Στη διάρκεια της καριέρας του, ο Γιάννης Μπουρούσης έχει δώσει αρκετές ατάκες που έμειναν για μέρες ολόκληρες αποτυπωμένες στο μυαλό όλων. Δημοσιογράφων και οπαδών. Είχε πάντοτε άλλωστε την ικανότητα να μιλάει και να "βγάζει θέματα", προς τέρψιν κυρίως των δημοσιογράφων, και -λιγότερο- του κόσμου.

Όπως και να έχει, το μεσημέρι της Τρίτης (12/7) η ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΑΕ Παναθηναϊκός σχετικά με την υπογραφή διετούς συμβολαίου από την πλευρά του 33χρονου σέντερ "γκρέμισε" μία από τις πιο ηχηρές κουβέντες που είχε πει τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό το " ποτέ στον Παναθηναϊκό" έπαψε να υφίσταται από τη στιγμή που ανηφόρισε στα γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ για να γίνει -και με τη βούλα- παίκτης του "τριφυλλιού" μέχρι το καλοκαίρι του 2018 .

Πως φτάσαμε ως εδώ; Ο ίδιος εξήγησε στις πρώτες του δηλώσεις ως παίκτης των "πρασίνων" πως " στο τελευταίο μας ραντεβού ήταν "παρών" και ο κ. Παύλος Γιαννακόπουλος. Όταν μου μίλησε και εκείνος είπα: "τέλος, πάω στον Παναθηναϊκό". Είναι ο πιο ιστορικός παράγοντας στην Ελλάδα, ένας άνθρωπος τον οποίο όλοι σέβονται και αποτέλεσαν μεγάλη τιμή για εμένα τα λόγια του. Νιώθω τόσο μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση γι’ αυτόν τον άνθρωπο που δεν μπορούσα να μην τον ακούσω".

όταν μιλήσαμε για πρώτη φορά, μου έδειξε ότι με θέλει στην ομάδα και του υποσχέθηκα πως αν αποφασίσω να μείνω στην Ευρώπη αυτό θα γίνει μόνο για τον Παναθηναϊκό και για εκείνον προσωπικά. Και αυτό έγινε, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα".

Η αλήθεια είναι πάντως πως στην πενταετία (2006-'11) που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού, πριν ακολουθήσει η πενταετής εξόρμηση στο εξωτερικό, ο Γιάννης Μπουρούσης είπε πολλά και σημαντικά. Τόσο εν θερμώ όσο και εν ψυχρώ.

Γιατί μπορεί, για παράδειγμα, λίγη ώρα μετά τον δεύτερο χαμένο τελικό του πρωταθλήματος το 2011 να είπε φανερά εκνευρισμένος πως " δεν ξαναπαίζω στην Εθνική Ομάδα, γιατί οι άνθρωποι που διοικούν το ελληνικό μπάσκετ δε με σέβονται. Πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό έχω ζήσει τόσα πολλά, έγινε και το σημερινό και πήρα την απόφασή μου. Με πληγώνει, γιατί αγαπάω την Εθνική και το απέδειξα πέρσι όταν έπαιξα με σπασμένο χέρι και όλο το καλοκαίρι έτρεχα στα νοσοκομεία, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς", αλλά στην ουσία δεν το εννοούσε.

Κι ο ίδιος άλλωστε είχε φροντίσει να δικαιολογηθεί λίγες ημέρες αργότερα, παραδεχόμενος πως το περιεχόμενο των δηλώσεών του δεν ήταν το δέον: " Όσο για τη δήλωση που έκανα μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό, ότι δεν θα ξαναπαίξω στην εθνική, ήταν λάθος μου, ήμουν φορτισμένος ψυχολογικά. Δεν έπρεπε να μπλέξω την εθνική με τα συλλογικά".

Κάτι που αποδείχθηκε στην πορεία των πραγμάτων. Αρχικά πήρε πίσω τη συγκεκριμένη δήλωση, αφετέρου τίμησε (και τιμάει) όσο λίγοι το εθνόσημο, παραμένοντας πιστός στο εθνικό κάλεσμα μέχρι αυτό το καλοκαίρι. Ακόμη κι όταν οι υπόλοιποι "παλιοί" (Βασίλης Σπανούλης, Νίκος Ζήσης) πήραν την απόφαση να γίνουν απόστρατοι, εκείνος συνέχισε να δηλώνει "παρών", συμμετέχοντας στο Προολυμπιακό του Τορίνο.

Ακολούθως βέβαια είπε κι άλλα (πολλά και σημαντικά) όντας πιο ήρεμος, κι έχοντας αφήσει για τα καλά πίσω του την ένταση από τους αγώνες με τον Παναθηναϊκό. Όταν, για παράδειγμα, κλήθηκε να σχολιάσει την απώλεια του τίτλου από τους "ερυθρολεύκους" το 2011, παραδέχθηκε πως " ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα. Ο τίτλος ουσιαστικά κρίθηκε στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ με το τρίποντο του Αντώνη (Φώτση) και τις δικές μας άστοχες προσπάθειες στο 68-68. Γενικά θα έλεγα ότι φέτος (σ.σ.: το 2011) έγιναν πολύ καλά παιχνίδια, μεταξύ δυο ομάδων που παρουσιάστηκαν ισοδύναμες".

Καυτηρίασε βέβαια το γεγονός πως " είδαμε και πάλι ότι σε κρίσιμα σημεία είχε βοήθεια από εξωαγωνιστικούς παράγοντες. Σε μας μένει ένα παράπονο για το γεγονός ότι δεν μας αντιμετωπίζουν με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά".

Είχαν μπει στο γήπεδο οι οπαδοί του Παναθηναϊκού κι έσκισαν την φυσούνα με μαχαίρι. Ο Δημήτρης (Διαμαντίδης), προσπάθησε να μας προστατέψει. Τι να κάνει όμως, ο κόσμος, όταν κάποιοι "κύριοι" από τα επίσημα καταριόντουσαν το παιδί του Σπανούλη;".

Κι εκεί είπε το "ποτέ" που, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, δεν τήρησε. " Γι αυτό το λόγο εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ στον Παναθηναϊκό, για την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Άλλωστε, ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν με προσέγγισε, ούτε και πριν από ένα χρόνο που τελείωσε το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό", τόνισε αρχικά για να ενισχύσει τα λεγόμενα του, υποστηρίζοντας πως "ακόμη κι αν είχε γίνει ή αν γίνει κάποια επαφή, εγώ είμαι ξεκάθαρος. Δεν θα πάω ποτέ στον Παναθηναϊκό".

Πρόλαβε πάντως στα χρόνια που φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα να αποκτήσει... παρατσούκλι. Όχι από τους φίλους του Ολυμπιακού, αλλά από αυτούς του Παναθηναϊκού. Πως κι έτσι; Αρκούσε μια χειρονομία που έκανε προς το μέρος του, στη διάρκεια του μικρού τελικού του Final Four το 2009 στο Βερολίνο. Με τους "πράσινους" οπαδούς να τον χλευάσουν -μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού- για την ήττα στον ημιτελικό από την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δεν άντεξε. Γύρισε στο μέρος τους και έκανε τη χειρονομία με τις... δέκα ημέρες.

" Για να μην κάνω κάτι άλλο χειρότερο και πιο προκλητικό, τους έδειξα ότι τα πούμε σε δέκα μέρες στα πλέι οφ", είχε δηλώσει για εκείνη τη στιγμή. Ακολούθως έγινε σύνθημα στο στόμα των οπαδών του "τριφυλλιού" αφού ο Ολυμπιακός έχασε το πρωτάθλημα, παρά το γεγονός πως είχε το πλεονέκτημα της έδρας. Παραδέχθηκε βέβαια πως αυτό δεν αφορούσε σε κάτι πιο βαθύ. Απλά δεν... άντεξε να ακούει διαρκώς την ειρωνεία από την απέναντι πλευρά.

" Όταν πέρασε ο Παναθηναϊκός στον τελικό, ήμουνα υπέρ του. Και πριν και μετά τον τελικό επικοινώνησα με τους συμπαίκτες μου στην Εθνική Διαμαντίδη, Σπανούλη, Τσαρτσαρή", εξήγησε, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους. Το... κακό βέβαια είχε ήδη γίνει. Η χειρονομία έγινε σύνθημα και το σύνθημα έγινε "σημαία" στις τάξεις των οπαδών του Παναθηναϊκού.

Ακολούθως πέρασε άλλη μια διετία στη Ρεάλ Μαδρίτης, βάζοντας για τα καλά το όνομά του στη λίστα των "ξεριζωμένων", έστω κι αν τη δεύτερη χρονιά δεν πέρασε καλά. Ο λόγος; Ο Πάμπλο Λάσο τον είχε "παρκάρει" στην άκρη του ισπανικού πάγκου. Έχοντας όμως αποκτήσει παιδί, στο μεσοδιάστημα, ο Γιάννης Μπουρούσης έμοιαζε να είναι άλλος άνθρωπος. Κυριολεκτικά. Πιο ήρεμος, πιο πράος, πιο εγκρατής. Άφησε κατά μέρους τον αυθορμητισμό, που κάποιες φορές του έκανε κακό, κερδίζοντας διαρκώς πόντους -στο επικοινωνιακό κομμάτι.

Μόλις μάλιστα μπήκε στο μυαλό όλων ως ο πιο... φανατικός "στρατιώτης" της Εθνικής ομάδας, ελάχιστοι θα ενδιαφέρονταν πλέον για όσα είχε πει επί των ημερών του στον Ολυμπιακό. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που έκανε όργια με τα χρώματα της Λαμποράλ Κούτσα την περσινή αγωνιστική περίοδο. Ποιος δεν τον παραδέχθηκε για όσα πέτυχε στο παρκέ; Για το πως αποτύπωσε με πράξεις το κίνητρο που έλεγε πως είχε, μετά από μια χρονιά με λίγη (ελάχιστη) δράση στη Ρεάλ Μαδρίτης.