Στα 58 του χρόνια ο Αργεντινός Νέστορ ή Τσε (όπως είναι το προσωνύμιό του) Γκαρσία αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές φιγούρες στους πάγκους της Λατινικής Αμερικής. Και όχι μόνο βέβαια, αφού η χάρη του έφτασε μέχρι την Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, στο μακρινό 2004. Τότε που ακόμα οι ποδοσφαιριστές δεν δελεάζονταν -με την ίδια άνεση- από τα πετροδόλαρα.

Εκκεντρικός, υπερκινητικός και ολίγον ευέξαπτος, ο Αργεντινός κόουτς δοκίμασε την τύχη του και στην Ευρώπη, το 2017, ως προπονητής της ισπανικής Φουενλαμπράδα. Απολύθηκε, επαναπροσλήφθηκε και τελικά το 2019 επέστρεψε στη Λατινική Αμερική και στην εθνική ομάδα της Δομινικανής Δημοκρατίας., την οποία οδήγησε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019.

Το έργο του εκεί αναγνωρίστηκε και, μάλιστα, το 2021 τού δόθηκε η ευκαιρία να κάνει πράξη το μεγάλο όνειρό του: Να αναλάβει ως head (είχε διατελέσει βοηθός και πρώτος προπονητής στις ομάδες υποδομών) την εθνική ομάδα της πατρίδας του.

Τον Αύγουστο του 2022, όμως, ανακοινώθηκε η απόλυσή του. Σύμφωνα με την ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα "Ole", ο Νέστορ Γκαρσία απολύθηκε μετά τις έντονες πιέσεις των πρωτοκλασάτων παικτών της εθνικής. Η πρώτη πόρτα που άνοιξε διάπλατα και φιλόξενα μπροστά του ήταν αυτή της Δομινικανής Δημοκρατίας.

Λίγους μήνες μετά την -άκομψη κατά πολλούς συμπατριώτες του- απόλυσή του από την εθνική Αργεντινής, ο Τσε Γκαρσία γεύτηκε το πιάτο της εκδίκησης. Σόκαρε τον μπασκετικό πλανήτη και άφησε εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετά από 41 χρόνια την Αργεντινή. Την φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 στην Κίνα. Κι αν, ως είθισται να λένε, το "πιάτο της εκδίκησης τρώγεται κρύο", ο ίδιος και οι παίκτες του ήταν ζεστοί, φέρνοντας τούμπα ένα ματς από το -17. Ένα στοιχείο που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στο θρίαμβο των Δομινικανών.

Όταν όλα τελείωσαν και ενώ ο Καμπάσο με τον Ντεκ κοιτούσαν το παρκέ, ένας συμπατριώτης τους, από την άλλη πλευρά του γηπέδου έφευγε με υψωμένες τις σφιγμένες γροθιές του. Και δεν χαλάρωσε ποτέ παρά μόνο όταν μπήκε στα αποδυτήρια για να αγκαλιάσει τους παίκτες του.