Αγάπη, λέει, είναι ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα.

Και η ασίστ, τώρα που το σκέπτομαι, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα: ο ασπασμός των παικτών προς τους συμπαίκτες τους!

Το ίδιο μου είχε πει πριν από τέσσερα χρόνια και ο Βασίλης Σπανούλης.

"Η κάθε μου ασίστ είναι η έκφραση της αγάπης μου προς τον συμπαίκτη μου και της επιθυμίας μου να του βγάλω τον καλύτερο εαυτό του".

Τι λες τώρα!

Τούτου δοθέντος περισσότερο από κάθε άλλον, για προφανείς λόγους, ο Σπανούλης (πρέπει να) είχε δαγκώσει τη λαμαρίνα με τον Γιώργο Πρίντεζη!

Εδώ βεβαίως υπάρχει και άλλη μια ατάκα, την οποία ανήγαγε σε λάβαρο εδώ και χρόνια ο Παναγιώτης Γιαννάκης.

"Μια πάσα κάνει ευτυχισμένους δυο ανθρώπους"!

Μ' αυτά και μ' εκείνα όρεξη να ‘χει κάποιος να μετράει πόσες εκατοντάδες παικτών έχει κάνει ευτυχισμένους ο Νικ Καλάθης, ο οποίος πριν από λίγες ώρες, στο παιχνίδι με τη Μονακό, αναρριχήθηκε στο θρόνο των κορυφαίων σερβιτόρων στα χρονικά της EuroLeague!

Ο Στόκτον, ο Μάτζικ Τζόνσον και ο Σλούκας

Σαν να λέμε δηλαδή έγινε ο δικός μας Τζον Στόκτον! Ή -για να μείνω πιστός στην περιβόητη προ τριετίας δήλωση του Ρικ Πιτίνο- είναι πλέον τέσσερις παίκτες σε συσκευασία ενός: και Μάτζικ Τζόνσον και Λάρι Μπερντ και Μορίς Τσικς και Αιζέα Τόμας!

Wow!

Έγινε επίσης ο τέταρτος Έλληνας πατριάρχης της πάσας.

Το εννοώ αυτό διότι πριν από τον πρώην αρχηγό του Παναθηναϊκού και νυν πόιντ γκαρντ της Μπαρτσελόνα είχαν διατελέσει επικεφαλής της λίστας πρώτα ο Θοδωρής Παπαλουκάς, εν συνεχεία ο Δημήτρης Διαμαντίδης και στο καπάκι ο Βασίλης Σπανούλης, ενώ σε περίοπτη θέση βρίσκεται ο Νίκος Ζήσης...

Αμ' το άλλο σας το 'πα; Έρχεται φουριόζος και ο Κώστας Σλούκας!

Πλέον ο Καλάθης βρίσκεται στο Νο1, ο Σπανούλης στο Νο2, ο Διαμαντίδης στο Νο5, ο Σλούκας στο Νο6, ο Παπαλουκάς στο Νο9 και ο Ζήσης στο Νο11.

Τουτέστιν, it's all Greek to me!

Το μνημείο των ΗΠΑ και ο πάσα ένας!

Τουτέστιν, μπορούμε, διάβολε, να καμαρώνουμε διότι έχουμε κι ελόγου μας ένα Μount Rushmore National Memorial σαν αυτό που ανήγειραν οι Αμερικανοί στη Νότια Ντακότα με τους τέσσερις επιφανέστερους ιστορικούς προέδρους του έθνους τους.

Τους ρίχνουμε κιόλας στ’ αυτιά, διότι εμείς έχουμε πέντε-έξι από δαύτους!

Είπα, λοιπόν, με αφορμή την αλλαγή σκυτάλης στην κορυφή των πασέρ να κάνω μια κουβέντα με τους προκατόχους του και να εντρυφήσω έτι περαιτέρω στην ιεροτελεστία της πάσας...

Μια πάσα που βεβαίως δεν την δίνει ο πάσα ένας!

Ο Σπανούλης και το σπαρτιατικό ρητό

Στην καριέρα του Βασίλη Σπανούλη, κάποιοι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν το βράδυ της 30ής Μαρτίου του 2018 στη Μάλαγα, όπου προσπέρασε τον έτερο Καππαδόκη (Διαμαντίδης) και ανέβηκε στην κορυφή.

Είχα μιλήσει τότε μαζί του και σε μια συνέντευξη για την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" μου είχε πει επί λέξει τα εξής:

"Ήξερα ότι χρειαζόμουν τέσσερις ασίστ για να ανέβω στην πρώτη θέση, αλλά δεν τις μέτραγα κιόλας. Δεν με νοιάζουν τα ρεκόρ αυτά καθ’ αυτά, αλλά το τι φέρνουν στην ομάδα. Θα ασχοληθώ με τα ατομικά επιτεύγματα μου όταν βγω στη σύνταξη και δεν θα χω τι άλλο να κάνω"!

Τώρα λοιπόν που βγήκε στη σύνταξη, είδε τον Καλάθη να τον προσπερνάει, αλλά αυτός είναι νόμος της ζωής, όπως τον όρισαν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες.

Τότε δηλαδή που στο καθιερωμένο χορικό των αντιλόγων, μετά τους γέρους και τους άνδρες έπαιρναν τον λόγο οι νεανίες έλεγαν "Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες", που σε απλά ελληνικά σημαίνει "εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροι σας".

That's life: σε αυτή τη λίστα και στην αέναη σκυταλοδρομία ο Διαμαντίδης έγινε καλύτερος από τον Παπαλουκά, ο Σπανούλης καλύτερος από τον Διαμαντίδη, ο Καλάθης καλύτερος από τον Σπανούλη και πάει λέγοντας.

Τι ένοιαζε τότε τον Σπανούλη; "Όταν κοιτάζω τη στατιστική ενός αγώνα, ασυναίσθητα το βλέμμα μου πηγαίνει στη στήλη με τα λάθη! Αυτά παρατηρώ πρώτα, ύστερα τα ριμπάουντ, μετά τις ασίστ και στο τέλος τους πόντους"!

Ο Στιβ Νας και το μάζεμα της άμυνας

Στα μικράτα του, ο Μπίλης ήταν θαυμαστής του Στιβ Νας, απλώς ελπίζει πως ως προπονητής θα έχει πιο ανέσπερο βίο και δεν θα μπλέξει με προβλήματα όπως αυτά που κλήθηκε να διαχειρισθεί το παιδικό ίνδαλμα του, με τις κόνξες του Καϊρί Ιρβινγκ και του Τζέιμς Χάρντεν!

Γιατί γούσταρε τον νυν προπονητή των Νετς; "Ήταν μια σταλιά άνθρωπος, αλλά κάλυπτε το έλλειμμα στο ύψος με την ιδιοφυία του, έβλεπε πέντε φάσεις μπροστά και περνούσε την μπάλα μέσα από την κλειδαρότρυπα".

Είχα ρωτήσει τον αρχηγό του Ολυμπιακού σε τι διαφέρουν οι δικές του ασίστ σε σχέση με εκείνες του Διαμαντίδη και του Παπαλουκά και ιδού η απάντηση του.

"Ο Μήτσος και ο Θοδωρής επειδή υπερείχαν σε μπόι πάσαραν από ψηλά, ενώ εγώ μηχανεύομαι διαφορετικούς τρόπους και συνάμα κοιτάζω περισσότερο από αυτούς προς το καλάθι. Όταν έχω την μπάλα στα χέρια πρώτα κοιτάζω πώς μπορώ να εκτελέσω και όταν μαζεύω πάνω μου την άμυνα τότε πασάρω ψάχνοντας τον κατάλληλο συμπαίκτη, στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή".

Το σκονάκι, ο Πρίντεζης και η πάσα στον Ντόρσεϊ

Να εδώ και μια ανθολογία από άλλες ατάκες του Σπανούλη για τις ασίστ σε εκείνη την ίδια συνέντευξη:

• Νιώθω υπερήφανος και ευλογημένος επειδή έπαιξα με την αφρόκρεμα των πασέρ: τον Γιασικεβίτσιους, τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Ζήση, τον Τεόντοσιτς.
• Εάν οι ψηλοί που έχω ταΐσει με τις ασίστ με ευχαριστούν, τότε εγώ τους ανταποδίδω τις ευχαριστίες διότι όλοι τους βρέθηκαν στην ίδια σελίδα μαζί μου αφομοίωσαν το παιχνίδι μου.
• Όταν έχω την μπάλα στα χέρια μου, δεν ενεργώ με. σκονάκι, αλλά αφήνω να με καθοδηγήσουν το ένστικτο, το διάβασμα της άμυνας, το παιχνίδι που είναι ζωντανό και το ταλέντο που έχω για να παίρνω ακαριαίες αποφάσεις.
• Ανάμεσα στην ασίστ για τρίποντο και στην ασίστ για κάρφωμα, προτιμώ όποια μου "δώσει" η αντίπαλη άμυνα.
• Εκτός από την ασίστ στον Πρίντεζη για το νικητήριο καλάθι στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ στην Πόλη έχω σε περίοπτη θέση, και εκείνη που έδωσα με το αριστερό χέρι στον Τζόι Ντόρσεϊ στα 16 δευτερόλεπτα του ημιτελικού με την Μπαρτσελόνα και έγραψε το τελικό 68-64.
• Οι πιο αστείες πάσες είναι αυτές που αντί για τα χέρια πάνε στα κεφάλια των συμπαικτών!
• Μου αρέσει το pick n’ roll διότι απαιτεί τη συνεργασία και τον συντονισμό όχι δυο παικτών, όπως νομίζει ο κόσμος, αλλά ολόκληρης της πεντάδας.
• Ανέπτυξα το ταλέντο μου στη δημιουργία από μικρός επειδή δεν ήμουν ψηλός και έπρεπε να επιβιώνω στις δύσκολες καταστάσεις, ειδικότερα όταν μου την έπεφταν δυο τρεις αντίπαλοι.

Διαμαντίδης: "Το χάρισμα του Καλάθη"

Όταν ο Σπανούλης προσπέρασε τον Διαμαντίδη, ο Μήτσος ήταν ήδη δυο χρόνια συνταξιούχος (sic) και επειδή δεν ασχολείται κιόλας πολύ με όλα αυτά, ίσως δεν το έμαθε αμέσως.

Μπορεί να μην το έχει μάθει και να μην το ξέρει ακόμα! Αστειεύομαι, εννοείται, αλλά ο Διαμαντίδης μιλάει στα σοβαρά όταν λέει αυτά που λέει.

"Ηταν απολύτως λογικό να μας αφήσει όλους πίσω του ο Νικ. Έχει χάρισμα στην πάσα, είναι νεότερος, παίζει περισσότερα ματς κάθε σεζόν, οπότε αργά ή γρήγορα θα ανέβαινε στην κορυφή" σχολιάζει ο νυν τζένεραλ μάνατζαερ του Παναθηναϊκού.

Ο Διαμαντίδης και ο Καλάθης μοιράσθηκαν τέσσερις σεζόν στον Παναθηναϊκό και ο "3D" ξέρει καλά τα χούγια του διαδόχου του.

"Ξέρει να διαβάζει καταπληκτικά το παιχνίδι, αυτό τον καθιστά πολύ ξεχωριστό. Ξέρει ή ακόμη μπορεί και να μαντέψει πού βρίσκεται ή πού θα βρεθεί ο συμπαίκτης του για να του πασάρει την μπάλα. Έχει μεγάλο ταλέντο στο να επινοεί πάσες που δεν βρίσκουν άλλοι παίκτες".

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια της συμβίωσης τους ο Διαμαντίδης λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό ως μέντορας του Καλάθη. "Του πήρε λίγο χρόνο για να προσαρμοσθεί, όταν ήρθε από την Αμερική και ήταν ακόμη νεαρός και άγουρος, αλλά κάθε μέρα που περνούσε γινόταν καλύτερος και τώρα έφτασε στον κολοφώνα του".

Το ένστικτο και τα δικά μου πρότυπα

Ρώτησα τον Διαμαντίδη ποιον θεωρεί αυτή τη στιγμή ως καλύτερο πασέρ στον κόσμο και δίστασε να μου απαντήσει. "Τον Κρις Πολ πρέπει να πεις" του πρότεινα. "Του κατέβασες κιόλας τον γενικό στον ημιτελικό της Σαϊτάμα".

Γέλασε και έδωσε απάντηση σε άλλη εκδοχή: "Ο καλύτερος σουτέρ εκτός ΝΒΑ είναι ο Νικ".

Και τα δικά του πρότυπα άραγε; "Όταν είσαι μικρός εντυπωσιάζεσαι κυρίως από τους παίκτες που σκοράρουν. Σε εμένα για κάποιον περίεργο λόγο από την αρχή μου άρεσαν παίκτες που δεν ήταν γκαρντ και έκαναν πολλά πράγματα στο γήπεδο, όπως ο Φάνης Χριστοδούλου, ο Κεν Μπάρλοου και ο Παναγιώτης Φασούλας".

Υπάρχει λοιπόν ελληνική σχολή πασέρ; "Δεν το ξέρω αυτό, σίγουρα πάντως οι γκαρντ μας έχουν έφεση στην πάσα και ένστικτο στη δημιουργία.. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι διότι έχουμε καταφέρει αυτό το επίτευγμα και ο Νικ έρχεται τώρα να ανέβει στην κορυφή και να μας δώσει ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση".

Η πιο μαγική ασίστ του Καλάθη

Παρεμπιπτόντως δυο χρόνια αφού χώρισαν τα τσανάκια τους ο Νικ και ο Μήτσος, ο Καλάθης έδωσε μια ασίστ που έχει μαρτυρήσει πως είναι η αγαπημένη του.

Ποια είναι αυτή; Στις 20 Μαρτίου 2018, στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ όπου τρέχοντας στον αιφνιδιασμό έκανε μια πάσα πίσω από την πλάτη στον Κρις Σίνγκλετον που τελείωσε τη φάση με κάρφωμα.

Ήταν στ' αλήθεια μια ονειρώδης πάσα!

Το αντίδοτο του Παπαλουκά

Στις 21 Απριλίου του 2014 (Παναθηναϊκός - ΤΣΣΚΑ) που ο Διαμαντίδης με τις πέντε ασίστ που μοίρασε, προσπέρασε τον Παπαλουκά, ο Θοδωρής ήταν ήδη έναν χρόνο ξωμάχος.

Από τότε πέρασαν κιόλας οκτώ χρόνια και ο Τεό δεν έχει σαφή απάντηση για το εάν υπάρχει ελληνική σχολή πασέρ.

"Σχολή; Αν δηλαδή μαθαίνει κάποιος πώς πασάρει; Δεν ξέρω εάν έχουμε σχολή, περισσότερο αποδίδω την επιτυχία μας στο ένστικτο και στην ανάγκη μας να βρούμε ένα αντίδοτο στην έλλειψη αθλητικότητας ώστε να καμουφλάρουμε τις όποιες αδυναμίες μας. Αυτός ίσως είναι ένας λόγος που μας ώθησε στο να γίνουμε καλοί δημιουργοί. Όταν λείπει μια αίσθηση, αναγκάζεσαι να αναπτύξεις μια άλλη και αυτό, όπως αποδεικνύεται, μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, όπως συμβαίνει τώρα με τον Καλάθη και τον Σλούκα" το φιλοσοφεί ο Θοδωρής.

Τα δικά του ινδάλματα σε αυτή την ειδικότητα; "Ο Αντουάν Ριγκοντό και ο Γιούρι Ζντοβιτς. Ο πρώτος επειδή ήταν επίσης ψηλός και μου ταίριαζε και ο δεύτερος διότι παίξαμε μαζί στον Πανιώνιο και με δασκάλεψε. Φυσικά όπως οι περισσότεροι της ηλικίας μου, μεγαλώσαμε με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη".

Η διαστροφή του Τεόντοσιτς και το χάζεμα στο Eurohoops

Εδώ ο Παπαλουκάς βάζει στο κάδρο και άλλη μια δική του αδυναμία.

Περί τίνος πρόκειται; "Ο Τεόντοσιτς, αλλά εδώ μιλάμε πλέον για διαστροφή στην πάσα. Καμαρώνω εγώ επειδή είχα το court vision, αλλά ο Μίλος συνέπτυξε τις διαστάσεις του γηπέδου"!

Ο δις πρωταθλητής Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν έπαιξε ποτέ μαζί με τον Καλάθη, ούτε καν στην Εθνική ομάδα. "Βρεθήκαμε όμως αντιμέτωποι στην Ευρωλίγκα, στο ελληνικό πρωτάθλημα και στη Ρωσία. Όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό για να παίξει στη Λοκομοτίβ Κουμπάν ήταν φως φανάρι ότι πήρε τα κλειδιά και η ομάδα του ανήκε ολοκληρωτικά".

Ο Παπαλουκάς έχει και μια πιο φρέσκια εικόνα από τον Καλάθη: "Ήρθε μια μέρα, το περασμένο καλοκαίρι στο γήπεδο του Eurohoops και ειλικρινά καθόμουν και τον χάζευα, όπως έπαιζε και όπως πάσαρε. Επειδή μάλιστα παίζαμε χαλαρά ένα διπλό και το διασκεδάζαμε, δεν μπορείς να διανοηθείς τι έκανε και πώς έκανε την μπάλα να διακτινίζεται"!

Η pocket πάσα του Βασίλη και η κούφια του Μήτσου

Ζήτησα από τον Θοδωρή να μου σκιαγραφήσει το προφίλ ενός εκάστου των κορυφαίων Ελλήνων πασέρ και ιδού πώς τους περιγράφει:

• Ο Καλάθης έχει την πιο γρήγορη πάσα πάνω στην κίνηση και ειδικώς στο ανοικτό γήπεδο.
• Ο Ζήσης πάσαρε εξαιρετικά από το έδαφος.
• Ο Διαμαντίδης είχε αυτή την απίστευτη "κούφια" πάσα, όπως τη λέμε στην αργκό με την οποία δημιουργούσε πλεονέκτημα στον συμπαίκτη του, χωρίς ντε και καλά να επιφέρει άμεσο σκοράρισμα.
• Ο Σπανούλης ήταν εξπέρ στην "pocket", αυτή την άμεση και εκρηκτική μικρή πάσα μετά το Pick με την οποία ακινητοποιούσε την αντίπαλη άμυνα.
• Εγώ επειδή ήμουν ψηλός είχα το πλεονέκτημα να πασάρω από πάνω, αλλά ήμουν κακό παράδειγμα διότι διάβαζα τις φάσεις και αποφάσιζα στον αέρα και γι αυτό συχνά μου φώναζαν οι προπονητές μου και αιφνιδιάζονταν οι συμπαίκτες μου.

Ζήτησα από τον Παπαλουκά να ανιστορηθεί την καλύτερη πάσα που έχει δώσει στη ζωή του και κώλωσε!

"Πριν από μερικές μέρες βλέπαμε ένα τέτοιο βίντεο στο YouTube μαζί με την κόρη μου που είναι τεσσάρων χρονών. "Μπαμπά τότε είχες μαύρα μαλλιά" μου είπε και βλέποντας τόσες φάσεις θυμήθηκα μερικές ασίστ που πραγματικά ήταν πολύ καλές. "Θα ξαναδώ το βίντεο και θα σου απαντήσω ποια θεωρώ ως το αριστούργημα μου".

Περιμένω Θοδωρή, κρατώ υποσημείωση στην ατζέντα μου!

Το κόλλημα του Ζήση με τον Μπίλαπς

Άφησα τελευταίο τον νεαρότερο εξ αυτών, τον Ζήση.

Ο Νίκος δεν ανέβηκε ποτέ στο Νο1 των... charts, αλλά σουλάτσαρε πάντα στα πέριξ, χώρια που προέβη κιόλας σε μια δραματική μεταστροφή όταν ο Ντούντα από δεινό σκόρερ τον μεταμόρφωσε σε πλέι μέικερ.

"Είμαστε ένα έθνος δημιουργών" σχολιάζει ο τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής. "Βγάλαμε, έχουμε και θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε και στο μέλλον παίκτες που μπορούν να διαβάζουν τις καταστάσεις και να δημιουργούν φάσεις μέσα στο παιχνίδι".

Με ποιο ίνδαλμα μεγάλωσε ο Ζήσης; Αν και δεν έχω κρύψει την αδυναμία μου στον Νίκο και καυχιέμαι ως επίδοξος βιογράφος του, ομολογώ πως δεν το ήξερα.

"Μικρός είχα φάει κόλλημα με τον Τσόνσι Μπίλαπς, τότε που έπαιζε στους Πίστονς. Ο τωρινός προπονητής των Μπλέιζερς δεν ήταν πολύ φανταχτερός στο παιχνίδι του, αλλά έμοιαζε με κομπιούτερ. Λίγο αργότερα χάζευα τον Σάρας, ενώ θα έβαζα στην ίδια συζήτηση και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς που όμως τον θυμάμαι φευγαλέα".

Ο Πολ, ο Μπολ, ο μάγος Μίλος και ο κομπιούτερ ΛεΜπρόν

Και σε ποιον σύγχρονο πόιντ γκαρντ υποκλίνεται; "Νομίζω ότι με κριτήριο την τεχνική της πάσας και το πόσο καλά βλέπει το γήπεδο, ο Κρις Πολ δεν έχει αντίπαλο. Θεωρώ επίσης ότι είναι πολλά υποσχόμενος ο ΛαΜέλο Μπολ, αλλά θα μου επιτρέψεις να κάνω και μια παρασπονδία διότι δεν πρόκειται για καθαρό άσο: μπορεί να μην έχει τρομερή τεχνική στην πάσα, αλλά ο ΛεΜπρόν είναι κομπιούτερ στο πώς φτιάχνει φάσεις για τους συμπαίκτες του".

Υπάρχει κι ένας παίκτης που ήδη παρέλασε προηγουμένως σε αυτό το κείμενο, δια στόματος Παπαλουκά και ο Ζήσης τον θεωρεί μια κατηγορία από μόνο του.

"Ο Τεόντοσιτς δεν είναι πόιντ γκαρντ, αλλά μάγος"!

Καλάθης, ο καλύτερος όλων των εποχών στο ανοικτό γήπεδο

Ο Νίκος και ο Νικ έπαιξαν μαζί στην Εθνική ομάδα και ο Ζήσης που είναι μανούλα στη διεισδυτική ανάλυση έχει εμπεριστατωμένη άποψη για τον νέο "βασιλιά" της Ευρωλίγκας.

"Γράψ’ το όπως το λέω: ο Νικ είναι ο καλύτερος δημιουργός όλων των εποχών στην Ευρώπη, στο ανοικτό γήπεδο. Τρέχει κι έχει τα μάτια του στραμμένα παντού, είτε προς τους σουτέρ στα φτερά, είτε προς εκείνους που κινούνται ως trailers, Βλέπει τους πάντες παντού, όπου κι αν κινούνται και επίσης διαβάζει στο πι και φι τις θέσεις των αμυντικών απέναντι του".

Ο Νίκος υποκύπτει στον πειρασμό-και χωρίς να του υπενθυμίσω την ατάκα του Πιτίνο- να βάλει στην πρόταση το ίδιο όνομα με τον κίνδυνο να μας τσουβαλιάσουν όλους για το αδίκημα της ιεροσυλίας.

"Ο Καλάθης παίζει στην Ευρώπη όπως κάποτε ο Μάτζικ Τζόνσον στο ΝΒΑ"!

Με έβαζε σε ρυθμό

Ανοίγοντας τον σκληρό δίσκο των αναμνήσεων του, ο Νίκος γυρίζει έντεκα χρόνια πίσω.

"Το 2011 που έλειπαν ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς, παίξαμε μαζί και παίξαμε πολύ οι δυο μας στην πεντάδα. Απόλαυσα πολύ τη συνεργασία μας, διότι αυτός έπαιζε άσος κι εγώ δυάρι και μου έκανε τρομερή εντύπωση το πώς με έβαζε σε ρυθμό".

Και ποιο άραγε είναι το μειονέκτημα του Καλάθη;

Ιδού η απάντηση του Ζήση: "Ο κίνδυνος που διατρέχει κάποιες φορές είναι να τον βάλει σε σύνθετες σκέψεις η άμυνα και να τον αναγκάσει να σουτάρει, αντί να πασάρει όπως θέλει. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που οι αντίπαλοι επιδιώκουν να του πειράξουν το μυαλό και να τον βάλουν σε ένα τριπάκι από το οποίο θα δυσκολευθεί να διαφύγει".

Ο Μπουρούσης σε ρόλο Ντ' Αρτανιάν

Εδώ τελειώνουν οι διηγήσεις από τους σωματοφύλακες του back court και ανεβαίνει δρομαίος στη σκηνή σε ρόλο Ντ' Αρτανιάν, κάποιος που ταΐστηκε τα μέγιστα από δαύτους!

Ζήτησα λοιπόν από τον Γιάννη Μπουρούση να γράψει τον επίλογο σε αυτό το αφήγημα.

"Πρώτα απ’ όλα πρέπει να πω πόσο τυχερός και ευλογημένος αισθάνομαι που με αξίωσε ο Θεός να παίξω και με τους τέσσερις και να με ταΐσουν με μεγάλες μπουκιές κιόλας" σχολιάζει γελώντας ο Καρδιτσιώτης σέντερ.

Ψηλέ, κόψε και θα σε βρω

"Κάθε ασίστ είχε τη δική της μορφή, τη δική της ομορφιά και τη δική της σημασία" συνεχίζει ο Γιάννης ο οποίος αποκαλύπτει τους κωδικούς επικοινωνίας και συνεργασίας του με έναν έκαστο.

• "Ο Θοδωρής έστηνε το κλασικό pick n’ roll, μου έλεγε την κλασική ατάκα "ψηλέ, κόψε και θα σε βρω" και αυτό έφτανε και περίσσευε για να γίνει η δουλειά μας
• Με τον Βασίλη επικοινωνούσαμε με τα μάτια και μπορούσε να μου περάσει την μπάλα όπου κι αν βρισκόμουν, είτε κάτω από το καλάθι, είτε ήμουν μαρκαρισμένος.
• Με τον Νίκο μεγαλώσαμε μαζί, βρισκόμασταν πολύ εύκολα μέσα στο παιχνίδι και είχαμε χημεία από την πρώτη στιγμή
• Ο Νικ στάθηκε άτυχος με την πάρτη μου, διότι δεν ήμουν ο σούπερ ντούπερ αθλητικός παίκτης, ώστε να μου στέλνει συστημένη την μπάλα σε φάσεις back door, αλλά είναι τόσο καταφερτζής που μου πέρναγε την μπάλα ακόμη και μέσα από την κλειδαρότρυπα"!