μπόγας», το αγριογούρουνο και οι αστακοί στην Κύθνο

Μαζεύτηκαν τότε στην Ολυμπία οι πάντες, η μάλλον άπαντες για να τον ακούσουν και κρέμονταν από τα χείλη του.

Όλες οι ομιλίες του φθέγγονταν μπασκετική ιδιοφυία. "Είπε τις... κάλτσες του" θυμάται ο Κώστας Μπογατσιώτης, ο οποίος ανέπτυξε φιλική σχέση μαζί του και μάλιστα μετά τη λήξη του σεμιναρίου τον κάλεσε και τον φιλοξένησε στο εξοχικό σπίτι του, στην Κύθνο.

"Τι να παραγγείλω να φάμε;" τον ρώτησε ο "Μπόγας", που είναι σεσημασμένος για την αγάπη του ση μάσα...

"Αστακούς" αποκρίθηκε ο Νάιτ.

"Το έχω φροντίσει αυτό, έξι αστακοί σε περιμένουν. Τι άλλο γουστάρει η ψυχή σου;" επέμεινε ο Μπογατσιώτης.

"Γουρουνόπουλο»" απάντησε ο Νάιτ, ο οποίος παρεμπιπτόντως σε όλη του τη ζωή υπήρξε μανιώδης κυνηγός.

"Κι από αυτό έχουμε και μάλιστα αγριογούρουνο" του εξήγησε ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης και προπονητής, ο οποίος μάλιστα κανόνισε (όσο ο Νάιτ έμεινε στην Αθήνα) να ξεναγηθεί στην Ακρόπολη και να αγοράσει με έκπτωση ένα υπέροχο δαχτυλίδι για τη γυναίκα του από το κοσμηματοπωλείο του Διαμαντόπουλου στην οδό Βουκουρεστίου.

Του πουλιού το γάλα και η μαρτυρία του "Magic"

Ο Νάιτ δεν ήταν αχάριστος. "Την επόμενη χρονιά πήγαμε στο Μπλούμινγκτον μαζί με τον Κώστα Πιλαφίδη και τον Νίκο Χριστοδούλου και μας είχε άρχοντες. Μας πρόσφερε ακόμη και του πουλιού το γάλα" μού είπε πριν από λίγη ώρα ο Μπογατσιώτης.

Εκείνη την ίδια εποχή ο Μπόμπι Νάιτ είχε κοντά του τον Νίκο Σταυρόπουλο, τόσο ως μεταπτυχιακό φοιτητή, όσο και ως μέλος του διευρυμένου επιτελείου του στην ομάδα...

"Μαζί του, εκείνα τα τέσσερα χρόνια, ένιωθα σαν να πήγα στον παιδικό σταθμό, στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο και πήρα και ντοκτορά" σχολιάζει ο ο νυν υπεύθυνος του αναπτυξιακού προγράμματος της ΕΟΚ στη Βόρεια Ελλάδα.

"Δυστυχώς πολύς κόσμος ασχολείται με τα βρισίδια, τα μπουνίδια, τις καρέκλες που πέταγε και δεν συμμαζεύεται. Ναι, ήταν σκληρός, απαιτητικός, ιδιόρρυθμος και πολύ συχνά ξέφευγε από τα όρια, αλλά συνάμα υπήρξε μια μπασκετική διάνοια. Επέφερε επανάσταση στο μπάσκετ με λάβαρο το passing game και στ’ αλήθεια νιώθω τυχερός και ευλογημένος που συγχρωτίσθηκα μαζί του, έστω κι αν χρειάστηκε να περάσω μέσα από έναν τοίχο" εξηγεί ο Σταυρόπουλος.

Ο προφήτης και ο Μάλκοβιτς

Και καταλήγει: "Δυστυχώς, όπως και στην περίπτωση του Ντιν Σμιθ αποδείχθηκε ότι κανείς; Προφήτης δεν είναι δεκτός στον τόπο του. Έφυγε πολύ απογοητευμένος και πικραμένος από την Ιντιάνα και πήγε στο Τέξας Τεκ μετά απ’ όσα τού καταμαρτύρησε ο βοηθός του και μάλιστα η διοίκηση του πανεπιστημίου ακύρωσε την απόφαση της να δώσει το όνομα του στο γήπεδο".

Στο περιθώριο του σεμιναρίου στην Ολυμπία ο Νάιτ έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στο "Τρίποντο" και έμοιαζε σαν να κοιταζόταν στον καθρέφτη!

Μεταξύ άλλων, είχε πει (όπως επέμενε και ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς) ότι "ο καλός προπονητής πρέπει να παίρνει τουλάχιστον ένα σεντ παραπάνω από τον καλύτερο παίκτη του".

Ρωτήθηκε επίσης για τους προπονητές που χάνουν τις δουλειές τους και σχολίασε ότι "πίσω από κάθε τέτοια απόλυση βρίσκεται μια άσχετη διοίκηση που τα έχει κάνει θάλασσα"!

Είχε πει και κάτι άλλο, που το λες και...αυτοτρολάρισμα: "Στην ταυτότητα μου το επάγγελμα που αναφέρεται είναι δάσκαλος, διότι η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω είναι να διαπαιδαγωγήσω τα παιδιά για να βγουν στη ζωή".

"Άξεστος, αλήτης και αγριάνθρωπος"

Εδώ βεβαίως υπάρχει ένα οξύμωρο σχήμα, διότι με ελάχιστες εξαιρέσεις οι παίκτες τους οποίους ανέδειξε και οι ήρωες των θριάμβων του (βλέπε Σκοτ Μέι, Στιβ Αλφορντ, Αϊζέια Τόμας, Κιθ Σμαρτ και πάει λέγοντας) έπιναν νερό στο όνομα του κι ας είχαν κακοποιηθεί βαναύσως!

Α, για να μην το ξεχάσω: τον Κιθ Σμαρτ ο οποίος του χάρισε το τρίτο πρωτάθλημα με το νικητήριο καλάθι στον τελικό του ’87 τον είχε βρει μπόσικο μετά από μια ήττα από το Περντιού και μούνταρε πάνω του, τον άρπαξε από τον σβέρκο και τον πέταξε σαν σακί στο παρκέ

"Είσαι άξεστος και αλήτης" τον στηλίτευαν, αλλά δεν ίδρωνε το αυτί του...

"Ώστε λοιπόν είμαι αγριάνθρωπος και ανθρωποφάγος, αυτό πιστεύετε; Ε, λοιπόν, δεν με έχετε δει ποτέ να βρίσκομαι εκτός ελέγχου. Όταν συμβεί αυτό, να τρέξετε να κρυφτείτε στα καταφύγια και στα λαγούμια"!

Το παρατσούκλι του Νάιτ ήταν "The General", τουτέστιν "Ο Στρατηγός"...

Αυτό είχε να κάνει και με τη μιλιταριστική κουλτούρα του, καθόσον άρχισε την καριέρα του από την ομάδα της Στρατιωτικής Ακαδημίας, στην οποία μάλιστα τον διαδέχθηκε (στις 15 Νοεμβρίου του 2011) ο πιστός μαθητής του Μάικ Σιζέφσκι, ο οποίος αργότερα του πήρε το σκαλπ με το ρεκόρ των νικών.

Ο γκουρού και το ρεκόρ του Σιζέφσκι

Ο τότε 71χρονος Νάιτ, που είχε ήδη αποσυρθεί από την προπονητική και εργαζόταν ως τηλεσχολιαστής ήταν παρών στην ιστορική στιγμή και με το που είδε τον Σιζέφσκι, τον αγκάλιασε και του είπε "Just keep it going" (απλά συνέχισε), αλλά η αντιφώνηση του Μάικ ήταν όντως μια παρηγοριά για τον άνθρωπο, τον οποίο η μπασκετική πιάτσα λάτρευε να μισεί...

"Κόουτς, δεν είμαι σίγουρος ότι στο λένε συχνά, αλλά εγώ σε ευχαριστώ πολύ και σε αγαπώ για όσα έκανες για μένα"!

Ο Μπόμπι δεν άφησε αυτό το κομπλιμέντο να πέσει κάτω και με εκείνο το μοναδικό ύφος του, απάντησε αναλόγως...

"Για ένα παιδί που δεν μπορούσε να σουτάρει, καλά τα 'χεις καταφέρει"!

Το 1971, μετά από χρόνια στη Στρατιωτική Ακαδημία, ο Νάιτ μετακόμισε στην Ιντιάνα, πρεσβεύοντας και λανσάροντας συγκεκριμένες μπασκετικές αρχές από τις οποίες δεν το κούνησε ούτε ρούπι, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως δεν κατηγορήθηκε ποτέ για παραβίαση των κανονισμών στο recruiting από τα λύκεια, χωρίς να εμπίπτει στην κάθε λογής ομερτά!

"Ψιτ εσύ, Τζόρνταν, να ξεμάθεις"

Το 1984 ο Νάιτ καθοδήγησε την κολεγιακή ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες, όπου κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο...

Στη δούλεψη του, υπήρχε και κάποιο παιδί, που το έλεγαν Μάικλ Τζόρνταν!

Εδώ δίνω τη σκυτάλη στον Θεόδωρο Ροδόπουλο να μου αφηγηθεί μια ιστορία από εκείνη την εποχή...

"Ο Μπόμπι Νάιτ και ο Ντιν Σμιθ είχαν διαφορετική φιλοσοφία στο πώς πρέπει να κινείται ο παίκτης που κάνει διείσδυση μέσα στη ρακέτα. Ο Νάιτ υποστήριζε ότι πρέπει να γυρίζει για να παίξει με πλάτη στο καλάθι, αλλά στην πρώτη προπόνηση ο Τζόρνταν ακολούθησε τις διδαχές του μέντορα του στο Νορθ Καρολάινα...

Ο Νάιτ διέκοψε την προπόνηση και τους είπε με αυστηρό ύφος "ψιτ εσύ, άλλο είπα, άλλο κάνεις"...

Ο Τζόρνταν σεβαστικά απάντησε ότι "αυτό με έχει μάθει ο κόουτς Σμιθ" και τότε ο Νάιτ τον κοίταξε αυστηρά. "Ε, να το ξεμάθεις και να κάνεις αυτό που σού μαθαίνει τώρα ο κόουτς Νάιτ".

Σμιθ: «Εγώ στο θέατρο και αυτός στον πόλεμο»!

Στις 29 Μαΐου του 1994, χάρη στη διαμεσολάβηση του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου είχα την ευκαιρία να κάνω μια συνέντευξη με τον Ντιν Σμιθ, ο οποίος είχε επιστρέψει (μετά την πρώτη επίσκεψη του, τον Οκτώβριο του 1983) στην Ελλάδα για ένα σεμινάριο στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα...

Τον ρώτησα ασφαλώς και για τον Νάιτ, ιδού τι μου απάντησε...

"Πρώτα απ’ όλα ο Μπόμπι είναι πολύ φίλος μου. Παίζουμε τα ίδια πράγματα στο γήπεδο, αλλά αυτός δέχεται μεγαλύτερη πίεση από μένα. Ξέρετε κάτι; Δεν είναι τόσο κακός όσο δείχνει! Κάποτε στο Πουέρτο Ρίκο συμπεριφερόταν άψογα, μέχρι τη στιγμή, που του τη... βάρεσε για κάποιον λόγο , τα έκανε γυαλιά-καρφιά και συνελήφθη. Είναι θέμα συγκυριών, δηλαδή. Σίγουρα ο Μπόμπι είναι πανέξυπνος, τον σέβονται οι παίκτες, κι όσο για τους υπόλοιπους τους γράφει στα παλιά του τα παπούτσια.

Εγώ είμαι διαφορετικός. Αν μας δει κάποιος παράλληλα, θα νομίσει ότι εγώ παρακολουθώ θέατρο κι ο Μπόμπι πολεμάει στη πρώτη γραμμή! Πιστεύω όμως ότι έχω κάνει καλά τη δουλειά μου όλη την εβδομάδα πριν από το ματς και στα αποδυτήρια και έχω εμπιστοσύνη στα παιδιά μου. Μερικές φορές, όμως είμαι πιο εκφραστικός, όταν χρειάζεται να ενθαρρύνω έναν παίκτη ή να χειροκροτήσω την καλή προσπάθεια του".

Οι τέσσερις γωνίες και τα τέσσερα γράμματα

Ποιος από τους δυο μέγιστους προπονητές οι οποίοι μάλιστα συνδέονταν από μια ειλικρινή φιλία ήταν ο καλύτερος, ο μεγαλύτερος, ο θρυλικότερος;

Επ’ αυτού κατέθεσε κάποτε τη βαρύνουσα άποψη του ο Τζόρνταν με μια ατάκα που προκάλεσε σοκ!

"Ο Ντιν Σμιθ είναι εξπέρ στην επίθεση στις τέσσερις γωνίες και ο Νάιτ είναι σπεσιαλίστας στην επίθεση με τα τέσσερα γράμματα".

Τον ρώτησαν ποια στα κομμάτια είναι αυτή η επίθεση με τα τέσσερα γράμματα και ο "Air" έβαλε τα γέλια και εξήγησε.

"Η επίθεση Fuck"!!!

Η επίθεση motion

Πέρα από την πλάκα ο εκλιπών υπήρξε όντως μια ιδιοφυής μεγαλοφυΐα και μια μεγαλοφυής ιδιοφυία που άφησε έντονο και ανεξίτηλο αποτύπωμα στο παγκόσμιο μπασκετικό γίγνεσθαι, με σημαία αναφοράς τρεις αρχές: το man to man, το passing game που μετεξελίχθηκε στην επίθεση motion η οποία προϋποθέτει την τήρηση των αποστάσεων και τοπ παιχνίδι χωρίς την μπάλα.

Ένας από αυτούς που όχι απλώς διακόνησαν, αλλά διαφήμισαν κιόλας την τεχνοτροπία του Νάιτ ήταν ο Αϊζέια Τόμας...

Ο Φαίδων Ματθαίου μού αποκάλυψε κάποτε τι τού είπε ο Μπόμπι Νάιτ όταν ο μετέπειτα δις πρωταθλητής του ΝΒΑ του ανακοίνωσε ότι σκεπτόταν να παρατήσει τους Χούζιερς για να παίξει στο ΝΒΑ...

"Μπάσταρδε, όταν φύγεις εσύ από την ομάδα, εγώ θα βρω άλλον πόιντ γκαρντ για να μου κάνει τη δουλειά, αλλά όταν θα φύγω εγώ, η ομάδα δεν θα βρει άλλον σαν εμένα"!

«Nα μου φιλάνε τον κώλο»!

Πάει, λοιπόν, ο Μπόμπι Νάιτ...

Ο "Στρατηγός" αποστρατεύθηκε και αναρωτιέμαι πώς θα τον θάψουν...

Μακάβριο είναι αυτό, αλλά το γράφω έχοντας υπ’ όψιν μου μια τρομακτική ατάκα που ξεστόμισε κάποτε απαντώντας στους κατηγόρους του...

"Όταν πεθάνω, θέλω να με θάψουν ανάποδα για να μπορούν οι επικριτές μου να μου φιλάνε τον κώλο"!!