Νικ Καλάθης: Μαέστρος χωρίς ορχήστρα

Ο Νικ Καλάθης μοιάζει με σκιά του εαυτού του φέτος. Προερχόμενος από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με την φανέλα του Παναθηναϊκού , ο διεθνής γκαρντ έχει μία κάθετη πτώση στην απόδοσή του φέτος. Ο χθεσινός (30/11) αγώνας με την Χίμκι για την 10η αγωνιστική της EuroLeague ήταν η τελευταία απόδειξη.

Κόντρα στην ρωσική ομάδα ο διεθνής γκαρντ πραγματοποίησε την χειρότερη φετινή του εμφάνιση, μένοντας στους 2 πόντους με 1/9 σουτ, 4 ασίστ και 3 λάθη σε 29 λεπτά συμμετοχής στην ήττα με 68-76 . Ήταν κατώτερος των προσδοκιών. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως αυτή η εμφάνιση δεν ήταν μία κακή παρένθεση. Ήταν η συνέχεια μίας σειράς άσχημων εμφανίσεων, που πλέον έχουν αρχίσει να προκαλούν προβληματισμό .

Είναι δεδομένο ότι ο διεθνής γκαρντ περνάει περίοδο ντεφορμαρίσματος. Δεν είναι ρομπότ, δεν γίνεται να είναι στα... κόκκινα όλη την σεζόν. Αυτό ωστόσο που αρχίζει να γίνεται πιο σαφές από ποτέ – ακόμα και από το καλοκαίρι που υπήρχαν οι σχετικές ενστάσεις – είναι ότι το ανισοβαρές ρόστερ που έχει χτίσει ο Παναθηναϊκός έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη μέχρι στιγμής μέτρια παρουσία του.

ΟΙ “ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ” ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ

Ο Νικ Καλάθης είναι ένας από τους 2-3 καλύτερους πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, με το πού τον κατατάσσει κανείς να είναι εντελώς υποκειμενικό Είναι ένας μαέστρος που έχει την ικανότητα να παίρνει το βέλτιστο από τους συμπαίκτες του, κάνοντάς τους καλύτερους. Παράλληλα όμως είναι και ένας γκαρντ που έχει ανάγκη να βρίσκεται στο παρκέ με παίκτες που μπορούν να απειλήσουν από την περιφέρεια. Όχι απαραίτητα σουτέρ, αλλά έστω παίκτες που να μπορούν να απασχολούν την αντίπαλη άμυνα και να ανοίγουν χώρους. Ο φετινός Παναθηναϊκός δεν έχει πολλούς τέτοιους παίκτες.

Ο Καλάθης διαθέτει σπάνια μπασκετική ευφυϊα και ταχύτητα σκέψης. Για να παραθέσει αυτά τα στοιχεία του στο παρκέ όμως, πρέπει η ομάδα του είτε να τρέχει το γήπεδο, είτε να έχει καλές αποστάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που πέρυσι ήταν απολαυστικός, αφού ο – γεμάτος αθλητικούς Αμερικανούς – περσινός Παναθηναϊκός έτρεψε όποτε μπορούσε, ενώ σε καταστάσεις σετ παιχνιδιού είχε στο παρκέ παίκτες που είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό το σουτ τόσο στην περιφέρεια (Ρίβερς, Λοτζέσκι, Ντένμον), όσο και κοντά στο καλάθι (Σίνγκλετον, Γκάμπριελ), αλλά και έναν παίκτη που μπορούσε να πάρει το βάρος της δημιουργίας από πάνω του (Τζέιμς).

ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Το “κακό φεγγάρι” του Νικ Καλάθη κάποια στιγμή θα περάσει. Ο διεθνής γκαρντ έχει την ποιότητα και το ταλέντο για να επανέλθει στα γνωστά του (υψηλά) στάνταρ. Για να μπορέσει όμως να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του στο παρκέ πρέπει να πάρει και τις αντίστοιχες βοήθειες από τους συμπαίκτες του. Πρέπει να βρει τους χώρους που χρειάζεται για να είναι ο παίκτης που πέρυσι ήταν υποψήφιος για το βραβείο του MVP της EuroLeague.