NBA: Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο απέναντι στο αμυντικό τέρας των Σέλτικς

Η αναμονή τελείωσε. Οι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο αντιμετωπίζουν σήμερα (1/5) τους Σέλτικς στην Βοστώνη (20:00, Cosmote Sport 4 και LIVE από το SPORT24) στο Game 1 της σειράς, σε ένα ζευγάρι που περιμένει όλο το NBA.

Οι πρωταθλητές έχουν μπροστά τους μία τεράστια πρόκληση: Να ξεπεράσουν το εμπόδιο της πιο φορμαρισμένης ομάδας στο NBA μέσα στο 2022. Της ομάδας με την μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην λίγκα. Της ομάδας με την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Και πιθανότατα θα πρέπει να το κάνουν χωρίς τον Κρις Μίντλετον.

Οι Σέλτικς είναι μία ιδιαίτερη ομάδα. Μία ομάδα που μπορεί να πνίξει κάθε αντίπαλο με την άμυνά της, ενώ την ίδια στιγμή έχει αρκετό ταλέντο στην επίθεση - χάρη στο δίδυμο των Τζέισον Τέιτουμ και Τζέιλεν Μπράουν - προκειμένου να κάνει ζημιές και στην άλλη πλευρά του παρκέ. Τι όμως είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Ένα αμυντικό τέρας και η - λογική - σύγκριση με τους Ράπτορς του 2019

Οι Σέλτικς χρησιμοποιούν ροτέισον 9 παικτών. Ο λόγος για τους Μάρκους Σμαρτ, Τζέιλεν Μπράουν, Τζέισον Τέιτουμ, Αλ Χόρφορντ, Ρόμπερτ Γουίλιαμς, Ντέρικ Γουάιτ, Πέιτον Πρίτσαρντ, Γκραντ Γουίλιαμς και Ντάνιελ Τάις. Από αυτούς τους 9 παίκτες, κάτω από 1.93 μέτρα είναι μόνο οι Μάρκους Σμαρτ (1.90 μέτρα, αλλά είναι ο αμυντικός της χρονιάς) και ο Πέιτον Πρίτσαρντ (1.85 μέτρα). Με εξαίρεση τον τελευταίο - που δεν είναι κακός, αλλά μέτριος αμυντικός - όλοι οι άλλοι παίκτες δεν θεωρούνται απλώς καλοί, αλλά εξαιρετικοί αμυντικοί.

Η Βοστώνη είναι μία ομάδα που σε πνίγει με το μέγεθός της. Όλοι οι παίκτες κινούνται στην άμυνα με αρμονία. Βάζουν χέρια παντού. Ο Σμαρτ - από τον οποίο ξεκινούν όλα - είναι ο αμυντικός της χρονιάς. Οι Μπράουν, Τέιτουμ, Χόρφορντ, Γ. Γουίλιαμς, Τάις και Γουάιτ μπορούν να υποστηρίξουν την άμυνα με αλλαγές. Ο Ρ. Γουίλιαμς είναι ένας από τους κορυφαίους rim protector στο NBA.

Η Βοστώνη δεν έχει ψεγάδι στην άμυνα όσον αφορά το ένας εναντίον ενός στους πρώτους 8 παίκτες του ροτέισον, κάτι που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τους Ράπτορς του 2019. Οι Καναδοί κατέκτησαν το πρωτάθλημα τότε, έχοντας ροτέισον 8 παικτών και κανένα αμυντικό κενό. Κάπου εδώ όμως είναι που τελειώνουν οι συγκρίσεις, αφού εκείνο το Τορόντο αμυνόταν διαφορετικά, χρησιμοποιώντας διάφορες σύνθετες άμυνες - κυρίως ζώνες - με αποκορύφωμα τις “Box-and-1” (σ.σ 4 παίκτες αμύνονται σε ζώνη σε “κουτί” και ένας μαν του μαν) και “3 ζώνη-2 μαν του μαν” που εφάρμοζε ο Νικ Νερς.

Σύμφωνα με το InStat Scout, την φετινή σεζόν οι Σέλτικς δέχονταν 0.91 πόντους ανά κατοχή όταν αμύνονταν στο Pick and Roll και σούταρε ο χειριστής της μπάλας, αλλά και μόλις 0.85 πόντους ανά κατοχή σε κατάσταση ένας εναντίον ενός και μόλις 0.87 πόντους ανά κατοχή σε άμυνα στο Post. Αυτά τα νούμερα δεν έχουν έρθει τυχαία.

Η γεωμετρία στην άμυνα

Οι Σέλτικς είναι μία ομάδα που έχει ως βασικό στόχο να μην αφήσει τον αντίπαλο να πάει προς το “ζωγραφιστό” (pack the paint). Πάνω σε αυτή την λογική, οι “Κέλτες” εφαρμόζουν την λογική των αλλαγών στην άμυνα, τόσο στα σκριν πάνω στην μπάλα, όσο και μακριά από αυτή. Οι Σέλτικς όμως στην πραγματικότητα δεν κάνουν πάντα αλλαγέw. Παίζουν στοχευμένα, έχουν διαφορετική λογική ανάλογα με το ποιος παίκτης κάνει και ποιος παίκτης δέχεται το σκριν. Βασικά, η λογική είναι το εξής: Οι αλλαγές στα σκριν πάνω ή μακριά από την μπάλα εφαρμόζονται κυρίως στους σταρ των ομάδων, ωστόσο πολλές φορές απλώς καθυστερούν τον αντίπαλο σταρ, μέχρι να στείλουν πάνω του τον παίκτη που θέλουν..

Στην σειρά με τους Νετς, οι Σέλτικς θεωρητικά έκαναν αλλαγή σχεδόν σε κάθε σκριν που εμπλεκόταν ο Κέβιν Ντουράντ. Στην πραγματικότητα όμως έκαναν αλλαγή όταν έπρεπε και ανάλογα το σημείο του γηπέδου που βρισκόταν, φροντίζοντας νωρίτερα σε κάθε φάση να υπάρχει και ένας… αγκώνας πάνω του. Ήθελαν να τον φθείρουν, να τον κουράσουν. Μπορεί να έδιναν την αλλαγή, αλλά πρώτα θα έσπρωχναν, θα τραβούσαν. Αφού ο Ντουράντ έπαιρνε επιτέλους την μπάλα, τότε όλη η άμυνα εστίαζε πάνω του. Όλοι οι παίκτες εστίαζαν πάνω του, ήταν έτοιμοι για βοήθεια. Η φάση που παρατίθεται είναι χαρακτηριστική:

Ο Ντουράντ παίρνει down screen από τον Γκόραν Ντράγκιτς, με τον Γουάιτ να τον “τσεκάρει”, αλλά να μην δίνει την αλλαγή.

Ο Γκράντ Γουίλιαμς (που είναι καλύτερος αμυντικός στο post) έμεινε τελικά πάνω του και τον μάρκαρε

Ο Ντουράντ γυρίζει, αλλά έχει ήδη 4 αντιπάλους γύρω του. Ο πέμπτος βρίσκεται και αυτός κοντά. Είναι ο Μάρκους Σμαρτ, ο οποίος μαρκάρει τον Ίρβινγκ, αλλά παρόλα αυτά πάει και αυτός σε βοήθεια.

Μην έχοντας χώρο, ο Ντουράντ παίρνει ένα εξαιρετικά δύσκολο σουτ και αστοχεί.

Οι Σέλτικς αντιμετώπισαν με διάφορους τρόπους τον Ντουράντ. Όταν ο σταρ των Νετς έστηνε Pick and Roll ως χειριστής της μπάλας, τότε έδιναν την αλλαγή (αφού δεν ήθελαν να σουτάρει μετά από ντρίμπλα), ακόμα και όταν εμπλέκονταν στην άμυνα οι Γουάιτ και Πρίτσαρντ. Όταν πήγαινε προς τα μέσα, έκλεινε όλη η άμυνα πάνω του. Αν ο Ντουράντ όμως πήγαινε να ποστάρει, προσπαθούσαν να αποφύγουν να του δώσουν το μις-ματς κόντρα στους δύο συγκεκριμένους γκαρντ και έκαναν double-team.

Η Βοστώνη έστηνε ένα είδους τείχος στον Ντουράντ. Ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε ότι θα έδινε βοήθεια από τον παίκτη που μάρκαρε τον Ίρβινγκ ή τον Σεθ Κάρι, δύο εξαιρετικούς σουτέρ, κάτι που δεν βλέπει κάποιος συχνά. Ήταν όμως μία συνειδητή επιλογή.

Η άμυνα στον Γιάννη και αυτοί που θα τον μαρκάρουν

Υπάρχει μία ιδιαιτερότητα στην σειρά των Σέλτικς με τους Μπακς. Οι δύο ομάδες πρακτικά δεν αντιμετώπισαν ποτέ η μία την άλλη φέτος πλήρεις. Αυτό ισχύει ακόμα και τώρα, που θα λείπει ο Μίντλετον. Ακόμα κι έτσι πάντως, οι Σέλτικς είχαν δείξει μία ξεκάθαρη λογική στο πώς σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν τον Γιάννη στις αναμετρήσεις που τον βρήκαν απέναντί τους.

Η Βοστώνη θέλει με κάθε τρόπο - όπως σχεδόν όλες οι ομάδες - να αποτρέψει τον Γιάννη να πάει προς το καλάθι, στην λογική του "Pack the Paint", γεμίζοντας δηλαδή την ρακέτα με κορμιά. Η διαφορά είναι ότι σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες, έχει αρκετά κορμιά και σκληράδα για να το κάνει. Να τον δυσκολέψει, να τον κάνει να δουλέψει για κάθε σουτ. Ιδού ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

Ο Γιάννης παίρνει σκριν από τον Άλεν, τον Σμαρτ να τον μαρκάρει και τελικά να αλλάζει πάνω του

Ο Γιάννης παίρνει την μπάλα με τον Σμαρτ πάνω του, αλλά όλη την Βοστώνη να είναι έτοιμη να δώσει βοήθεια

Ο Γιάννης αποφασίζει να πάρει την επίθεση με ένα turnaround jumper (πηγαίνοντας αντίθετα στην βοήθεια). Όλοι οι παίκτες των Σέλτικς ωστόσο “πατάνε” ζωγραφιστό” στην φάση κι ας βρίσκονται στο παρκέ ο Κρίς Μίντλετον (σε πράσινο κύκλο) και ο Άλεν (σε κόκκινο κύκλο).

Ιδού ακόμα ένα παράδειγμα:

Ο Γιάννης παίρνει την μπάλα με τον Τζαμπάρι Πάρκερ (που δεν θα παίξει στην σειρά) να τον μαρκάρει. Ήδη δύο παίκτες των Σέλτικς (Ρ. Γουίλιαμς και Τέιτουμ) είναι στο “ζωγραφιστό”.

Ο Γιάννης μπαίνει προς τα μέσα. Την στιγμή που το κάνει, ο Γουίλιαμς αφήνει τον Κόνατον και παέι σε βοήθεια, όπως και ο Πρίτσαντ

Οι Σέλτικς δοκίμασαν αρκετά πράγματα πάνω στον Γιάννη στην κανονική περίοδο και αυτό θα κάνουν και τώρα. Όταν θα ποστάρει θα έρχεται double-team. Όταν θα ξεκινάει από έξω προς τα μέσα θα έρχεται βοήθεια, με τους Σέλτικς να αναμένεται αν στήσουν “τείχος” για να μην τον αφήσουν να πάει προς το καλάθι. Θα του κάνουν βασικά ό,τι έκαναν και στον Εμπίντ σε αγώνες με τους Σίξερς, δηλαδή… αυτό:

Με βάση τα προηγούμενα παιχνίδια των δύο ομάδων, η λογική λέει ότι το μαρκάρισμα του Γιάννη θα αναλάβει αρχικά ένας εκ των Αλ Χόρφορντ ή Τζέιλεν Μπράουν. Κάποια στιγμή θα πέσει πάνω του ο Γκραντ Γουίλιαμς, αλλά και ο Τάις. Ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς δεν κλήθηκε στα προηγούμενα παιχνίδια να μαρκάρει τον Γιάννη full time, παρά μόνο σε αλλαγές, αφού οι Σέλτικς προτιμούν να τον στέλνουν στις γωνίες, ώστε να έρχεται σε βοήθεια επειδή είναι καλός μπλοκέρ. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Τα σουτ που πρέπει να μπουν και οι Πόρτις/Λόπεζ

Οι Σέλτικς είναι μία ομάδα που δίνει γενικά το τρίποντο στις 45 μοίρες, αλλά όχι στις γωνίες. Δεν αφήνουν ελεύθερα σουτ όμως. Οι “Κέλτες” έχουν το μάκρος, τους αυτοματισμούς και τις περιστροφές που τους βοηθούν να κλείνουν χώρους. Είναι σαφές βέβαια ότι οι Μπακς δεν είναι Νετς. Το Μιλγουόκι μοιράζει περισσότερο την μπάλα, ενώ συνήθως έχει 4 σουτέρ δίπλα στον Γιάννη, κάτι που το Μπρούκλιν δεν είχε την δυνατότητα να κάνει έχοντας στο παρκέ παίκτες όπως ο Μπρους Μπράουν, ο Αντρέ Ντράμοντ και ο Γκόραν Ντράγκιτς. Παράλληλα, όταν το Μπρούκλιν έριχνε σουτέρ στο παρκέ, υστερούσε σε μέγεθος, αφού Μιλς, Ίρβινγκ, Κάρι και Ντράγκιτς δεν μπορούσαν να μαρκάρουν τους ψηλότερους Σέλτικς.

Το βασικό προτέρημα των Μπακς είναι πως μπορούν να έχουν σουτέρ στο παρκέ χωρίς να υστερούν σε μέγεθος. Παίκτες όπως ο Άλεν, ο Μάθιους, ο Κόνατον, είναι τουλάχιστον 1.95 μέτρα και καλοί αμυντικοί. Το δε σχήμα με τους τρεις παίκτες με ύψος πάνω από 2.10 μέτρα (Γιάννης, Πόρτις, Λόπεζ) δίνει μία ασφάλεια και αρκετά καλές αποστάσεις. Και είναι οι δύο τελευταίοι που θα παίξουν σημαντικό ρόλο.

Οι δύο ψηλοί των Μπακς είναι απαραίτητο να βάλουν τα σουτ για να ανοίξουν το γήπεδο. Παράλληλα όμως θα πρέπει να τιμωρήσουν πιθανές αλλαγές στην άμυνα, ποστάροντας τους κοντύτερους αντιπάλους τους. Ο Λόπεζ το έκανε αυτό στην σειρά με τους Μπουλς και λογικά θα του ζητηθεί να το κάνει αυτό και κόντρα στους Σέλτικς.

Μία σκληρή σειρά

Οι Μπακς έχουν μία τεράστια πρόκληση μπροστά τους. Οι Σέλτικς είναι μία ομάδα που δεν αφήνει τον αντίπαλο να ανασάνει. Η Βοστώνη πηγαίνει στην επαφή, ρίχνει μπασκετικό ξύλο - και όχι μόνο - πιέζει ασφυκτικά. Καλύπτει κάθε εκατοστό στην άμυνα. Δεν υπάρχει εύκολη επίθεση κόντρα στους Σέλτικς.

Οι Μπακς σίγουρα έχουν τρόπους να επιτεθούν. Θα προσπαθήσουν να τρέξουν. Είναι δεδομένο ότι ο Γιάννης θα βρει τρόπους να πάει προς το καλάθι. Ότι θα βρει τους συμπαίκτες του στην περιφέρεια. Η απουσία του Μίντλετον πληγώνει το Μιλγουόκι, αφού είναι ο καλύτερος σουτέρ μετά από ντρίμπλα των Μπακς και άμυνες όπως αυτή των Σέλτικς δυσκολεύονται κόντρα σε τέτοιους παίκτες. Ακόμα κι έτσι, το Μιλγουόκι πρέπει να βρει λύσεις.

Όπως και να έχει, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η σειρά θα είναι σκληρή. Οι Μπακς και οι Σέλτικς είναι δύο ομάδες που “κλειδώνουν” καλά η μία με την άλλη. Η συνέχεια θα δοθεί εκεί που δίνεται πάντα: Στο παρκέ.